"ჩვენ შევრიგდით, მათ ერთმანეთი დაკარგეს"
2 652 ნახვა
დიდი სიბრძნეა, როცა შეგიძლია ურთიერთობაში საჭირო დროს იმოქმედო, საჭიროებისამებრ პაუზა გააკეთო და საჭირო დროს დასვა წერტილი. ასეთ სიბრძნეს ცოტანი ფლობენ. ეჭვებს აყოლილმა ადამიანმა შეიძლება ისე არიოს სიტუაცია, რომ თავადვე გაიხლართოს ამ ლაბირინთში, ამით კი საკუთარი თავიც და საყვარელი ადამიანიც დააზარალოს. ისტორიაში, რომელსაც ქვემოთ მოგითხრობთ, ორი მეგობარი გოგონას ბედი თითქმის ერთნაირად განვითარდა, ორივეს თითქოს საუკეთესო ბიჭი შეუყვარდა, ბედნიერები იყვნენ... მაგრამ ცხოვრებამ მათ გამოცდა მოუწყო.
უფრო კონკრეტულად ამ ამბავს ჩვენი რესპონდენტი მარიტა გვიამბობს:
– ჩემი და ჩემი მეგობარი თიკოს ბედის გზა ერთნაირად მიდიოდა. ერთად გავიზარდეთ, საბავშვო ბაღშიც და სკოლაშიც ერთად დავდიოდით, მერე უნივერსიტეტშიც ერთ ფაკულტეტზე ჩავაბარეთ. აგებულებითაც ერთმანეთს ვგავდით. სადმე რომ მივდიოდით, ერთმანეთთან ვათანხმებდით, რა ჩაგვეცვა, რომ ერთ სტილში ვყოფილიყავით. მანერები და ხმის ტემბრიც კი იმდენად ერთნაირი ჩამოგვიყალიბდა, რომ ბევრს დებიც ვეგონეთ. ვხუმრობდით კიდეც, ჩვენი ბედი ტყუპებივით ერთნაირად წარიმართება და ალბათ ცოლადაც განუყრელ ძმაკაცებს გავყვებით–თქო.
ერთ ზაფხულს ზღვაზე ვისვენებდით. იქ გავიცანით გიგი და ოთო, თბილისელი ბიჭები, რომლებიც ასევე დასასვენებლად იყვნენ ჩამოსული. უცბათ გამოვნახეთ საერთო ენა და დავწყვილდით: გიგიმ მე ამირჩია, ოთომ – თიკო. ოთო ბევრად უფრო სიმპათიური იყო, ვიდრე გიგი, მაგრამ გიგის ჰქონდა ის თვისებები, რასაც ძალიან ვაფასებ მამაკაცში. ორი კვირა ერთად გავატარეთ, კარგად გავერთეთ. ურთიერთობა თბილისში ჩამოსვლის შემდეგაც გავაგრძელეთ, რომელიც გრძნობაში გადაიზარდა. გიგი და ოთო თითქოს ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ ჩვენს პატივისცემაში, აღარ იცოდნენ, რა გაეკეთებინათ, რით გავეხარებინეთ. მე და თიკო გაცისკროვნებულები დავდიოდით, ბედნიერებას ვასხივებდით. ჩვენი სიყვარულის შესახებ ყველამ იცოდა.
– ეს ბედნიერი ხანა დიდხანს გაგრძელდა?
– რაკიღა ერთად დავდიოდით და დიდი წინაღობებიც არ გვხვდებოდა, დაქორწინებას არ ვჩქარობდით, სიცოცხლე გვიხაროდა. ამბობენ, გაწელილი ურთიერთობები ხშირად ფუჭდებაო, ალბათ ყველაფერს თავისი დრო აქვს.
– განა რამდენი ხანი იყავით ერთად?
– სამი წელი. დროთა განმავლობაში ოთომ თიკოზე საშინელი ეჭვიანობა დაიწყო, მის თავისუფლებას ზღუდავდა, ტელეფონის ზარებს და ესემესებს უკონტროლებდა. "სკაიპიც" გაუტეხა. თიკო თავს შეურაცხყოფილად გრძნობდა, წუხდა, ნუთუ ამდენი წელი ვერ გამიცნო, მასთან სრულიად გულწრფელი ვარ და თუ არ მენდობა, ასეთი გოგოს გვერდით რა უნდა ან ჩემი პირადი საუბრების ქექვას როგორ კადრულობსო.
მოხდა ისე, რომ თიკომ სამსახურში რაღაც საქმე წამოიწყო, რაღაც ეტაპზე ბავშვობის შეყვარებულთან მოუწია საქმიანი გარიგება, ამისთვის ფორმალური მხარეების მოგვარება იყო საჭირო და რამდენჯერმე იმ ბიჭს უნდა შეხვედროდა. მას უკვე ცოლ–შვილი ჰყავდა და თიკოს მიმართ სხვა ინტერესი არ ჰქონდა. ოთომ კი ამასთან დაკავშირებით თიკოს საშინელი ეჭვიანობის სცენები გაუმართა. მართალია, სატელეფონო საუბარს და შეხვედრას არ უკრძალავდა, მაგრამ იმ აუცილებელი პირობით, რომ ოთოც უნდა დასწრებოდა მოწმედ და თითოეული სიტყვა მოესმინა, რასაც ერთმანეთს ეტყოდნენ. თიკომ ეს მძაფრად გააპროტესტა.
– ოთოს ეჭვიანობა თიკოს მიმართ სრულიად უსაფუძვლო იყო?
– რა თქმა უნდა, თავის დროზე იმ ბიჭის გვერდით თიკოს ერთი დღეც არ გაუხარია, ის ტიპი სულ ნერვებს უშლიდა და ახლა, როცა ახალ სიყვარულთან იპოვა ბედნიერება, იმ ძველს და თანაც უკვე ცოლშვილიანს, რატომ მიუბრუნდებოდა? საქმე ისაა, რომ ოთო არამხოლოდ თიკოს ყოფილ შეყვარებულზე ეჭვიანობდა, არ დატოვა მის გარშემო მამრობითი სქესი, ვის მიმართაც უსაფუძვლო ეჭვი და ბოღმა არ ახრჩობდა. თიკო ნერვიულობდა, ყველგან თავს მჭრისო. ამან მათი ურთიერთობა საბოლოოდ გააფუჭა.
– ოთო ვერ ხედავდა, რომ ეჭვიანობის გამო შეყვარებულს კარგავდა?
– დარწმუნებული იყო, თუ თიკო მას ცოლად გაჰყვებოდა, ეჭვიანობისგან განიკურნებოდა. თიკოს კი ეჭვი აღარ ეპარებოდა იმაში, რომ ოთოს გვერდით უბრალოდ ვერ გაძლებდა. თუ მამაკაცმა თავისუფლება არ მომანიჭა, მის გვერდით მხოლოდ დავიტანჯები, ცოლად რომ გავყვე, მერე უარესს გამიკეთებსო, ამბობდა.
– თქვენი და გიგის ურთიერთობა ამ ყველაფრის ფონზე როგორ წარმიმართა?
– ფაქტობრივად გამოვიდა, რომ ჩემი და გიგის ურთიერთობაც მათი საქმეების გარჩევას ემსხვერპლა. თიკოს თავგამოდებით ვიცავდი და ვამართლებდი, გიგის კი ეჭვებს აყოლილი თავისი მეგობარი ებრალებოდა და ცდილობდა, მისი საქციელისთვის ახსნა მოეძებნა. გიგი თავისი ბუნებით ოთოსგან მკვეთრად განსხვავდებოდა, არ იყო კატეგორიული, არასოდეს დამელაპარაკებოდა ულტიმატუმის ენაზე, თუმცა, როგორც კაცი კაცს, მაინც მას უთანაგრძნობდა. ამ თემაზე მე და გიგი ხშირად ვკამათობდით, რაც ჩხუბში გადაიზრდებოდა ხოლმე. ენა შევაჩვიეთ ერთმანეთს, ის პატივისცემა, რომელიც ჩვენ შორის იყო, თითქოს დავკარგეთ. ამიტომ გადავწყვიტეთ, ურთიერთობაში პაუზა გაგვეკეთებინა.
– ამ შესვენებამ რა მოგიტანათ?
– გიგიმ ღირსეულად გაუძლო ამ გამოცდას, ჩემ მიმართ ძალიან დიდი თავშეკავება და სიფრთხილე გამოიჩინა. საშუალება მომცა, საკუთარ თავთან დავრჩენილიყავი, ზედმეტად არ მაწუხებდა, არ მაღიზიანებდა. დროდადრო, ისიც იშვიათად, ტელეფონით მომიკითხავდა. თუ შეამჩნევდა, რომ მასთან საუბარი არ მინდოდა ან არ შემეძლო, თავს არ მაბეზრებდა. ამ ხნის განმავლობაში დამავიწყდა მისგან ყოველგვარი წყენა, ვიგრძენი, რომ ეს ადამიანი ჩემთვის ძალიან ძვირფასია და მისი დაკარგვის შიში დამეუფლა. შევრიგდით და დავქორწინდით. დღეს ერთად ვართ, მაგრამ ჩვენს ბედნიერებას სრულყოფილებისთვის ერთი რამ აკლია – ეს თიკოა.
– თიკოს რა დაემართა?
– მაშინ, როცა გიგიმ კაცურად გადალახა ის პაუზა, ოთომ სისუსტე გამოიჩინა. როდესაც თიკოსგან უარი მიიღო, კიდევ უფრო გადაირია და გაცოფდა. უნდოდა, იძულების წესით შეყვარებული შეერიგებინა, ვერ გავაგებინეთ, რომ ამით მისკენ მისასვლელ გზას იჭრიდა. გიგი სულ ჭკუას არიგებდა, მაგრამ ვერაფერს გახდა. იმის ნაცვლად, რომ გონივრულად მოქცეულიყო, ოთომ ის ძაფიც გაწყვიტა, რაც თიკოსთან აკავშირებდა. ჩემმა მეგობარმა ვეღარ გაუძლო ამდენ ზეწოლას და უცხოეთში წავიდა. გადაწყვიტა, კავშირი გაეწყვიტა თავის წარსულთან, რომლის გახსენება მხოლოდ ტკივილს აყენებდა. რამდენიმე წელი ჩემთანაც გაწყვიტა კონტაქტი, რასაც უზომოდ განვიცდიდი, თუმცა გაცნობიერებული მქონდა, ეს რატომ გააკეთა. ვგრძნობდი, რაც მის გულში ხდებოდა. შემდეგ ინტერნეტით დამიკავშირდა და მივხვდი, რომ მისთვის წარსული საბოლოოდ დაილუქა.
– ოთოს რა ბედი ეწია?
– ცოლი მოიყვანა და ნორმალური ოჯახი შექმნა, მაგრამ, ეტყობა, თიკოზე მაინც სწყდება გული. ერთხელ სიმთვრალეში გიგისთან უთქვამს სინანულით, რომ შემეძლოს, დროს უკან დავაბრუნებდი და თიკოსთან ურთიერთობას თვალისჩინივით გავუფრთხილდებიო. ხვდება, რომ გამოუსწორებელი შეცდომა დაუშვა. შეიძლება უფრო მიმტევებელი უნდა ვიყო, მაგრამ მასთან ურთიერთობის სურვილი აღარც მე მაქვს. მის გამო ხომ თიკო თავისი ქვეყნიდან გადაიხვეწა. ამ ადამიანის გამო საუკეთესო მეგობარი დავკარგე.
ნანა კობახიძე
უფრო კონკრეტულად ამ ამბავს ჩვენი რესპონდენტი მარიტა გვიამბობს:
– ჩემი და ჩემი მეგობარი თიკოს ბედის გზა ერთნაირად მიდიოდა. ერთად გავიზარდეთ, საბავშვო ბაღშიც და სკოლაშიც ერთად დავდიოდით, მერე უნივერსიტეტშიც ერთ ფაკულტეტზე ჩავაბარეთ. აგებულებითაც ერთმანეთს ვგავდით. სადმე რომ მივდიოდით, ერთმანეთთან ვათანხმებდით, რა ჩაგვეცვა, რომ ერთ სტილში ვყოფილიყავით. მანერები და ხმის ტემბრიც კი იმდენად ერთნაირი ჩამოგვიყალიბდა, რომ ბევრს დებიც ვეგონეთ. ვხუმრობდით კიდეც, ჩვენი ბედი ტყუპებივით ერთნაირად წარიმართება და ალბათ ცოლადაც განუყრელ ძმაკაცებს გავყვებით–თქო.
ერთ ზაფხულს ზღვაზე ვისვენებდით. იქ გავიცანით გიგი და ოთო, თბილისელი ბიჭები, რომლებიც ასევე დასასვენებლად იყვნენ ჩამოსული. უცბათ გამოვნახეთ საერთო ენა და დავწყვილდით: გიგიმ მე ამირჩია, ოთომ – თიკო. ოთო ბევრად უფრო სიმპათიური იყო, ვიდრე გიგი, მაგრამ გიგის ჰქონდა ის თვისებები, რასაც ძალიან ვაფასებ მამაკაცში. ორი კვირა ერთად გავატარეთ, კარგად გავერთეთ. ურთიერთობა თბილისში ჩამოსვლის შემდეგაც გავაგრძელეთ, რომელიც გრძნობაში გადაიზარდა. გიგი და ოთო თითქოს ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ ჩვენს პატივისცემაში, აღარ იცოდნენ, რა გაეკეთებინათ, რით გავეხარებინეთ. მე და თიკო გაცისკროვნებულები დავდიოდით, ბედნიერებას ვასხივებდით. ჩვენი სიყვარულის შესახებ ყველამ იცოდა.
– ეს ბედნიერი ხანა დიდხანს გაგრძელდა?
– რაკიღა ერთად დავდიოდით და დიდი წინაღობებიც არ გვხვდებოდა, დაქორწინებას არ ვჩქარობდით, სიცოცხლე გვიხაროდა. ამბობენ, გაწელილი ურთიერთობები ხშირად ფუჭდებაო, ალბათ ყველაფერს თავისი დრო აქვს.
– განა რამდენი ხანი იყავით ერთად?
– სამი წელი. დროთა განმავლობაში ოთომ თიკოზე საშინელი ეჭვიანობა დაიწყო, მის თავისუფლებას ზღუდავდა, ტელეფონის ზარებს და ესემესებს უკონტროლებდა. "სკაიპიც" გაუტეხა. თიკო თავს შეურაცხყოფილად გრძნობდა, წუხდა, ნუთუ ამდენი წელი ვერ გამიცნო, მასთან სრულიად გულწრფელი ვარ და თუ არ მენდობა, ასეთი გოგოს გვერდით რა უნდა ან ჩემი პირადი საუბრების ქექვას როგორ კადრულობსო.
მოხდა ისე, რომ თიკომ სამსახურში რაღაც საქმე წამოიწყო, რაღაც ეტაპზე ბავშვობის შეყვარებულთან მოუწია საქმიანი გარიგება, ამისთვის ფორმალური მხარეების მოგვარება იყო საჭირო და რამდენჯერმე იმ ბიჭს უნდა შეხვედროდა. მას უკვე ცოლ–შვილი ჰყავდა და თიკოს მიმართ სხვა ინტერესი არ ჰქონდა. ოთომ კი ამასთან დაკავშირებით თიკოს საშინელი ეჭვიანობის სცენები გაუმართა. მართალია, სატელეფონო საუბარს და შეხვედრას არ უკრძალავდა, მაგრამ იმ აუცილებელი პირობით, რომ ოთოც უნდა დასწრებოდა მოწმედ და თითოეული სიტყვა მოესმინა, რასაც ერთმანეთს ეტყოდნენ. თიკომ ეს მძაფრად გააპროტესტა.
– ოთოს ეჭვიანობა თიკოს მიმართ სრულიად უსაფუძვლო იყო?
– რა თქმა უნდა, თავის დროზე იმ ბიჭის გვერდით თიკოს ერთი დღეც არ გაუხარია, ის ტიპი სულ ნერვებს უშლიდა და ახლა, როცა ახალ სიყვარულთან იპოვა ბედნიერება, იმ ძველს და თანაც უკვე ცოლშვილიანს, რატომ მიუბრუნდებოდა? საქმე ისაა, რომ ოთო არამხოლოდ თიკოს ყოფილ შეყვარებულზე ეჭვიანობდა, არ დატოვა მის გარშემო მამრობითი სქესი, ვის მიმართაც უსაფუძვლო ეჭვი და ბოღმა არ ახრჩობდა. თიკო ნერვიულობდა, ყველგან თავს მჭრისო. ამან მათი ურთიერთობა საბოლოოდ გააფუჭა.
– ოთო ვერ ხედავდა, რომ ეჭვიანობის გამო შეყვარებულს კარგავდა?
– დარწმუნებული იყო, თუ თიკო მას ცოლად გაჰყვებოდა, ეჭვიანობისგან განიკურნებოდა. თიკოს კი ეჭვი აღარ ეპარებოდა იმაში, რომ ოთოს გვერდით უბრალოდ ვერ გაძლებდა. თუ მამაკაცმა თავისუფლება არ მომანიჭა, მის გვერდით მხოლოდ დავიტანჯები, ცოლად რომ გავყვე, მერე უარესს გამიკეთებსო, ამბობდა.
– თქვენი და გიგის ურთიერთობა ამ ყველაფრის ფონზე როგორ წარმიმართა?
– ფაქტობრივად გამოვიდა, რომ ჩემი და გიგის ურთიერთობაც მათი საქმეების გარჩევას ემსხვერპლა. თიკოს თავგამოდებით ვიცავდი და ვამართლებდი, გიგის კი ეჭვებს აყოლილი თავისი მეგობარი ებრალებოდა და ცდილობდა, მისი საქციელისთვის ახსნა მოეძებნა. გიგი თავისი ბუნებით ოთოსგან მკვეთრად განსხვავდებოდა, არ იყო კატეგორიული, არასოდეს დამელაპარაკებოდა ულტიმატუმის ენაზე, თუმცა, როგორც კაცი კაცს, მაინც მას უთანაგრძნობდა. ამ თემაზე მე და გიგი ხშირად ვკამათობდით, რაც ჩხუბში გადაიზრდებოდა ხოლმე. ენა შევაჩვიეთ ერთმანეთს, ის პატივისცემა, რომელიც ჩვენ შორის იყო, თითქოს დავკარგეთ. ამიტომ გადავწყვიტეთ, ურთიერთობაში პაუზა გაგვეკეთებინა.
– ამ შესვენებამ რა მოგიტანათ?
– გიგიმ ღირსეულად გაუძლო ამ გამოცდას, ჩემ მიმართ ძალიან დიდი თავშეკავება და სიფრთხილე გამოიჩინა. საშუალება მომცა, საკუთარ თავთან დავრჩენილიყავი, ზედმეტად არ მაწუხებდა, არ მაღიზიანებდა. დროდადრო, ისიც იშვიათად, ტელეფონით მომიკითხავდა. თუ შეამჩნევდა, რომ მასთან საუბარი არ მინდოდა ან არ შემეძლო, თავს არ მაბეზრებდა. ამ ხნის განმავლობაში დამავიწყდა მისგან ყოველგვარი წყენა, ვიგრძენი, რომ ეს ადამიანი ჩემთვის ძალიან ძვირფასია და მისი დაკარგვის შიში დამეუფლა. შევრიგდით და დავქორწინდით. დღეს ერთად ვართ, მაგრამ ჩვენს ბედნიერებას სრულყოფილებისთვის ერთი რამ აკლია – ეს თიკოა.
– თიკოს რა დაემართა?
– მაშინ, როცა გიგიმ კაცურად გადალახა ის პაუზა, ოთომ სისუსტე გამოიჩინა. როდესაც თიკოსგან უარი მიიღო, კიდევ უფრო გადაირია და გაცოფდა. უნდოდა, იძულების წესით შეყვარებული შეერიგებინა, ვერ გავაგებინეთ, რომ ამით მისკენ მისასვლელ გზას იჭრიდა. გიგი სულ ჭკუას არიგებდა, მაგრამ ვერაფერს გახდა. იმის ნაცვლად, რომ გონივრულად მოქცეულიყო, ოთომ ის ძაფიც გაწყვიტა, რაც თიკოსთან აკავშირებდა. ჩემმა მეგობარმა ვეღარ გაუძლო ამდენ ზეწოლას და უცხოეთში წავიდა. გადაწყვიტა, კავშირი გაეწყვიტა თავის წარსულთან, რომლის გახსენება მხოლოდ ტკივილს აყენებდა. რამდენიმე წელი ჩემთანაც გაწყვიტა კონტაქტი, რასაც უზომოდ განვიცდიდი, თუმცა გაცნობიერებული მქონდა, ეს რატომ გააკეთა. ვგრძნობდი, რაც მის გულში ხდებოდა. შემდეგ ინტერნეტით დამიკავშირდა და მივხვდი, რომ მისთვის წარსული საბოლოოდ დაილუქა.
– ოთოს რა ბედი ეწია?
– ცოლი მოიყვანა და ნორმალური ოჯახი შექმნა, მაგრამ, ეტყობა, თიკოზე მაინც სწყდება გული. ერთხელ სიმთვრალეში გიგისთან უთქვამს სინანულით, რომ შემეძლოს, დროს უკან დავაბრუნებდი და თიკოსთან ურთიერთობას თვალისჩინივით გავუფრთხილდებიო. ხვდება, რომ გამოუსწორებელი შეცდომა დაუშვა. შეიძლება უფრო მიმტევებელი უნდა ვიყო, მაგრამ მასთან ურთიერთობის სურვილი აღარც მე მაქვს. მის გამო ხომ თიკო თავისი ქვეყნიდან გადაიხვეწა. ამ ადამიანის გამო საუკეთესო მეგობარი დავკარგე.
ნანა კობახიძე
