ნინო ხოშტარია: "ბავშვი რომ პროექტს ტოვებს და ტირის, ამაზე რთული არაფერია"

ტელესახე ნინო ხოშტარია 18 წელია ეკრანზეა, თუმცა მისი ცხოვრების დეტალების შესახებ მაყურებელმა ყველაზე ნაკლები იცის, რადგან პირადს ტელეწამყვანი საგულდაგულოდ მალავს. საერთოდ პრესის იშვიათი სტუმარიცაა. დუმილი "სარკესთან" დაარღვია და თავის ახალ ამპლუაზე გვესაუბრა, რომლითაც მუსიკალურ ტელეპროექტში გამოჩნდა. ინტერვიუს ცოტათი წინ გავუსწრებთ და გეტყვით, რომ ნინოს კონსერვატორიული განათლება აქვს მიღებული, ამიტომაც გასაკვირი აღარაა, რატომ მოხვდა ჟიურიში მუსიკოს ნიკოლოზ რაჭველთან და მომღერალ ნინო ქათამაძესთან ერთად.
– ნინო, ეკრანზე ახალ ამპლუაში მოგვევლინეთ – მუსიკალური კონკურსის ("საქართველოს ვარსკვლავი") ჟიურიში სამეულის წევრი ხართ. მოგწონთ საკუთარი თავი ამ როლში ან რამდენად საინტერესოა ეს საქმე თქვენთვის?
– ჟიურის წევრად არავინ იბადება და არც სპეციალურ განათლებას იღებს. თუ გავითვალისწინებთ, რომ განათლებით მუსიკათმცოდნე ვარ, ჩემი პროფესია სწორედ შემსრულებლის და ზოგადად მუსიკის შეფასებაა. სატელევიზიო პროექტის კონტექსტში, "საქართველოს ვარსკვლავის" პროდიუსერებმა, როგორც ჩანს, ჩემი ხანგრძლივი ტელეგამოცდილებაც გაითვალისწინეს და ასე აღმოვჩნდი ორ არაჩვეულებრივ მუსიკოსთან ერთად ჟიურიში.

– რა სირთულეების გადალახვა მოგიხდათ, რისი გეშინოდათ და რამდენად მოგეწონათ შემფასებლის როლი?
– ზოგადად შემფასებლის როლი არასოდეს მიზიდავდა და არც ახლა მომწონს. მე თვითონ სულ ვცდილობ, მეტი ვისწავლო და მეტი პროფესიული გამოცდილება მივიღო. ასე იყო ამ პროექტშიც – შევეცადე, ახალი გამოცდილება მიმეღო ახალ ამპლუაში როგორც სატელევიზიო გამოცდილების, ასევე ადამიანური ურთიერთობების თვალსაზრისით. ამიტომ ახალი ფორმატი ერთდროულად რთულიც იყო და სასარგებლო გამოცდილებაც.
– როგორია თქვენი მუსიკალური გემოვნება? ჩანს, რომ კარგადაც მღერით.
– ჩემი მუსიკალური გემოვნების ჩამოყალიბება დიდწილად კონსერვატორიის განათლებამ განაპირობა. ერთმნიშვნელოვნად კლასიკურ მუსიკას ვანიჭებ უპირატესობას, ფოლკლორიც ამ სფეროს ნაწილია ჩემთვის. მიყვარს ჯაზი და როკი. იქიდან გამომდინარე, რომ კონსერვატორიაში სიმღერა ერთ–ერთი სასწავლო დისციპლინა იყო, ვიცი და ვმღერი საკმაოდ ბევრ ხალხურ, ქალაქურ და, თქვენ წარმოიდგინეთ, საგუნდო რეპერტუარსაც, თუმცა საკმაოდ ობიექტურად ვაფასებ საკუთარ ვოკალურ შესაძლებლობებს და ჩემი სიმღერით მხოლოდ ახლო მეგობრები ტკბებიან... (იცინის). ამ ტიპის პროექტშიც არასოდეს მივიღებდი მონაწილეობას... (იცინის).
– როგორ შეეწყვეთ ნიკოლოზ რაჭველს და ნინო ქათამაძეს, რა აღმოჩენები გააკეთეთ მათთან მუშაობის პროცესში?
– ნიკას ძალიან, ძალიან დიდი ხანია ვიცნობ და ვმეგობრობ. ისეთი პატარა იყო, როცა გავიცანი, საკუთარი შვილის ქება რომ გეუხერხულება, დაახლოებით ისეთ დღეში ვარ... (იცინის). ჩვენი გემოვნება და დამოკიდებულება მუსიკის მიმართ ძალიან მსგავსია. ნინო პირადად ამ პროექტში გავიცანი, მისი შემოქმედების თაყვანისმცემელი კი კარგა ხანია ვარ და შთაბეჭდილება არ შემცვლია. გენიალური მუსიკოსი ასეთივე არაჩვეულებრივი, უშუალო და საინტერესო ადამიანი აღმოჩნდა. მიუხედავად იმისა, რომ უმეტეს შემთხვევაში ჩვენი აზრი ემთხვეოდა, კომენტარის გაკეთებისას სამივეს ჩვენთვის დამახასიათებელი ლექსიკა და ემოციური გამოხატვა გვაქვს. მთავარი ის არის, რომ არც ერთს გვიცდია გვეთამაშა რაღაც როლი, ისეთები ვიყავით, როგორიც ცხოვრებაში ვართ და ცოტა მეტად პოზიტიურებიც. არც შევთანხმებულვართ იმაზე, რომ აბსოლუტურად ყველა მონაწილისადმი კეთილგანწყობა გამოგვეჩინა და რითაც შეგვეძლო – ქცევით, ღიმილით, ხუმრობით – გაგვეიოლებინა მათთვის ჟიურის წინაშე სიმღერა, მოგვეხსნა სტრესი, არ დაგვეთრგუნა, შეურაცხყოფა არ მიგვეყენებინა და, რაც მთავარია, სიმართლე გვეთქვა. მგონი, გამოგვივიდა.
მაშინ, როდესაც ჩვენი აზრი ერთმანეთისას არ ემთხვეოდა და მერწმუნეთ, ასეთი შემთხვევაც ბევრჯერ იყო 700–მდე მონაწილის მოსმენისას, მარტივად იმარჯვებდა ხმათა უმრავლესობა. ეს ნორმალურია. მე, ნინო და ნიკა ხომ სხვადასხვა ასაკის, ცხოვრებისეული გამოცდილების და შეხედულების ადამიანები ვართ. მგონი, სწორედ პრინციპული მსგავსებების და ინდივიდუალური, რადიკალური განსხავებების გამო შეგვარჩიეს პროექტში.
– რთული იყო კონკურსანტებისათვის სიმართლის თქმა, რომ, მაგალითად, მათ არაფერი ესაქმებათ სცენაზე?
– ნეგატიური შეფასების გაკეთება იოლი არ არის, თუმცა ვფიქრობ, რომ გასაგებად მოტივირებული და კორექტულად ნათქვამი შენიშვნა სწორი, აუცილებელი და პატიოსანი საქციელია საკუთარი თავის და, რაც მთავარია, კონკურსანტის მიმართაც. ცხოვრებაში დროის ფუჭად დაკარგვა მაშინ, როდესაც სხვა საქმეში ან პროფესიაში შეიძლება წარმატებული იყო, რბილად რომ ვთქვათ, დასანანია, ზოგჯერ – ტრაგიკულიც. მთავარია, შეფასების დროს არ იყო დისტანცირებული, ცინიკური, მედიდური და ამპარტავანი. საკუთარი თავი ამ კონკურსანტის ადგილას უნდა დააყენო და სწორი ინტონაცია, სიტყვები თვითონ მოვა.
– რა დასკვნების გაკეთების საფუძველი მოგცათ კასტინგმა თბილისსა და ბათუმში, რა გაკვირვებდათ კონკურსანტების რეპერტუარში?
– დასკვნა ერთია – საქართველოში ყველა მღერის, დანარჩენს უნდა, რომ მღეროდეს (იღიმის). გამაკვირვა რეპერტუარის ერთფეროვნებამ, პროექტში მონაწილეობის მსურველთა რაოდენობამ და გამახარა კარგად მომღერალთა მრავალფეროვნებამ.
– გადაცემა "ყველაზე ჭკვიანის" გამოცდილება დაგეხმარათ ამ კონკურსში?
– კი, ეს გამოცდილება დამეხმარა, რადგან სწორედ იქ არის საკონკურსო პროექტებისთვის დამახასიათებელი ადამიანურად ყველაზე მტკივნეული მომენტები. 11 წლის ბავშვი რომ პროექტს ტოვებს და ტირის, ამაზე რთული არაფერია. მე წლების განმავლობაში ვცდილობ, ეს ბავშვები დავამშვიდო, განცდა შევუმსუბუქო და გავამხნევო. ვიცი, როგორი რთულია ეს მათთვის და ვიცი, როგორი რთულია ეს ჩემთვის. ისიც ვიცი, რომ თუ დამარცხებისთვის მზად არ ხარ, ჯობია, არ ჩაება ამ მარათონში. ყველა კონკურსს აქვს თავისი მკაცრი წესები, ცხოვრებაც ასეთია. ამ ტიპის პროექტები ბავშვებს წაგების ღირსეულად მიღებას ასწავლის და მათ პიროვნულად ზრდის. რაც შემეხება მე, ნებისმიერ პროექტში, რომელშიც ვმუშაობ, ვცდილობ, ვიყო პროფესიონალი, როგორც წამყვანი და გულწრფელი, როგორც ადამიანი. ჩემი საქმე მიყვარს და მისგან სიამოვნებას ვიღებ.

– როგორი იქნებით უშუალოდ კონკურსის მსვლელობისას, გინდათ თუ არა ჟიურის მკაცრი წევრის სტატუსი, თუ ეს თქვენ ხასიათში არ არის?
– კონცერტების დროსაც ისეთი ვიქნები, როგორიც მანამდე ვიყავი, ვიღაცისთვის მოსაწონი, ვიღაცისთვის – არა, მაგრამ ერთმნიშვნელოვნად – მონაწილეების გულშემატკივარი და თანამონაწილე. ეს სიმკაცრედ აღიქმება თუ არა, ჩემთვის მეორეხარისხოვანია. საკუთარ იმიჯზე ზრუნვა და ძალით, გადამეტებულად კეთილი ადამიანის იარლიყის მიკერება ჩემი ამოცანა არ არის. პიროვნების რეპუტაციას ერთი პროექტი არ ქმნის და სიმკაცრე ზოგადად ცუდ ადამიანობას არ ნიშნავს, მთავარია, ემოციურადაც და აზრებითაც სამართლიანი და ადეკვატური იყო.
– ბევრი თვლის, რომ ეს პროექტი "ჯეოსტარისგან" არაფრით განსხვავდება. ეს შედარება ხომ არ გაღიზიანებთ?
– მე საერთოდ არ მაღიზიანებს განსხვავებული აზრი. კეთილგანწყობილი ადამიანები თავადაც ხედავენ სიახლეს, უარყოფითად განწყობილებს კი პრინციპულად არ უნდათ სხვაობის დანახვა. რა მოხდა მერე? ჩვენ ვაკეთებთ ჩვენს საქმეს, ბავშვები მღერიან, "რუსთავი 2", როგორც ყოველთვის, უმაღლეს დონეზე მუშაობს ამ პროექტზე და ყველა ერთად ვცდილობთ, მაყურებელმა ხარისხიანი, თანამედროვე და მაქსიმალურად საინტერესო ტელეპროდუქტი მიიღოს.
– რატომ არ გიყვართ ინტერვიუები და პირად თემებზე საუბარი?
– რაც შეეხება პირად ცხოვრებას და ინტერვიუებს, მე კატეგორიულად ვეწინააღმდეგები ასეთ ეგსჰიბიციონიზმს. ჩემი საზოგადო ცხოვრება საკმარისად თვალსაჩინოა. ხალხი მხედავს, ხალხი მისმენს იმ სივრცეში, რომელიც ჩემი ცხოვრების ძალიან დიდ და მნიშვნელოვან ნაწილს წარმოადგენს. დანარჩენი – ჩემი პირადი, ხელშეუხებელი სივრცეა. სხვაგვარად ვერ წარმომიდგენია პიროვნული ჰარმონია. თქვენ გინდათ, მთელ დედამიწას მოუყვეთ თქვენი პირადი განრიგი, ჩვევები, განცდები? მე – არა.
– ეკრანზე არასოდეს იცვლებით, არ იცვლით არც ვარცხნილობას და არც თმის ფერს... არ გიყვართ იმიჯში ცვლილებები?
– ეს კომპლიმენტია? 18 წელია ეკრანზე ვარ და, თუ თვლით, რომ არ გამოვცვლილვარ და არც ასაკი მომმატებია, ეს მხოლოდ მახარებს! დიდი მადლობა! (იცინის).

ავთო ჩიტიძე