"ბიჭმა მაკოცა და ახლა ძმობას მეფიცება"

მაპატიონ მამრობითი სქესის წარმომადგენლებმა, მაგრამ ბიჭები ცოტა ვერ არიან ჭკუაზე. ისეთ რაღაცეებს ამბობენ და ისე იქცევიან, ნორმალური ადამიანების შთაბეჭდილებას ნამდვილად არ ტოვებენ. ყოველ შემთხვევაში, მე ასე ვფიქრობ და თუ რატომ, ამასაც გეტყვით.
გაზაფხულზე, არდადეგების დაწყების წინ, ერთი ჩვენი სკოლელი ბიჭი მოვიდა და სიყვარული ამიხსნა. პასუხი არ გავეცი, უხმოდ გავეცალე. რამდენიმე დღის შემდეგ ისევ გამომიტყდა სიყვარულში და მეც ვუთხარი, რომ მომწონდა. ერთ დღეს კი მოვიდა და მაკოცა. ეს ჩემთვის პირველი კოცნა იყო. ვიფიქრე, რომ ნამდვილი შეყვარებულებივით ვიქნებოდით, მაგრამ შევცდი. ცანცარა აღმოჩნდა, არასერიოზულად იქცეოდა. მერე არდადეგებიც დაეწყო და ერთმანეთს დავშორდით.
მე მთელ ზაფხულს სოფელში ვატარებ ხოლმე. ის ხშირად მწერდა, მეუბნებოდა, რომ ვენატრებოდი. ერთი სული მქონდა, სწავლა როდის დაიწყებოდა. სექტემბრის დადგომას ასე არასოდეს დავლოდებივარ. ჩვენი შეხვედრის დროც დადგა, მაგრამ... გაოცებული დავრჩი, მოვიდა, გადამკოცნა, მითხრა, რა საყვარელი ხარო. მერე ვიღაც გოგოს აეტორღიალა. ის წელს გადმოვიდა ჩვენს სკოლაში. სულ მასთან ერთად დადის და, მგონი, უყვარს კიდეც. მე კი ძმობას მეფიცება. მეუბნება, შენ ხომ ჩემი და ხარო.
მისთვის დობა არასოდეს შემიფიცავს, ისიც კი არასოდეს მითქვამს, მეგობრები ვიყოთ–მეთქი. მისი საქციელით გაოგნებული ვარ. ბიჭმა რომ გაკოცოს, სიყვარული აგიხსნას და რამდენიმე თვის შემდეგ დაძმობაზე დაგიწყოს ლაპარაკი, ნორმალურია?! ძალიან ვბრაზდები, მაგრამ ვერაფერს ვეუბნები, რადგან თავს ვერ დავიმცირებ. განა მისი სიყვარულის დავიწყება მიჭირს, თავს შეურაცხყოფილად ვგრძნობ.
მკითხველი, 16 წლის