სხვისი ცოლის ბადეში გახლართული კაცი

გვინდა? ვუნდივართ? – და ერთი სიყვარულის ისტორიაც მზად არის... ამ გზაზე სიამოვნებაც გვხვდება და დაბრკოლებებიც, თუმცა არავინ იცის, რას გვიმზადებს ბედის მწერალი. სიხარული, რასაც ერთ დროს საყვარელ ადამიანთან ურთიერთობა გვანიჭებდა, შეიძლება ერთ მშვენიერ დღეს დიდ უსიამოვნებად გარდაიქმნას, მით უფრო, როცა სასიყვარულო სამკუთხედში ხარ ჩაბმული და იქიდან თავის დაღწევას ვერაფრით ახერხებ. ეს ყველაფერი ჩვენმა რესპონდენტმა მამაკაცმა, მამუკამ, საკუთარ თავზე იწვნია და ისეთ რთულ სიტუაციაში აღმოჩნდა, საიდანაც გამოსავლის პოვნა უჭირს.

მამუკა:
– ალბათ მიზანშეწონილი არ არის ჩემგან ამის მოყოლა, მაგრამ ბადეში, რომელშიც აღმოვჩნდი, შეიძლება ნებისმიერი მამაკაცი გაიხლართოს. ძნელია, კაცმა ცდუნებას გაუძლოს. ქალისთვის, როგორც წესი, ამის გაგება რთულია. მანდილოსნები ალბათ დამძრახავენ კიდეც ჩემი საქციელისთვის, მაგრამ მე თვითონ მძიმე დღეში ვარ, საკუთარი თავისთვის ვერ მიპატიებია, რაც ჩემს ცხოვრებაში ხდება.
ერთხელ ჩემმა მეგობარმა დიტომ დამირეკა და მითხრა, ქალაქგარეთ აგარაკზე გავდივართ თანამშრომლები და მინდა, წამოხვიდე, გოგოებიც იქნებიან და დალევის "პონტიცაა", თან გაერთობი და კომპანიონობასაც გამიწევ, იქიდან საჭესთან შენ დაგსვამო. როგორც სპორტსმენს, სასმელი არ მიზიდავდა, გოგოებზე კი უარს არ ვიტყოდი. თავისუფალი ვიყავი და სიამოვნებით წავყევი. სასიამოვნო სიტუაცია იყო, კარგად გავერთეთ. თითქმის დაწყვილებულები იყვნენ, მხოლოდ მე და რამდენიმე გოგო ვიყავით კენტად. გოგონა, რომლის "დაჯახებასაც" დიტო მიპირებდა, ეფექტური იყო, ცოტა ვულგარული, გამომწვევად ჩაცმული, მაგრამ არა საჩემო, სულ არ მიმიზიდა. ცარიელი და ბარბი ქალები არასოდეს მომწონდა. დიტოს გადავულაპარაკე, ეგ არა, მაგრამ მის გვერდით რომ ზის, იმასთან სიამოვნებით გავატარებდი დროს–მეთქი. დიტოს თვალები გაუფართოვდა: "ხათუნა?!. ბიჭო, მაშო უკეთესი ვარიანტია, თვალი გაახილე, მარტო მისი მკერდი რად ღირს, ან ფეხები. თან ყველაფერზე წამოგყვება, გაგისწორებს, მაგარი გოგოა, სპორტსმენებზე ჭკუა ეკეტება..." და ა.შ.
ქვა ავაგდე და თავი შევუშვირე, ეგ მაშო შენთვის დაიტოვე, მგონი, ჩემთვის ქალს მე უნდა ვარჩევდე და არა შენ–მეთქი. დიტომ ხელი ჩაიქნია, მხოლოდ გამაფრთხილა, ხათუნა არაფერზე წამოგყვება და სანანებლად არ გაგიხდეს, გათხოვილია და ისეთი ქმარი ჰყავს, ცოცხლად შეგჭამსო.
ხათუნასთან დაახლოების ჟინი კიდევ უფრო გამიმძაფრდა და გვერდიდან არ მოვცილებივარ. იმ საღამოს მისი ყურადღება ჩემი "წესიერებით" დავიმსახურე. სხვები რომ თავაშვებულ ბაკქანალიას ეძლეოდნენ, მე ხათუნასთან ფხიზელ მდგომარეობაში მშვიდად ვსაუბრობდი და მხოლოდ თვალებით ვაგრძნობინებდი, რომ, როგორც ქალი, ძალიან მომწონდა.
იქიდან რომ დავბრუნდით, სოციალური ქსელით დავეკონტაქტე და დავმეგობრდით. ერთმანეთს ყოველდღე ველაპარაკებოდით, ერთხელ ორი დღე არ შემოვიდა ქსელში და რაღაცნაირად ავფორიაქდი. მობილურზე დავურეკე, ვგრძნობ, რაღაც პრობლემა გაქვს და შემხვდი–მეთქი. თითქოს ელოდებოდაო, უარი არ უთქვამს. ერთმანეთს კაფეში შევხვდით.
– რაიმე პრობლემა ჰქონდა?
– პრობლემა ქმართან ურთიერთობაში ჰქონდა, მაგრამ ამაზე კონკრეტულად არაფერი უთქვამს და არც მე დამიძალებია. იმის წარმოდგენაც არ მინდოდა, რომ ქმარი ჰყავდა და მათ შორის ინტიმური რამ ხდებოდა. არც მიკითხავს, ვინ იყო მისი ქმარი. მისი საქმიანობის შესახებ მხოლოდ ის ვიცოდი, რომ რაღაც ბიზნესს ეწეოდა. მას ჩემთან უბრალოდ განტვირთვა უნდოდა და მომენდო. რამდენიმე შეხვედრის შემდეგ უკვე ძალიან დავახლოვდით. სექსის შემდეგ კი თავდავიწყებით შევუყვარდი.
– თქვენ მის მიმართ სიყვარული არ გქონიათ, უბრალოდ ჟინი გამოძრავებდათ?
– შეიძლება შემომწყრეთ იმის გამო, რასაც გეტყვით, მაგრამ არ ვიცი, სიყვარული რა არის. ეს ალბათ ლტოლვა და შემდგომ შეჩვევაა. თუ ამ კრიტერიუმებით განვსაზღვრავთ, მის მიმართ სიყვარული მქონდა. საქმე ისაა, რომ ჩვენ შორის უხილავი ბარიერი იყო მისი ქმრის სახით. იმის გაცნობიერებაც არ შემეძლო, რომ ჩემი საყვარელი ქალი, შინ რომ წავიდოდა, ღამით სხვა მამაკაცის "კერძი" ხდებოდა. იმ კაცთან შედარებით უუფლებო ვიყავი და ამის წარმოდგენაც კი საშინლად მილახავდა თავმოყვარეობას, ამიტომ სიყვარულში უფრო ღრმად არ შევდიოდი, საკუთარი გრძნობის სადავეებს ვმართავდი.
– პიროვნულად ძლიერი ყოფილხართ, თუკი გრძნობის მართვა შეგიძლიათ.
– მე კი ვუმკლავდებოდი თავს, მაგრამ ხათუნა გადაეშვა თავდავიწყების მორევში. ერთად არაჩვეულებრივად ვგრძნობდით თავს. ერთმანეთს ფარულად ვხვდებოდით. ხათუნას, ქმარი რომც არ ჰყოლოდა, ამგვარ ურთიერთობას მაინც არ გამოააშკარავებდა, რადგან ტრადიციულ ოჯახშია გაზრდილი.
– ქმარი რომ არ ჰყოლოდა, ეგებ კონსპირაციის საჭიროებაც არ ყოფილიყო. ცოლად არ მოიყვანდით?
– ალბათ დავქორწინდებოდით, არ ვიცი. ყოველ შემთხვევაში, ყველა იმ კრიტერიუმს აკმაყოფილებდა, რაც მე მჭირდებოდა და ქალში მომწონდა.

– და მაინც, თქვენი სიტყვებიდან გამომდინარე, თქვენში ეგოს მეტად ვხედავ, ვიდრე სიყვარულს.
– ხომ გითხარით, ქალისთვის ეს ძნელი გასაგებია–მეთქი.
– მისი ქმარი ვერ ხვდებოდა, ცოლი რომ ღალატობდა?
– ჩვენი რომანი წლების განმავლობაში გაგრძელდა. მისი ქმარი ვერაფერს ხვდებოდა და პრობლემებსაც არ გვიქმნიდა. ალბათ მას ცალკე თავისი ცხოვრება ჰქონდა, რაკიღა ცოლის ასეთ ცეცხლოვან გატაცებას ვერ ამჩნევდა. არიან მამაკაცები, რომლებსაც ცოლის შინაგანი სამყაროსადმი ზერელე დამოკიდებულება აქვთ. არ აინტერესებთ ქალის ფიქრები, განცდები.
– თუ ასე იყო, ასეთ ქმარს ხათუნა რატომ არ სცილდებოდა?
– მისი ქმარი კარგი შემომტანი იყო, ოჯახიც აწყობილი ჰქონდათ, შვილებიც დასაზრდელი ჰყავდათ. მე კი მისთვის სიყვარულის გარდა არაფრის მიცემა შემეძლო.
– ალბათ არც იმის იმედი ჰქონდა, რომ ცოლად მოიყვანდით.
– არ ვიცი, ამ თემაზე არ გვილაპარაკია. წინასწარ ვერც გათვლი, რა მოხდება მომავალში. ერთხელ ძველი ნაცნობი ირაკლი შემხვდა. გამომკითხა, როგორ ხარ, კარიერა როგორ ააწყვე, ცოლი თუ მოიყვანეო. ვუთხარი, საყვარელ საქმეს ვემსახურები, მაგრამ შემოსავალი მწირია, ამ ხელფასით ცოლი როგორ მოვიყვანო, თავი ძლივს გამაქვს–მეთქი. შემომთავაზა, რომ თავისთან ბიზნესში ჩამრთავდა. მეორე დღესვე წამიყვანა, უფროსთან წარმადგინა და პირობები გამაცნო. ვფიქრობდი, ეს კაცი ღმერთმა გამომიგზავნა–მეთქი. ვმუშაობდი და თან კვირაში ორჯერ ხათუნას ვხვდებოდი. რაკიღა შემოსავალი გამიჩნდა, ვცდილობდი, საყვარელი ქალი საჩუქრებითაც გამენებივრებინა, ადრე კი ამას ვერ ვახერხებდი.
ერთ კორპორატიულ საღამოზე ირაკლიმ თავისი ბიზნესპარტნიორი გამაცნო, წარმოსადეგი, სიმპათიური მამაკაცი ბესიკი. ჩემდამი იმთავითვე დადებითად განეწყო. საუბარი იარაღებს შეეხო. მან შემოგვთავაზა, იარაღის ჩემს კოლექციას დაგათვალიერებინებთო და იმ საღამოსვე სახლში დაგვპატიჟა. თავისი მანქანით წაგვიყვანა, მაგარ ჭაჭას მოგართმევთო. გზაში ხალისიანად გვესაუბრებოდა. როგორც კი სახლს მივუახლოვდით, საშინელ დღეში ჩავვარდი, მივხვდი, რომ ამ სიტუაციისგან სასწრაფოდ თავი უნდა დამეღწია, მაგრამ ვერ შევძელი...
– როგორც ვხვდები, ბესიკი ხათუნას ქმარი აღმოჩნდა!
– კარი ხათუნამ გაგვიღო და ერთად რომ დაგვინახა, კინაღამ იქვე ჩაიკეცა. ერთადერთი, რაც მოვახერხე, ის იყო, რომ რაღაც მოვიმიზეზე და დროზე ადრე დავტოვე იქაურობა, ვახშამზე აღარ გავჩერდი. ბესიკთან სამსახურებრივად მაინც მიწევდა ურთიერთობა, რაც ჩემთვის საშინელ, უსიამოვნო პროცესად იქცა. ის ღირსეულ კაცად მეჩვენებოდა, საკუთარი თავი კი არაკაცად მიმაჩნდა.
– ამან თქვენსა და ხათუნას ურთიერთობაში დისონანსი შეიტანა?
– თავისთავად. ხათუნას ვუთხარი, ასე როდემდე უნდა გაგრძელდეს, მეგობრებად დავრჩეთ–მეთქი და გადაირია, თავი შემაყვარე, გამაგიჟე და ახლა ხელს მკრავო.
– ქმართანაც ყალბი ურთიერთობა ჰქონდა, საყვარელ მამაკაცსაც გკარგავდათ... არც ამის შემდეგ უფიქრია, ქმარს გაყროდა?
– ამდენი რომ ეფიქრა, შეიძლებოდა სხვაგვარად გადაწყვეტილიყო საქმე, ღმერთმა იცის. არ უნდოდა იმ როლიდან გამოსვლა, რომელიც წლების განმავლობაში მოირგო. ალბათ ეშინოდა, არ ვიცი... საგრძნობლად, თითქმის რადიკალურად შეიცვალა. ის ხათუნა, რომელსაც ვიცნობდი, მიყვარდა და ვაფასებდი, თითქოს სადღაც გაქრა და მის ნაცვლად ტიპური ქალი შემრჩა პრეტენზიებით, ქალური ახირებებით და ისტერიკებით. ეჭვიანობა დაიწყო, სულ რაღაც ვალდებულებებზე მელაპარაკებოდა, რომელიც თითქოს მის წინაშე მქონდა. არადა ვერ ვხვდებოდი და დღემდე ვერ ვხვდები, რა ვალდებულებები დამეკისრა მის წინაშე, მთელი დარჩენილი ცხოვრება რომ უნდა ვზიდო. ჩვენი რომანი ორი ადამიანის ნებაყოფლობითი კავშირი იყო, ძალით კი არ მიცდუნებია. ქალს უნდა ესმოდეს, რომ ასეთი ქცევით კაცს უფრო განიზიდავს და აფრთხობს.
– ისე გამოდის, რომ არც თავისუფლებას გაძლევდათ და ვერც ოჯახს თმობდა. ასე ხომ ურთიერთობა თავისთავად განწირულია?
– ამით იმას მიაღწია, რომ მასთან შეხვედრის სურვილი გამიქრა, მაგრამ ბოლომდე მაინც ვერ ვკარი ხელი. კავშირის გაწყვეტას რომ დავაპირებდი, ისეთ განცდებში ვარდებოდა, რომ მეცოდებოდა.
– ამ ხნის განმავლობაში თქვენს ცხოვრებაში სხვა გოგო არ გამოჩნდა, ვისთანაც, დავუშვათ, ოჯახს შექმნიდით?
– მეგობარმა გამაცნო ერთი არაჩვეულებრივი გოგონა, ნინო, რომელიც ძალიან მომეწონა. მასაც ჩემ მიმართ გრძნობა გაუჩნდა. ჩვენ შორის სერიოზული ურთიერთობა ჩამოყალიბდა, ის ჩემი საცოლეა, მაგრამ, სამწუხაროდ, მძიმე სიტუაციაში აღმოვჩნდი.
– ხათუნას გამო?
– როგორც კი ხათუნას ვუთხარი, ჩემს ცხოვრებაში შეიძლება ცვლილება მოხდეს და როგორმე თავი ხელში უნდა აიყვანო და შეეგუო–მეთქი, უფრო გააქტიურდა. თუ არ შემხვდები, თავს მოვიკლავო, მემუქრებოდა, ქვითინებდა. მეც თითქოს რაღაც ბადეში ვიყავი გახლართული, მასთან შეხვედრებს ვაგრძელებდი მხოლოდ იმიტომ, რომ მეცოდებოდა. ამასობაში კი ფეხმძიმედ დარჩა. ეს ნამდვილად ბედის ირონიაა.
– ალბათ ბავშვის გაჩენა უნდა, ასეა?
– ამით ჩამიჭირა, ჩემგან ბავშვს ელოდება. მთელი უბედურება ისაა, რომ ჩემს შვილს გააჩენს და მამობას თავის ქმარს მიაწერს. ცხოვრების წესის შეცვლის სურვილი არც აქვს. რომც ჰქონდეს, უკვე მე აღარ მინდა მასთან ცხოვრება. მის მიმართ ინტერესი დავკარგე, ნინოს შერთვა მინდა. არადა, ნინომ რომ გაიგოს, რაც ჩემს თავს ხდება, დარწმუნებული ვარ, დამკარგავს, ვინაიდან მას სხვა ზნეობრივი ფასეულობები აქვს. ორ ცეცხლშუა აღმოვჩნდი, მაგრამ სხვას რას ვემართლები! რაც თავს დამატყდა, ყველაფერი ჩემი ბრალია.
– ალბათ მაინც ჯობია, ნინოსთან ყველაფერი გაარკვიოთ, ვიდრე სიცრუის ახალ ბადეში გაყოთ თავს და ამით სიტუაცია უფრო დახლართოთ.
– აქამდე ჩემი თავი ძლიერი მეგონა, ახლა კი ვხვდები, რომ ყველაზე დიდი სიძლიერე სიმართლისთვის თვალის გასწორება და მისი აღიარებაა. არ ვიცი, ამას რამდენად შევძლებ, მაგრამ ერთი კი ცხადია – არც საყვარელი ადამიანის მოტყუება მსურს და ვერც მის ცხოვრებას ვაქცევ ტანჯვად.
ნანა კობახიძე