-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 14
8 384 ნახვა
გავაგრძელე , დანარჩენს ხვალ დავდებ ) კომენტარები )
სახლის კარი ჩუმად შევაღე. საფახურები ავიბინე და ჩემ ოთახში შევედი. კარი ფრთხილად მივხურე და ცივ კედელს მივეყრდენი ზურგით! ღრმად ჩავისუნთქე და საწოლზე წამოვწექი. ვფიქრებდი დღევანდელ საღამოზე, ჩემზე და ლუკაზე! ამ ფიქრში დავყავი ნახევაი საათი! თავი ოდნავ წამოვწიე და ბნელ ოთახს თვალი მოვავლე. ოთახში სრული იდილია გამეფებულიყო, სიჩუმე,რომელასაც ჩემი გულისძგერა და სუნთქვა არღვევდა! წამოვდექი და სააბაზანოში შევედი. დაახლოებით ორი საათი ვნებივროვდი აქაფებულ ვანაში! ლუკა!ლუკა კარგი ბიჭია, სიმპატიური, ისეთი რომლის გვერდით ყოფნაზე ნებისმიერი გოგო იოცნებებდა,მაგრამ მე მინდა ეს? რატომ მოახდინა ჩემზე ასეთი დიდი შთაბეჭდილება მისმა გამოჩენამ? ლუკა მომწონს? არა. აბა? უბრალოდ მომეწონა ვიზუალურად და ფიზიკურად, მომეწონა როგორც პიროვნება და არა როგორც ბიჭი! მალე გათხოვილი ქალის სტატუს მოვირგებ,მეკი ვიღას უცნობზე ვფიქრობ! ჩემს თავზე მეცინება! ჰმ, ლუკა ჯობია თუ ანდრეა? შევადარე მეც. ოხ როგორ ვერ ვიტან იმ თავდაჯერებულ იდიოტს, ჩემი მორჯულება არ მოუნდა ბიჭს? ისე რაში ვდებ ანდრეას ბრალს? მე ხომ მამაჩემის გადაწყვეტილებით ვთხოვდები! თუმცა მას შეეძლო უარი ეთქვა, მაგრამ არა. დათანხმდა და მეც დამღუპა,იდიოტი!-აზრები ერთმანეთს ცვლიდნენ,ვერც ვხდებოდი როგორ მეპარებოდა დრო! სააბაზანოდან გამოვედი და საწოლზე ჩამოვჯექი, სველი სხეული შევიმშრალე და საღამური ჩავიცვი! თვალები ნელ-ნელა მეხუჭებოდა,მეც აღარ შევეწინააღმდეგე თავს და თბილ საწოლში შევწექი! უკვე ძილბურანში წასულს, შორიდან მომესმა კაკუნის ხმა, ნელ-ნელა დედამიწაზე დავეშვი და ხმაც უფრო ახლოდან მოისმა!
-რია, მაპატიე რომ გაგაღვიძე, შეიძლება შემოვიდე?-მითხრა ირაკლიმ და ოთახში შემოვიდა, კარი მიხურა და კედელს მიეყრდნო!
-შემოდი და მერე მეკითხები ,,შეიძლება შემოვიდეო,,?-ვუთხარი ღიმილით და ვანიშნე რომ ახლოს მოსულიყო! ისიც საწოლზე წამოწვა!
-რატომ წამოდი ასე მალე? ან რატომ არ გამაფრთხილე?-მკითრა და სახეზე დამაკვირდა, თითქოს პასუხი შუბლზე მეწერე და წაკითხვას ცდილობსო!
-ცუდად გავხდი! თავი ამტკივდა და წამოვედი-რაც პირველი მომივიდა თავში ის ვუთხარი!-შენ კი იმიტომ არ გითხარი,რომ არ მინდოდა თქვენთვის ხელის შეშლა!
-ახლა როგორ ხარ?- მკითხა დაეჭვებულმა!
-აბაზანამ მიშველა!-აუღელვებლად ვსაუბრობდი. თავი მკერდზე დავადე და თვალები დავხუჭე!
-მოგეწონა ლუკა?
-მმმმმ, ნუ კარგი ბიჭია!
-რაიყო არ მოგეწონა?
-არა,მომეწონა,მაგრამ ზედმეტად დიდი წარმოდგენა აქვს საკუთარ თავზე!
-საიდან მოასწარი ამდენის გაგება? 1 საათიც არ ყოფილხართ ერთად.-ირაკლიმ გულიანად გადაიხარხარა და ფეხზე წამოდგა
-ნუ დამცინი ბიჭო! ეს ქალების ლოგიკაა, შენ ვერ გაიგებ!-ვუთხარი გაბრაზებულის ხმით და ზურგი ვაქციე!
-რა ლოგიკა რია? ნაადრევი და არასწორი დასკვნების გამოტანა? ხო გეთანხმები, ამაში ქალაბს ვერავინ შეგედრებათ!-მითხრა ისევ სიცილით!
-მისმინე ირაკლი, რატომ მიშლი ნერვებს?-ახლა უკვე გავღიზიანდი!
-კარგი,კარგი არ გამიბრაზდე.-მომიახლოვდა და შუბლზე მაკოცა!-ესეიგი ლუკას დიდი წარმოდგენა აქვს საკუთარ თავზე არა? და ანდრეას?-ახლა უკვე ის ჩანდა გაღიზიანებული
-ანდრეა რა შუაშია?
-ის როგორია?
-მისმინე ირაკლი გთხოვ თავიდან არ დაიწყო! ამაზე საუბარი არ მინდა! მე გადავწყვიტე და იქნება ისე როგორც მე ვთქვი!
-რია, ვერც ხვდები რომ ცხოვრებას ინგრევ, შენივე ხელებით- მითხრა გაბრაზებული ხმით და სარკმელს მიუახლოვდა, ფანჯარა გამოაღო, ოთახში ცივი ნიავი შემოვარდა.ტანში გამაჟრჟოლა!
-გთხოვ იკა! -თავი მოვისაწ.... და ბალიში დავიხურე,პროტესტის ნიშნად!-ამის მოსმენა აღარ მინდა!
-ვერ ვხდები რამ შეგცვალა ასე! ადრე თავს მოიკლავდი და რასაც მშობლები გეტყოდა იმას არ გააკეთებდი, ახლა კი....
-იკააააა! -ვიყვირე მოგუდული ხმით!
-კარგი! -დამნებდა ძამიკო! ვიცოდი,რომ ყველაფერს რასაც ამბობდა და აკეთებდა, მხოლოდ ჩემს საკეთილდღეოდ აკეთებდა!
-მოდი ჩემთან ჩემი სულელი ბიჭი!-თავი წამოვწიე და იკას ხელით ვანიშნე ჩემთან მოსულიყო, მანაც არ დააყოვნა და გულში ჩამიკრა!-მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად!
-მეც.-მითხრა მოწყენილმა!-ახლა დაიძინე,-ცხვირზე წაამეთამაშა და შუბლზე მაკოცა!.
გავუღიმე. მანაც ოთახი დატოვა,კარებთან მისულს დავაწიე
-მიყვარხარ იკა!
გამიღიმა და კარი გაიხურა! მეც თბილად მოვკალათდი საწოლში.
***
დილით ტელეფონის გამაყრუებელმა ზარმა გამომაღვიძა! ჯანდაბა, ვის გავახსენდი ასე ადრე! ტეფონი მოვძებნე, ჩემი ძმა რეკადა!
-ხო იკა, რა მოხდა?.....ვინ?.... რა გინდა?.... ხო კარგი,სად და როდის?... კარგი მოვალ!..-ტელეფონი გავთიშე და საწოზე მოვისროლე! საათს გავხედე და თვალები გაოცებისგან შუბლზე აცვივდნენ. 3 სრულდებოდა! არადა კიდევ მეძინება! ჯერ კიდევ თბილ საწოლში შევწექი და ისევ ტკბილ ძილს მივეცი! როცა გამომეღვიძა 6 სრულდებოდა! ზანტად წამოვდექი საწოლიდან, სააბაზანოში შევედი და ცივი შხაპი მივიღე,რომ გამოვცხიზლებულიყავი! მიშველა კიდეც! ჩვეულებრივი ყოველდღიური სამოსი-შარვლი,გრძელი მაიკა,კედები, ჩავიცვი და დანიშნული ადგილისკენ წავედი! რესტორანის შესასვლელს მივუახლოვდი, ვიღაც უცნობმა კარი თავაზიანად გამიღო და წინ გამატარა! თავაზიანობისთვის მადლობა გადავუხადე და გავუღიმე. დარბაზში შევედი! სასიამოვნო გარემო იყო შექმნილი, ჰაერში გემრიელი სურნელი ტრიალებდა, ოდნავ მბჟუტავი სინათლე უფრო ლამაზს ხდიდა დარბაზს! მაგიდებს თვალი მოვავლე. აი ისიც! ნაცნობი სახე დავლანდე და მისკენ წავედი! მანაც არ დააყოვნა,ფეხზე წამოდგა და დიდი ვარდების თაიგული გამომიწოდა!
-მადლობ!-თავაზინად გავუღიმე და სკამზე ჩამოვჯექი!
-სიმართლე გითხრა არ მეგონა თუ მოხვიდოდი! -მითხრა ღიმილით და ოფიცეანტს რაღაც ხელით ანიშნა! მალე ისიც ჩვენთან გაჩნდა!
-რას შეუკვეთავთ?
-რესტორანის საფირმო კერძი და წითელი ღვინო.-უთხრა ლუკამ და გაუღიმა. ოფიცეანტი წავიდა.
-აქ რატომ დამპატიჟე ლუკა? რამე საქმე გქონდა?-დუმილი დავარღვიე!
-მინდოდა უკეთესად გაგვეცნო ერთმანეთი!-ეშმკურად აუციმციმდა თვლები! ტუჩების კუთხეშიც ღიმილის კვალი შევამჩნიე! წარბი ავწიე, გამიკვირდა მისი ასეთი სითავხედე!
-მისმინე, გუშინ არასწორად გამიგე! მინდა მხოლოდ მეგობრები ვიყოთ!
,, ეჰ ლუკა სახეზე გაწერია რაც გინდა.,,-გავიფიქრე მაგრამ არაფერი მითქვამს!
-კარგი! თუ მეგობრობა გინდა საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს!
-და უფრო მეტი რომ მოვინდომე, პრობლემები იქნება?
,,აი ამას ქვია სითავხედე,,
-იქნება, რადგან მე დანიშნული ვარ!-ვუთხარი და გაბრაზებულმა ხელები მოვმუშტე!
-კარგი,კარგი გეხუმრე! -მითხრა ღიმილით!
რაღაცის თქმა დავაპირე, მაგრამ ოფიციანტი მოგვიახლოვდა და ჩვენი შეკვეთაც თან მოაყოლა!
ლუკამ ღვინო ჩამოასხა. დიდხანს ვსაუბრობდი, ძალიან კარგი მოსაუბრე და მხიარული ადამიანი აღმოჩნდა!
-იცი მინდა ჩვენი მომავალი მეგობრობის სადღეგრძელო შევსვათ! წინააღმდეგი ხომ არ ხარ?
-არა.-გავუღიმე და ბოკალი ხელში ავიღე!
-ამი ჭიქით ჩვენს მომავალს გაუმარჯოს!-მითხრა ეშმაკურად.
-ჩვენს მომავალ მეგობრობას-შევუსწორე და ჭიქა მივუჭახუნე.
-ხო, ჩვენს მეგობრობას-გაიღიმა და ღვინო მოსვა!
ჭიქა ტუჩთან მივიტანე და უნდა დამელია, როცა ყელზე ცხელი სუნთქვა ვიგრძენი და სურნელი,რომელიც ძალიან ნაცნობი იყო!
-საყვარელო აქ რა გინდა?- მომესმა ყურშე ესოდენ ნაცნობი ხმა! შევტრიალდი და ანდრეას მომღიმარ სახეს წავაწყდი!
-შ_შ_შენ? აქ რა გინდა?-ენის ბორძიკით ვკითხე და ფეხზე წამოვხტი!
-იგივე კითხვის დასმა მინდა მეც! თან შეგიძლია ამიხსნა ვისთან ერთად ხარ?-ანდრეა გაბრაზებული და გაღიაზიანებული ჩანდა!
-ეს შენ არ გეხება!-მივახალე
-ცდები საყვარელო,მეხება თან როგორ!-აგრძელებდა უხეშად საუბარს!
-შენ თვითონ ვინ ბრძანდები?-საუბარში ლუკაც ჩაერია და ჩემს გვერდით დადგა!
-მე?? -ცინიკურად ჩაიცინა და ლუკა აათვალიერა!
-ხო შენ, ვინ ხარ?-ლუკაც გაღიზიანდა!
-მიდი საყვარელო უთხარი ვინ ვარ!- მითხრა ანდრეამ და ნიკამზე მომეფერა, მაგრამ უხეშად მოვიშორე!
-მიდი უთხარი, რას ელოდები?-ანდრეა ცინიზმს არ იშორებდა სახიდან, ამის ატანა შეუძლებელი იყო. ლუკამ მუშტები შეეკრა, ხოლო სახეზე ყველა ძარღვი დაეჭიმა!
-ეს... ეს....-ისევ ვბორძიკობდი!
-მე მისი საქმრო ვარ!-არც აცია და არც აცხელა, ისე მიახალა ანდრეამ და კიდევ ერთხალ ჩაიცინა კმაყოფილმა!
ლუკას სახე შეეცვალა! ახლა უფრო გაცოფდა! ალბად ცოტაც და ერთმანეთის ცემაზე გადავიდოდნენ! ჯანდაბა. ეს ანდრეაც, ყველგან ყველაფერს აფუჭებს! დუმილი უფრო ძაბავდა სიტუაციას!
-ჯანდბა, ანდრეა რა გინდა?-გაბარაზებული მივუბრუნდი
-შეიძლება დაგელაპარაკო,სულ რაღაც 10 წუთის საქმეა!-მითხრა-ნუ თუ თქვენ დამრთავთ ნებას!-ლუკას მიუბრუნდა!-შეიძლება ჩემს საცოლეს გავესაუბრო?-ისევ ისეთი დაცინვა და ცინიზმი! მიკვირდა თავს როგორ იკავებდა ლუკა! მაგრამ ვხდებოდი რის ფასად უჯდებოდა ეს მოჩვენებითი სიმშვიდე!
-გაყოს ანდრეა!-ვუყვირე! -მალე მოვალ- თბილად ვუთხარი ლუკას და ანდრეას გავყევი! ვიცი არასწორად ვიქცეოდი ლუკასთან მიმართებაში, მაგრამ რომ არ წავყოლოდი ამ იდიოტს, შეიძლება უარესი მომხდარიყო!
***
გარეთ გამიყვანა და მანქანასთან მიმიყვანა!
-რა გინდა ანდრეა?- გაბრაზებისგან თვალს მიბნელდებოდა, მზად ვიყავი ჩემი ხელით მომეკლა ეს იდიოტი!
-რას ნიშნავდა ეს ყველაფერი?- არც მან დამაკლო!-ვინ იყო ის იდიოტო?
-წესიერად ისაუბრე!- უკვე ვყვიროდი, სულ არ ვაქცევდი ყურადღებას იმას რომ ქუჩაში ვიყავით და გამვლელები გვიყურებდნენ, ეს ახლა ნამდვილად არ მადარდებდა!-შენ ჩემი ქმარი ხომ არ გგონია თავი?
-მგონია და ვარ კიდეც!-ისიც ყვიროდა. ეტყობოდარომ ძალინ არ ესიამოვნა ჩემი დანახვა სხვასთან!. არაუშავს გადაიტანს!
-შესწორება, ქმარი კიარა საქმრო ხარ! ასე რომ ნუ მიყვირიხარ, ამის უფლება არ გაქვს!
-მართლა?-ცინიკურად ჩაილაპარაკა!- სახლში მიდიხარ, ახლავე!
-რააა? შენ როხ არ გაგიჟდი? საერთოდ რატო ერევი ჩემს ცხოვრებაში? შემეშვი!-მივახალე და გამობრუნება დავაპირე როცა მკლავში მწვდა და მანქანაში ძალით ჩამაჯინა!
-იდიოტო, ახლავე გამიშვი!-ბოლო ხმაზე ვყვიროდი, მაგრამ რეაქცია ნული!
-მოკეტე რია!- მიყვირა მანაც და მაქანა ადგილს მოსწყდა! მთელი გზა ხმა არც ერთს არ ამოგვიღია! ჯანდაბა რას იფიქრებს ლუკა! მოვედით. დაგავედი მაქნიდან და სახლისკენ ჩქარი ნაბიჯით წავედი! კარებთან მისულმა მკლავზე მსუბუქი შეხება ვიგრძენი. შემოვბრუნდი
-რა ჯანდაბა გინდა ანდრეა?-გაბრაზება საზღვარს გასცდა. არ მეგონა თუ შემეძლო სიძულვილი, მაგრამ ახლა ეს ადამიანი მძულდა, ჩემი ხელით მოვკლავდი!-რა გინდა, რა?- ისევ ვიყვირე.
-რა და ეს- მითხრა და ტუჩებზე დამაკვდა! ჯანდაბა ესღა მაკლდა. ჰმ,რა თბილი და ტკბილი ტუჩები აქვს! ღმერთო რას ვამბობ! გამოფხიზლდი!-შევუძახე თავს და მისი მოშორება ვცადე, მაგრამ არაფერი გამომივიდა, მაშინ გამოცდილ ხერხს მივმართე და ქვედა ტუჩე ვუკბინე! მაგრად, ისე რომ სისხლი ნაკადულივით წასკდა და ნიკაპი სულ წითლად შეუღება. ეს არ ვიკმარე და სილაც გავაწანი!
-მეორედ გაითვალისწინებ, სანან რამე სისულელის ჩადენას დააპირებ!
არაფერი უთქვამს, უბრალოდ ჩაიცინა და აწითლებულ ლოყაზე ხელი მოისვა!
-შენი მორჯულება ძნელი იქნება!
-არც ეცადო იდიოტო!-მივახალე და სახლში გიჟივით შევვარდი!
