-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 9
5 141 ნახვა
თმაზე შეხებამ გამაღვიძა, ვიღაც მეფერებოდა ნაზად. მივხდი ვინც შეიძლება ყოფილიყო, ხმა არ ამომიღია, მისი ყოველი შეხება მსიამოვნებდა.მინდოდა დრო გაჩერებულიყო, სამუდამოდ! ,,ღმერთო, არიანა რა ჯანდაბა გეტაკა? სულ გააფრინე? ადრე ბიჭს ერთი მეტრის მანძილზე არ იკარებდი, ახლა რა შეიცვალა? ვიღაცას, არც კი იცი ვის, მკლავებში ყავხარ მოქცეული და გეფერება, შენ კი არც ეწინააღმდეგები! ალბად ეს იდიოტი ფიქრობს,რომ მოგწონს მისი ახლოს ყოფნა. გაგიჟდი? ახლავე მოშორდი.! ,,-შევუბღვირე თავს და წამოვიწიე. ანდრეას სახეს რომ შევხედე,ყველაფერი დამავიწყდა,მაგრამ წამით! გონებამ გულს სძლია და წამოდგომა ვცადე!. ,, ახლა რა იქნება?... ისევ ისეთი უხეში უნდა გავხდე!,,-გადავწყვიტე, ძველი არიანა დამებრუნებინა, რომელიც თითქმის სულ გამქრალიყო!
-რა მოხდა პატარავ?-გამიღიმა ანდრეამ და თბილი ხმით მკითხა-რამე მოხდა?
-რა უნდა მომხდარიყო?-მივუგე ცივი ხმით-გამიშვი,!-ჩემს ხმას უხეშობაც შეეპარა!
-ო ღმერთო, ისევ ის ცივი და მოურჯულებელი არიანა დაბრუნდა! მეგონა გუშინ საბოლოოდ მოგარჯულე!-მითხრა ოდნავ მოღუშულმა!
-არც კი იოცნებო ჩემს მორჯულებაზე, დროს უაზროდ დაკარგავ!-ვუთხარი და წამოდგომა ვცადე, მაგრამ წელზე ხელები შემომხვია და მჭიდროდ მიმიკრა მკერდზე!-შემეშვი ანდრეა. ვერ გაიგე რა გითხარი?-შევუბღვირე. ამ სითამამემ გამაღიზიანა.
-აუცილებლად გაგიშვებ, მაგრამ მხოლოდ იმისთვის რომ დამიბრუნდე!-მითხრა, თმებში ხელი შემიცურა და მისკენ მიმიზიდა სახით! ისე ახლოს იყო რომ, როცა საუბრობდა ჩვენი ტუჩები ერთმანეთს ეხებოდა. მოთმინებას ვკარგავდი. მინდოდა მეკოცნა, მაგრამ ეს თავის გაყიდვას ნიშნავდა!.-იცი, გუშინ მივხდი, რომ შენ ისეთი არ ხარ, როგორიც ერთი შეხედვით ჩანს!
-მართლა? და როგორი ვარ სინამდვილეში?-ცინიზმით სავსე ხმით ვკითხე!
-ძალიან თბილი ხარ!-მითხრა თბილი ხმით და გამიღიმა. დავიბენი, ასეთ პასუხს არ მოველოდი!
-რასაც შენზე ვერ ვიტყვით-მივახალე,მაგრამ მივხდი რომ ძალიან ბავშვურად გამომივიდა! ჩემს ამ ბავშვურ საქციელზე გაეღიმა!.
-გინდა გაგიშვა?
-კი!
-იცი,რომ ტყუილი არ შეიძლება?-ეშმაკურად შემომანათა მისი თვალები!
-ვიცი! და ისიც ვიცი ამას რატომ ამბობ! ძალიან დიდი წარმოდგენა ნუ გაქვს შენს თავზე!-შევუბღვირე-დამდე პატივი და გამიშვი!
-კარგი!-მითხრა და გამიშვა ხელი! ავდექი და მაშინვე სიცივე ვიგრძენი, რომელმაც მთელ სხეულში შეაღწია!. ,, აი თურმე რა მათბობდა,,-გავიფიქრე და გამეღიმა! გამომხედა და მანაც გაიღიმა. ,, ნუთუ ისევ მიხვდა რას ვფიქრობ?,,
სააბაზანოში შევედი, წყალი შევისხი სახეზე, რომ გამოვფხიზლებულიყავი! სამზარეულოში რომ გავედი, ანდრეა ყავას ადუღებდა!
-ანდრეა სახლში წამიყვანე!-მბრძანებლური კილოთი გამომივიდა!
-მე შენი მძღოლი არ ვარ-მითხრა ცივი ხმით, რაც ძალიან გამიკვირდა. მოვიღუშე და ოთახიდან გამოვედი! პირდაპირ გასასვლელი კარისკენ დავიძერი, გამოვაღე და ამ დროს ხელზე შეხება ვიგრძენი, წამის მეასედში უკვე ანდრეას წინ ვიდექი!
-პატარავ გეხუმრე! -მითხრა თბილი ხმით და ჩემი სახე ხელებში მოიქცია.
მისი ხელები უხეშად მოვიშორე!
-პატარა შენს ნაშებს უწოდე!-მივახალე და ისევ გასვლა დავაპირე!
-კარგი რა რია, რა ბავშვივით იქცევი. გეხუმრე! -ისევ გამაჩერა!
-უკბილო ხუმრობა იყო! წამიყვანე სახლში ახლავე!
-ყავის დალევა....
-ანდრეა ახლავე-სიტყვა არ დავამთავრებინე-ან წამიყვან ან მარტო წავალ!
-მართლა? ხოდა წადი მაშინ!-მითხრა ირონიით და ცინიზმით შეაპარა!. ამაზე საშინლად გავბრაზდი. როგორ მინდოდა ერთი კარგად გამერტყა! თავი შევიკავე! სახე დავიმშვიდე და კარი გამოვიჯახუნე!
-იდიოტი! ვინ გონია მისი თავი! ერთი თავდაჯერებული იდიოტია!-სახლში მისვლამდე მხოლოდ ამას ვიმეორებდი გაუჩერებლად!
კართან მივედი! რა იქნება ახლა? არ მინდა ჩხუბი!
კარი გავაღე! ოთახი ცარიელი იყო! კიბეებთან ფეხაკრეფით მივედი და ზევით არბენა დავაპირე როცა ნაცნობი და უაზროდ მონატრებული ხმა გავიგონე! ,,ეს ხომ... ეს ხომ...,,
თვალები გამიფართოვა და გიჟივით შევვარდი ოთახში საიდანაც ხმა მოდიოდა!
-ირაკლი-ვიკივლე ბოლო ხმაზე და მისკენ გავექანე. მაგრად, ძალიან მაგრად ჩავეხუტე! მანაც არ დააყოვნა და ხელში ამიტაცა.
-ჩემი თოჯინა.-მითხრა და ლოყაზე მაკოცა!
-ჩემი პრინცი-გავუღიმე და თავი მკერდზე მივადე!-იკა,როგორ მომენატრე!
-მეც მომენატრე პატარავ!.-მითხრა და მკლავებში მომიქცია!
-როდის ჩამოხვედი?-სახით მოვშორდი და ცხვირზე ცხვირით გავეხახუნე! ეს ჩვევად გვქონდა ბავშვობიდანვე!
-დღეს დილას!-მითხრა და შუბლზე მაკოცა!
-ძამიკო, აღარ წახვიდე გთხოვ რა!
-ნუ, თუ საცოლეს მიპოვი, არ წავალ- გამიღიმა და თვალი ჩამიკრა!
თვალი გვერდზე გავაპარე, დედაჩემი იდგა! ახლა ჩხუბი ყველაზე ნაკლებად მინდოდა, ამიტომ გადავწყვიტე ჩემი საქციელის გამო ბოდიში მომეხადა! ირაკლის მოვშორდი და დედაჩემს მივუახლოვდი!
-დედა გთხოვ, მაპატიე ის სულელური საქციელი,არ მეგონა ასე თუ გამოვიდოდა. ვწუხვარ მართლა!-ვუთხარი და თავი დავხარე. მართლა განვიცდიდი. მაგრამ რატომ ვაკეთებდი ამ ყველაფერს ვერ ვხდებოდი!
-იცი მაინც რა გააკეთე?
-ვხდები დედა და სწორედ მაგიტომ გთხოვ პატიებას!
-არიანა! მე ნუ მთხოვ პატიებას, პატიება შენს თავს თხოვე!-მკაცრად მაგრამ თანაგრძნობით მომიგო დედაჩემმა!
-დედა რა ხდება?-მისმა კილომ ცოტა დამაბნია!
-არიანა, შენს ცხოვრებაში ვერეოდი იმიტომ რომ მინდოდა უკეთესი ყოფილიყავი! ისეთი როგორიც მე წარმომედგინე!
-დედა ამოღერღე! ნუ მაშინებ!
-მამაშენი გაცეცხლდა და...
-რა დედა რა?-უკვე ვკიოდი!
-ერთ კვირაში გათხოვებს!
ეს სიტყვები ლახვარივით მომხვდა გულზე!
-დედა შენ რა ხუმრობ?-სასოწარკვეთილმა ვკითხე და იქვე სკამზე ჩამოვჯექი!-დედა მითხარი რომ ხუმრობ!
-არა!
-არ გავთხოვდები! მირჩევნია მოვკდე, ვიდრე გავთხოვდე!.-ხმა გამიმკაცრდა! მართლა არ ვაპირებდი გათხოვას, მით უმეტეს მამაჩემის ბრძანებით! პატივს ვცემდი მის აზრს მაგრამ მის დაკრულზე ცეკვას არ ვაპირებდი!
-დედა, ძალით ვერ გაათხოვთ რიას, ამას მე არ დავუშვებ!-საუბარში ირაკლი ჩაერია და ჩემს გვერდით დადგა!
-ირაკლი გაჩერდი! შენ ნუ ერევი!
-რაც ქვია ნუ ერევი? რია ჩემი დაა და ყველაფერი რაც მას ეხება ის მეც მეხება!
-შენ არ იცი რა გააკეთ გუშინ!
-არც მაინტერესებს. მამას მე დაველაპრაკები!-მე შემომიბრუნდა, ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და ცხვირზე მკოცა!-პატარავ, არ ინერვიულო, ვერავინ ვერ გაგათხოვს შენი ნების წინააღმდეგ!ჩემი ხომ გჯერა?
-კი იკა! მიყვარხარ!-ვუთხარი და მაგრად ჩავეხუტე!
