მარკუს მეტრეველს ვერცხლისფერი "ბეემვე" პენსიონერმა ბებიამ აჩუქა

მომღერალი მარკუს მეტრეველი ცდილობს, გაწონასწორებული, მშვიდი მძღოლი იყოს, მაგრამ ეს ყოველთვის არ გამოსდის. ხან მოძველბიჭო მძღოლები უშლიან ნერვებს, ხან სამარშრუტო ტაქსების ქაოტურ მოძრაობას გამოჰყავს წყობიდან და ხან – "სითი პარკი" "ატერორებს".
მარკუსის სულ პირველი საკუთარი ტრანსპორტი მოტოციკლი იყო, რომლითაც საბერძნეთში ცხოვრებისას დაქროდა. მერე კი "ბეემვე" გახდა მისთვის განუყრელი – ჯერ სედანი, შემდეგ ჯიპი. უყვარს ხმაურიან ქალაქში მოძრაობა, ბევრი ხალხი, ბევრი მანქანა. ღამის უკაცრიელი ქუჩები კი თრგუნავს.
– მარკუს, პირველად როდის მიუჯექით საჭეს?
– პირველად მოტოციკლზე დავჯექი. თინეიჯერი ვიყავი, როცა ჩემი ჰონორარით მოტოციკლი შევიძინე. ამის შემდეგ ჩემი პირველი ავტომობილი "ბეემვე"–ს ძველი მოდელი იყო. ჩემთვის მშვენივრად დავგრიხინებდი. ეს ყველაფერი საბერძნეთში ხდებოდა.
– მართვის მოწმობა საბერძნეთში აიღეთ?
– სხვათა შორის, საბერძნეთში მართვის მოწმობა არ მქონდა. ერთ კარგ პოლიციელს ვიცნობდი და გასაჭირიდან ის მიხსნიდა ხოლმე. თუმცა უნდა აღვნიშნო, რომ იმდენი ჯარიმა გადავიხადე, საბერძნეთის პოლიცია გავამდიდრე და ისე წამოვედი.
– მართვის მოწმობის გარეშე საქართველოშიც დადიოდით?
– საქართველოში რომ დავბრუნდი, არც მანქანა მყავდა და არც მართვის მოწმობა მქონდა. 20 წლის შემდეგ პირველად ვიყავი საქართველოში და ყველას და ყველაფერს გაოგნებული ვათვალიერებდი. მინდოდა, ავტომობილი მყოლოდა. ერთ დღეს აივანზე ვიდექი. ბებიაჩემი გამოვიდა და მითხრა, გადაიხედეო. გადავიხადე და ვერცხლისფერ "ბეემვე"–ზე მანიშნა, ეს შენიაო. რა თქმა უნდა, ძალიან გამიხარდა. პენსიონერი ბებიისგან ასეთი საჩუქარი ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავდა. იმ მანქანაში მრავალი ბედნიერი წუთი გავატარე. რუსთავში წავედი, გამოცდა ჩავაბარე და მართვის მოწმობაც ავიღე, რისთვისაც რუსთავის საპატრულო პოლიციას ძალიან დიდ მადლობას ვუხდი.
– ჯარიმების გადახდა აქაც ხშირად გიწევთ?
– ადრე ძალიან ხშირად მაჩერებდნენ, რადგან მანქანის შუშები ჩაბურული მქონდა. პატრული მთხოვდა, შუშაზე ეს სიმუქე მომეშორებინა. დაბურვა მხოლოდ წინა მხარის შუშებს მოვაშორე. იმდენად დაკავებული ვარ, ამისთვის ვერ ვიცლი. პატრული ამის გამო მაჩერებს, თუმცა რამდენჯერმე მოძრაობის წესიც დავარღვიე და პარკირებისაც. სხვათა შორის, "სითი პარკთან" უსიამოვნო ფაქტები მაკავშირებს.
ერთხელ მეგობრებთან ერთად საშოპინგოდ ვიყავი. შევედი "სვეცკად", უამრავი ტანსაცმელი შევიძინე, დაბარგული გამოვედი და სად არის ჩემი მანქანა?! "სითი პარკმა" ააორთქლა! ერთხელ ზაფხულში 10 ლარით დამაჯარიმა. საზღვარგარეთ ისე წავედი, გადახდა დამავიწყდა. სტამბული, ანტალია მოვიარე და თბილისში რომ ჩამოვედი, ერთ–ერთ სავაჭრო ცენტრში საშოპინგოდ წავედი. ტანსაცმელი შევარჩიე, მოლარეს საბანკო ბარათი მივაწოდე და რამდენიმე წამში უკან დამიბრუნა, თქვენი საბანკო ანგარიშები დაყადაღებულიაო. ხომ წარმოგიდგენიათ, რა დამემართებოდა! რაღა უნდა მექნა? ეს ამდენი ტანსაცმელი უკან დავაბრუნე. თურმე ამ კომპანიამ ჩემი საბანკო ანგარიში მხოლოდ იმიტომ დააყადაღა, რომ 10 ლარიანი ჯარიმის გადახდა დამავიწყდა. მოკლედ, ანგარიშები ხომ დამიყადაღეს და თან ჯარიმად 193 ლარი დამაკისრეს. მოქალაქეების ასე ძარცვა უკვე ზედმეტია!
– ამჟამად რა მარკის ავტომობილი გყავთ?
– "ბეემვე"–ს ჯიპი მყავს. მეგობრები მირჩევდნენ, "ბუმერი" მეყიდა და ამაში დამარწმუნეს კიდეც, მაგრამ ავტობაზრობაზე "ბუმერის" საყიდლად წასული "ბეემვე"–ს ჯიპით დავბრუნდი. საჭესთან რომ დავჯექი, ძალიან კომფორტული აღმოჩნდა, სალონიც ტევადი აქვს. თან ქალაქგარეთ პიკნიკზე გასვლა ხშირად მიწევს და საბოლოოდ ჯიპი ამიტომაც ვარჩიე.
– ერკვევით მანქანის ნაწილებში?
– ვერა! ჩემი მეგობარი ამის გამო ძალიან შეწუხებული მყავს. ყველა დეტალის სახელს ვეკითხები. წარმოდგენა არ მაქვს, სად რა ხდება. ჩემი მანქანა ავტომატური მართვის არის. მომკალით და მექანიკური მართვით თავს ვერ დავიღლი. ჩემი მანქანა ისე მიყვარს, პატარა ნაკაწრი რომ გაუჩნდეს, მთელ ქალაქს ავაწრიალებ. ძალიან მიყვარს, როცა ყველანაირად წესრიგში მყავს და კომფორტულად ვმგზავრობ. ავტომობილი თუ გამიფუჭდა, ტაქსისტები "მწეწავენ". გეფიცებით, რუსთაველიდან ჩემს სახლამდე, საბურთალომდე, 20 ლარს მართმევენ. ერთხელ ძალიან პატარა მანძილზე გავედი ტაქსით, მძღოლს 20 ლარიანი მივაწოდე და ხურდა კი არ დამიბრუნა, მადლობა გადამიხადა. უკაცრავად, ხურდა არ მეკუთვნის–მეთქი, ვკითხე. კარგი რა, რა გაგიჭირდა ახლა შენო, მითხრა. გავბრაზდი და ხურდა მაინც გამოვართვი!
– როგორ მძღოლად ჩამოყალიბდით, რა სტილში მართავთ მანქანას?
– ფრთხილი მძღოლი ვარ, სისწრაფე საშინლად არ მიყვარს, მშვიდად ტარება მირჩევნია. საჭიროების შემთხვევაში იმდენად სწრაფად ვრეაგირებ, რომ ნებისმიერ მოსალოდნელ საფრთხეს თავიდან იოლად ვირიდებ. მანქანით სიამოვნება მიყვარს და არა – ზღვარგადასული სიგიჟე. კანონმორჩილი მძღოლი ვარ. მართვას მეგობრებსაც ხშირად ვასწავლი ხოლმე. პრაქტიკებს ჩემს მანქანაზე გადიან.
– თბილისური მოძრაობის წესებზე რა აზრის ხართ?
– ჩემთვის საცობში დგომა და ვიწრო გზებზე მოძრაობა კოშმარია. გზებს რომ არემონტებენ, კარგია, მაგრამ მოძრაობა რთულდება და ბევრი ცუდი შემთხვევა ხდება. ეს პრობლემა საბერძნეთში ზუსტად 20 წლის წინ იყო. საქართველო ყველა სფეროში იმავე გზას გადის, რაც წლების წინ გაიარა საბერძნეთმა. სამარშრუტო ტაქსის მძღოლებიც ნერვებს მიშლიან, მათთვის ბევრჯერ მიგინებია. ჩემი წყობიდან გამოყვანა ძალიან რთულია, მაგრამ მანქანებით "მობლატავე" ძველბიჭებსაც ვერ ვიტან.
– ქალი მძღოლები კარგად მოძრაობენ?
– ქალი საჭესთან, მით უმეტეს, თუ ტაქსსა და ავტობუსს მართავს, ძალიან მომწონს. ეს ევროპაში საკმაოდ ხშირია. ქალი მძღოლების მიმართ ლოიალური დამოკიდებულება მაქვს. ხშირ შემთხვევაში საცობებს უფრო ქმნიან, ვიდრე ავარიულ სიტუაციებს. ქალები კაცებზე ხშირად არღვევენ და ისიც იმიტომ, რომ ზედმეტი სიფრთხილისგან დაბნეულები დადიან. მაგარი ქალი მძღოლიც მინახავს. მეგობარი ქალი მყავს, ტანკივით დიდ მანქანას მხოლოდ ფეხებით მართავს და ამ დროს ხელებზე ფრჩხილებს იკეთებს.
– მანქანის მართვა დღის რომელ მონაკვეთში გიყვართ განსაკუთრებით?
– დილით! როცა საჭესთან ღამით ვზივარ, "ვიგრუზები". საერთოდ ძალიან მიყვარს მოძრაობა, ბევრი ხალხი, ბევრი მანქანა, აჟიოტაჟი. ჩემთვის მიუღებელია, როცა ქუჩაში მანქანები არ დადიან და სიწყნარეა.

სოფიო ბოჭორიძე