ლეგენდარული ემანუელა, რომელმაც საბჭოელები ეროტიკას აზიარა
3 905 ნახვა
ჰოლანდიელი მსახიობი სილვია კრისტელი, რომელსაც სახელი გაუთქვა მთავარმა როლმა ფილმ ”ემანუელაში”, მშობლიურ ქალაქ უტრეხტში გასულ კვირას, 80 წლის ასაკში გარდაიცვალა.
ამ ზაფხულს მსახიობმა ინსულტი გადაიტანა. გარდაცვალების მიზეზი კი სიმსივნე გახდა.
ახალგაზრდა ფოტომოდელმა სილვია კრისტელმა 1973 წელს მოიპოვა ”მის ევროპის ტელევიზიის” ტიტული.
იმავე წელს ჰქონდა დებიუტი ჰოლანდიურ ფილმში ”შიშველი ღობის იქით”. მერე გადაიღეს ფრანგი რეჟისორის, ჟიუსტ ჟაკენის ეროტიკულ ფილმ ”ემანუელაში”. 1974 წელს გამოსული ფილმი ბევრ ქვეყანაში იყო წარმატებული. მის თემაზე კიდევ ბევრი სურათი გადაიღეს კრისტელისა და სხვა მსახიობების მონაწილეობით.
”ემანუელამ” მაშინდელი საბჭოეთი ეროტიკას აზიარა. საბჭოთა მოქალაქეებისთვის, რომლებიც მას იატაკქვეშეთში უყურებდნენ, ეს იყო რაღაც გაუგონარი და შეიძლებოდა სისხლის სამართლის სასჯელიც კი ”პორნოგრაფიის გავრცელების” გამო. ამბობენ, რომ ამ სურათმა იმდროინდელ საბჭოეთში ნამდვილი კულტურული შოკი გამოიწვია.
მიუხედავად პოპულარობისა, ფილმი ”ემანუელა” საფრანგეთის მაშინდელმა პრეზიდენტმა ჟორჟ პომპიდუმ აკრძალა. მისი შთამომავლის, ვალერი ჟისკარ დ'ესტენის გაპრეზიდენტების შემდეგ, რომლის საყვარელიც იყო სილვია, ფილმი გაქირავებაში გამოვიდა. ამერიკაში მას მხოლოდ კერძო და სპეციალურ კინოთეატრებში უჩვენებდნენ.
”ემანუელას” შემდეგ სილვია კრისტელმა ლედი ჩატერლეისა და მატა ჰარის როლები შეასრულა, თუმცა მალევე წარმატების მწვერვალზე მყოფი ქვემოთკენ დაეშვა. ალკოჰოლიზმმა და ნარკომანიამ არ მისცა საშუალება, მსახიობის კარიერა გაეგრძელებინა. სცადა ჰოლივუდშიც ემუშავა, კიდევ რამდენიმე ნაკლებმნიშვნელოვანი როლიც ითამაშა, რამდენჯერმე გათხოვილიც იყო, მაგრამ უკან მოხედვისას ცხოვრების იმ პერიოდს თავის ავტობიოგრაფიაში ”გემის დაღუპვა” უწოდა.
სილვიას არასდროს დაუჯერებია, რომ კარგი მსახიობი იყო. ”ჩემი სხეული ჩემს სიტყვებზე გაცილებით მიმზიდველია”, - ამბობდა სილვია. როცა როლის ტექსტი ავიწყდებოდა, რეჟისორი ეუბნებოდა: ”ნუ ღელავ, იჟიმავე. მაინც გაგახმოვანებენ”.
1988 წელს პირველი ქმრის ვალების გამო ამერიკიდან ჰოლანდიაში მოუხდა გაქცევა, სადაც სიცოცხლის ბოლომდე ცხოვრობდა.
ბოლო წლებში მსახიობი ფერწერით იყო გატაცებული, რომელიც ყოველთვის მოსწონდა. წლების განმავლობაში ცდილობდა ურთიერთობის მოგვარებას თავის ერთადერთ ვაჟთან - არტურთან (რომელიც მწერალ ჰუგო კლაუსთან ქორწინებისას გაუჩნდა), რომელიც სამი უმნიშვნელო კინოროლის შემდეგ სილვიას უმცროსი დის ყავის მაღაზიაში მუშაობდა.
თვითონ სილვია ბოლო წლებში საარსებო ფულს თავისი ნახატების გაყიდვით და სატელევიზიო გადაცემებში მონაწილეობით შოულობდა.
თავისი ავტობიოგრაფიული წიგნი ”შიშველი” 2006 წელს გამოსცა და შვილს მიუძღვნა. მასში საკუთარ თავს უწოდა ”დაბერებული მსახიობი, მხატვარი-ინვალიდი და ქალი, რომელსაც, ბოლოს და ბოლოს, შეუძლია გაშიშვლება”.
ჟურნალი ”რეიტინგი”
ამ ზაფხულს მსახიობმა ინსულტი გადაიტანა. გარდაცვალების მიზეზი კი სიმსივნე გახდა.
ახალგაზრდა ფოტომოდელმა სილვია კრისტელმა 1973 წელს მოიპოვა ”მის ევროპის ტელევიზიის” ტიტული.
იმავე წელს ჰქონდა დებიუტი ჰოლანდიურ ფილმში ”შიშველი ღობის იქით”. მერე გადაიღეს ფრანგი რეჟისორის, ჟიუსტ ჟაკენის ეროტიკულ ფილმ ”ემანუელაში”. 1974 წელს გამოსული ფილმი ბევრ ქვეყანაში იყო წარმატებული. მის თემაზე კიდევ ბევრი სურათი გადაიღეს კრისტელისა და სხვა მსახიობების მონაწილეობით.
”ემანუელამ” მაშინდელი საბჭოეთი ეროტიკას აზიარა. საბჭოთა მოქალაქეებისთვის, რომლებიც მას იატაკქვეშეთში უყურებდნენ, ეს იყო რაღაც გაუგონარი და შეიძლებოდა სისხლის სამართლის სასჯელიც კი ”პორნოგრაფიის გავრცელების” გამო. ამბობენ, რომ ამ სურათმა იმდროინდელ საბჭოეთში ნამდვილი კულტურული შოკი გამოიწვია.
მიუხედავად პოპულარობისა, ფილმი ”ემანუელა” საფრანგეთის მაშინდელმა პრეზიდენტმა ჟორჟ პომპიდუმ აკრძალა. მისი შთამომავლის, ვალერი ჟისკარ დ'ესტენის გაპრეზიდენტების შემდეგ, რომლის საყვარელიც იყო სილვია, ფილმი გაქირავებაში გამოვიდა. ამერიკაში მას მხოლოდ კერძო და სპეციალურ კინოთეატრებში უჩვენებდნენ.
”ემანუელას” შემდეგ სილვია კრისტელმა ლედი ჩატერლეისა და მატა ჰარის როლები შეასრულა, თუმცა მალევე წარმატების მწვერვალზე მყოფი ქვემოთკენ დაეშვა. ალკოჰოლიზმმა და ნარკომანიამ არ მისცა საშუალება, მსახიობის კარიერა გაეგრძელებინა. სცადა ჰოლივუდშიც ემუშავა, კიდევ რამდენიმე ნაკლებმნიშვნელოვანი როლიც ითამაშა, რამდენჯერმე გათხოვილიც იყო, მაგრამ უკან მოხედვისას ცხოვრების იმ პერიოდს თავის ავტობიოგრაფიაში ”გემის დაღუპვა” უწოდა.
სილვიას არასდროს დაუჯერებია, რომ კარგი მსახიობი იყო. ”ჩემი სხეული ჩემს სიტყვებზე გაცილებით მიმზიდველია”, - ამბობდა სილვია. როცა როლის ტექსტი ავიწყდებოდა, რეჟისორი ეუბნებოდა: ”ნუ ღელავ, იჟიმავე. მაინც გაგახმოვანებენ”.
1988 წელს პირველი ქმრის ვალების გამო ამერიკიდან ჰოლანდიაში მოუხდა გაქცევა, სადაც სიცოცხლის ბოლომდე ცხოვრობდა.
ბოლო წლებში მსახიობი ფერწერით იყო გატაცებული, რომელიც ყოველთვის მოსწონდა. წლების განმავლობაში ცდილობდა ურთიერთობის მოგვარებას თავის ერთადერთ ვაჟთან - არტურთან (რომელიც მწერალ ჰუგო კლაუსთან ქორწინებისას გაუჩნდა), რომელიც სამი უმნიშვნელო კინოროლის შემდეგ სილვიას უმცროსი დის ყავის მაღაზიაში მუშაობდა.
თვითონ სილვია ბოლო წლებში საარსებო ფულს თავისი ნახატების გაყიდვით და სატელევიზიო გადაცემებში მონაწილეობით შოულობდა.
თავისი ავტობიოგრაფიული წიგნი ”შიშველი” 2006 წელს გამოსცა და შვილს მიუძღვნა. მასში საკუთარ თავს უწოდა ”დაბერებული მსახიობი, მხატვარი-ინვალიდი და ქალი, რომელსაც, ბოლოს და ბოლოს, შეუძლია გაშიშვლება”.
ჟურნალი ”რეიტინგი”
