როგორ მოათვინიერეს ქართველი დონ ჟუანი

ჩვენში გავრცელებული ერთგვარი მახინჯი "ტრადიციაა", რომ თუ მამაკაცს ჯიბე საშუალებას აძლევს, ცოლის ყოლა ხელს არ უშლის, რომ სხვა ქალებთან გაერთოს. საზოგადოებაც ამას ბუნებრიობად, კანონზომიერებად აღიქვამს. თურმე "დედაბუნებაა დამნაშავე" იმაში, რომ მამაკაცი მუდამ ახალ–ახალ შეგრძნებებს, სასიყვარულო თავგადასავლებს ეძებს, რადგან ის ასეა "მოწყობილი". ეს მისწრაფებები მამაკაცებს განსაკუთრებით უმძაფრდებათ შუახნის, ე.წ. კრიზისულ ასაკში, თითქოს ვიღაცას, უფრო კი საკუთარ თავს უნდა დაუმტკიცონ, რომ ნამდვილი "მონადირეები" არიან. ამ დროს ოჯახის გადარჩენა მხოლოდ ქალის უსაზღვრო მოთმინებას შეუძლია. თუ არა და, გაყრა გარდაუვალია.
თანამოძმეთა შორის გამონაკლისი არც ჩვენი რესპონდენტი აღმოჩნდა. ღალატის გამო მას პირველი ცოლი დაშორდა, მეორემ კი მოითმინა და ქალური სიბრძნით ქმარი შეინარჩუნა.
გაგა:
– ყოველთვის ქალების მოყვარული გახლდით, მაგრამ ამასთან, უკაცრავად გამოთქმისთვის, მათ ისე ვუყურებდი, როგორც იაფფასიან პროდუქტს. მათ მიმართ ცინიკურად ვიყავი განწყობილი, ოღონდ ამ ცინიზმს იუმორით ვნიღბავდი, ამიტომ ქალები ჩემ გვერდით თავს შეურაცხყოფილად არ გრძნობდნენ, პირიქით, ისე მესეოდნენ, როგორც ფუტკრები თაფლს. სულ რაღაც თავგადასავლები მქონდა.
22 წლის ვიყავი, ნუცა რომ შევირთე. ძალიან ლამაზი იყო. პირველი ნახვისთანავე მომხიბლა და "შებმა" დავუწყე. კარგ ბიჭად ვითვლებოდი, გოგონების მოწონებას ვიმსახურებდი. ყველა ის თვისება მქონდა, რითაც შეიძლებოდა ქალი მიმეზიდა. ჩემდა გასაკვირად, ნუცა არ დამემორჩილა, გამიჯიუტდა, ზურგი მაქცია. ამან ჟინი და ინტერესი გამიმძაფრა, ჩემს ბიჭურ თავმოყვარეობაზე ძალიან იმოქმედა. მიზნად დავისახე, რადაც უნდა დამჯდომოდა, მისი გული დამეპყრო. ნუცას ხასიათი შევისწავლე და ყველაფერს ვაკეთებდი მის მოსახიბლად. ვაქტიურობდი, ისე ვიქცეოდი, მას რომ მოეწონებოდა. მისთვის სასურველ საჩუქრებსაც ვჩუქნიდი. მაინც თავს მარიდებდა, გამირბოდა. მერე ტაქტიკა შევცვალე – მისი თვალსაწიერიდან გავუჩინარდი. როგორც ჩანს, დაინტერესდა, სად "დავიკარგე", სანაცნობოში გაკითხვა დაიწყო. ამით ვისარგებლე და იმავე სანაცნობოს დასანახად სხვა გოგოსთან გავიარე.
– ქალისთვის აქილევსის ქუსლი მოგინახავთ. ამ ხერხმა გაჭრა?
– რა თქმა უნდა. იფიქრა, ასეთ იდეალურ ბიჭს ვკარგავო და პირველი ნაბიჯიც გადმოდგა, თავისივე სურვილით შემხვდა. მეც აღარ დავაყოვნე და რამდენიმე შეხვედრის შემდეგ ცოლად მოვიყვანე.
– ოჯახური ცხოვრება კარგად აგეწყოთ?
– ნუცა ყოველმხრივ საუკეთესო გოგო იყო, ჩემთვის ალბათ მეტისმეტად კარგიც. მისი სიყვარული რომ მოვიპოვე და ჩემს "საკუთრებაში" გადმოინაცვლა, რაღაც დროის შემდეგ ჩემი გრძნობა მისდამი, ცოტა არ იყოს, გაუფერულდა. მის ღირსებებს თითქოს უკვე ისე ვეღარ ვხედავდი, ვერ ვაფასებდი, მის გარშემო ყველაფერი ჩვეულებრივად მიმაჩნდა, არადა მამაკაცი ესწრაფვის უჩვეულოს, დამაინტრიგებელს, იდუმალს, საინტერესოს. ალბათ ყოფითმა ყოველდღიურობამაც შემცვალა, შესაძლოა ჩემთვის ნაადრევიც იყო ცოლის შერთვა. შეიძლება მიზეზი ისიც იყო, რომ ნუცას ძალიან შევუყვარდი და ამას გამოხატავდა. ალბათ ჩემნაირ მამაკაცს ქალმა თავდავიწყებული სიყვარული არ უნდა აგრძნობინოს. ასეთ სიყვარულს გაწბილებები მოსდევს.
– როგორი მამაკაცი ხართ, რა მოსწონთ თქვენში ქალებს?
– ყოველთვის მქონდა ის მამაკაცური თვისებები, რომ ქალის კედლად უნდა იდგე და ყველაფრით უზრუნველყო. არც მძიმე ხასიათის გახლდით, მაჟორული განწყობა არასოდეს მაკლდა. ყოფილა შემთხვევები, ურთულესი სიტუაციიდან იუმორით გამოვსულვარ.
– ცოლი ეჭვიანობდა?
– ჩვენი გაყრის მიზეზიც მისი მხრიდან მოჭარბებული ეჭვიანობა იყო. სამი წელი ვიცხოვრეთ ერთად. ბოლოს უკვე ყველაზე ეჭვიანობდა, შინაურზე თუ გარეულზე. ვცდილობდი, იუმორით გამექარწყლებინა მისი ეჭვები, მაგრამ აკვიატებული აზრები მოსვენებას უკარგავდა. ეს მის ფსიქიკაზე უარყოფითად ისახებოდა, ამიტომ დამტოვა. ერთი სიტყვით, თავს უშველა.
– რეალურად კი არ ღალატობდით?
– სანამ დავღვინდებით, მამაკაცები ახალ–ახალ შეგრძნებებს ვეძებთ და ამას ღალატს არ ვეძახით. ქალისთვის კი ეს მტკივნეული თემაა, იმდენად მტკივნეული, რომ ამის გამო შეუძლია ყველა ის სიკეთე გადახაზოს, რაც მისთვის ოდესმე გაგიკეთებია.
– ამდენი თუ გესმოდათ, არ შეგეძლოთ ცოლის წინაშე ისე მოქცეულიყავით, რომ ნაკლებად სტკენოდა, ნაკლებად დაგეზარალებინათ?
– საქმეც ისაა, რომ არ მესმოდა. ცოდნა წლებსა და გამოცდილებას მოაქვს. ნუცას რომ დავშორდი, მოგვიანებით მივხვდი, რომ ასეთი ქალის ღირსი არ ვიყავი და არც არასდროს მეყოლებოდა გვერდით. მართლაც, ვისთან აღარ მქონდა ურთიერთობა, ბოდიშს ვიხდი ყველასთან, მაგრამ ნუცასნაირი დახვეწილი ქალი არ მყოლია.
– მეორე ცოლი ნუცასგან განსხვავებული შეგხვდათ?
– ჩემი მეორე ცოლი, სალომე, გაყრიდან ათ წელიწადში მოვიყვანე. უკვე 37 წლის ვიყავი, გარკვეული გამოცდილებით. არც სალომე იყო პატარა, 31 წლის გახლდათ. სიმპათიური და განათლებული ქალია. პირველი ოჯახი მასაც დაენგრა და გარკვეულ გამოცდილებას ფლობდა. ამიტომ ურთიერთობას მეტი სიფრთხილით ეკიდებოდა. თუ რამე არ მოეწონებოდა, შენიშვნებს არ მაძლევდა, ისე გაატარებდა, ვითომც ვერ ამჩნევდა. თანაც მისთვის იდეალი არ ვიყავი, ვუყვარდი ისეთი, როგორიც ვარ – ჩემი პლუს–მინუსებით. სალომესთან შვილი შემეძინა და პასუხისმგებლობა მომემატა. ვცდილობდი, ცოლ–შვილისთვის არაფერი მომეკლო.
– ქალებში სიარულს კი მაინც არ იკლებდით...
– ქალებმა კაცებს პატარ–პატარა სიცელქეები უნდა მოგვიტევოთ. რა ვქნათ, ასეთები გაგვაჩინა დედაბუნებამ.

– ეს თქვენი "სიცელქეები" სალომეს ყურამდე აღწევდა თუ უფრო მეტ სიფრთხილეს იჩენდით?
– რა თქმა უნდა, ვფრთხილობდი. წლების განმავლობაში სალომეს თავი ისე ეჭირა, მეგონა, მენდობოდა. ძალიან გაწონასწორებული იყო, ჩემს "ზღაპრებს" გულდასმით ისმენდა, თუ როგორ მოვყევი ხუთსაათიან საცობში, ძმაკაცი რომ ლამის ხელში ჩამაკვდა და მთელი ღამე მის სასთუმალთან გავათიე, ან როგორ იძულებით მგზავნიდნენ მივლინებაში და როგორ მიკვდებოდა გული, ცოლ–შვილს რომ ვტოვებდი და ა.შ. ისე ამყვებოდა და თანამიგრძნობდა, მიკვირდა, ასეთი, სხვებთან შედარებით გონიერი ქალი რა ადვილად ტყუვდება–მეთქი. არ მახსოვს შემთხვევა, ჩემთვის დაეცინა, რამე აუგად ეთქვა, შეურაცხყოფა მოეყენებინა. რა თქმა უნდა, როგორც ყოველ ოჯახს, ჩვენც გვქონდა შიგადაშიგ უმნიშვნელო დაძაბულობები, კონფლიქტები, მაგრამ ჩემი ცოლის კეთილგონივრული მიდგომით ყველაფერი მშვიდობით მთავრდებოდა. საქმე გაყრამდე არასოდეს მისულა. ძმაკაცები მეუბნებოდნენ, შენნაირ კაცს სალომესნაირი ქალი თუ გაუძლებსო.
– როგორ ფიქრობთ, გითმენდათ თუ გითმობდათ?
– დათმობას ვერ დაარქმევ იმას, რასაც აკეთებდა. ამ მოჩვენებითი გულუბრყვილობის მიღმა პოზიციებს იმაგრებდა, მერე კი ისეთი ფარული თავდასხმები მომიწყო, რომ, შეიძლება ითქვას, მაჯობა, ლაგამი ამომდო და მომდრიკა.
– ალბათ ბევრ ქალს დააინტერესებს, რა ხერხებს ფლობს თქვენი ცოლი.
– ეს ქალური ხრიკებია, პატარ–პატარა საიდუმლოებები, თუ როგორ უნდა მართო მამაკაცი. სალომემ ეს საკმაოდ გონივრულად გააკეთა, თუმცა, მინდა გითხრათ, რომ გარისკა და ბეწვის ხიდზე გაიარა. საქმე რომ ჩაშლოდა, შეიძლებოდა ყველაფერი თავდაყირა დამდგარიყო. დეტალებზე ვერ ვისაუბრებ, მაგრამ ზოგადი ტაქტიკა ასეთია: ქალები მამაკაცს შეისწავლიან, სუსტ წერტილს მოუძებნიან და მასზე ზემოქმედებენ. მის წინაშე კი არაფერს იმჩნევენ, თავს აჩვენებენ, თითქოს მისი უსაზღვროდ სჯერათ. ეს რომ გავხსნა, შეიძლება კაცთა მოდგმა გადავიმტერო, ამიტომ თავს შევიკავებ.

– სხვადასხვა ქალებთან ერთობოდით თუ სტაბილურად ერთი საყვარელი გყავდათ?
– ახალგაზრდა ქალებთან დავდიოდი. შუახნის კაცს პატარა გოგონები იზიდავს. ამით სასიცოცხლო ძალებს იკრებენ ან თავს ირწმუნებენ, რომ ჯერ კიდევ მაგრები არიან და, ასაკის მიუხედავად, არავის ჩამოუვარდებიან. თანაც ახლანდელ გოგონებს "შებმა" არც სჭირდებათ, თუ კაცად აღგიქვეს და შენს ჯიბეში ფულიც ეგულებათ, მზად არიან, კისერზე დაგეკიდონ.
– დღეს, უკვე "მოთვინიერების" პირობებში, თქვენს ოჯახში რა სიტუაციაა?
– ჩემს პირად ცხოვრებაში დღეს ასეთი სურათია: გინდ დაიჯერეთ, გინდ – არა, ჩემს ცოლს ვაღმერთებ მისი გონიერების, გამჭრიახობის, დათმენისა და მრავალი სხვა ღირსებისათვის. ბევრ რამეში უკვე ჭკუასაც ვეკითხები და, როცა მის აზრს ვითვალისწინებ, წაგებული ნამდვილად არ ვრჩები.

– იქნებ მაინც გაგვიმხილოთ, კონკრეტულად რა გზით შეძლო სალომემ თავისი დონ ჟუანი ქმრის მორჯულება?
– მხოლოდ უნდა დამპირდეთ, რომ ამ გზას არ გაიმეორებთ! კიდევ ერთხელ ხაზს ვუსვამ, რომ ეს ძალიან სარისკოა. ყველაფერს ზუსტი გათვლა უნდა, თანაც კოკა ყოველთვის წყალს არ მოიტანს.
– ბოლოს და ბოლოს აღარ გვეტყვით?
– სოციალური ქსელების საშუალებით დაუკავშირდა ჩემს ყოფილ ცოლს და საყვარლებსაც და ჩემი რომანული ეპიზოდების დეტალური შესწავლა დაიწყო. ყველაზე უცნაური ისაა, რომ ამ ყველაფერს უყურებდა, როგორც მასალას, გარეშე თვალით და არა – როგორც მის თავზე მიმდინარე მოვლენებს. გონება და ინტუიცია ჩართო, ხოლო გრძნობები გვერდით მოიტოვა, ამიტომაც გაიმარჯვა. ჩემმა ყოფილმა და ახლანდელმა ქალებმა, ყველამ ერთად შეკრა პირი, შეთქმულება მომიწყვეს. ესეც სალომეს დამსახურებაა – არ გინდა, ყველა მეტოქე ქალი შენს ორბიტაზე მოაქციო?! ამას დიდი ნიჭი და შინაგანი ძალა უნდა. სალომემ იცოდა ჩემი ყოველი ნაბიჯი, ყოველთვის მაკონტროლებდა ისე, რომ თავად აზრზე არ ვიყავი. ბევრს ითმენდა, საჭირო დროს კი ფარულად ამოქმედდა და, როცა გონს მოვედი, უკვე მორჩილი "ტუსაღი" ვიყავი. ბოლომდე ვერ ვხვდებოდი, თუ ჩემმა ცოლმა ჩემ შესახებ ამდენი რამ იცოდა.
– ამ მდგომარეობაში ანუ ტუსაღის როლში ყოფნა მოგწონთ?
– განა მაშინაც ტუსაღი არ ვიყავი, ტყუილებს რომ ვეფარებოდი? მაგრამ მაშინ ვიყავი ვნებების მონა, საკუთარი ახირებების და ხასიათის ტყვე. ამისგან გავთავისუფლდი და ბევრ რამეს სხვაგვარად შევხედე.
– იქნებ უბრალოდ დაღვინდით?
– ვფიქრობ, არც ისე ასაკოვანი ვარ, კიდევ მაქვს დრო დასაღვინებლად.
– სალომე რომ თქვენს ყოფილ ქალებს ეკონტაქტებოდა, ეს როგორ შეიტყვეთ?
– სრულიად შემთხვევით. მე კომპიუტერთან ცოტა მწყრალად ვარ, სოციალურ ქსელებში არასდროს ვყოფილვარ და ვირტუალურ ურთიერთობებს ვერ ვამუღამებ. ერთხელ მეგობართან ვიყავი, მის ქალიშვილს, თათუს ვეძმაკაცები. სკოლის მოწაფეა, თინეიჯერი, დაიჩემა, გვერდს გაგიხსნიო. რაღა დროს ჩემი თამაშია–მეთქი, ვითაკილე. მეხვეწა, ჩემი სახელით გაგიხსნიო. ვიფიქრე, თუ ბავშვს გართობა უნდა, უარი რატომ უნდა ვუთხრა–მეთქი და დავთანხმდი. ასე რომ, თათუს დახმარებით რაღაცეებში გავერკვიე და მეც თამაშის განწყობაზე მოვედი. ქსელში თათუს სახელით ჩემი ცოლი მოვძებნე, მერე კავშირებიც აღმოვაჩინე...
– ამ ყველაფერზე რა რეაქცია გქონდათ?
– უფრო გაოცებული და გაოგნებული დავრჩი. გავბრაზდი საკუთარ თავზე, ვერაფრით წარმოვიდგენდი, თუ ოდესმე ქალი ჭკუით მაჯობებდა.
– რაც აღმოაჩინეთ, რომ გაშიფრული ხართ, მას შემდეგ ცოლთან ურთიერთობა არ გაგიჭირდათ?
– ლოგიკური კითხვაა, მაგრამ ჩვენი განწყობით და დამოკიდებულებებით ლოგიკას ყოველთვის არ ვექვემდებარებით. იცით, რა, უფრო დავწყნარდი და დავმშვიდდი... როცა კაცი ოჯახში იტყუება და მუდმივად თამაშობს, ნურავინ დაიჩემებს, რომ შინაგანად მშვიდადაა და ეს მის ფსიქიკაზე არ მოქმედებს. ასე მგონია, ცოდვებისგან გავთავისუფლდი. ეს კი სალომეს დამსახურებაა, რომელიც გამოცდილი ფსიქოლოგივით მომიდგა და გარკვეულწილად მიმკურნალა კიდეც. მეც გადამარჩინა და ოჯახიც. მისი ძალიან მადლიერი ვარ.
ნანა კობახიძე