"სიმღერაში გაჯიბრება ისეთივე აბსურდია, ერთმანეთს ლოცვაში რომ გავეჯიბროთ"
1 717 ნახვა
პროექტ "საქართველოს ვარსკვლავის" მუსიკალური ხელმძღვანელი მუსიკოსი ზაზა მარჯანიშვილია, რომელსაც პროდიუსინგის დიდი გამოცდილება აქვს ამერიკაში მიღებული. ამ ფორმატის კონკურსში ჩართვა მისთვის სრულიად ახალი გამოწვევა იყო, რომელიც სიხარულით მიიღო. ზოგადად კონკურსების მიმართ მუსიკოსს მაინცდამაინც დადებითი დამოკიდებულება არ აქვს. თვლის, რომ მთავარია სცენაზე დგომით და სიმღერით მიიღო სიამოვნება და არა – სხვასთან გაჯიბრებით. მისი მიზანია ახალ პროექტში კარგი შოუ, სანახაობა დადგას და თან იმედოვნებს, აღმოაჩინოს ხალასი ნიჭით დაჯილდოებული ახალგაზრდა, რომელსაც ამერიკაში გზას გაუკვალავს.
– ბატონო ზაზა, როგორია თქვენი შთაბეჭდილება, საინტერესო კონკურსანტები შეგირჩიათ ჟიურიმ სამუშაოდ?
– ჩემთვის ამ პროექტის მუსიკალური ხელმძღვანელობა უცხოა იმ მხრივ, რომ აქამდე სატელევიზიო პროექტებსა და კონკურსებში მონაწილეობა არ მიმიღია, თუმცა პროდიუსირება ჩემი საქმეა და წლებია ამას ვაკეთებ.
როცა კონკურსანტების მუსიკალურ შესაძლებლობას გადავხედე, გამოიკვეთა ტენდენცია, რომ უფრო როკისკენ არიან მიდრეკილი. აქამდე არსებულ მუსიკალურ პროექტებში ასეთი ტენდენცია არ იყო. უფრო სხვა ჟანრები ჭარბობდა. ამ ეტაპზე კონკურსანტებზე დიდად ვერ ვილაპარაკებ, რადგან პროექტის ხიბლი იმაში მდგომარეობს, რომ ტურიდან ტურამდე მუსიკოსი ისე უნდა გაიზარდოს და ისეთი მრავალფეროვანი იყოს, მაყურებელში გაკვირვებას იწვევდეს. მესამე–მეოთხე ტურის შემდეგ მეცოდინება, თუ ვინ რჩება მუსიკოსად და ვისთვის ეს გართობა იყო. ნამდვილი მუსიკოსი სცენაზე ამოიცნობა და არა – კასტინგის დროს.
– კასტინგებზე თქვენ არ იყავით ჩართული, გული ხომ არ დაგწყდათ რომელიმე კონკურსანტზე, რომელიც ჟიურიმ არ დატოვა პროექტში?
– ჩემი აზრით, კასტინგის დროს მთავარია აიყვანო მუსიკოსი, რომელიც არ ნერვიულობს და არ გამოგრჩეს კონკურსანტი, რომელიც მუსიკით ცხოვრობს, ყოველდღე უკრავს და მღერის. ვფიქრობ, ჟიურიმ კარგი კონკურსანტები შეკრიბა. უმეტესწილად ჩვენი აზრები ემთხვეოდა. მოხარული ვიქნებოდი, კასტინგების პერიოდშიც ვყოფილიყავი ამ პროექტში, მაგრამ მაშინ შემოთავაზება არ იყო. სულ სამიოდე კვირაა ჩავერთე პროექტში.
– რა არის თქვენი მთავარი რჩევა კონკურსანტების მისამართით?
– მიიღონ სიამოვნება სცენაზე დგომით. კონკურსანტს თავში ის აზრი კი არ უნდა უტრიალებდეს, მე ამაზე კარგი და მაგარი უნდა ვიყოო, არამედ იმღეროს ისე, რომ, პირველ რიგში, ნასიამოვნები თავად დარჩეს. სიმღერაში გაჯიბრება ისეთივე აბსურდია, ერთმანეთს ლოცვაში რომ გავეჯიბროთ. ორივე შემთხვევაში მთავარია გულით მოვეკიდოთ და სიყვარული ჩავდოთ. ყველა კონკურსანტს ვეუბნები: "ისიამოვნეთ სცენაზე დგომით, არ აქვს მნიშვნელობა, დარბაზში ერთი კაცი გისმენს თუ ათასი".
– მაგრამ "საქართველოს ვარსკვლავი" ხომ მთლიანად შეჯიბრების პრინციპზეა აგებული. თქვენი აზრით, ეს ფორმატი ხელს უშლის მუსიკოსს განვითარებაში?
– საერთოდ მე არ ვარ შეჯიბრებების მომხრე. ჩემი მთავარი ამოცანაა, გავაკეთო კარგი შოუ, ანუ დღესასწაული. რა თქმა უნდა, საწყენი იქნება ჩემთვის, თითოეულ ტურში რომ დავკარგავთ კონკურსანტებს. ჩემთვის მაინც ყველაზე მნიშვნელოვნია მუსიკა, ვიდრე კონკურსის დინამიკა.
– როგორი პედაგოგიური გამოცდილება გაქვთ, ახალგაზრდებთან ურთიერთობა არ გიჭირთ?
– ამერიკაში ათზე მეტი ალბომის პროდიუსერი ვარ, ანუ ნიჭიერ ახალგაზრდებთან მუშაობა მიყვარს. ამ მხრივ, სირთულეს ვერ ვხედავ, ეს ჩემი საქმეა.
– ელოდებით, რომ ამ კონკურსანტებს შორის ისეთი საინტერესო ვინმე აღმოაჩინოთ, რომელსაც შეიძლება პროდიუსირება გაუწიოთ ამერიკაში?
– შეიძლება კი არა, ღმერთმა ქნას, ასეთი ვიპოვო! კონკურსშიც და მის მიღმაც ყოველთვის ვეძებ ახალგაზრდა მუსიკოსებს, რომლებსაც აქვთ პოტენციალი, იყვნენ მუსიკალური მსოფლიოს მოქალაქეები.
ავთო ჩიტიძე
– ბატონო ზაზა, როგორია თქვენი შთაბეჭდილება, საინტერესო კონკურსანტები შეგირჩიათ ჟიურიმ სამუშაოდ?
– ჩემთვის ამ პროექტის მუსიკალური ხელმძღვანელობა უცხოა იმ მხრივ, რომ აქამდე სატელევიზიო პროექტებსა და კონკურსებში მონაწილეობა არ მიმიღია, თუმცა პროდიუსირება ჩემი საქმეა და წლებია ამას ვაკეთებ.
როცა კონკურსანტების მუსიკალურ შესაძლებლობას გადავხედე, გამოიკვეთა ტენდენცია, რომ უფრო როკისკენ არიან მიდრეკილი. აქამდე არსებულ მუსიკალურ პროექტებში ასეთი ტენდენცია არ იყო. უფრო სხვა ჟანრები ჭარბობდა. ამ ეტაპზე კონკურსანტებზე დიდად ვერ ვილაპარაკებ, რადგან პროექტის ხიბლი იმაში მდგომარეობს, რომ ტურიდან ტურამდე მუსიკოსი ისე უნდა გაიზარდოს და ისეთი მრავალფეროვანი იყოს, მაყურებელში გაკვირვებას იწვევდეს. მესამე–მეოთხე ტურის შემდეგ მეცოდინება, თუ ვინ რჩება მუსიკოსად და ვისთვის ეს გართობა იყო. ნამდვილი მუსიკოსი სცენაზე ამოიცნობა და არა – კასტინგის დროს.
– კასტინგებზე თქვენ არ იყავით ჩართული, გული ხომ არ დაგწყდათ რომელიმე კონკურსანტზე, რომელიც ჟიურიმ არ დატოვა პროექტში?
– ჩემი აზრით, კასტინგის დროს მთავარია აიყვანო მუსიკოსი, რომელიც არ ნერვიულობს და არ გამოგრჩეს კონკურსანტი, რომელიც მუსიკით ცხოვრობს, ყოველდღე უკრავს და მღერის. ვფიქრობ, ჟიურიმ კარგი კონკურსანტები შეკრიბა. უმეტესწილად ჩვენი აზრები ემთხვეოდა. მოხარული ვიქნებოდი, კასტინგების პერიოდშიც ვყოფილიყავი ამ პროექტში, მაგრამ მაშინ შემოთავაზება არ იყო. სულ სამიოდე კვირაა ჩავერთე პროექტში.
– რა არის თქვენი მთავარი რჩევა კონკურსანტების მისამართით?
– მიიღონ სიამოვნება სცენაზე დგომით. კონკურსანტს თავში ის აზრი კი არ უნდა უტრიალებდეს, მე ამაზე კარგი და მაგარი უნდა ვიყოო, არამედ იმღეროს ისე, რომ, პირველ რიგში, ნასიამოვნები თავად დარჩეს. სიმღერაში გაჯიბრება ისეთივე აბსურდია, ერთმანეთს ლოცვაში რომ გავეჯიბროთ. ორივე შემთხვევაში მთავარია გულით მოვეკიდოთ და სიყვარული ჩავდოთ. ყველა კონკურსანტს ვეუბნები: "ისიამოვნეთ სცენაზე დგომით, არ აქვს მნიშვნელობა, დარბაზში ერთი კაცი გისმენს თუ ათასი".
– მაგრამ "საქართველოს ვარსკვლავი" ხომ მთლიანად შეჯიბრების პრინციპზეა აგებული. თქვენი აზრით, ეს ფორმატი ხელს უშლის მუსიკოსს განვითარებაში?
– საერთოდ მე არ ვარ შეჯიბრებების მომხრე. ჩემი მთავარი ამოცანაა, გავაკეთო კარგი შოუ, ანუ დღესასწაული. რა თქმა უნდა, საწყენი იქნება ჩემთვის, თითოეულ ტურში რომ დავკარგავთ კონკურსანტებს. ჩემთვის მაინც ყველაზე მნიშვნელოვნია მუსიკა, ვიდრე კონკურსის დინამიკა.
– როგორი პედაგოგიური გამოცდილება გაქვთ, ახალგაზრდებთან ურთიერთობა არ გიჭირთ?
– ამერიკაში ათზე მეტი ალბომის პროდიუსერი ვარ, ანუ ნიჭიერ ახალგაზრდებთან მუშაობა მიყვარს. ამ მხრივ, სირთულეს ვერ ვხედავ, ეს ჩემი საქმეა.
– ელოდებით, რომ ამ კონკურსანტებს შორის ისეთი საინტერესო ვინმე აღმოაჩინოთ, რომელსაც შეიძლება პროდიუსირება გაუწიოთ ამერიკაში?
– შეიძლება კი არა, ღმერთმა ქნას, ასეთი ვიპოვო! კონკურსშიც და მის მიღმაც ყოველთვის ვეძებ ახალგაზრდა მუსიკოსებს, რომლებსაც აქვთ პოტენციალი, იყვნენ მუსიკალური მსოფლიოს მოქალაქეები.
ავთო ჩიტიძე
