მეგზური ვარსკვლავი
2 048 ნახვა
რა საინტერესოდ ეწყობა ცხოვრება! ზოგჯერ უბრალო შემთხვევასაც კი შეუძლია ჩვენი მსოფლმხედველობის შეცვლა. მე სწორედ ასე შემემთხვა – ერთი წლის წინ, როცა სამსახურში მივდიოდი.
წვიმდა... ქალაქი ჩაფლული იყო მოწყენილობაში. რუხი ცა, რუხი ადამიანები, რუხი ცხოვრება. ხასიათიც ამინდივით რუხი მქონდა. რათქმაუნდა, აბა როგორ უნდა გრძნობდეს თავს სხვაგვარად მარტოხელა ქალი? უკმაყოფილება და გაღიზიანებულობა იყო ჩემი მუდმივი თანამგზავრი. ჩემი თავი თავად მეზარებოდა. და აი – საოცრება! მოხდა წვრილმანი, რომელიც მე ისე მჭირდებოდა იმ მომენტში... გაჩერებაზე ქალბატონი ამობრძანდა და ჩემს პირდაპირ დაჯდა.
ის შსანიშნავად გამოიყურებოდა. ეცვა ძალიან ლამაზი მუქი ლურჯი მოსასხამი, რომლის ქვემოდანაც მოუჩანდა ქვედაწელის ბოლო ისეთი ნაჭრისაგან, რომ ხელის შეხება მომინდა. მოვლილი ხელები და არაჩვეულებრივი ფირუზის თვლიანი ბეჭედი, რომელიც გაზაფხულს მოგაგონებდა. ,,ეს ქალბატონი თან ატარებს ზეცის ნაგლეჯს"– გავიფიქრე მე. ქალი ფანჯარაში იყურებოდა და მის სახეზე შეუმჩნეველი ღიმილი დაკრთოდა.
მალე ის ჩავიდა და დატოვა ფრანგული სუნამოსა და ჯადოსნური დღესასწაულის სურნელი. დღე გრძელდებოდა მაგრამ ჩემში თითქოს რაღაც შეიცვალა... გავიფიქრე, რატომ არ ვარ ის ქალი მე?
პირველივე დასვენების დღეს მოვხსენი ბარათიდან ყველა ფული და წავედი მაღაზიებში. ვიტრინები მაოცებდა თავისი მრავალფეროვნებით. მე ვარჩევდი, ვიზომებდი, ვყიდულობდი და ისევ ვიზომებდი... და ცუდ ამინდს აღარ შეეძლო ჩემთვის ხასიათის გაფუჭება. ის დღე მე სილამაზის სალონში დავამთავრე.
ვიზუალურმა ცვლილებამ შინაგანი ცვლილებაც გამოწვია. ცხოვრება უფრო საინტერესოდ მომეჩვენა. მე ვიგრძენი, რა სასიამოვნოა ლიმონიანი ცხელი ჩაის სმა ფანჯარასთან და ციდან ჩამოვარდნილ ფანტელებზე დაკვირვება. ღამით გაღვიძება და ოთახში მთვარის სხივების დანახვა, გაზაფხულის სურნელის შეგრძნება და ქუჩაში დაინტერესებული მამაკაცის მზერის დაჭერა!
მას მერე მე შემიყვარდა კერძების მომზადებაც კი. გადავწყვიტე ყველა კვირის ბოლოს ახალი კერძის მომზადება მესწავლა. კიდე აივანზე ყვავილები მოვაშენე და ცეკვის გაკვეთილებზე დავიწყე სიარული.
მალე უამრავი კარგი ნაცნობიც გამიჩნდა, და კიდე – მე ბოლო ბოლო შევხვდი იმ ერთადერთ ჩემს მამაკაცს. მაგარამ ყველაზე მთავარი ის არის, რომ ჩემს ცხოვრებაში გაჩნდა საიდუმლო, რომელიც ჩემს მეგზურ ვარსკვლავად გადაიქცა. ახლა მე სულ სხვა ადამიანი ვარ. პრობლემები არ გამქრალან, მაგრამ მათ უკვე აღარ შეუძლიათ ჩემი ცხოვრების მოწამვლა. მგონი უფრო ბრძენი და მომთბენი გავხდი ჩემი ახლობლების ნაკლოვანებების მიმართ. და ეს ყველაფერი იმ ერთადერთი შეხვედრის ბრალი იყო. და მე მინდა ვუთხრა: ,, მადლობა შენ უცნობო ქალბატონო!!!"
წვიმდა... ქალაქი ჩაფლული იყო მოწყენილობაში. რუხი ცა, რუხი ადამიანები, რუხი ცხოვრება. ხასიათიც ამინდივით რუხი მქონდა. რათქმაუნდა, აბა როგორ უნდა გრძნობდეს თავს სხვაგვარად მარტოხელა ქალი? უკმაყოფილება და გაღიზიანებულობა იყო ჩემი მუდმივი თანამგზავრი. ჩემი თავი თავად მეზარებოდა. და აი – საოცრება! მოხდა წვრილმანი, რომელიც მე ისე მჭირდებოდა იმ მომენტში... გაჩერებაზე ქალბატონი ამობრძანდა და ჩემს პირდაპირ დაჯდა.
ის შსანიშნავად გამოიყურებოდა. ეცვა ძალიან ლამაზი მუქი ლურჯი მოსასხამი, რომლის ქვემოდანაც მოუჩანდა ქვედაწელის ბოლო ისეთი ნაჭრისაგან, რომ ხელის შეხება მომინდა. მოვლილი ხელები და არაჩვეულებრივი ფირუზის თვლიანი ბეჭედი, რომელიც გაზაფხულს მოგაგონებდა. ,,ეს ქალბატონი თან ატარებს ზეცის ნაგლეჯს"– გავიფიქრე მე. ქალი ფანჯარაში იყურებოდა და მის სახეზე შეუმჩნეველი ღიმილი დაკრთოდა.
მალე ის ჩავიდა და დატოვა ფრანგული სუნამოსა და ჯადოსნური დღესასწაულის სურნელი. დღე გრძელდებოდა მაგრამ ჩემში თითქოს რაღაც შეიცვალა... გავიფიქრე, რატომ არ ვარ ის ქალი მე?
პირველივე დასვენების დღეს მოვხსენი ბარათიდან ყველა ფული და წავედი მაღაზიებში. ვიტრინები მაოცებდა თავისი მრავალფეროვნებით. მე ვარჩევდი, ვიზომებდი, ვყიდულობდი და ისევ ვიზომებდი... და ცუდ ამინდს აღარ შეეძლო ჩემთვის ხასიათის გაფუჭება. ის დღე მე სილამაზის სალონში დავამთავრე.
ვიზუალურმა ცვლილებამ შინაგანი ცვლილებაც გამოწვია. ცხოვრება უფრო საინტერესოდ მომეჩვენა. მე ვიგრძენი, რა სასიამოვნოა ლიმონიანი ცხელი ჩაის სმა ფანჯარასთან და ციდან ჩამოვარდნილ ფანტელებზე დაკვირვება. ღამით გაღვიძება და ოთახში მთვარის სხივების დანახვა, გაზაფხულის სურნელის შეგრძნება და ქუჩაში დაინტერესებული მამაკაცის მზერის დაჭერა!
მას მერე მე შემიყვარდა კერძების მომზადებაც კი. გადავწყვიტე ყველა კვირის ბოლოს ახალი კერძის მომზადება მესწავლა. კიდე აივანზე ყვავილები მოვაშენე და ცეკვის გაკვეთილებზე დავიწყე სიარული.
მალე უამრავი კარგი ნაცნობიც გამიჩნდა, და კიდე – მე ბოლო ბოლო შევხვდი იმ ერთადერთ ჩემს მამაკაცს. მაგარამ ყველაზე მთავარი ის არის, რომ ჩემს ცხოვრებაში გაჩნდა საიდუმლო, რომელიც ჩემს მეგზურ ვარსკვლავად გადაიქცა. ახლა მე სულ სხვა ადამიანი ვარ. პრობლემები არ გამქრალან, მაგრამ მათ უკვე აღარ შეუძლიათ ჩემი ცხოვრების მოწამვლა. მგონი უფრო ბრძენი და მომთბენი გავხდი ჩემი ახლობლების ნაკლოვანებების მიმართ. და ეს ყველაფერი იმ ერთადერთი შეხვედრის ბრალი იყო. და მე მინდა ვუთხრა: ,, მადლობა შენ უცნობო ქალბატონო!!!"
