ოცდამეხუთეს ეფექტი - N25 (ეპიზოდი XIII)

დედას და მაიკლს სკაიპით ველაპარაკე და მანქანისთვის მადლობა გადავუხადე. ერთ კვირაში ჩემი დაბადების დღეა. სულ არ მედღესასწაულება. საერთოდაც, არ მიყვარს ჩემი დაბადების დღე, სევდიან განწყობაზე მაყენებს...
თათიამ გამაფრთხილა, რომ იმ რეკლამაზე უარი მეთქვა. მისი აზრით, ეს იდეაც გიორგის მოფიქრებული იქნება. ამაზე მეც ვიფიქრე. მისი გაქრობა შემთხვევითი არ უნდა იყოს, რაღაც ჩაიფიქრა.

რაც მეტს ვფიქრობ, მით უფრო ვრწმუნდები, რომ ჩემს ქვეცნობიერზე ახდენს გავლენას. თუ ამას განზრახ აკეთებს, საინტერესოა, რისი მიღწევა უნდა? უბრალოდ, ერთობა თუ რამე მიზანი აქვს?..

ემოციურად ძალიან დავიღალე. შხაპი მივიღე და ადრე დავიძინე. უცნაური სიზმარი დამესიზმრა - ღამე იყო და ქუჩაში მივდიოდი. ასეთი ქუჩა არასოდეს მინახავს. ძველი, დაბრეცილი სახლები იდგა.

ისევ ბურუსი იყო და ბნელოდა. უცებ მწვანე შუქს მოვკარი თვალი და მისკენ წავედი. სინათლე ერთ-ერთი სახლის კედელზე მიმაგრებული ძველებური ლამპიონიდან გამოდიოდა. სწორედ ის ლამპიონი გამოსცემდა მწვანე შუქს. სახლს მხოლოდ ერთი ფანჯარა ჰქონდა, ხის ძველებური დარაბებით ჩარაზული.

კედელზე რკინის აბრა იყო მიმაგრებული, რომელზეც ნომერი ეწერა - 25.

რომ გავიღვიძე, ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს ამ სიზმრიდან რაღაცას უნდა მივმხვდარიყავი. არადა, ასეთი სახლი ნამდვილად არ მინახავს...

დილის 9 საათზე უკვე კომპანიის ოფისში ვიყავი. ერთი სული მქონდა, როდის მოვიდოდა ლექსო და დეტალურად მომიყვებოდა რეკლამის ამბავს.

ლუკა კომპიუტერში "სამეფოს" პოსტერს ამუშავებდა. მართლა ზღაპრული გამოდის. მარიტამ დამინახა თუ არა, ხელი დამიქნია.

- გოგო, სად დაიკარგე შენ? რა ხდება, მოგვიყევი!

- რა უნდა მოხდეს? ისეთი არაფერი... მანქანა ჩამომივიდა.

- ვაუ, გილოცავ! ისე, სულ მინდოდა მეკითხა შენთვის, ლაშასთან რამე ხომ არ ხდება?

- რა უნდა მოხდეს?

- ნუუ, თქვენს შორის?

- ისეთი არაფერი, უბრალოდ, ძალიან კარგი დამოკიდებულება გვაქვს ერთმანეთთან.

- მაგარი კაი ტიპია!.. განათლებულია და სიმპათიურიც... თან, აშკარად მოსწონხარ!

- საიდან მოიტანე?

- ეტყობა! ისე გიყურებს ხოლმე... შენ ვერ ამჩნევ?

- ნწწ...

- სულ არ მოგწონს?

- მარიტა, ახლა სერიოზული ურთიერთობები არ მინდა!

- სერიოზული რა აუცილებელია? ხანდახან არასერიოზულიც საჭიროა! აბა, როდემდე უნდა იყო ეგრე? არ მოგბეზრდა ამ ფოტოაპარატის ჩხაკუნი?

- ჯერ არა! - გამეცინა. დავინახე, რომ ოფისში ლექსო და ლაშა შემოვიდნენ.

- მარ, მერე ვილაპარაკოთ, კაი? ლექსოსთან სასწრაფო საქმე მაქვს! - ვუთხარი მარიტას და ლექსოსკენ გავქანდი.

მე, ლაშა და ლექსო კაბინეტში შევედით და მაგიდას შემოვუსხედით. ლაშას გამომეტყველებაზე შევატყე, რომ აშკარად არ მოსწონს ეს ამბავი.

- მოკლედ, გუშინ "თეთრი არწივის" მარკეტინგის მენეჯერი დამიკავშირდა. ძალიან სერიოზული შემოთავაზება აქვთ. შეიძლება ითქვას, რომ ასეთი მსხვილი შეკვეთა არასოდეს გვქონია. ამიტომ უარი ჯერ არ მითქვამს. ყველაფერი იურიდიულად უნდა გადავამოწმოთ, ყველანაირი საეჭვო ვითარება უნდა გამოვრიცხოთ. ამ პირობაზე ისინიც თანახმა არიან. ხელშეკრულებას გავაფორმებთ!

- ლაშა, მოკლედ, ამ საქმეს შენ უნდა მიხედო!

- ბატონო ლექსო, რაღა დაგიმალოთ და ეს შემოთავაზება საეჭვოდ მიმაჩნია! რატომ მაინცდამაინც ჩვენი კომპანია? - რატომ აირჩიეს კონკრეტულად ის ფოტოგრაფი, რომელმაც მათი კონკურენტი კომპანიის რეკლამა გადაიღო? ეს საეჭვოდ არ გეჩვენებათ?

- ეგ კითხვა მე უკვე დავუსვი მაგათ მენეჯერს და პასუხიც მივიღე. - ის სასამართლო დავა რომ არ ყოფილიყო, მაინც თქვენ აგირჩევდითო. კიდევ მითხრა, კონკრეტულად ეგ გოგონა იმიტომ გვინდა, რომ განსხვავებული სტილი და ხედვა აქვს, ზუსტად ისეთი, როგორიც ჩვენ გვჭირდებაო. მოკლედ, ლაშა, დღესვე წადი... გადაამოწმე ყველა დეტალი. მე რატომ მინდა ამ შეკვეთის აღება, საქმე მარტო ანაზღაურებაზე არაა... "თეთრი არწივი" ახალ სასმელს უშვებს.

ევროპული სტანდარტებით დამზადებულ ღვინოს, რომელიც თავიდან შეზღუდული რაოდენობით გამოვა და მხოლოდ საექსპორტო იქნება! როგორც მითხრეს, იტალიაში გაუშვებენ. გადასაღებ ლოკაციასაც თვითონ შეარჩევენ. ლუ, შეიძლება იტალიაში მოგიწიოს წასვლა... დეტალებს დააზუსტებენ და თვითონ კომპანიის დირექტორი შეგხვდება და აგიხსნის ყველაფერს.

- იტალია ხომ ჩემი ოცნებაა...

აღმომხდა თავისით. იქ წასვლაზე ძალიან დიდი ხანია, ვოცნებობ. თავში ერთდროულად ათასნაირი აზრი მომაწვა. ე.ი. კომპანიაში დამიბარებს და პირადად შემხვდება... ოფიციალურ ვითარებაში. ის გაქრობა რა საჭირო იყო საერთოდ, თუკი ისევ გამოჩნდებოდა?.. ეს იტალიაც დამთხვევაა თუ... არა, ნამდვილად გავგიჟდები! ყველაფერს ერთმანეთს ვუკავშირებ უკვე...

- იტალიაში რა უნდა გადაიღოს ლუმ? ან რა საჭიროა აქედან იქ ფოტოგრაფის წაყვანა? არ მესმის... - ჩაილაპარაკა ლაშამ.

- რომელიღაც ტაძარი ახსენეს, რომლის მიმდებარე ტერიტორიებზეც იტალიური ღვინის კომპანიის ვენახებია... იმ კომპანიასთან დადეს კონტრაქტი, მგონი... რაც შეეხება ფოტოგრაფის წაყვანას, ქართველი უნდათ, ისეთი, ვინც ჩვენს კულტურაში ერკვევა. გარდა მაგისა, იქ სარეკლამო კამპანიის შეკვეთა გაცილებით ძვირი დაუჯდებოდათ, ვიდრე აქ!

- ბატონო ლექსო, რომელ ღვინოს უშვებენ? სახელი რა ერქმევა? - ვკითხე და მაგიდას იდაყვებით დავეყრდენი.

- "ნომერი ოცდახუთი", ლუ!

როგორც ჩანს, აღელვება შემეტყო. ლექსოს კაბინეტიდან რომ გამოვედით, ლაშამ თავისი ოთახისაკენ წამიყვანა, რომ საუბარი ცალკე გაგვეგრძელებინა.

- ნერვიულობ?

- რაზე უნდა ვინერვიულო? რა უნდა დამიშავონ... - ვუპასუხე და ვეცადე, რაც შეიძლებოდა უდარდელი გამომეტყველება მიმეღო.

- გამჩნევ, რომ არც შენ მოგწონს ეს ყველაფერი... ის კომენტარიც, ბლოგზე რომ დაგიწერეს... გული მიგრძნობს, რომ მაგათ ჩვენი კომპანიის, ან კონკრეტულად შენს მიმართ სხვა დაინტერესება აქვთ, მაგრამ შენ ნურაფერზე ინერვიულებ! შენი დაცვა ჩემი საქმეა... არ დავუშვებ, რომ ზიანი მოგაყენონ!

- მადლობა, ლაშა! არ მინდა, რომ ზედმეტი საზრუნავი შეგიქმნა... აქამდე ყოველთვის ჩემით ვაგვარებდი პრობლემებს... არ ვარ მიჩვეული ასეთ ყურადღებას...

- მე არ ვაკეთებ იმას, რაც თვითონ არ მსიამოვნებს! - გამიღიმა ლაშამ და ცოტა ხანში "თეთრი არწივის" იურისტის სანახავად წავიდა. მე ჩემს კომპიუტერს მივუჯექი და რაღაც სურათების თვალიერება დავიწყე უაზროდ... დრო რომ გამეყვანა... ღვინის სახელწოდებაზე ვფიქრობდი, - "N 25"...

სიზმრების მისტიკური დანიშნულებების მიმართ ყოველთვის სკეპტიკურად ვიყავი განწყობილი. ყოველ შემთხვევაში, კლუბის ღამემდე... უნდა ვაღიარო, რომ სწორედ იმ დღიდან წაეწყო ჩემს ცხოვრებაში უცნაურ მოვლენათა ჯაჭვი. ჯერ ის ერთი და იგივე სიზმარი, 02:08 ნომრის მქონე "მუსტანგზე", ახლა ეს...

- ლუკა! - დავუძახე და ჩემი გორგოლაჭებიანი სკამით ლუკას მაგიდასთან მივსრიალდი.

- რა იყო, მუზა?

- ადრე რომ მიყვებოდი, ფსიქოლოგიამ და ნუმეროლოგიამ დამაინტერესა და ვკითხულობ რაღაცეებსო, გახსოვს?

- ჰო, მერე?

- რაღაც რომ გკითხო, მოსულა?

- როდის იყო, რაღაცის კითხვისთვის ჩემგან ნებართვის აღება გჭირდებოდა? - გაეცინა და სკამიანად ჩემკენ შემობრუნდა.

- სიზმარში რიცხვების ნახვა რამეს ნიშნავს?

- აჰა, ეგ როგორაა იცი? სიზმარში ციფრები და რიცხვები რაღაცის მაჩვენებლები არიან, რომლებიც რაღაც კონკრეტული დროისთვის ან მოვლენისთვის გვამზადებენ. ბიძგივითაა რა... თუ სიზმარში რიცხვი ან თარიღი ჩაგესმის, ეს რაღაც ცუდის მანიშნებელია, უფრო იმის, რომ შენი აღსასრული ახლოსაა... მაგრამ, თუ ამ ციფრებს ხედავ ან კითხულობ, მაშინ რაღაცა მნიშვნელოვანი მოხდება - გასაგებად გიხსნი?

- კიი, კიი... განაგრძე!

- ანუ რიცხვები ერთგვარი მანიშნებელია, რომელიც გაჩვენებს კონკრეტულად იმ მოვლენას, რამაც ეს სიზმარი განაპირობა. როდესაც ხშირად ნახულობ ერთი და იგივე ციფრებს, ეს იმას ნიშნავს, რომ იმ მოვლენის შესახებ იღებ წინასწარ მინიშნებას, რომელიც მომავალში გავლენას მოახდენს რეალობაზე...

- რა საინტერესოა...

- რამ გაგახსენა ეგ? შენ ხომ არ გესიზმრება რამე?

- ცოტა ხნის წინ ერთი და იგივე რიცხვი მესიზმრებოდა, მერე აღარ... გუშინ ისევ ვნახე, ოღონდ ამჯერად სხვა რიცხვი, - 25 დამესიზმრა და დღეს ამიხდა.

- როგორ?

- ლექსომ მაცნობა, რომ ღვინის რეკლამა უნდა გადავიღო, რომელსაც "ნომერი ოცდახუთი" ჰქვია...

- კაი ტო... ვაა, რა მითხარი... მაგარი სტრანნია!

- საკმაოდ!..

სამსახურში საღამომდე დავრჩი. მაინტერესებდა, ლაშა რა ამბავს მოიტანდა. როგორც იქნა, მოვიდა და გვითხრა, რომ ყველაფერი გადაამოწმა და ჯერჯერობით დარღვევა ვერ აღმოაჩინა. კიდევ თქვა, რომ ხვალ, 11 საათზე დირექტორს უნდა შევხვდე...

ლაშამ დამარიგა, რომ ყველა დეტალი დაწვრილებით გამომეკითხა. სამსახურიდან თათიასთან წავედი. სამზარეულოში იყო და ვახშამს ამზადებდა. ჩემი სტუმრობა გაუხარდა, ერთად ვივახშმებთო. ხელები დავიბანე და სალათის დაჭრაში მოვეხმარე. თან, რეკლამაზეც მოვუყევი.

- რა არასერიოზულობაა! ხან გამოჩნდება, ხან გაქრება... არასტაბილური ტიპია! რას ჯეიმს ბონდობს, მაინც ვერ გავიგე...

- ვნახოთ ერთი, ხვალ რას მეტყვის...

- ჰოო, მეც მაინტერესებს! აუ, წამოგყვები რაა, არ შეიძლება?

- მარტო დამიბარა და რას იფიქრებს? შეეშინდა და დაქალი წამოიყვანაო... მოვუსმენ ერთი, რას მეტყვის!

- ნეტა იტალიაში გაგიშვებენ?.. ისე, ზოგადად, მაგ ბიჭს არ ვენდობი, მაგრამ იცი რა ვიფიქრე?..

- რა?

- იქნებ ტყუილად ვაბრალებ რაღაცეებს... იქნებ ძალიან მოეწონე, მიხვდა, რომ შენთან სტანდარტული მიდგომა არ გაჭრიდა და ეს ტაქტიკა აირჩია... შეიძლება გაკვირდება, შენს ოცნებებს სწავლობს, რომ მერე აგიხდინოს...

თათიას სიტყვებმა დამაფიქრა. მგონი, თვითონაც მიხვდა, რომ ჩემთვის ეს არ უნდა ეთქვა და თემა სხვა რამეზე გადაიტანა.

- რას იცვამ?

- რა უნდა ჩავიცვა, ჩვეულებრივ... მეც ახლა ქორწილში არ მივდიოდე...

- აუ, მოდი რა ჩემს წითელ კაბას გათხოვებ, გააგიჟე ერთი კარგად!

- რას ამბობ, იმ კაბის ჩაცმა მხოლოდ ერთ შემთხვევაში შეიძლება - თუ გვერდით პერსონალური მცველი მოგყვება! გინდ მაგ კაბით წასულხარ სადმე და გინდ შიშველი, ეფექტი ერთია...

- უიმეე, რაც გინდა, ის ქენი მაშინ! წახვიდოდი და იკაიფებდი რაა... თვითონაც მიხვდებოდა, რომ ჩაციკლული კი არ ხარ მასზე, არამედ იუმორით უყურებ ამ ყველაფერს და აქეთ შენ ერთობი. აბა, ირბინე ყოველ მაგის დაძახილზე ეგრე, მაგასაც ხო მეტი არ უნდა! ფიქრობს ალბათ, გავაგიჟე ეს გოგოო...

- რაც უნდა, ის იფიქროს! სულ არ მანაღვლებს! გუშინ სიზმარი დამესიზმრა, ბურუსიან ქუჩაში მივდიოდი და რაღაც ძველი სახლი დავინახე. ნომერი ეწერა, - 25 და დღეს არ ამიხდა? ცრურწმენების არა მჯერა, მაგრამ რაღაც მისტიკა რომ ხდება, ფაქტია...

- მისტიკა არა, მასტიკა! ბურუსი იმიტომ გესიზმრება, რომ მაგ გიორგის გარშემო გაურკვევლობაა... იმ ქარხნის საქმიანობაც რაღაც თითქოს ბურუსითაა მოცული და ეგაა შენი სიზმრის მთელი ფილოსოფია!

- ეს 25?

- დაემთხვა რაა... მაგაზე მეტი სადარდებელი არ მოგცა ერთი...

სამზარეულოში ნიკა შემოვიდა და საუბარი შევწყვიტეთ. თათიასთან ვივახშმე. მერე მისაღებ ოთახში, ტელევიზორთან გადავინაცვლეთ. თათია, თავისი მსუბუქი ხასიათით, ყოველთვის კარგ განწყობაზე მაყენებს. კომედიური ჟანრის ფილმსაც ვუყურეთ და სახლში კარგ ხასიათზე დავბრუნდი.

კარგადაც მეძინა. არც სიზმარი მინახავს ამჯერად, ან ვნახე და არ მახსოვს.

დილით ავდექი, ჩავიცვი, მოვწესრიგდი და ჩემი მანქანით "თეთრი არწივის" გზას გავუდექი. ძალიან მშვიდად ვიყავი, არც ვნერვიულობდი...

მისაღებში ჩემი სახელი და გვარი ვუთხარი "მის უუჟმურესობას", რომელიც ჩემი პირველი ვიზიტიდან დამამახსოვრდა. მაშინ საკმაოდ უკმეხად გამცა პასუხები. ამჯერად თავაზიანად მომმართა და დირექტორის კაბინეტიც მიმასწავლა.

მეორე სართულზე ავედი. კორიდორის ორივე მხარეს, გაყოლებაზე პატარა ოთახები იყო, მინის კედლებით და თეთრი ჟალუზებით. კორიდორის ბოლოში ხის კარზე გაკრული აბრა დავინახე, რომელზეც "დირექტორი" ეწერა. დავაკაკუნე. ქალის ხმა გაისმა.

- მობრძანდით!

კარი შევაღე და შევედი. პატარა ოთახი იყო, სადაც მხოლოდ ახალგაზრდა მდივანი ქალი იჯდა. მისგან მარცხნივ კიდე ერთი კარი იყო, აბრაზე ეწერა: -"დირექტორი გიორგი ანდრიაძე".

- გამარჯობა, შეხვედრა მაქვს დანიშნული დირექტორთან! - ვუთხარი მდივანს და მისი მაგიდის წინ დავდექი.

- ვინ ბრძანდებით?

- სარეკლამო კომპანია "natural dreams"-ის ფოტოგრაფი ვარ!

- აა, გასაგებია... თქვენ შებრძანდით და ბატონი გიორგიც ახლავე მოვა!

დირექტორის კაბინეტის კარი შევაღე და შევედი. უცნაურია, ახლა მის გარემოში ვარ... ალბათ, ყოველდღე მოდის აქ და მთელ დღეს ატარებს...

ფანჯარასთან მისი მაგიდა და შავი დიდი ტყავის სავარძელი იდგა. კედელზე უცნაური დიზაინის წიგნის თაროები ეკიდა. კართან ახლოს კი ტყავის სამეული და პატარა ჟურნალის მაგიდა იდგა.

საწერ მაგიდაზე გადაშლილი წიგნი ედო. ცნობისმოყვარეობამ მძლია და მივედი, რომ მენახა. წიგნი ხელში ავიღე და ამოვატრიალე. ყდაზე ეწერა: ლინ ფონ პალი, "საიდუმლო საზოგადოებები".

გადავშალე და პირველი წინადადება ამოვიკითხე: "წარსულისა და მისი საიდუმლოებების მიმართ ინტერესი ყოველთვის არსებობდა." მეტის წაკითხვა ვერ მოვასწარი, მდივნის ლაპარაკი შემომესმა.

- ბატონო გიორგი, ის გოგონა მოსულია და კაბინეტში გელოდებათ.

ამის შემდეგ ნაბიჯების ხმა გავიგე და გული თავისით ამიჩქარდა. სასწრაფოდ დივანთან მივედი და დაჯდომა მოვასწარი. კარი გაიღო და ოთახში ახალგაზრდა კაცი შემოვიდა. ქერა თმა და თაფლისფერი თვალები ჰქონდა. მაღალი და ოდნავ სრული. ფეხზე წამოვდექი და გაღებულ კარს მივაჩერდი... - რატომ არ შემოდის თვითონ?...

- გამარჯობა, ლილუ ხომ?

- დიახ! თქვენ კომპანიის ადვოკატი ხართ?

გაკვირვებულმა შემომხედა.

- არა, საიდან მოიტანეთ?

- აბა?..

ვკითხე და რაღაცნაირი შეგრძნება დამეუფლა.

- მე კომპანიის დირექტორი ვარ, გიორგი ანდრიაძე! - არ იცით, ვისთან მოხვედით?..

გაგრძელება იქნება...
წყარო