ცხოვრებისეული
2 036 ნახვა
ერთი სიტყვით როცა იფიქრებთ რომ დეპრესიაში ვარ წამლების დალევას მირჩევთ, ხომ მართალია უამრავ ადამიანს ვიცნობ ვინც წამლებს სვავს და ჩვეულებრივად ცხოვრობს, მართლა ..
ახლა სამსახურში მივდივარ ახალი ანტიდეპრესანტი დავლიე.. მერე მშობლებთან ერთად ვისადილებ დავარწმუნებ რომ კარგად ვარ და ამიერიდან ყველაფერი კარგად იქნება..
ერღ მშვენიერ დღეს რომელიმე მამაკაცი ხელს მთხოვს.. ის პატივისცემით მომექცევა ეს ამბავი ჩემს მშობლებს ძალიან გაახარებს..
პირველ წელს გამუდმებით ვიწვებით ერთად, მეორე და მესამე წელს უფრო ნაკლებად..
როცა ერთმანეთი მოგვბეზრდება აღმოჩნება რომ ფეხმძიმედ ვარ.. მე ბავშებზე ვიზრუნებ ვიმუშავებ გადასახადებს გადავიხდი ეს ყველაფერი კიდე ცოტხნით დაგვაკავშირებს ერთმანეთთან..
ათი წლის შემდეგ ის საყვარელს გაიჩენს.. იმიტო რომ მე ბევრი საქმე მექნება და სუ დაღლილი ვიქნები...
ამას რო შევიტყობ მომინდება ჩემი ქმრის და მისი საყვარლის მოკვლა, მერე თავის მოკლვაც..
მერე შევრიგდებით... რამდენიმე წელიწადში ის ახალ საყვარელს გაიჩენს..
თავს ისე დავიჭერ ვითომ არაფერი ვიცი იმიტომ რომ მე მაინც ვერაფერს შევცვლი...
და დარჩენილ ცხოვრებას იმ იმედით გავატარებ რომ ჩემ შვილებს ისეთი ცხოვრება არ ექნებათ როგორიც მე მქონდა..
ხანდახან ფარულად დამეუფლება იმის სასიამოვნო განცდა რომ მათი ცხოვრება ჩემსას იმეორებს..
მე კარგად ვარ, მართლაა
