მეგობრობა და სიყვარული

ამბავი იწყება 1996 წლის 26 ივნის თუ და უკვირდებით პირველივე სიტყვებში ნახავთ რომ ეს ამბავი სევდიანიც იქნება 1996 აქ ხომ ერთი 6_ია 26 ეს კიდე მეორე ექვსი და ივნისი მეექვსე თვე ესეც სამი 666 როგორ ჯოჯოხეთურ და ხალისიანადაც დავიბადე ისე გავიზარდე შემდეგაც, მაგრამ ჩემთან ერთად დაიბადა ერთი პატარა ჩემსავით ახალშობილი ბიჭი ნიკუშა. ჩვენი დაბადებიდანვე პირველ დღეს ჩვენ უკვე დავახლოვდით როგორც მეგობრები, ესე მოგვიყვა ნიკუშას დედამ დედაჩემმა ეს ვერ მოასწრო ჩემს მშობიარობას გადაჰყვა და ამიტომაც ვთლი ჩემს დაბადებას ჯოჯოხეთურად მოკდელ მე მამა შეძლებული მყავდა და მიუხედავად დედის დაკარგვისა მაინც უზრუნველად მომიწია ცხოვრება დედობრივ სიყვარულს კი ნიკუშას დედა ნანა დეიდა არ მაკლებდა რომელსაც მე დედას ვეძახდი მყავდა დედინაცვალიც მაგრამ ყოველთვის როცა მასთან საუბარი მჩირდებოდა ნერვები მაინც მჯაბნიდა და მახსენდებოდა დედაჩემი შემდეგ კი მხოლოდ ნანა დეიდას და ნიკუშას თუ შეეძლო ჩემი გაჩერება ყველაფერს ვამსხვრევდი და ვლეწავდი. მე და ნიკა სკოლაშიც ერთად დავდიოდით და არ მახსოვს დგე მის გარეშე ვიზდებოდით და მაინც ყოველდღე ვკამათობდით მეორე დგეს კი ისევ ისე მეგობრულად ვეხვეოდით ერთმანეთს. ნიკა უფრო წყნარ და საყვარელ რომანებს ირჩევდა ყოველთვის მე კიდე ბაღიდანვე ხან ერთი მიყვარდა და ხან მეორე სკოლაც ამ აზრებით დავამთავრე მოკლდე ესე გძელდებოდა მთელი თორმეტი წელი დილას სკოლაში წასვლა შემდეგ დედინაცვალთან კამათი ნიკასთან წასვლა ახალ ახალი გოგოების გაცნობა საგამოს კიდე პირადი ჩანაწერების შევსება მაგრამ ეს ყველაფერი ერთმა მშვენიერმა დგემ შეცვალა....

მეთორმეტე კლასი რომ დავამთავრედ ორივე ჩვეულებრივად ვემზადებოდით უნივერსიტეტში ჩაბარებაზე მე მსახიობობა ავირჩიე ნიკამ კიდე ინჟინერობა მაგრამ ჩაბარებამდე მოხვდა ის რამაც შეცვალა ჩემი ცხოვრება არ ვიცი მას შემდეგ რამდენი წელი გავიდა მაგრამ მაინც ვერ გიპასუხებთ კარგის მხრივ თუ ცუდის მხირივ მაგრამ ის 100%_ით ვიცი დრო რომ უკან დავატრიალო ისევ და ისევ ამას გავიმეორებდი მოკდელ დავიწყებ :
– ერთ მშვენიერ დილას მირეკავს ნიკა მომაკითხეო მეც როგორც ყოველთვის მივაკითხე
– ნიკამ პირდაპირ დაიწყო ბიჭო დგეს აფხაზეთისკენ უნდა წავიდეო !
– მე გამეცინა და ვუთხარი მთელმა საქართველომ ვერ დავიბრუნებთ და შენ დაიბრუნებ მეთქი ?
– მან კი ისევ დაჟნებით თქვა ნინა ხო გახსოვს მე რო მიყვარდა ხოდა ეგ წავიდა აფხაზეთში თურმე დედ მამა მაგის მანდ ცხოვრობენო
– და მერე შენ რა ?
– რადა მიყვარს რა ვერ გაიგე.... მოკლედ მე წავალ და შენ აუხსენი დედაჩემს ხო იცი როგორი ისტერიკაა
– მგონი ეგ იდეაა არ გაამართლებს ვუთხარი მე
– რა ბიჭო? ..... გახსოვს რო დავიფიცეთ სულ ერთად ვიქნებითო ?
– ხოდა სწორედაც მეც მოვდივარ აფხაზეთში ეხლა წასვლას აზრი არ აქვს ხვალ დილით გამოგივლი კარგი ?
– აუუუ გაიხარე რა ჯიგარი ხარ ... ხვალ დილით არ დაგავიწყდეს და გამოიძინე იცოდე
– კარგი კარგი ნუ ნერვიულობ
მეორე დილით როგორც დავპირდი მივედი მის ეზოში
– ბიჭო ამდენი ამხელა გეგმა და ფული რო არ გვაქ იქამდე როგორ ჩავიდეთ ?
– კარგი რა ნიკუუშ მამაჩემს ცოტა ფული მოვპარე და წერილიც დაუწერე ხო იცი მამაჩემი როგორი ჯიგარი კაცია გაგვიგებს ალბათ ...
– ეეე ეგრე არ მინდა
– არ გინდა და მაშინ მარტო მე მივალ .... გუშინ უბანში გავიკითხე და ბიჭებმა მანდ მაგარი რუსი გოგოები იჩითბიანოოო და მე იქ არ უნდა ვიყო სადაც რუსი გოგოებია ? !
– ეხ შენ რა ხარ ! როდის დაანებებ ამ მოკლე ვადიან გართობებს თავს ?
– როცა მაგარ რუს გოგოს დავითრევ ..... ჩაჯექი ერთი თორე მეჩქარება რუსებთან
მოკლედ მთელი გზაა ვიარეთ კამათით თუ რა ჯობდა მოკლე თუ დიდ ხნიანი სიყვარული მე მაინც ჩემ აზრზე დავჩი ის მაინც მისაზე გვეგონა ადვილად მოვხდებოდით აფხაზეთში მაგრამმ რუსმა სალდატებმა თითქმის ჩაგვიშალეს გეგმა რომ არა ჩემი სულელური გაბედულება წამოვედით იქიდან და საზგვარი მთელი წვალებით მაგრამ უკანონოდ გადავკვეთეთ უკვე აფხაზეტში ვიყავით და ვიცოდი ან ცოცხალი გავიდოდი აქედან ან ნიკას და ნინას ერთად შეილება ბევრს ვხუმრობდი ნიკაზე მაგრამ მე ის მაინც ძმაზე მეტად მიყვარდა ყოველთვის
– აფხაზეთში ერთი კვირა ვიყავით მაგრამ უშედეგოდ ნინა მაინც ვერ ვნახეთ უცებ მაგახსენდა რომ სადგაც აქ მონაყოლებიდან ვიცი რომ დედაჩემის ძმა უნდა ყოფილიყო დასაფლავებული ნიკას ვუთხარი :
– მოდი ერთი გავიაროდ სირცხვილია კაცი რას იტყვის ჩამოვიდა და არ მნახაოო ნიკა კი :
– ის გმირულად მოკვდა ომში და შენ კიდე რეებს ბოდიალობო
– ოოო კარგი კარგი წამოდი სასაფლაო ვნახოთ ერთი არც რუსი გოგოები და არც შენი ნინა აქ არ არი ხო ხედავ
– კარგი ! სევდიანი ხმით გამოსცა ნიკამ
– მივედით თუ არა სასაფლაოზე გავიგონე ტირილის ხმა ნიკამ კი ეგრევე დაიყვირა ნინაა ! ნინააა !
– თურმე ნინა თავის გარდაცვლილ დედას დასტირებდა მაგრამ ტირილი სიხარულშიც კი გადაეზარდა ისე გაუხარდა ჩვენი ნახვა მე კიდე ვიცინოდი ვა ნიკუშ ნახეე ექსტრასენსი ვარ რა ვგზნობდი ტოო ეგრე იქნებოდა
– გულისს სიღრმეში კი ყველაზე ბედნიერი ვიყავი ამას ნინაც ხვდებოდა და ნიკაც ალბათ მაინც ვერ შევაკავე სახე ემეციებისაგან
– იმ დგესვე გამოვეშურეთ ისევ თბილისისაკენ მაგრამ ამ ჯერად საზღვარზე არ გაგვიმართლა სამივე დაგვაკავეს ზუსტად 2 თვე პატიმრობაში გავატარედ ისე რომ მე და ნიკა ნახევარ ნახევარს ვჩამდით ნინა კიდე სუქდებოდა მაგრამ მე ეს მიხაროდა ის ხომ ჩემი ძმის საცოლე იყო და მე ის დად მიმაჩნდა რომელიც არასდროს არ მყოლია ბევრი წვალების შემდეგ ბევრი ტანჯვების შემდეგ ნახევარ ნახევარნი გამოგვიშვენ ნახევარნი იმიტომ რომ სულ ძვალნი და ტყავნი ვიყავით
– გადმოვედით საზგვარზე მაგრამ მანქანას, ფულს და ნივთებს არ გვიბრუნებენ ნინა ტიროდა ნიკუშა ამშვიდებდა მე კი როგორც ყოველთვის კრიტიკულ მომენტებშიც მხიარულად შევეცადე ოპტიმისტი გავმხდარიყავი
– აუუუუ წარმოიდგინეთ ტოო პირველები ვინც აფხაზეთიდან ტბილისსში ფეხით ჩავალთ გზაში გოგოებიი გაიჩითება და თან რამდენ ახალ რამეს გავიგებთ ერთმანეთზეეე აუუ დავაი წავედით თქვენ რომ არც წამოხვიდეთ მე მაინც წავალ მარტოო თუ გამიშვებტ წავალ ! მეც ვიცოდი და მათაც არსად წამსვლელი არ ვიყავი მარტოს მარა მაინც არა არ გაგიშვებთო და წამომყვნენ
– მთელი ერთი დღე და ღამე სიჩუმე იმარჯვებდა მეორე დგეს კი კარგით რა რა გატირებთ ჩავალთ განცხადებას დავწერთ და აგვინაზგაურებენ ეგრე თუ ტირიხართ მეთქი
– ნინამ კი დაგლილი შემომხედა და მითხრა შენსგან არასოდეს არაფერი არ გამოოვა ერთადერთი სურათი მქონდა დედაჩემის შემორჩენილიო
– მეც ავყევი ნერვებს და ხმამაღალი ტონით ვუპასუხე ნინაა იცი დედაჩემმა ჩემს მშობიარობას გადააყოლა თავიი იციი რამდენჯერ მიცდია თავის სიკვდილი იცი როგორი საშინელი გძნობაა როცა მიდიხარ სახლში და თბილი გამხნევების ნაცვლად დედინაცვალთან კამათობ იციი ეს ოდესმე გაგიცდია ნინა ? არა ! და არც გისურვებ !
– სუჩუმე ჩამოვარდა და მივხვდი ზედმეტი მოგვივიდა ორივეს ალბათ უკვე აგარ შეგვეძლო სიბრაზის დამალვა იმ საგამოს კოცონთან ისეთი სიჩუმე იყო რო სადგაც შორიდან მგლების მიხჩობილი ყმუილიც კი მესმოდა და ესე მეორდებოდა თითქმის 1 კვირა სანამ ვიგაცა გოგომ გზად არ გაგვიყოლა თბილისისაკენ
– ეს იყო ერთადერთი გოგო რომელიც მართლა კარგა ხანს ჩამჩა გულში და ალბათ არც დამავიწყდება .