ლექსები

1)ნეტავ ვისთვის ანთებ მაგ სანთელს,
ან ვის მიუდის ეგ ლოცვა ძლიერ?
ნეტავ ვის ატან შენს ლოცვას ძლიერს?!
ნეტავ სანთელი ვისთვის ანთია?
ან ვისთვის აქრობ მაგ ცრემლით სანთელს?
ვის მისდის ნეტავ გულით ნალოცი,
ვის აძლევს ძალას ვის ეფერება?
ვის უმღერ ნანას ძილის წინ ტკბილი ხმით,
ან ვის ეფერები ტკბილი ხმით?
ნეტავ ვისთვის ანთებ მაგ სანთელს?
ან ვის მიუდის ეგ ლოცვა ძლიერ?
ნეტავ ამდენ კითხვას რატომ ვსავ?
მე ხომ ვიცი რომ ჩემზედ ლოცულობ
ჩემზედ ამოგდის მზეცა და მთვარეც
მე მიმღერ ღამით ნაზი ტკბილი ხმით
მე მინთებ სანთელს და ცრემლითვე აქრობ
ეხლა მივხვდი ვის ატანშენს ლოცვას ძლიერს.



2)იჯდა ეულად..თავჩაღუნული
აფარებული ხელით თვალებზე…
ხელში ეჭირა ნაგლეჯი ფურცლის
თავს უფრო ხრიდა ყოველ გამვლელზე..
სიცოცხლის ფასად უღირდა ჯდომა
გაუბედავად ითხოვდა ხურდას
ხელს ხან იშვერდა,ხან დამალავდა
რომ გასკდომოდა მიწა მას სურდა..
თავი წამითაც არ აღუმართავს..
ჩუმად ტიროდა,ფარულად თრთოდა..
ხელში ქაღალდი ეჭირა მხოლოდ
და მოწყალებას გამვლელებს გვთხოვდა..
ხმას არ იღებდა,სირცხვილი კლავდა,
გამვლელის მზერას იბყრობდა :სევდით,
ნაფლეთი ფურცლით,ჩახრილი თავით,
უთქმელი დარდით,გამშრალი ცრემლით..
მარცხენა ხელის მთრთოლვარე გულზე
ბინძური ფულის კვალი მოჩანდა,
მზერა შეჩერდა მის მარჯვენაზე,
სადაც ფურცელი თავად მოთქვამდა..
ეწერა ფრაზა (ცოტათი მკრთალად)
რომელიც გულით ვეღარ ატარა..
გემუდარებით თქვენ,დამეხმარეთ!
გადამირჩინეთ ჩემი პატარა..


3)მე მომენატრე და ამიტომ გწერ
მე იმას მოგწერ რაც არ მითქვია
გაცნობის დღიდან გულში მიზიხარ
შენი გული კი მგონი სხვისია
მე მინდა შევსვა ღვინო ფიალით
და დავივიწყო რომ ჩემი არ ხარ
წამით რომ მაინც გადაგივიწყო
და არ ვიფიქრო ამ წუთში სად ხარ
მე მინდა დავთვრე ჯერ დაუთრომლად
დღეს უშენობა საშინლად მიმძიმს
სევდიანი ვარ როგორც არასდროს
ახლა ვერავინ დამიშლის ტირილს
მგონი ვგიჟდები ამ წუთში ახლა
მე გამაგიჟა შენზე ფიქრებმა
ახლა დავთვრები და მონატრების
უკანასკნელი რამე იქნება
თუ გიყვართ ვინმე ერთად დავლიოთ
დარდით ოცნებას დავეძალებით
მოდით დავთვრეთ და გადავივიწყოთ
რომ ჩვენს სიყვარულს არ ვენატრებით
დავლიე ღვინო და დავითვერი
მაგრამ ფიქრები მაინც მათოვდა
გინდ მთვრალი ვიყო გინდა ფხიზელი
აზრი არა აქვს მაინც მახსოვხარ..


4)ეს ცხოვრება თამაშია,ან მოიგებ ან ვერა,
გული თუ ძლიერ გეტკინა მაშინ გიწევს წაგება.
მაგრამ ბევრჯერ გაგიმართლებს და დაიჭერ კოზირს
შენს ოცნებებს აისრულებ და დაიწყებ ლოდინს.
ელოდები ადამიანს, საუკონო მეგზურს
სანდოს, ლამაზს სულიერად, გულით დიდად ქებულს.
თუ წააგე დაღონდები და დაიწყებ დარდს
მაგრამ ტირილს გირჩევნია შეებრძოლო მას.
თუ დაიწყებ ბრძოლას, გაგიმართლებს ალბათ,
თუ რაღაცას ეძებ მას იპოვი ნაღდად.
მთავარია შეძლო სასწაულის ხილვა
სიყვარული შესძლო, დაამარცხო სევდა,
მეგობარი ნახე, მიენდე და სცადე,
ის ისეთი ნახო დარდი რომ გაანდო.
თუ ეს ყველა ნახე, კარგად გიცხოვრია,
გული გაგითბია, სევდა გაგიძლია,
მეგობარი გიპოვია და დაგიკარგია,
გული ძლიერ გტკენია და გაგიხარებია..
და თუ რამე დაგკლებია და დაგიკარგია
სული საგზლით აგივსია, გაგიმდიდრებია
თუ კი სული აგივსია საუკუნო საგზლით
იმ ქვეყნად შენ ნახავ ღმერთის ლამაზ ადგილს.


5)ეხ,ნარიყალა
ვინ იცის რამდენ ბოღმასა და ვნებას ინახავ,
შენს არე-მარეს შევიგრძნობ და რას აღარ ვნახავ,
გულის წყვდიადში შენს სილამაზეს სულ ჩუმად ვხატავ,
ეხ,ნარიყალა
ნეტავ შემეძლოს მაგ შენს გულში ჩამომახედა,
შენ ხომ დღედაღამ მთელი თბილისის ცხოვრებას ხედავ,
ვინ იცის რამდენ ბოღმასა და ვნებას ინახავ,
ეხ,ნარიყალა
მსურს რომ შეგეხო,შენს გრძნობებში გავერთიანდე,
შენ დაგემსგავსე,გული მატკინა ვისაც კი ვენდე,
როგორ მინდა რომ უხმო ნიავის ქანებას ვდევდე,
ეხ,ნარიყალა
შენ შეგიძლია მხოლოდ ჩემი გრძნობები ათბო,
და ბნელი გული ციდან მოსული იმდეთ ანთო,
შენ შეძლებ მხოლოდ,ჩემი გულისთქმა არავის ანდო,
ეხ,ნარიყალა
ნეტავ რამხელა გული გიდევს მაგ შენს წიაღში,
ნეტავ რამდენის მოთმენა და ატანა გძალუძს,
ვინ იცის რამდენ ბოღმასა და ვნებას ინახავ,
ეხ, ნარიყალა
შენსში რამხელა სითბო იგრძნობა,
ნუთუ არსებობს შენს გარდა კიდევ სხვა ჭეშმარიტი,
განცდა,რომელსაც თან ახლავს მხოლოდ დიადი გრძნობა,
ეხ,ნარიყალა
ზოგი გეწვევა და წასულ სიყვარულს გულისთქმით ტირის,
ზოგიც გგრძნობს და უხმო განცდით,ხმამაღლა კივის,
ზოგიც გეახლება,რადგან არ ძალუძს ,ვერ იტანს ტკივილს,
ეხ,ნარიყალა
მე რად მოგეჩვიე ,რა ვპოვე შენსში,
რა მომანიჭე,რაც ვერ ვნახე სხვა ვერავისში,
მე რად მიმიღე თითქოს შენი ერთი არსება,
ეხ,ნარიყალა
როგორ შვებას ვგრძნობ შენს კიდეზე მე ჩამომჯდარი,
თავს გედგას დარი,ანდა კიდევ მძაფრი ავდარი,
დიდი ტკივილით მოვდიოდი უხმოდ აღმართზე,
მოგიახლოვდი და გამიქრა ყოველი დარდი,
ეხ,ნარიყალა
მეც უხმო ვნებით მიყვირია სერზედ მდგომარეს,
მეც გავცქეროდი ნარი გრძნობებით შენს ყოველ მხარეს,
მეც ხომ გესტუმრე მწარე ტკივილით ამოვიოხრე,
ეხ,ნარიყალა
ყველა შენ განდობს თავის გულისთქმას და გწვდება სულში,
ყველას ანიჭებ მშვენიერებას,გადაავიწყე ამაოება,
ამ დროს კი ვინ იცის,როგორ კვნესი შენ უხმოდ გულში,
ეხ,ნარიყალა
გულზე გადგას ტაძარი წმინდა,
მეც გყავდე გულში,შენ რომ იცოდე ,ეხ როგორ მინდა,
შენ მფარველად გყავს სიწმინდე ცისა,
ეხ,ნარიყალა
შენ თითქოს ჩურჩულებ ყოველ სტუმართან,
ყველას თავისას აუნთებ გულში,
ყველას უმალავ საკუთარ გრძნობებს,
მაშ, რატომ ლაღობ ჩემსში,
ეხ,ნარიყალა
შენ ხარ ყოველი ბილწის შემყურე
ხან მასპინძელი ნამდვილი გრძნობის,
ან მეგობარი,გულჩათხრობილი,სტუმარი ხალხის,
ეხ,ნარიყალა
შენ ხარ შემყურე მთელი თბილისის,
შენზე მეტი სხვამ არვინ იცის,
რამდენს ხედავ და არაფერს ამბობ,ასე ვინ იცის?
მე გიწოდებდი ,თვით დიადი გრძნობების მეფეს,
გრძნობა რომელიც მოიცავს ყველას,ანდა ყველაფერს,
მესაიდუმლე,მთაო,ტაძარო,წმინდით აღვსილო,
ეხ,ნარიყალა
ვინ იცის რამდენ ბოღმასა და ვნებას ინახავ !


6)გარეთ წვიმა... გულში ვნება
შენ შორსახარ და გული კვდება,
შენი მონატრების სურვილსში ვიწვი,
გრძნობაა დიდი და გული ტირის...
მე შენს თვალებში ვიპოვე რაგაც,
შენ მას დაეძებ მე კი აქ ვარ,
ის დიდი გრძნობა გულში თან მაქვს.
როცა მიპოვი და ჩემთან მოხვალ,
თუ გინდ მომპარო ეს თბილი გრძნობა,
მაშინ გპირდები მე აღარ მოვალ...
ჩემით წავალ და გავყვები გრძნობას