ნინო ქათამაძე დეკემბერში "საქართველოს ვარსკვლავიდან" მიდის

მომღერალი ნინო ქათამაძე და მისი ჯგუფი 4 ნოემბერს დაბრუნდნენ ტურნედან. კონცერტებით ბევრი ქვეყანა მოიარეს. უცხოეთში წარმატებებს სევდაც ყოველთვის თან ახლავს. ნინოს საქართველოში ქმარ–შვილის დატოვება უწევს. 4 წლის ნიკოლოზთან განშორება განსაკუთრებით უჭირს. ბიჭუნა დედასთან სიახლოვეს ითხოვს. მონატრებულ დედიკოს ტელევიზორში რომ ხედავს, ეკრანთან მიდის და ელაპარაკება.
მომღერლის ცხოვრებაში ბოლო რამდენიმე თვეა კიდევ ერთი სიახლეა – ნინო კონკურს "საქართველოს ვარსკვლავის" ჟიურის სამეულიდან ერთ–ერთია. ჩვენი ინტერვიუს ძირითადი ნაწილიც სწორედ ამ ორ თემას შეეხო – ახალგაზრდა კონკურსანტებს და პატარა ნიკოლოზს. ერთზეც და მეორეზეც ჩვენმა რესპონდენტმა ჩვეული ემოციურობით ისაუბრა.
– ნინო, საუბარი თქვენი ბოლო ტურნეთი დავიწყოთ. დიდი ხანი არ არის, რაც საქართველოში დაბრუნდით. სად იყავით, როგორ ჩაიარა გასტროლებმა?
– დიახ, საქართველოში 4 ნოემბერს ჩამოვფრინდით. ახალი ალბომის პრეზენტაცია გვქონდა. ჩვენი კონცერტებით მხოლოდ ჩინეთსა და აფრიკაში არ ვყოფილვართ, თორემ ძალიან ბევრი ქვეყანა მოვიარეთ. ბევრ რუსულ, ევროპულ ქალაქში ვიყავით, პრივატკონცერტები ჩავატარეთ. აგვისტო–სექტემბრის თვეში ჯაზფესტივალები გვქონდა. ბოლოს აქედან 29 სექტემბერს გავფრინდით და 15 კონცერტი ჩავატარეთ... დიდი ხანია ასე დავდივართ, უცხოეთში მსმენელების დიდი აუდიტორია გვყავს. იქ ძალიან ბევრ ქართველს და არაქართველს ვხვდებით. ეს ტურები ძალიან საინტერესოა, მას დიდი გამოცდილება მოაქვს ჩვენთვის.
– მოკლე დროში ამდენი კონცერტის ჩატარება ალბათ ძალიან დამღლელია.
– რა თქმა უნდა, დამღლელია. რთულია იმ მხრივაც, რომ ოჯახთან, მეუღლესთან მოწყვეტილი ხარ, მაგრამ ასეთ მდგომარეობაში მარტო მე არ ვარ, ჩემი ჯგუფის წევრებსაც ჰყავთ მეუღლეები, შვილები, მაგრამ ეს პროცესი ჩვენთვის საინტერესოა. როცა რაღაც სირთულეს გადავლახავთ, მერე შემდეგი საფეხური ჩნდება, რომელიც ასევე უნდა გადალახო. ვთვლი, რომ ჯერ კიდევ ძალიან ბევრი გვაქვს გასაკეთებელი, გზაში ვართ, ძიების პროცესი მიმდინარეობს.
– რუსეთში ძალიან პოპულარული ხართ. როცა იქაურ "ხმაში" ქართველმა აჩი ფურცელაძემ იმღერა, ჟიურის წევრმა დიმა ბილანმა თქვა, ჩემთვის ნინო ქათამაძე ქალღმერთიაო. პელაგია ხანოვამ და დიმა ბილანმა აჩისთან ერთად თქვენი ერთ–ერთი კომპოზიცია შეასრულეს. რა განცდა იყო, როცა ორი რუსი მომღერალი თქვენს სიმღერას მღეროდა?
– სამწუხაროდ, ტელევიზორთან მწყრალად ვარ, ამიტომ გადაცემისთვის არ მიყურებია. ჩანაწერი გამომიგზავნეს და ვნახე. ძალიან გახარებული ვიყავი.
– დიმა ბილანს, პელაგია ხანოვას პირადად იცნობთ?
– რომ გითხრათ, დიმას ძალიან კარგად ვიცნობ–მეთქი, ასე არ არის. ვიცი, რომ ჩემს კონცერტებზე ნამყოფია. პელაგიასთან კი დიდი ხანია ვმეგობრობ. თუკი ხელოვნების რაიმე სივრცეა – ეს იქნება თეატრი, კინო, მხატვრობა თუ მუსიკა, ყველგან მიღებული ადამიანები აღმოვჩნდით, ოღონდ ეს ჩვენი თავდაუზოგავი შრომის შედეგია. თავდაუზოგავი შრომის შედეგი ეს სიყვარულია. როცა სხვა მუსიკოსი გაღიარებს, ეს ნიჭიერებაა, ნიჭიერება კი ერთმანეთის აღიარებაა. მე და დიმას ერთი სამეგობრო წრე არ გვყავს, მაგრამ ის რამდენჯერმე ჩემს კონცერტზე ხელებგაშლილი დავინახე. არის ასეთი ძველი ჯგუფი "ჩაიფი", ეკატერინბურგიდან. ყოველ წელიწადს, როცა იქ ჩავდივარ, ამ ჯგუფის ხან ერთი სოლისტი ესწრება ჩვენს კონცერტებს, ხან – მეორე. მაგრამ ეს ცალმხრივი არ არის, მათ მიმართ ჩვენც ძალიან გახსნილები ვართ.

– ახლა ახალი ეტაპი გაქვთ – "საქართველოს ვარსკვლავის" ჟიურიში ხართ. მოგწონთ ეს საქმე?
– გულწრფელად გეტყვით, ამ პროექტში ნიკა მემანიშვილის გამო აღმოვჩნდი. ის "საქართველოს ვარსკვლავის" მუსიკალური ხელმძღვანელია. სიმართლე გითხრათ, დრო არ მქონდა და ამიტომ ვფიქრობდი, რომ ჟიურის წევრობას ვერ შევძლებდი. თან ერთადერთი დასვენების თვე აგვისტო მქონდა. ამიტომ წუწუნით დავთანხმდი, რომ ჟიურიში ვიქნებოდი. ნიკა, როგორც მუსიკოსი, როგორც ინტელექტუალი, ძალიან მიყვარს და იმ შანსს, რომ მასთან ერთად ვყოფილიყავი, ვერ გავუშვებდი. მასთან ყოფნა მაკლია, არადა ბავშვობის წლები, ემოციური პერიოდის რამდენიმე ნაწილი ერთად გვაქვს გატარებული. მასთან ურთიერთობა ძალიან თბილია. ამიტომ ძალიან მინდოდა და მინდა მასთან ყოფნა.
ნინო ხოშტარია პირადად ამ პროექტში გავიცანი, მანამდე სატელევიზიო გადაცემებიდან ვიცნობდი. ის მუსიკათმცოდნეა. მისი სადისერტაციო ნამუშევარი გია ყანჩელის ნამუშევრები იყო, მისი პირდაპირი პროფესია მუსიკალური შეფასებაა.
– ჟიურის წევრებიდან ყველაზე ემოციური თქვენ ხართ. კასტინგების დროს რამდენჯერმე იტირეთ კიდეც. ასე ძალიან რამ აგიჩუყათ გული?
– მე ფიზიკოსი და მათემატიკოსი არ ვარ, ამიტომ ჩემი ემოციურობა ბუნებრივია. არ შეიძლება ისეთი ვიყო, როგორიც სხვები არიან. კრიტიკული შეფასება არ მიყვარს, რომ ვიღაცის მხოლოდ მინუსი დავინახო, ეს ჩემს ბუნებაში არ არის. თითქმის მთელი ჩემი ცხოვრება მუსიკას მივუძღვენი, ის კი მოგონილ დამოკიდებულებას არ გპატიობს, ამიტომ ძალიან რთულია ეს სხვა ადამიანს აპატიო, რადგან ეს მსხვერპლი შენ გაღებული გაქვს. ამიტომ რაღაც მომენტში შეფასებების გაკეთება გამიჭირდა. ვთქვი და ჩემს მეგობრებს ვთხოვე, რომ კრიტიკული – ვერა, მაგრამ შეფასების დროს ზუსტი ვიქნები–მეთქი.
იცით, რა არის? იმ ადამიანების უკან, რომლებიც ამ კასტინგზე მოდიოდნენ, მთელი ისტორია იყო. ზოგიერთ მათგანს მთელი ღამე არ ეძინა, რომ დილას კასტინგზე მოსულიყო, ნერვიულობდა, თავისი წარმოდგენები, ფანტაზიები ჰქონდა, რომ მოვიდოდა და ყველაფერს კარგად გააკეთებდა. მე ეს ყველაფერი ვიცი, ეს გზა მეც ხომ გავიარე. ბევრს ფინანსური საშუალებაც კი არ ჰქონდა, რომ ამ კასტინგზე ჩამოსულიყო, მაგრამ მაინც შეძლო მოსვლა. ერთ კარგ ადამიანს გიტარას დავპირდი და ვერ ვასწრებ, რომ გადავცე...
– კონკურსებში თქვენც მიგიღიათ მონაწილეობა?
– არასდროს არც ერთ კონკურსში არ მიმიღია მონაწილეობა, ჩემს თავში ძალა ვერ გამოვძებნე, რომ სხვას შევჯიბრებოდი. სიმღერა ჩემი ცხოვრება იყო და არ მიფიქრია, საკუთარი თავი შემემოწმებინა, ეს ნამდვილად ასე იყო თუ არა.
– "ჯეოსტარის" ჟიური შეფასებისას უფრო ხისტი იყო, თქვენი მიდგომა განსხვავებულია.
– წინა ჟიურის შეფასება ზუსტი იყო და ხარისხიც – მაღალი, მაგრამ ჩემთვის სხვა ნიუანსები უფრო მნიშვნელოვანია. "ჯეოსტარის" ჟიურის საქციელიც გარკვეულწილად შოუს ნაწილი იყო, პროფესიონალურად მათი შეფასებაც ზუსტი იყო. მარინა ბერიძე მუსიკოსის შეფასებაში არ ცდება. უარი ყველაზე რთული სათქმელია. "კი" რომ თქვა ადვილია, გაუხარდება, წავა, მაგრამ უარი... ადამიანს არ შეიძლება გული ატკინო.
ამ პროექტის პროდიუსერებმა ზუსტად იცოდნენ, მე რა გამომივიდოდა და რა – არა. პრინციპებზე თავიდანვე შევთანხმდით, რომ ეს თავისუფალი მუსიკალური პროექტი იქნებოდა. მსმენელს და მაყურებელს შოუც უნდა, ემოციური, ეფექტური მომენტებიც. არჩევანის პროცესში უნდა გვცოდნოდა, ვის ვირჩევდით, ვის რა სტილში შეეძლო სიმღერა და ბავშვებიც ამის მიხედვით ავიყვანეთ. სხვებს კი გულწრფელად ავუხსენით, თუ რატომ ვერ გადავიყვანეთ შემდეგ ტურში. არჩევანი სხვადასხვა იმპულსის ბავშვებზე გავაკეთეთ. აქვე მინდა გითხრათ, რომ ამ პროექტს საოცარი პედაგოგები ჰყავს, მათ შორის – მარიკა ოსიტაშვილი. ეს არის აბსოლუტურად წმინდა მუსიკალური პროექტი, რომელიც მიზნად ისახავს, რომ განვითარების ყველა ეტაპზე მსმენელი ჩაერთოს, ნახოს, მონაწილეები რაში გაიზარდნენ, რაში – არა.
– ამ პროექტის გამო კონცერტების გადადება მოგიხდათ?
– სამწუხაროდ, დეკემბრის თვეში ჟიურიში ვეღარ ვიქნები, მთელი დეკემბერი უკრაინაში ტურნე მაქვს დაგეგმილი.
– თქვენ ნაცვლად ჟიურიში ვინ იქნება? თუ ორი წევრი დარჩება?
– არ ვიცი – ვინ, მაგრამ ვიღაც იქნება. ძალიან მინდა, რომ 31 დეკემბერს აქ ვიყო.
– რეპეტიციებს ესწრებით ხოლმე?
– ერთხელ ვიყავი. სამწუხაროდ, დიდი დრო არ მაქვს, პარალელურად რაღაცეებს ვაკეთებ, მაგრამ შეძლებისდაგვარად, როცა რაღაცას ვაწყდები, მათ ვეხმარები კიდეც, აბა, რისთვის ვარ!
– წინა კვირას, კონცერტზე თქვენ უკან ვიჯექი. ვხედავდი, ჟიური როგორ ეხმარებოდით გამომსვლელ კონკურსანტებს, უღიმოდით, რაღაცეებს ანიშნებდით.
– როცა კონცერტი მაქვს, დარბაზში 1500 ადამიანია თუ 6000, ერთი ადამიანიც კი თუ ნეგატიურადაა განწყობილი, ამას ვხედავ. ამით იმის თქმა მინდა, რომ არც ნიკას და არც ნინოს წინასწარ არ სჭირდებათ გაფრთხილება, გაიღიმონ და ბავშვებს არ შეუბღვირონ. როგორ შეიძლება დაბღვერილი ეჯდე კონკურსანტს, მან ხომ ყველაფერი გააკეთა, სული, გული ამოიღო იქ დგომისთვის. იმ დროს ხომ ყველაზე რთულ პროცესშია, საკუთარ თავს ეძებს. ეს ჭრილობასავითაა და არ შეიძლება მას არ უღიმოდე. მან ახლა დაიწყო ყველაფერი და არ გაქვს უფლება, შენ მიერ განვლილი ოცწლიანი პრაქტიკით რაღაცეები მკაცრად უთხრა.
– ალბათ ფავორიტებიც გეყოლებათ.
– კი, როგორ არა, ძმების დუეტი მომწონს. ყველა მომწონს თავისებურად. ყველა მონაწილე თავისებურად მაგარი ტიპია, ყველა სუფთაა, ყველას უნდა, რომ რაღაც გააკეთოს. ნიკა ამ ყველაფერში პირდაპირაა ჩართული, რეპეტიციებზე დადის. ყველაზე კარგი კი ის არის, რომ კონკურსანტები სიმღერებს თავად ირჩევენ. მე, მაგალითად, ისეთ სიმღერებს როგორსაც, მაგალითად, სხვა მუსიკოსები ასრულებენ, ვერ ვმღერი. ამიტომ არის მნიშვნელოვანი არჩევანის თავისუფლება. პროექტის მენეჯერებისთვისაც და ჩვენთვისაც ასეთი დამოკიდებულება სიახლეა, ამიტომ უფრო მეტი ძალისხმევა გვჭირდება, რომ ამ ყველაფერმა სწორი ფორმა მიიღოს. შეიძლება ისეთი შოუ ვერ გავაკეთოთ, რომ ჩვენს აგრესიულ ტექსტებზე ქვეყანა ვალაპარაკოთ, მაგრამ... ჩვენი აგრესიით არავის გავაღიზიანებთ.
ყველა ბავშვის გამოსვლას განვიცდი. ისინი რაღაცნაირად ჩემთან ახლოს არიან, ყველას ვეფერები, ყველას ვკოცნი, ის ადამიანები ჩემი მსმენელებიც არიან. ნატალია, რომელიც პირველი კონცერტიდან ვერ გადავიდა ძირითად შემადგენლობაში, საოცარი ადამიანია, ბებოს მარტო უვლის. ნატალია ძალიან ძლიერია, კონკურსის შემდეგ ვერ მოვახერხე, რომ მოვფერებოდი, ის სულ რაღაც 16 წლისაა. ნატალია ძალიან კარგი ვინმე გაიზრდება.
– თქვენი ოჯახი რამდენად არის ჩართული ამ საკონკურსო ემოციებში? თუ არ ვცდები, თქვენი შვილი, ნიკოლოზი, კონცერტზეც გყავდათ.
– დიახ. ნიკოლოზი გაიზარდა, 4 წლისაა. ბაღში არ დადის, სულ დედა უნდა, ახლაც სახლში მელოდება. "საქართველოს ვარსკვლავის" კონცერტზე ყველა მის მეგობართან ერთად მყავდა. შემდეგ კონცერტზე იმ პირობით წამოვა, თუ ეზოს ბავშვებს დავპატიჟებ.
– მეუღლეც იყო კონცერტზე?
– არა. ნიკოლოზი ძიძასთან და მეგობრებთან ერთად იყო.
– სიმღერის ნიჭში თუ გგავთ?
– ნიკოლოზი ძალიან მუსიკალურია და, რაც ყველაზე მეტად მიყვარს, ძალიან კეთილია, ყველას ყველაფერს ჩუქნის. თანამგრძნობია, როცა სადმე მიდიხარ ან რაღაცას აკეთებ, ყველაფერში შენთან ერთად მონაწილეობს. როცა ვკითხე, დედა, ფილარმონიაში თუ წამოხვალ–მეთქი, მკითხა, იქ ბარაბანი იქნებაო. ეს ინსტრუმენტი ძალიან უყვარს, სახლშიც აქვს.
ნიკოლოზს ისეთი ასაკი აქვს, რაც სიახლე აქვს, სულ უნდა, რომ მე გამინაწილოს, გამიზიაროს... ძიძა ძალიან მეხმარება, საოცარი ადამიანია. ზამთრის მარაგიდან დაწყებული, ოჯახში ყველაფერში მეხმარება. არაორდინარული სიტუაციაა, მაგრამ სადამდეც იქნება, იყოს ასე!
– როცა ნიკოლოზი ეკრანზე გხედავთ, რა რეაქცია აქვს?
– კასტინგების დროს სასტუმროში ჩემთან ერთად ცხოვრობდა. ახლა ტელევიზორში რომ დამინახა, ისევ იქ ეგონა თავი და ჩანთაში საცვლები, ჯინსები, საბავშვო ბიბლია ჩაილაგა. მითხრა, რომ დავიღლები, წამოვწვები და წავიკითხავო. კითხვა არ იცის, მაგრამ ძიძა უკითხავს ხოლმე. ტელევიზორში რომ მხედავს, ეკრანთან მიდის და მეძახის: "დედა, დედა, არ გესმის, ქალო?!".
– ტურნეებზე მეუღლეც დაგყვებათ?
– არა, არ დამყვება.
ეკა ლემონჯავა