"ქვრივ ქალს მეგობრის საყვარლობას მაბრალებდნენ"
2 800 ნახვა
"ქალსა და მამაკაცს შორის წმინდა მეგობრობა ბევრს რატომღაც უტოპიად მიაჩნია, მისი არ სჯერათ, მის უკან სხვა დამოკიდებულებას ხედავენ. ფიქრობენ, რომ საწინააღმდეგო სქესის ადამიანებში მეგობრული სიახლოვე აუცილებლად წარმოშობს სქესობრივ ლტოლვას. ჩემი და სერგის მეგობრობა კი იმის დასტურია, თუ როგორ შეიძლება ქალსა და მამაკაცს ერთმანეთი უყვარდეთ სუფთად, უანგაროდ, და–ძმასავით და ამ დიდ სიახლოვეში უმწიკვლო დამოკიდებულება შეინარჩუნონ", – ამბობს შუახნის ქალბატონი ლელი.
ადამიანები ხშირად უყურებენ ცხოვრებას მრუდე სარკეში, სუფთა ურთიერთობის დაჯერება და გაგება უჭირთ. ამის გამო ჩვენს რესპონდენტს არაერთი სირთულე შეხვდა – შური, ჭორი, მტრული დამოკიდებულება. თუ როგორ უმკლავდებოდა ამ ყველაფერს, ქალბატონი ლელი თავად გვიამბობს:
– სერგის ბავშვობიდან ვიცნობდი. პიონერთა სასახლეში ერთ შემოქმედებით წრეზე დავდიოდით. მერე ჩემმა ოჯახმა ბინა გამოიცვალა. სერგი იმ უბანში ცხოვრობდა, სადაც გადავედით. მის სკოლაში გადამიყვანეს და ჩვენი სიახლოვეც აქედან დაიწყო. განსხვავებული გარეგნობა მქონდა – ჭორფლიანი სახე, გაბურძგნული, წითური თმა, რომელსაც დედა სულ ნაწნავებად მიკრავდა, მრგვალი ყავისფერი თვალები, გაბუშტული ტუჩები... ერთი სიტყვით, ძალიან სასაცილო ვიყავი. ექიმმა დიდშუშებიანი სათვალეც გამომიწერა და მთლად ორიგინალური გავხდი, ათას ბავშვში გამოვირჩეოდი.
ახალ სკოლაში მოსწავლეები ისე მიყურებდნენ, როგორც სამუზეუმო ექსპონატს, უცხო სხეულივით შორიდან მივლიდნენ, ჩემკენ თითს იშვერდნენ და სიცილით იგუდებოდნენ. წარმოიდგინეთ, რა დღეში ვვარდებოდი. მათთან ხმას არ ვიღებდი, თავს ჩავღუნავდი, თითქოს ვერაფერს ვამჩნევდი. სამაგიეროდ, შინმისული, დედ–მამას ვიკლებდი, რას მერჩოდით, ამ საზიზღარ სკოლაში რომ გადამიყვანეთ–მეთქი. ჩემი ძველი სკოლა მენატრებოდა.
ერთხელ სერგის თანაკლასელმა ბიჭებმა დამცინეს, სერგიც იქ იდგა. თვალები ცრემლით ამევსო. მახსოვს, როგორ გაბრაზდა, ჩემი დაცინვა ლამის პირად შეურაცხყოფად მიიღო და ბიჭებს ეჩხუბა, ერთ მათგანს ხელიც დაარტყა. იმ ბიჭს ხელი არ შეუბრუნებია.
– ესე იგი სერგის თანატოლებში ავტორიტეტი ჰქონდა?
– დიახ, ძლიერი, ავტორიტეტული და ქარიზმატული ბიჭი იყო. მისი სიტყვა თანატოლებში ჭრიდა. ერთი სიტყვით, მცველად დამიდგა. მერე გოგონების მხრიდანაც შენიშნა ჩემ მიმართ დამცინავი დამოკიდებულება. მათაც ჩხუბს ხომ არ დაუწყებდა? ამიტომ ყველას დასანახად დამიმეგობრდა. ამის შემხედვარე გოგონებმა იფიქრეს, რომ ალბათ "დიდი ვინმე" ვიყავი, რაკი სერგისნაირი ბიჭი ჩემზე ზრუნავდა. ჩემ მიმართ მათი დამოკიდებულება თვალსა და ხელშუა შეიცვალა, ახლობლად მიმიღეს, პატივისცემით მექცეოდნენ. მთელ სკოლაში უბატონოდ ხმას ვერავინ მცემდა.
– თქვენი და სერგის ურთიერთობა როგორ განვითარდა?
– ქალიშვილობისას საგრძნობლად შევიცვალე, თავისებურად მიმზიდველი, თანამედროვე ტერმინით რომ ვთქვა – "სექსუალური" გავხდი. სერგის თაყვანისმცემელი გოგონები ჩემზე ეჭვიანობდნენ, შურით მიყურებდნენ.
ერთხელ სერგი სერიოზულ გაუგებრობაში მოყვა. საქმეში მილიცია იყო ჩარეული. სანამ ყველაფერი გაირკვეოდა, მისთვის აუცილებელი იყო გაუჩინარება, განა იმიტომ, რომ დასამალი ჰქონდა რამე, წინააღმდეგ შემთხვევაში დააკავებდნენ, თანაც უსამართლოდ. იმ პერიოდში ჩემი მშობლები მოსკოვში იყვნენ და შინ მარტო ვიყავი, ვისარგებლე მომენტით და სერგის შევთავაზე, ჩემთან შეეფარებინა თავი. თავიდან ითაკილა, შემდეგ დამთანხმდა. სამი კვირა ჩემს სახლში ცხოვრობდა ისე, რომ მისი ადგილსამყოფელი არავინ იცოდა. ეგონათ, ქალაქგარეთ იყო. მაშინ უკვე ძალიან დავახლოვდით. ერთ ჭერქვეშ გვეძინა, გულითადად ვსაუბრობდით, თითქმის არ დაგვრჩენია თემა, რომელიც განხილვის საგნად არ გვექცია. ვუვლიდი, ვპატრონობდი. ერთმანეთისთვის სულიერი და–ძმა გავხდით. ცუდი და უკადრისი არაფერი გაგვივლია გულში.
მალე, ღვთის მადლით, სიტუაცია ჩაწყნარდა, სიმართლე გაირკვა, საფრთხემ გაიარა და სერგიც გამოჩნდა, ცხოვრების ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდა.
დასამალი აღარაფერი გვქონდა, მეგობრებთან გულღიად ვთქვით, რომ სერგი იმ დღეებში ჩემთან აფარებდა თავს. მათ ეწყინათ, რატომ გვიმალავდითო. ზოგმა იეჭვიანა კიდეც, რომ განსაცდელის დროს ძმაკაცებზე წინ დამაყენა. ჩვენს ურთიერთობას სხვაგვარად შეხედეს. ჩემმა უახლოესმა მეგობარმა გოგონამ, ვინც დაწვრილებით მომაყოლა ყველაფერი, სხვებთან გამთქვა, მათ კი ეს ამბავი სხვადასხვა ინტერპრეტაციით გაავრცელეს.
– ამ ჭორებმა ზიანი მოგაყენათ?
– რა თქმა უნდა. ამის გამო სერგიმ თავისი შეყვარებული დაკარგა, მე კი – ჩემი თაყვანისმცემელი ბიჭი, რომელიც ძალიან მომწონდა. სერგის გამო უზომოდ შევწუხდი, იმ გოგოსთან დალაპარაკება მინდოდა, მაგრამ არ დამანება, მითხრა – თუ ქალს არ სჯერა ჩემი სიტყვის, არც სუფთა ურთიერთობების და მეგობრობის, მაშინ მასთან სიახლოვე არც ღირსო. ხოლო როცა ჩემმა თაყვანისმცემელმაც უნდობლობა გამომიცხადა, სერგი იმავე პრინციპით ვეღარ მიუდგა, კბილებს ილესავდა, რომ მისთვის თავპირი გაეერთიანებინა. ძლივს გავაჩერე... ერთი სიტყვით, მძიმე დღეები გადავიტანეთ. ჭორი სწრაფად ვრცელდება, თანაც, სამწუხაროდ, ადამიანები ცუდს იოლად იჯერებენ და იმახსოვრებენ.
– ამან მომავალშიც შეგიშალათ ხელი?
– არაერთხელ დაგვხვდა წინ, მაგრამ, როცა გული სუფთა გაქვს, საკუთარ სიმართლეში დარწმუნებული ხარ და ღირსებაც გაგაჩნია, უფრო ძლიერდები. მან იკითხოს, ვინც ცილს მწამებს, მე სუფთა ვარ – ამ შეგნებით დაბრკოლების გადალახვა უკვე აღარ გიჭირს.
საკითხს პრინციპულად მივუდექი, რის გამოც ზოგიერთი მეგობარი დავკარგე... თავის დროზე ძალიან განვიცადე. ახლა სხვაგვარად ვუყურებ – ნამდვილ მეგობარს დრო და განსაცდელები წარმოაჩენს.
– როცა გათხოვდით, თქვენი ქმარი სერგისადმი რა დამოკიდებულებას ამჟღავნებდა?
– ზურა იშვიათი პიროვნება გახლდათ – კეთილშობილი, ღრმა, მრავალმხრივი და საოცრად შეგნებული. მუდმივად მაკვირვებდა თავისი დიდსულოვნებით, დახვეწილობით, არაჩვეულებრივი თვისებებით. ახსნა–განმარტება არ სჭირდებოდა, ყველაფერს ადვილად იგებდა, გრძნობდა მოვლენებს. სერგის ჩათვლით, გულწრფელად შეიყვარა ყველა, ვინც გულში მყავდა. ისინი ჩვენი ოჯახისთვის ყველაზე სასურველი სტუმრები იყვნენ. ამბობენ, ღმერთს თავისთვის საუკეთესოები უნდაო. სამწუხაროდ, ჩემი ქმარი ჯერ კიდევ ახალგაზრდა, 33 წლის ასაკში მიებარა უფალს (ავადმყოფობით გარდაიცვალა)... ოჯახის თავი დავკარგე, ორ შვილთან ერთად მარტო დავრჩი. ქვეყანაში ომიანობის, შიმშილობის ხანა იდგა. სამსახურს ვერსად იშოვიდი. ეს ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მძიმე პერიოდი იყო.
– როგორ გაიტანეთ თავი?
– სერგი გვეხმარებოდა, ლუკმას გვიყოფდა. გაჭირვების დროს ოჯახები ერთმანეთს ედგნენ გვერდში და სერგის მხრიდანაც ასეთი თავდადება გასაკვირი არ უნდა ყოფილიყო, მაგრამ ბოროტმა ენებმა მაინც გაგვიხსენეს "ძველი ცოდვები" და კვლავინდებურად ასისინდნენ – როგორც კი ლელიმ ქმარი დაკარგა, სერგი გამოჩნდა მის გვერდშიო. ქვრივ ქალს მეგობრის საყვარლობას მაბრალებდნენ. არადა სერგის მხრიდან ჩემს ოჯახს ყურადღება არასდროს მოჰკლებია, მაშინაც, როცა ზურა ცოცხალი იყო.
– ამ ცილისწამებასაც ისეთივე შეგნებით შეხვდით, როგორც ადრე?
– ვცდილობდი, გულთან ახლოს არ მიმეტანა, მაგრამ ძალიან მწყინდა და ახლაც მიკვირს ამ ხალხის სიბინძურის – რატომ არ უნდათ, კარგი მხარე დაინახონ?! ყველა სიკეთეში რატომ ეძებენ ცუდს, გასაკიცხს, განსაქიქებელს?!
– სერგის თუ ჰყავს ცოლ–შვილი?
– სერგი უცხოეთში წავიდა სამუშაოდ და იქ დაოჯახდა. იქაური ქალი შეირთო, მამით ქართველი. ძალიან კარგი ადამიანია. სერგის ჩემთვის არც იქიდან დაუკლია ყურადღება. ერთხანს ჭორები შეწყდა, "კეთილისმსურველებს" თითქოს დავავიწყდით. ამასობაში სამსახური დავიწყე, წელში გავიმართე, ბავშვები დავზარდე...
– იმ ჭორების გამო თქვენს შვილებთანაც ხომ არ შეგექმნათ პრობლემები?
– გარდატეხის ასაკში ჩემი ვაჟი, გიო, გამიუცხოვდა, საკუთარ თავში ჩაიკეტა, დაიბოღმა, რაღაცნაირად დამიპირისპირდა. ჩემი მოსმენა არ უნდოდა, არანაირი მიდგომა არ ჭრიდა. საგონებელში ჩავვარდი. მეორე შვილი, ქეთა, ამომიდგა გვერდში და ძმასთან საერთო ენა გამონახა. იმ ბინძურ ჭორს გიოს ყურამდე მიუღწევია და მიზეზიც ეს იყო. გიო უნდობლად მიყურებდა, მასთან დიდი მუშაობა დამჭირდა. ქეთაც თავგამოდებით მეხმარებოდა.
– ბოლოს დაგიჯერათ, თქვენს სიმართლეში დარწმუნდა?
– საბოლოოდ მაშინ დარწმუნდა, როცა თავად სერგი დაელაპარაკა. ჩემი პრობლემა რომ გავუმხილე, უცხოეთიდან საგანგებოდ ჩამოვიდა. სერგიმ არამარტო დაიმეგობრა ჩემი შვილი, მეც დამამეგობრა მასთან. სკოლის დამთავრებისთანავე გიო სასწავლებლად თავისთან წაიყვანა. ღმერთს მადლობას ვწირავ, რომ ცხოვრებაში ასეთ პიროვნებას შემახვედრა და ეს ადამიანი ჩემი უახლოესი, ერთგული მეგობარია. ყოველთვის ასე ვფიქრობდი და დღესაც ამას ვამბობ: მთავარია, გული და სინდისი სუფთა გქონდეს და თუ რას იფიქრებს სხვა, ეს ყველაფერი მეორეხარისხოვანია.
ნანა კობახიძე
ადამიანები ხშირად უყურებენ ცხოვრებას მრუდე სარკეში, სუფთა ურთიერთობის დაჯერება და გაგება უჭირთ. ამის გამო ჩვენს რესპონდენტს არაერთი სირთულე შეხვდა – შური, ჭორი, მტრული დამოკიდებულება. თუ როგორ უმკლავდებოდა ამ ყველაფერს, ქალბატონი ლელი თავად გვიამბობს:
– სერგის ბავშვობიდან ვიცნობდი. პიონერთა სასახლეში ერთ შემოქმედებით წრეზე დავდიოდით. მერე ჩემმა ოჯახმა ბინა გამოიცვალა. სერგი იმ უბანში ცხოვრობდა, სადაც გადავედით. მის სკოლაში გადამიყვანეს და ჩვენი სიახლოვეც აქედან დაიწყო. განსხვავებული გარეგნობა მქონდა – ჭორფლიანი სახე, გაბურძგნული, წითური თმა, რომელსაც დედა სულ ნაწნავებად მიკრავდა, მრგვალი ყავისფერი თვალები, გაბუშტული ტუჩები... ერთი სიტყვით, ძალიან სასაცილო ვიყავი. ექიმმა დიდშუშებიანი სათვალეც გამომიწერა და მთლად ორიგინალური გავხდი, ათას ბავშვში გამოვირჩეოდი.
ახალ სკოლაში მოსწავლეები ისე მიყურებდნენ, როგორც სამუზეუმო ექსპონატს, უცხო სხეულივით შორიდან მივლიდნენ, ჩემკენ თითს იშვერდნენ და სიცილით იგუდებოდნენ. წარმოიდგინეთ, რა დღეში ვვარდებოდი. მათთან ხმას არ ვიღებდი, თავს ჩავღუნავდი, თითქოს ვერაფერს ვამჩნევდი. სამაგიეროდ, შინმისული, დედ–მამას ვიკლებდი, რას მერჩოდით, ამ საზიზღარ სკოლაში რომ გადამიყვანეთ–მეთქი. ჩემი ძველი სკოლა მენატრებოდა.
ერთხელ სერგის თანაკლასელმა ბიჭებმა დამცინეს, სერგიც იქ იდგა. თვალები ცრემლით ამევსო. მახსოვს, როგორ გაბრაზდა, ჩემი დაცინვა ლამის პირად შეურაცხყოფად მიიღო და ბიჭებს ეჩხუბა, ერთ მათგანს ხელიც დაარტყა. იმ ბიჭს ხელი არ შეუბრუნებია.
– ესე იგი სერგის თანატოლებში ავტორიტეტი ჰქონდა?
– დიახ, ძლიერი, ავტორიტეტული და ქარიზმატული ბიჭი იყო. მისი სიტყვა თანატოლებში ჭრიდა. ერთი სიტყვით, მცველად დამიდგა. მერე გოგონების მხრიდანაც შენიშნა ჩემ მიმართ დამცინავი დამოკიდებულება. მათაც ჩხუბს ხომ არ დაუწყებდა? ამიტომ ყველას დასანახად დამიმეგობრდა. ამის შემხედვარე გოგონებმა იფიქრეს, რომ ალბათ "დიდი ვინმე" ვიყავი, რაკი სერგისნაირი ბიჭი ჩემზე ზრუნავდა. ჩემ მიმართ მათი დამოკიდებულება თვალსა და ხელშუა შეიცვალა, ახლობლად მიმიღეს, პატივისცემით მექცეოდნენ. მთელ სკოლაში უბატონოდ ხმას ვერავინ მცემდა.
– თქვენი და სერგის ურთიერთობა როგორ განვითარდა?
– ქალიშვილობისას საგრძნობლად შევიცვალე, თავისებურად მიმზიდველი, თანამედროვე ტერმინით რომ ვთქვა – "სექსუალური" გავხდი. სერგის თაყვანისმცემელი გოგონები ჩემზე ეჭვიანობდნენ, შურით მიყურებდნენ.
ერთხელ სერგი სერიოზულ გაუგებრობაში მოყვა. საქმეში მილიცია იყო ჩარეული. სანამ ყველაფერი გაირკვეოდა, მისთვის აუცილებელი იყო გაუჩინარება, განა იმიტომ, რომ დასამალი ჰქონდა რამე, წინააღმდეგ შემთხვევაში დააკავებდნენ, თანაც უსამართლოდ. იმ პერიოდში ჩემი მშობლები მოსკოვში იყვნენ და შინ მარტო ვიყავი, ვისარგებლე მომენტით და სერგის შევთავაზე, ჩემთან შეეფარებინა თავი. თავიდან ითაკილა, შემდეგ დამთანხმდა. სამი კვირა ჩემს სახლში ცხოვრობდა ისე, რომ მისი ადგილსამყოფელი არავინ იცოდა. ეგონათ, ქალაქგარეთ იყო. მაშინ უკვე ძალიან დავახლოვდით. ერთ ჭერქვეშ გვეძინა, გულითადად ვსაუბრობდით, თითქმის არ დაგვრჩენია თემა, რომელიც განხილვის საგნად არ გვექცია. ვუვლიდი, ვპატრონობდი. ერთმანეთისთვის სულიერი და–ძმა გავხდით. ცუდი და უკადრისი არაფერი გაგვივლია გულში.
მალე, ღვთის მადლით, სიტუაცია ჩაწყნარდა, სიმართლე გაირკვა, საფრთხემ გაიარა და სერგიც გამოჩნდა, ცხოვრების ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდა.
დასამალი აღარაფერი გვქონდა, მეგობრებთან გულღიად ვთქვით, რომ სერგი იმ დღეებში ჩემთან აფარებდა თავს. მათ ეწყინათ, რატომ გვიმალავდითო. ზოგმა იეჭვიანა კიდეც, რომ განსაცდელის დროს ძმაკაცებზე წინ დამაყენა. ჩვენს ურთიერთობას სხვაგვარად შეხედეს. ჩემმა უახლოესმა მეგობარმა გოგონამ, ვინც დაწვრილებით მომაყოლა ყველაფერი, სხვებთან გამთქვა, მათ კი ეს ამბავი სხვადასხვა ინტერპრეტაციით გაავრცელეს.
– ამ ჭორებმა ზიანი მოგაყენათ?
– რა თქმა უნდა. ამის გამო სერგიმ თავისი შეყვარებული დაკარგა, მე კი – ჩემი თაყვანისმცემელი ბიჭი, რომელიც ძალიან მომწონდა. სერგის გამო უზომოდ შევწუხდი, იმ გოგოსთან დალაპარაკება მინდოდა, მაგრამ არ დამანება, მითხრა – თუ ქალს არ სჯერა ჩემი სიტყვის, არც სუფთა ურთიერთობების და მეგობრობის, მაშინ მასთან სიახლოვე არც ღირსო. ხოლო როცა ჩემმა თაყვანისმცემელმაც უნდობლობა გამომიცხადა, სერგი იმავე პრინციპით ვეღარ მიუდგა, კბილებს ილესავდა, რომ მისთვის თავპირი გაეერთიანებინა. ძლივს გავაჩერე... ერთი სიტყვით, მძიმე დღეები გადავიტანეთ. ჭორი სწრაფად ვრცელდება, თანაც, სამწუხაროდ, ადამიანები ცუდს იოლად იჯერებენ და იმახსოვრებენ.
– ამან მომავალშიც შეგიშალათ ხელი?
– არაერთხელ დაგვხვდა წინ, მაგრამ, როცა გული სუფთა გაქვს, საკუთარ სიმართლეში დარწმუნებული ხარ და ღირსებაც გაგაჩნია, უფრო ძლიერდები. მან იკითხოს, ვინც ცილს მწამებს, მე სუფთა ვარ – ამ შეგნებით დაბრკოლების გადალახვა უკვე აღარ გიჭირს.
საკითხს პრინციპულად მივუდექი, რის გამოც ზოგიერთი მეგობარი დავკარგე... თავის დროზე ძალიან განვიცადე. ახლა სხვაგვარად ვუყურებ – ნამდვილ მეგობარს დრო და განსაცდელები წარმოაჩენს.
– როცა გათხოვდით, თქვენი ქმარი სერგისადმი რა დამოკიდებულებას ამჟღავნებდა?
– ზურა იშვიათი პიროვნება გახლდათ – კეთილშობილი, ღრმა, მრავალმხრივი და საოცრად შეგნებული. მუდმივად მაკვირვებდა თავისი დიდსულოვნებით, დახვეწილობით, არაჩვეულებრივი თვისებებით. ახსნა–განმარტება არ სჭირდებოდა, ყველაფერს ადვილად იგებდა, გრძნობდა მოვლენებს. სერგის ჩათვლით, გულწრფელად შეიყვარა ყველა, ვინც გულში მყავდა. ისინი ჩვენი ოჯახისთვის ყველაზე სასურველი სტუმრები იყვნენ. ამბობენ, ღმერთს თავისთვის საუკეთესოები უნდაო. სამწუხაროდ, ჩემი ქმარი ჯერ კიდევ ახალგაზრდა, 33 წლის ასაკში მიებარა უფალს (ავადმყოფობით გარდაიცვალა)... ოჯახის თავი დავკარგე, ორ შვილთან ერთად მარტო დავრჩი. ქვეყანაში ომიანობის, შიმშილობის ხანა იდგა. სამსახურს ვერსად იშოვიდი. ეს ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მძიმე პერიოდი იყო.
– როგორ გაიტანეთ თავი?
– სერგი გვეხმარებოდა, ლუკმას გვიყოფდა. გაჭირვების დროს ოჯახები ერთმანეთს ედგნენ გვერდში და სერგის მხრიდანაც ასეთი თავდადება გასაკვირი არ უნდა ყოფილიყო, მაგრამ ბოროტმა ენებმა მაინც გაგვიხსენეს "ძველი ცოდვები" და კვლავინდებურად ასისინდნენ – როგორც კი ლელიმ ქმარი დაკარგა, სერგი გამოჩნდა მის გვერდშიო. ქვრივ ქალს მეგობრის საყვარლობას მაბრალებდნენ. არადა სერგის მხრიდან ჩემს ოჯახს ყურადღება არასდროს მოჰკლებია, მაშინაც, როცა ზურა ცოცხალი იყო.
– ამ ცილისწამებასაც ისეთივე შეგნებით შეხვდით, როგორც ადრე?
– ვცდილობდი, გულთან ახლოს არ მიმეტანა, მაგრამ ძალიან მწყინდა და ახლაც მიკვირს ამ ხალხის სიბინძურის – რატომ არ უნდათ, კარგი მხარე დაინახონ?! ყველა სიკეთეში რატომ ეძებენ ცუდს, გასაკიცხს, განსაქიქებელს?!
– სერგის თუ ჰყავს ცოლ–შვილი?
– სერგი უცხოეთში წავიდა სამუშაოდ და იქ დაოჯახდა. იქაური ქალი შეირთო, მამით ქართველი. ძალიან კარგი ადამიანია. სერგის ჩემთვის არც იქიდან დაუკლია ყურადღება. ერთხანს ჭორები შეწყდა, "კეთილისმსურველებს" თითქოს დავავიწყდით. ამასობაში სამსახური დავიწყე, წელში გავიმართე, ბავშვები დავზარდე...
– იმ ჭორების გამო თქვენს შვილებთანაც ხომ არ შეგექმნათ პრობლემები?
– გარდატეხის ასაკში ჩემი ვაჟი, გიო, გამიუცხოვდა, საკუთარ თავში ჩაიკეტა, დაიბოღმა, რაღაცნაირად დამიპირისპირდა. ჩემი მოსმენა არ უნდოდა, არანაირი მიდგომა არ ჭრიდა. საგონებელში ჩავვარდი. მეორე შვილი, ქეთა, ამომიდგა გვერდში და ძმასთან საერთო ენა გამონახა. იმ ბინძურ ჭორს გიოს ყურამდე მიუღწევია და მიზეზიც ეს იყო. გიო უნდობლად მიყურებდა, მასთან დიდი მუშაობა დამჭირდა. ქეთაც თავგამოდებით მეხმარებოდა.
– ბოლოს დაგიჯერათ, თქვენს სიმართლეში დარწმუნდა?
– საბოლოოდ მაშინ დარწმუნდა, როცა თავად სერგი დაელაპარაკა. ჩემი პრობლემა რომ გავუმხილე, უცხოეთიდან საგანგებოდ ჩამოვიდა. სერგიმ არამარტო დაიმეგობრა ჩემი შვილი, მეც დამამეგობრა მასთან. სკოლის დამთავრებისთანავე გიო სასწავლებლად თავისთან წაიყვანა. ღმერთს მადლობას ვწირავ, რომ ცხოვრებაში ასეთ პიროვნებას შემახვედრა და ეს ადამიანი ჩემი უახლოესი, ერთგული მეგობარია. ყოველთვის ასე ვფიქრობდი და დღესაც ამას ვამბობ: მთავარია, გული და სინდისი სუფთა გქონდეს და თუ რას იფიქრებს სხვა, ეს ყველაფერი მეორეხარისხოვანია.
ნანა კობახიძე
