თიკო ბერძენიშვილი: "მე და ჩემი ქმარი თავქარიანები აღარ ვართ"
4 460 ნახვა
დაახლოებით 11–12 წლის წინ "პირველ არხზე" ვირტუალური გოგონა გამოჩნდა, სახელად მეა, რომელსაც მუსიკალური გადაცემა "მეალომანია" მიჰყავდა. იმ პერიოდში ქართულ შოუბიზნესს აყვავების ეტაპი ჰქონდა და გადაცემაც პოპულარული გახდა. უჩინარი წამყვანი კი, რომელიც კადრმიღმა მეას ახმოვანებდა, თიკო ბერძენიშვილი იყო, მაშინ ჯერ კიდევ ძალიან ახალგაზრდა, სადღაც 20–21 წლის. მერე საქართველოშიც და ზოგადად ტელევიზიაშიც ბევრი რამ შეიცვალა, ისე როგორც თიკოს ცხოვრებაში.
დრო გავიდა და ყოფილი "მეა" ეკრანს იმავე არხზე, ოღონდ სულ სხვა სახით და ამპლუით დაუბრუნდა. ახლა თიკო ბერძენიშვილი ყოველდღიური გადაცემის "დღეს, ორის ნახევარზე" ოთხი წამყვანიდან ერთ–ერთია. ამავე დროს "პირველი არხის" საზოგადოებრივ საქმეთა სამსახურის უფროსი გახლავთ. იმ ხნის განმავლობაში, რაც ეკრანზე აღარ ჩანდა, ოჯახის შექმნაც მოასწრო და ორი შვილის გაჩენაც.
ტელეწამყვანი თავისი ცხოვრების მნიშვნელოვან დეტალებზე თავად გვიამბობს.
– თიკო, მაყურებელმა სულ პირველად გაგიცნოთ, როგორც ვირტუალური გოგონა მეა გადაცემა "მეალომანიიდან". გაიხსენეთ, როგორ დაიწყო ყველაფერი.
– "მეალომანია" კოკა ყანდიაშვილის სტუდია "აუდიენციაში" შეიქმნა. თავიდან ხმა ჩამაწერინეს, შემდეგ კი ამ გადაცემის ავტორი გავხდი. ძალიან კარგი გუნდი მყავდა. "მეალომანია" ძალიან პოპულარული იყო. ბევრი იწერებოდა ამ გადაცემაზე და ჩემ შესახებაც – თუ რატომ მმალავდნენ, ვინ იყო მეა და ა.შ. ეს სვლა, სხვათა შორის, მამუკა ბერიკამ მოიფიქრა. მეუბნებოდა, არ მეთქვა, ვინ იყო მეა, მეტი ინტერესი რომ გაჩენილიყო. მართლაც ასე მოხდა.
– მაშინ ამბობდნენ, რომ ეკრანზე გამოჩენის კომპლექსი გქონდათ და იმიტომ ამოეფარეთ თოჯინას.
– რა კომპლექსი! პირიქით, "აუდიენციაში" რომ მივედი, ძალიან პატარა ვიყავი, 16 წლის და კოკა ყანდიაშვილს ვეხვეწებოდი, რამე ჩამაწერინეთ, რომ მიკროფონი დავიჭირო და ეკრანზე გამოვჩნდე–მეთქი. ძალიან დიდხანს სიუჟეტებს არ მაკეთებინებდნენ. რომ ჰგონიათ, ტელევიზიაში მისვლისთანავე წამყვანი ან კორესპონდენტი ხდები, ასე არ არის... მე, პირადად, დიდი დრო დამჭირდა ეკრანამდე. ბევრი საფეხური გავიარე იქამდე, სანამ ტელევიზიის ერთ–ერთი სრულფასოვანი წევრი გავხდებოდი. "მეალომანიის" მერე ვიმუშავე ტელეკომპანია "იმედში", გადაცემა "კლიპ ლოტოში".
– მერე კი ეკრანიდან გაუჩინარდით. თურმე გათხოვილხართ და ქმარს ბაქოში გაჰყოლიხართ. ამ პერიოდზე გვიამბეთ.
– ძალიან ორიგინალურად გავთხოვდი. "მეალომანიას" ვამზადებდი, დათო გომართელისა და "ფორტეს" კლიპს იღებდნენ და ბაქოში მივდიოდით. რომ ჩავედით, საქართველოს საელჩომ და ქართველებმა გვიმასპინძლეს. იქ გავიცანი ჩემი მომავალი მეუღლე, ზურაბ გუმბერიძე, რომელიც ერთ–ერთ ცნობილ სადაზღვევო კომპანიაში მუშაობდა, ამერიკული მხარის წარმომადგენელი იყო. შემდეგ დაიწყო გაუთავებელი მესიჯები და სატელეფონო საუბრები. რამდენჯერმე საქართველოში ჩამოვიდა. ერთი წლის მერე კი მითხრა, რომ ორივესთვის ჯობდა, ოჯახი შეგვექმნა. მეც დავთანხმდი.
23 წლის ვიყავი. მშობლებისთვის ჩემი გადაწყვეტილება მოულოდნელი, მაგრამ დადებითი იყო, რადგან ზუკა ძალიან მოსწონდათ. სულ ვამბობ, ათჯერ რომ გავთხოვდე, ათჯერვე ჩემს ქმარს გავყვები. ძალიან კარგი ადამიანია. ჯვარი უცებ დავიწერეთ და ბაქოში წავედით. იქ ცოტა ხანი ვიცხოვრეთ, შემდეგ ინგლისში გავემგზავრეთ, სადაც ჩემი ქმარი ლოიდის ბირჟაზე სტაჟირებას გადიოდა, მე კი თავისუფალი სტაჟიორის სტატუსით მთელი "ბიბისი" დავათვალიერე. თითქმის ერთი წელი ვიცხოვრეთ დიდ ბრიტანეთში, შემდეგ ბაქოში დავბრუნდით. ჩემი ყველაზე ტკბილი პერიოდი ბაქოში გავატარე, რადგან იქ დაიბადა პირველი ვაჟი, ზუკა. ახლა ის 7 წლისაა. მეორე შვილი, რომელიც 2 წლისაა, ალექსანდრე, აქ გავაჩინე. ორი წელია, რაც საქართველოში ვარ. მინდოდა, ზუკას ქართულ სკოლაში ევლო.
– ბაქოში ქმრის მშობლებთან ერთად ცხოვრობდით?
– კი, ერთად ვცხოვრობდით. ჩემი მეუღლის მშობლებზე ვგიჟდები. იქ ყოფნა იმიტომ გამიადვილდა, რომ ოჯახური, თბილი გარემო დამხვდა. ნატა, ჩემი დედამთილი, საუკეთესო პიროვნებაა. წლებია, ერთად ვცხოვრობთ, ახლა კი ის კვლავ ბაქოში მიდის. სულ ვამბობ, ვინ თქვა, რომ მარტო ცხოვრება კარგია–მეთქი. ვერ ვეგუები, რომ მარტო ვრჩები. დედაჩემს არ ეწყინოს და, როცა რაღაც პრობლემა მქონდა, ბავშვს სიცხე აუწევდა ან სხვა რამე აწუხებდა – პირველი ნატას ვურეკავდი. ძალიან ვმეგობრობთ.
– ტელევიზიაში ყოველდღიური მუშაობა ძალიან ბევრ ენერგიას და დროს მოითხოვს, როგორ უთავსებთ ერთმანეთს საქმეს და ქმარ–შვილის მოვლას?
– რთულია, რა თქმა უნდა. მით უმეტეს, როცა ბავშვი ავად არის, სამსახურზე ბოლომდე კონცენტრირება მიჭირს. ვცდილობ, შვილები ყველანაირად ყურადღების ცენტრში მყავდეს და მათი ცხოვრებით მაქსიმალურად ვიცხოვრო. შაბათ–კვირას, თუ სამსახურში საჭირო არ ვარ, დროს მხოლოდ სახლში, ბავშვებთან ვატარებ.
– მაუწყებლის საზოგადოებრივ საქმეთა სამსახურის უფროსი ახალ გადაცემაში წამყვანად როგორ აღმოჩნდით?
– ამ გადაცემის ავტორი და პროდიუსერია რეზო ჭიჭინაძე. ჩემთვის მოულოდნელი იყო, როცა რეზომ დამირეკა და მითხრა, რომ ამ გადაცემისთვის ვჭირდებოდი. გადაცემაში 4 წამყვანი – მე, ლადო ტატიშვილი, ნიკა ლომიძე და ქეთი ელეიშვილი თარიღების მიხედვით ვშლით თემებს. გადაცემა შემეცნებითია. ვსაუბრობთ პოპულარული ენით, ხანდახან საკმაოდ მძიმე თემებზეც, თუმცა ლექციების კითხვას ამ გადაცემით არავინ აპირებს. ყოველ საღამოს სერიოზულად ვემზადებით. გვყავს ძალიან კარგი სტუმრები. უკვე ბევრ კომპლიმენტს ვიღებთ. ჩვენი არხი რეიტინგებზე ორიენტირებული ნამდვილად არ არის, თუმცა მაინც სასიამოვნოა, როდესაც მაყურებლის შეფასება მაღალია.
– პირდაპირი ეთერის წაყვანა რთულია და დიდ პასუხისმგებლობას ითხოვს. არ იძაბებით?
– მართლაც რთული აღმოჩნდა, თუნდაც იმიტომ, რომ მოსამზადებელი პერიოდი არ გვქონდა. საერთოდ ვთვლი, რომ, როგორი პროფესიონალიც უნდა იყო, ეთერის მიმართ პატივისცემა და პასუხისმგებლობა ყოველთვის უნდა გქონდეს. თითოეულ სიტყვას ვაკონტროლებ ეთერში, რომ მერე ბოდიში არ მქონდეს მოსახდელი.
– როგორც წესი, ქმრებს ცოლები სახლში ურჩევნიათ. თქვენს ქმარს ეს სურვილი არ აქვს?
– შეიძლება მეუღლის ხოტბა გამომდის, მაგრამ ის ძალიან პროგრესულია. 9 წელი გერმანიაში იცხოვრა და ალბათ უფრო ევროპული მენტალიტეტი აქვს. მოსწონს მოაზროვნე და მიზანდასახული ცოლი. ყოველთვის კარგ რჩევებს მაძლევს. გადაცემას უყურებს და მეუბნება, რა მოეწონა და რა – არა. ზუკა, როგორც იტყვიან, ჩემოდანზე ცხოვრობს. მისი გამგზავრება ყოველთვის მეტყობა განწყობაზე. თანამშრომლები მეკითხებიან ხოლმე, აა, ზუკა წავიდა და იმიტომ ხარ ცუდ ხასიათზეო.
– ამბობენ, რომ წლებთან ერთად სიყვარული ტრანსფორმაციას განიცდის. ახლა რა ეტაპზეა თქვენი ცოლქმრული ცხოვრება?
– ვერ ვგრძნობ, რომ წლები მიდის. 17 დეკემბერს ჩვენი ქორწინების 9 წელს ვიზეიმებთ, რა თქმა უნდა, ისეთი თავქარიანები აღარ ვართ, როგორიც ადრე. ვფიქრობ, მეტი ურთიერთგატანა და პატივისცემა გვაქვს ერთმანეთის მიმართ. ერთი მთლიანობა ვართ – მე, ზუკა და ჩვენი ორი პატარა ბიჭუნა, ეს კი ალბათ ყველაზე მთავარია ჩვენი ოჯახისათვის.
მანანა ნოდია
დრო გავიდა და ყოფილი "მეა" ეკრანს იმავე არხზე, ოღონდ სულ სხვა სახით და ამპლუით დაუბრუნდა. ახლა თიკო ბერძენიშვილი ყოველდღიური გადაცემის "დღეს, ორის ნახევარზე" ოთხი წამყვანიდან ერთ–ერთია. ამავე დროს "პირველი არხის" საზოგადოებრივ საქმეთა სამსახურის უფროსი გახლავთ. იმ ხნის განმავლობაში, რაც ეკრანზე აღარ ჩანდა, ოჯახის შექმნაც მოასწრო და ორი შვილის გაჩენაც.
ტელეწამყვანი თავისი ცხოვრების მნიშვნელოვან დეტალებზე თავად გვიამბობს.
– თიკო, მაყურებელმა სულ პირველად გაგიცნოთ, როგორც ვირტუალური გოგონა მეა გადაცემა "მეალომანიიდან". გაიხსენეთ, როგორ დაიწყო ყველაფერი.
– "მეალომანია" კოკა ყანდიაშვილის სტუდია "აუდიენციაში" შეიქმნა. თავიდან ხმა ჩამაწერინეს, შემდეგ კი ამ გადაცემის ავტორი გავხდი. ძალიან კარგი გუნდი მყავდა. "მეალომანია" ძალიან პოპულარული იყო. ბევრი იწერებოდა ამ გადაცემაზე და ჩემ შესახებაც – თუ რატომ მმალავდნენ, ვინ იყო მეა და ა.შ. ეს სვლა, სხვათა შორის, მამუკა ბერიკამ მოიფიქრა. მეუბნებოდა, არ მეთქვა, ვინ იყო მეა, მეტი ინტერესი რომ გაჩენილიყო. მართლაც ასე მოხდა.
– მაშინ ამბობდნენ, რომ ეკრანზე გამოჩენის კომპლექსი გქონდათ და იმიტომ ამოეფარეთ თოჯინას.
– რა კომპლექსი! პირიქით, "აუდიენციაში" რომ მივედი, ძალიან პატარა ვიყავი, 16 წლის და კოკა ყანდიაშვილს ვეხვეწებოდი, რამე ჩამაწერინეთ, რომ მიკროფონი დავიჭირო და ეკრანზე გამოვჩნდე–მეთქი. ძალიან დიდხანს სიუჟეტებს არ მაკეთებინებდნენ. რომ ჰგონიათ, ტელევიზიაში მისვლისთანავე წამყვანი ან კორესპონდენტი ხდები, ასე არ არის... მე, პირადად, დიდი დრო დამჭირდა ეკრანამდე. ბევრი საფეხური გავიარე იქამდე, სანამ ტელევიზიის ერთ–ერთი სრულფასოვანი წევრი გავხდებოდი. "მეალომანიის" მერე ვიმუშავე ტელეკომპანია "იმედში", გადაცემა "კლიპ ლოტოში".
– მერე კი ეკრანიდან გაუჩინარდით. თურმე გათხოვილხართ და ქმარს ბაქოში გაჰყოლიხართ. ამ პერიოდზე გვიამბეთ.
– ძალიან ორიგინალურად გავთხოვდი. "მეალომანიას" ვამზადებდი, დათო გომართელისა და "ფორტეს" კლიპს იღებდნენ და ბაქოში მივდიოდით. რომ ჩავედით, საქართველოს საელჩომ და ქართველებმა გვიმასპინძლეს. იქ გავიცანი ჩემი მომავალი მეუღლე, ზურაბ გუმბერიძე, რომელიც ერთ–ერთ ცნობილ სადაზღვევო კომპანიაში მუშაობდა, ამერიკული მხარის წარმომადგენელი იყო. შემდეგ დაიწყო გაუთავებელი მესიჯები და სატელეფონო საუბრები. რამდენჯერმე საქართველოში ჩამოვიდა. ერთი წლის მერე კი მითხრა, რომ ორივესთვის ჯობდა, ოჯახი შეგვექმნა. მეც დავთანხმდი.
23 წლის ვიყავი. მშობლებისთვის ჩემი გადაწყვეტილება მოულოდნელი, მაგრამ დადებითი იყო, რადგან ზუკა ძალიან მოსწონდათ. სულ ვამბობ, ათჯერ რომ გავთხოვდე, ათჯერვე ჩემს ქმარს გავყვები. ძალიან კარგი ადამიანია. ჯვარი უცებ დავიწერეთ და ბაქოში წავედით. იქ ცოტა ხანი ვიცხოვრეთ, შემდეგ ინგლისში გავემგზავრეთ, სადაც ჩემი ქმარი ლოიდის ბირჟაზე სტაჟირებას გადიოდა, მე კი თავისუფალი სტაჟიორის სტატუსით მთელი "ბიბისი" დავათვალიერე. თითქმის ერთი წელი ვიცხოვრეთ დიდ ბრიტანეთში, შემდეგ ბაქოში დავბრუნდით. ჩემი ყველაზე ტკბილი პერიოდი ბაქოში გავატარე, რადგან იქ დაიბადა პირველი ვაჟი, ზუკა. ახლა ის 7 წლისაა. მეორე შვილი, რომელიც 2 წლისაა, ალექსანდრე, აქ გავაჩინე. ორი წელია, რაც საქართველოში ვარ. მინდოდა, ზუკას ქართულ სკოლაში ევლო.
– ბაქოში ქმრის მშობლებთან ერთად ცხოვრობდით?
– კი, ერთად ვცხოვრობდით. ჩემი მეუღლის მშობლებზე ვგიჟდები. იქ ყოფნა იმიტომ გამიადვილდა, რომ ოჯახური, თბილი გარემო დამხვდა. ნატა, ჩემი დედამთილი, საუკეთესო პიროვნებაა. წლებია, ერთად ვცხოვრობთ, ახლა კი ის კვლავ ბაქოში მიდის. სულ ვამბობ, ვინ თქვა, რომ მარტო ცხოვრება კარგია–მეთქი. ვერ ვეგუები, რომ მარტო ვრჩები. დედაჩემს არ ეწყინოს და, როცა რაღაც პრობლემა მქონდა, ბავშვს სიცხე აუწევდა ან სხვა რამე აწუხებდა – პირველი ნატას ვურეკავდი. ძალიან ვმეგობრობთ.
– ტელევიზიაში ყოველდღიური მუშაობა ძალიან ბევრ ენერგიას და დროს მოითხოვს, როგორ უთავსებთ ერთმანეთს საქმეს და ქმარ–შვილის მოვლას?
– რთულია, რა თქმა უნდა. მით უმეტეს, როცა ბავშვი ავად არის, სამსახურზე ბოლომდე კონცენტრირება მიჭირს. ვცდილობ, შვილები ყველანაირად ყურადღების ცენტრში მყავდეს და მათი ცხოვრებით მაქსიმალურად ვიცხოვრო. შაბათ–კვირას, თუ სამსახურში საჭირო არ ვარ, დროს მხოლოდ სახლში, ბავშვებთან ვატარებ.
– მაუწყებლის საზოგადოებრივ საქმეთა სამსახურის უფროსი ახალ გადაცემაში წამყვანად როგორ აღმოჩნდით?
– ამ გადაცემის ავტორი და პროდიუსერია რეზო ჭიჭინაძე. ჩემთვის მოულოდნელი იყო, როცა რეზომ დამირეკა და მითხრა, რომ ამ გადაცემისთვის ვჭირდებოდი. გადაცემაში 4 წამყვანი – მე, ლადო ტატიშვილი, ნიკა ლომიძე და ქეთი ელეიშვილი თარიღების მიხედვით ვშლით თემებს. გადაცემა შემეცნებითია. ვსაუბრობთ პოპულარული ენით, ხანდახან საკმაოდ მძიმე თემებზეც, თუმცა ლექციების კითხვას ამ გადაცემით არავინ აპირებს. ყოველ საღამოს სერიოზულად ვემზადებით. გვყავს ძალიან კარგი სტუმრები. უკვე ბევრ კომპლიმენტს ვიღებთ. ჩვენი არხი რეიტინგებზე ორიენტირებული ნამდვილად არ არის, თუმცა მაინც სასიამოვნოა, როდესაც მაყურებლის შეფასება მაღალია.
– პირდაპირი ეთერის წაყვანა რთულია და დიდ პასუხისმგებლობას ითხოვს. არ იძაბებით?
– მართლაც რთული აღმოჩნდა, თუნდაც იმიტომ, რომ მოსამზადებელი პერიოდი არ გვქონდა. საერთოდ ვთვლი, რომ, როგორი პროფესიონალიც უნდა იყო, ეთერის მიმართ პატივისცემა და პასუხისმგებლობა ყოველთვის უნდა გქონდეს. თითოეულ სიტყვას ვაკონტროლებ ეთერში, რომ მერე ბოდიში არ მქონდეს მოსახდელი.
– როგორც წესი, ქმრებს ცოლები სახლში ურჩევნიათ. თქვენს ქმარს ეს სურვილი არ აქვს?
– შეიძლება მეუღლის ხოტბა გამომდის, მაგრამ ის ძალიან პროგრესულია. 9 წელი გერმანიაში იცხოვრა და ალბათ უფრო ევროპული მენტალიტეტი აქვს. მოსწონს მოაზროვნე და მიზანდასახული ცოლი. ყოველთვის კარგ რჩევებს მაძლევს. გადაცემას უყურებს და მეუბნება, რა მოეწონა და რა – არა. ზუკა, როგორც იტყვიან, ჩემოდანზე ცხოვრობს. მისი გამგზავრება ყოველთვის მეტყობა განწყობაზე. თანამშრომლები მეკითხებიან ხოლმე, აა, ზუკა წავიდა და იმიტომ ხარ ცუდ ხასიათზეო.
– ამბობენ, რომ წლებთან ერთად სიყვარული ტრანსფორმაციას განიცდის. ახლა რა ეტაპზეა თქვენი ცოლქმრული ცხოვრება?
– ვერ ვგრძნობ, რომ წლები მიდის. 17 დეკემბერს ჩვენი ქორწინების 9 წელს ვიზეიმებთ, რა თქმა უნდა, ისეთი თავქარიანები აღარ ვართ, როგორიც ადრე. ვფიქრობ, მეტი ურთიერთგატანა და პატივისცემა გვაქვს ერთმანეთის მიმართ. ერთი მთლიანობა ვართ – მე, ზუკა და ჩვენი ორი პატარა ბიჭუნა, ეს კი ალბათ ყველაზე მთავარია ჩვენი ოჯახისათვის.
მანანა ნოდია
