"ჩემს თაყვანისმცემლებში თინეიჯერ გოგონებზე აქტიურები მათი დედები არიან"
2 334 ნახვა
ფსიქოლოგები ირწმუნებიან, რომ გოგონებისათვის პირველი იდეალური სიყვარული ასოცირდება არა მაჩოსთან, არამედ ნაზ, მგრძნობიარე, კრისტალურად სუფთა მზერის ბიჭებთან, ზუსტად ისეთთან, როგორიც ზაკ ეფრონია.
თინეიჯერული ფილმის "გამოსაშვები საღამოს" ვარსკვლავი უკვე 25 წლისაა და ნამდვილად არ უნდა, დისნეის ზღაპრული პრინცების იმიჯში ჩარჩეს, ამიტომაც ბოლო დროს ირჩევს ფილმებს, სადაც ცისფერთვალა მსახიობი აქცენტს საკუთარ გარეგნობაზე კი არა, მსახიობურ მონაცემებზე აკეთებს. სადაც უნდა მოხვდეს, სასტუმროში თუ ქუჩაში, მას ყველგან ფანებისა და ჟურნალისტების არმია ელოდება, რომლებიც კითხვას კითხვაზე უსვამენ.
– ზაკ, როგორ ფიქრობთ, შეაჩვიეთ მაყურებელი იმას, რომ თქვენ ზღაპრული პრინცი არა ხართ?
– დიდი ხანია, ვცდილობ, შევიცვალო. ბოლო 4 წელი სულ იმაზე ვმუშაობ, რომ მაყურებლისთვის გაიგივებული აღარ ვიყო ცისფერთვალა პრინცთან. ვფიქრობ, ჩემი თაყვანისმცემლებიც ხვდებიან, რომ გავიზარდე და ჩემგან უფრო სხვა რამეს ითხოვენ.
– ეკრანებზე გამოვიდა ფილმი "მეგაზეთე", სადაც თითქმის ნახევარი ფილმი სულ ტრუსებში დადიხართ. ეს ალბათ თქვენს თაყვანისმცემლებს გაუხარდათ.
– ჯობია, მაყურებელს ჰქონდეს რაიმე სახის რეაქცია, ვიდრე – არავითარი. ამ ფილმში ძალიან კარგი მსახიობები მოვხვდით. პარტნიორობა გავუწიე ნიკოლ კიდმანს, მეთიუ მაკკონაჰს, ჯონ კიუსაკს. თითოეული მათგანისგან თითო რაღაცა მაინც ვისწავლე, მაგალითად, ნიკოლისგან ის, რომ არასოდეს არაფრის უნდა გეშინოდეს. ამ ქალზე ჯერ კიდევ "მულენ რუჟიდან" ვარ შეყვარებული. მასთან მუშაობა, მით უმეტეს, სექსუალურ სცენებში, ჩემი ყველაზე დიდი ახდენილი ოცნება იყო. ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო ის გამოცდილება, რაც ახლა მივიღე – ითამაშო ქალთან, რომელიც ბავშვობიდან გიყვარს.
– ფიქრობთ თუ არა, რომ ამ ფილმით თქვენ საბოლოოდ გამოიხურეთ დისნეის ზღაპრული სამყაროს კარი?
– ჩემი აზრით, კი. არ ვთვლი, რომ უდიდესი მსახიობი ვარ, მაგრამ ალბათ რაღაცის გაკეთება მეც შემიძლია. თითოეული ახალი როლი ჩემთვის დიდი სირთულეების გადალახვის საშუალებაა. ჩემს პირველ ფილმებში თამაში დიდად არ მიწევდა. აქამდე ჩემი ყველა როლი იყო ბიჭი, რომელიც ყველა გოგოს უყვარს. მსახიობობის ინტერესი ახლა მიძლიერდება. ჩემთვის ახლა სასიცოცხლოდ აუცილებელია როლები, სადაც კითხვები უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე პასუხები. ვამაყობ, რომ ბევრად რისკიანი გავხდი და შემიძლია, რეჟისორს ბრმად მივყვე როლზე მუშაობისას. როდესაც პარტნიორად ნიკოლ კიდმანი გყავს, არასოდეს იცი, რა გელოდება წინ. შეიძლება შენ დაუკითხავად იმპროვიზაცია დაიწყოს. მაგალითად, დრამატული სცენა უნდა გვეთამაშა. მონდომებით ვემზადებოდი, განწყობას ვიქმნიდი. უეცრად გაისმა მუსიკა, ნიკოლმა მითხრა, ვიცეკვოთო და წვიმაში ცეკვა დავიწყეთ. ვფიქრობ, რომ ამ ეპიზოდმა ნამდვილ მამაკაცად მაქცია.
– როგორი ურთიერთობა გქონდათ მეორე მსახიობთან – მეთიუ მაკკონაჰთან?
– ისიც ცდილობდა, ჩემთვის რაღაცეები ესწავლებინა. ერთად ბევრ რეპეტიციას გავდიოდით, შესვენების დროს კი დავრბოდით. ყოველთვის მეგონა, რომ სპორტული ადამიანი ვიყავი, მაგრამ მეთიუსთან შედარებით ნამდვილი დონდლო ვარ. ყველაზე მეტად იმან გამაკვირვა, რომ სირბილის დროსაც თავის როლზე მუშაობდა.
– გასაკვირია, რომ თქვენი კარიერის განმავლობაში არასოდეს ყოფილა ხმაურიანი სკანდალი, დებოში, არადა თქვენი თაობის ვარსკვლავებში ეს ხშირია.
– მე კალიფორნიაში გავიზარდე, მაგრამ ჰოლივუდიდან შორს, სამი საათის სავალზე. საერთოდ არ ვფიქრობდი შოუბიზნესზე, ჩვეულებრივი ბიჭი ვიყავი. დედა და მამა მუშაობდნენ, მე სკოლაში და სპორტზე დავდიოდი. არ მომწონდა, რომ თანატოლებთან შედარებით დაბალი ვიყავი. ვერც ბეისბოლს ვთამაშობდი კარგად. ყოველთვის მიყვარდა სიმღერა. პატარაობიდან რადიოსთან ვიჯექი და სიმღერებს ვიმეორებდი. მშობლები მიხვდნენ, რომ მუსიკას ძალიან დიდ დროს ვუთმობდი, ამიტომ ფორტეპიანოსა და ვოკალზე მიმიყვანეს. როდესაც 14 წლის ვიყავი, სკოლაში დრამის მასწავლებელმა მირჩია, მსახიობობას ხომ არ ცდიო. ის ადრე მსახიობი იყო და თავისი აგენტი გამაცნო. აი, ასე დაიწყო ყველაფერი. მას შემდეგ ჩემი ცხოვრება თავდაყირა დადგა. ყველაზე მეტად დედაჩემი გავაწვალე, რადგან ერთი წლის განმავლობაში აქეთ–იქით დავატარებდი კასტინგებზე და ყველგან უარს ვიღებდი.
– თაყვანისმცემლების დიდი არმია გყავთ. ეს გავლენას ახდენს თქვენს პირად ცხოვრებაზე? თანაც, ამბობენ, რომ ავტოგრაფზე უარს არავის ეუბნებით და შეგიძლიათ, საათები დაუთმოთ ამ საქმეს.
– არ მიყვარს უარის თქმა საქმეზე, რისი გაკეთებაც შემიძლია. ადამიანები ხომ შენ სანახავად მოვიდნენ და ამისთვის დრო და ენერგია დახარჯეს. თქვენ წარმოიდგინეთ, ჩემს თაყვანისმცემლებში თინეიჯერ გოგონებზე აქტიურები მათი დედები არიან. მათგან თავის დაღწევა ყველაზე რთულია.
– ვანესა ჰაჯენსთან დაშორების შემდეგ, რომელიც თქვენი პარტნიორი იყო ფილმში "გამოსაშვები საღამო", თუ ჭორებს დავუჯერებთ, რომანი გქონდათ ტეილორ სვიფტთან და მსახიობ ლილი კოლინზთან, რომელიც ცნობილი მუსიკოსის, ფილ კოლინზის ქალიშვილია.
– ვანესა ძალიან მიყვარდა, მასთან ნამდვილი სიყვარული მქონდა. მასთან დაშორების შემდეგ მიჭირს სერიოზული ურთიერთობების აწყობა. მე და ტეილორი ყოველთვის მეგობრები ვიყავით, ერთად ვწერდით მუსიკას, ვუკრავდით გიტარაზე და ვმღეროდით. მე ხომ მუსიკალური ადამიანი ვარ, ამიტომ ერთმანეთს კარგად გავუგეთ. კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, სერიოზული ურთიერთობებისთვის ჯერ მზად არ ვარ, მით უმეტეს, დღეს, როცა ჩემ ირგვლივ ასეთი ხმაურია. დიდი სიფრთხილე მმართებს, ყოველი პაემანი შესაძლოა სკანდალის ფასად დამიჯდეს. დღეს მე მარტო ვარ და არავის ვხვდები.
– გჯერათ ბედისწერის?
– ცრუმორწმუნე არ ვარ, იღბლიანი კი ნამდვილად ვარ. ჩემთვის ბედნიერების და წარმატების მთავარი თილისმა ოჯახია. საჭირო დროს საჭირო ადგილზე აღმოვჩნდი. ხანდახან არის მომენტები, როდესაც ვფიქრობ, ნუთუ ეს ყველაფერი ჩემს თავს ხდება–მეთქი, მაგრამ თქვენ რომ იცოდეთ, რა რთული სამუშაოა კინო, ბევრი კინოვარსკვლავობაზე ოცნებას შეწყვეტდა.
თინეიჯერული ფილმის "გამოსაშვები საღამოს" ვარსკვლავი უკვე 25 წლისაა და ნამდვილად არ უნდა, დისნეის ზღაპრული პრინცების იმიჯში ჩარჩეს, ამიტომაც ბოლო დროს ირჩევს ფილმებს, სადაც ცისფერთვალა მსახიობი აქცენტს საკუთარ გარეგნობაზე კი არა, მსახიობურ მონაცემებზე აკეთებს. სადაც უნდა მოხვდეს, სასტუმროში თუ ქუჩაში, მას ყველგან ფანებისა და ჟურნალისტების არმია ელოდება, რომლებიც კითხვას კითხვაზე უსვამენ.
– ზაკ, როგორ ფიქრობთ, შეაჩვიეთ მაყურებელი იმას, რომ თქვენ ზღაპრული პრინცი არა ხართ?
– დიდი ხანია, ვცდილობ, შევიცვალო. ბოლო 4 წელი სულ იმაზე ვმუშაობ, რომ მაყურებლისთვის გაიგივებული აღარ ვიყო ცისფერთვალა პრინცთან. ვფიქრობ, ჩემი თაყვანისმცემლებიც ხვდებიან, რომ გავიზარდე და ჩემგან უფრო სხვა რამეს ითხოვენ.
– ეკრანებზე გამოვიდა ფილმი "მეგაზეთე", სადაც თითქმის ნახევარი ფილმი სულ ტრუსებში დადიხართ. ეს ალბათ თქვენს თაყვანისმცემლებს გაუხარდათ.
– ჯობია, მაყურებელს ჰქონდეს რაიმე სახის რეაქცია, ვიდრე – არავითარი. ამ ფილმში ძალიან კარგი მსახიობები მოვხვდით. პარტნიორობა გავუწიე ნიკოლ კიდმანს, მეთიუ მაკკონაჰს, ჯონ კიუსაკს. თითოეული მათგანისგან თითო რაღაცა მაინც ვისწავლე, მაგალითად, ნიკოლისგან ის, რომ არასოდეს არაფრის უნდა გეშინოდეს. ამ ქალზე ჯერ კიდევ "მულენ რუჟიდან" ვარ შეყვარებული. მასთან მუშაობა, მით უმეტეს, სექსუალურ სცენებში, ჩემი ყველაზე დიდი ახდენილი ოცნება იყო. ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო ის გამოცდილება, რაც ახლა მივიღე – ითამაშო ქალთან, რომელიც ბავშვობიდან გიყვარს.
– ფიქრობთ თუ არა, რომ ამ ფილმით თქვენ საბოლოოდ გამოიხურეთ დისნეის ზღაპრული სამყაროს კარი?
– ჩემი აზრით, კი. არ ვთვლი, რომ უდიდესი მსახიობი ვარ, მაგრამ ალბათ რაღაცის გაკეთება მეც შემიძლია. თითოეული ახალი როლი ჩემთვის დიდი სირთულეების გადალახვის საშუალებაა. ჩემს პირველ ფილმებში თამაში დიდად არ მიწევდა. აქამდე ჩემი ყველა როლი იყო ბიჭი, რომელიც ყველა გოგოს უყვარს. მსახიობობის ინტერესი ახლა მიძლიერდება. ჩემთვის ახლა სასიცოცხლოდ აუცილებელია როლები, სადაც კითხვები უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე პასუხები. ვამაყობ, რომ ბევრად რისკიანი გავხდი და შემიძლია, რეჟისორს ბრმად მივყვე როლზე მუშაობისას. როდესაც პარტნიორად ნიკოლ კიდმანი გყავს, არასოდეს იცი, რა გელოდება წინ. შეიძლება შენ დაუკითხავად იმპროვიზაცია დაიწყოს. მაგალითად, დრამატული სცენა უნდა გვეთამაშა. მონდომებით ვემზადებოდი, განწყობას ვიქმნიდი. უეცრად გაისმა მუსიკა, ნიკოლმა მითხრა, ვიცეკვოთო და წვიმაში ცეკვა დავიწყეთ. ვფიქრობ, რომ ამ ეპიზოდმა ნამდვილ მამაკაცად მაქცია.
– როგორი ურთიერთობა გქონდათ მეორე მსახიობთან – მეთიუ მაკკონაჰთან?
– ისიც ცდილობდა, ჩემთვის რაღაცეები ესწავლებინა. ერთად ბევრ რეპეტიციას გავდიოდით, შესვენების დროს კი დავრბოდით. ყოველთვის მეგონა, რომ სპორტული ადამიანი ვიყავი, მაგრამ მეთიუსთან შედარებით ნამდვილი დონდლო ვარ. ყველაზე მეტად იმან გამაკვირვა, რომ სირბილის დროსაც თავის როლზე მუშაობდა.
– გასაკვირია, რომ თქვენი კარიერის განმავლობაში არასოდეს ყოფილა ხმაურიანი სკანდალი, დებოში, არადა თქვენი თაობის ვარსკვლავებში ეს ხშირია.
– მე კალიფორნიაში გავიზარდე, მაგრამ ჰოლივუდიდან შორს, სამი საათის სავალზე. საერთოდ არ ვფიქრობდი შოუბიზნესზე, ჩვეულებრივი ბიჭი ვიყავი. დედა და მამა მუშაობდნენ, მე სკოლაში და სპორტზე დავდიოდი. არ მომწონდა, რომ თანატოლებთან შედარებით დაბალი ვიყავი. ვერც ბეისბოლს ვთამაშობდი კარგად. ყოველთვის მიყვარდა სიმღერა. პატარაობიდან რადიოსთან ვიჯექი და სიმღერებს ვიმეორებდი. მშობლები მიხვდნენ, რომ მუსიკას ძალიან დიდ დროს ვუთმობდი, ამიტომ ფორტეპიანოსა და ვოკალზე მიმიყვანეს. როდესაც 14 წლის ვიყავი, სკოლაში დრამის მასწავლებელმა მირჩია, მსახიობობას ხომ არ ცდიო. ის ადრე მსახიობი იყო და თავისი აგენტი გამაცნო. აი, ასე დაიწყო ყველაფერი. მას შემდეგ ჩემი ცხოვრება თავდაყირა დადგა. ყველაზე მეტად დედაჩემი გავაწვალე, რადგან ერთი წლის განმავლობაში აქეთ–იქით დავატარებდი კასტინგებზე და ყველგან უარს ვიღებდი.
– თაყვანისმცემლების დიდი არმია გყავთ. ეს გავლენას ახდენს თქვენს პირად ცხოვრებაზე? თანაც, ამბობენ, რომ ავტოგრაფზე უარს არავის ეუბნებით და შეგიძლიათ, საათები დაუთმოთ ამ საქმეს.
– არ მიყვარს უარის თქმა საქმეზე, რისი გაკეთებაც შემიძლია. ადამიანები ხომ შენ სანახავად მოვიდნენ და ამისთვის დრო და ენერგია დახარჯეს. თქვენ წარმოიდგინეთ, ჩემს თაყვანისმცემლებში თინეიჯერ გოგონებზე აქტიურები მათი დედები არიან. მათგან თავის დაღწევა ყველაზე რთულია.
– ვანესა ჰაჯენსთან დაშორების შემდეგ, რომელიც თქვენი პარტნიორი იყო ფილმში "გამოსაშვები საღამო", თუ ჭორებს დავუჯერებთ, რომანი გქონდათ ტეილორ სვიფტთან და მსახიობ ლილი კოლინზთან, რომელიც ცნობილი მუსიკოსის, ფილ კოლინზის ქალიშვილია.
– ვანესა ძალიან მიყვარდა, მასთან ნამდვილი სიყვარული მქონდა. მასთან დაშორების შემდეგ მიჭირს სერიოზული ურთიერთობების აწყობა. მე და ტეილორი ყოველთვის მეგობრები ვიყავით, ერთად ვწერდით მუსიკას, ვუკრავდით გიტარაზე და ვმღეროდით. მე ხომ მუსიკალური ადამიანი ვარ, ამიტომ ერთმანეთს კარგად გავუგეთ. კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, სერიოზული ურთიერთობებისთვის ჯერ მზად არ ვარ, მით უმეტეს, დღეს, როცა ჩემ ირგვლივ ასეთი ხმაურია. დიდი სიფრთხილე მმართებს, ყოველი პაემანი შესაძლოა სკანდალის ფასად დამიჯდეს. დღეს მე მარტო ვარ და არავის ვხვდები.
– გჯერათ ბედისწერის?
– ცრუმორწმუნე არ ვარ, იღბლიანი კი ნამდვილად ვარ. ჩემთვის ბედნიერების და წარმატების მთავარი თილისმა ოჯახია. საჭირო დროს საჭირო ადგილზე აღმოვჩნდი. ხანდახან არის მომენტები, როდესაც ვფიქრობ, ნუთუ ეს ყველაფერი ჩემს თავს ხდება–მეთქი, მაგრამ თქვენ რომ იცოდეთ, რა რთული სამუშაოა კინო, ბევრი კინოვარსკვლავობაზე ოცნებას შეწყვეტდა.
