მაია ასათიანი: "35 წლის ვარ და მარტოობის მეშინია"

თოქ შოუ "პროფილის" მეათე სეზონი მაია ასათიანმა შორტებით დაიწყო და კრიტიკის ქარცეცხლსაც არ დაუყოვნებია. 35 წლის ტელესახეს ასეთი რეაქცია აღარ აკვირვებს და არც ანერვიულებს. წლების განმავლობაში ფართო მაყურებლის წინაშე დგომამ გამოაწრთო, თუმცა საქმეში ძლიერი მაია ასათიანი გამოგვიტყდა, რომ ცხოვრებაში სუსტი ქალია და მარტოობის ეშინია. ახლა მისი ცხოვრება ძირითადად "პროფილია", თუმცა ფიქრობს, რომ უკვე დროა, გათხოვებაზეც იფიქროს.
– მაია, ახალ სეზონზე თქვენმა შორტებმა დიდი სჯა–ბაასი გამოიწვია. რატომ მაინცდამაინც შორტები?
– ჩემი თავისგან თავადაც მიკვირს, არ მეგონა, რომ ვიზუალურად ამდენნაირად შემეძლო ტრანსფორმირება. რა თქმა უნდა, ყოველთვის ვინტერესდები მაყურებლის აზრით, ზოგჯერ ვითვალისწინებ, ყურადღებით ვუსმენ. როცა რჩევას მაძლევენ, გაგებით ვეკიდები. იყო გარკვეული შენიშვნები, როცა ეთერში წითელი შორტები მეცვა. აკადემიური მაყურებელი ჩემმა თამამმა ჩაცმულობამ ცოტა გააღიზიანა, თუმცა ჩემი იმიჯი არასოდეს იქნება ვულგარული. თავად ვმუშაობ იმაზე, რომ ჩემი ვიზუალი საინტერესო იყოს. რა სტილისკენ უნდა წავიდე, ამას მე ვიგონებ, რა თქმა უნდა, ავთანდილთან ერთად. იმ ყველაფერი, რასაც მაყურებელი ეკრანზე ხედავს, ჩვენი ერთობლივი მუშაობის შედეგია. ამითიც ბედნიერი ვარ, რომ მაღაზიაში ნაყიდი ან საგანგებოდ საიდანღაც ჩამოტანილი არასოდეს მაცვია. ყველა გადაცემას თემის მიხედვით კონცეპტუალურად მოფიქრებული კოსტიუმი აქვს. დიახ, ეს არის კოსტიუმები, რომლებიც ძალიან იშვიათად მაცვია რეალურ ცხოვრებაში, რადგან თითოეულს თავისი ისტორია აქვს, ხანდახან – თავისი აურაც. როცა ამას განიხილავენ, ეს უკვე კარგია. არ მახსოვს სეზონი, რომ ჩემი ჩაცმულობა სალაპარაკო თემა არ გამხდარიყო. მით უმეტეს, ასეთ დაძაბულ პოლიტიკურ ფონზე, თუ ეს არის განხილვის საგანი, მადლობის მეტი არაფერი მეთქმის.
– ამბობენ, რომ წინა სეზონში გაცილებით უკეთ გეცვათ, ვიდრე ახლა. ეს კრიტიკა თქვენზე როგორ მოქმედებს?
– ჩვენ ხშირად ვსხდებით ერთმანეთთან სასაუბროდ, ძალიან მიყვარს "სარკის" მკითხველთან შეხვედრა და ეს კითხვა ჩემთვის არაერთხელ დაგისვამთ. მაშინაც, როცა აკადემიურად ვიყავი ჩაცმული, მეკითხებოდით, რას ფიქრობთ იმაზე, რომ მაყურებელი თქვენს ჩაცმულობას აკრიტიკებსო. თუ შარშან, იმის წინ და საერთოდ, ამ წლების განმავლობაში ეს განხილვის საგანი იყო, ახლა კი აღმოჩნდა, რომ თურმე ის, რაც შარშან მეცვა, კარგი იყო, მაშინ სადღაა კრიტიკა? მთავარია, რომ არ იყო უფერული, გამომწვევი, ამორალური, ვულგარული. მე კი შეუძლებელია, ასეთი ვიყო, რადგან შინაგანად ასეთი არ ვარ.
მიხარია, რომ "პროფილს" შეუძლია ბევრნაირი ტრანსფორმირება განიცადოს. იანვრიდან მაყურებელს კიდევ ბევრ სიახლეს შევთავაზებთ. დეტალებზე ჯერ ადრეა საუბარი, მაგრამ ჩვენ ყოველთვის ვიტყვით ახალ სიტყვას გასართობ მედიაში.
– წინა სეზონის გადაცემებშიც იყო ტრაგიკული ისტორიები, ანეკდოტები, ექსპერიმენტები... წელსაც იგივე მეორდება. სიახლე სად არის?
– მე ვარ იმ რესპონდენტთაგანი, რომელიც აბსოლუტურად ღიაა ყველა შეკითხვისთვის, თუმცა ყველა საგაზეთო ინტერვიუში სულ რაღაცეებზე მიწევს თავისმართლება. ეს უკვე ტენდენციაა და აღარ მომწონს. არის ძალიან ბევრი გადაცემა, რომელიც "პროფილს" გაჭრილი ვაშლივით ჰგავს. ჩვენი გადაცემა ყველაზე ყურებადია, ამიტომ თავისმართლების პოზიციაში ყოფნა სწორად არ მიმაჩნია. ჩვენ ვაკეთებთ იმას, რასაც მაყურებელი ითხოვს და ვაკეთებთ განსხვავებულად. თქვენ რომ ყველა გადაცემა ნახოთ, ამაში დარწმუნდებით. რადგან ხუთშაბათს, 10 საათზე სხვა არხებზე გადაცემები ჩნდება, მაგრამ მალევე ქრება, ეს იმას ნიშნავს, რომ მაყურებელი არჩევანს "პროფილზე" აკეთებს. მთავარი კი მაყურებლის აზრია და დიდი მადლობა მათ! ჩვენ წელსაც გვყავდა კონკურენტი ხუთშაბათს საღამოს, 10 საათზე, მაგრამ...
– "იმედის" ტელეპროექტ "ახალ ხმას" გულისხმობთ? დიდხანს გადიოდა ანონსები, რომ ხუთშაბათს გავიდოდნენ ეთერში.
– არ მინდა ამაზე საუბარი, უხერხულია. სოციალურ მედიაში ჩემს კრიტიკას ყოველთვის ვპასუხობ და მერე ვჩანვარ საწყალი გოგონა, რომელიც უხერხულ შეკითხვებს ყოველთვის პასუხობს. ეს აღარ მინდა, ჩემი საქმე მაქვს. ვერ დაგეთანხმებით, რომ ერთი და იმავე თემების ირგვლივ ვმუშაობთ. პირველი გადაცემის მსგავსი, რითიც ეს სეზონი გავხსენით, არავის გაუკეთებია. კუთხური იუმორიც ტელევიზიით ასე მასშტაბურად არავის უჩვენებია. არის თემები, რომლებიც მეორდება, არის თემები, რომლებსაც ჩვენ ვიგონებთ. არის ისეთი მარადიული თემები, რომლებსაც მუდამ ითხოვს მაყურებელი. ეს ხალხის გადაცემაა და არა – ჩემი. სახლში რომელი წიგნიც მინდა, იმას ვკითხულობ, მაგრამ ამ შემთხვევაში მაყურებლის სურვილი უნდა გავითვალისწინო.
– სულ კი ამტკიცებდით, რომ ნანუკა ჟორჟოლიანის შოუ და "პროფილი" ერთმანეთის კონკურენტები არ არიანო, მაგრამ საზოგადოება მაინც თქვენ შორის ავლებდა პარალელს. "ნანუკას შოუ" დაიხურა. უკონკურენტოდ ცხოვრება როგორია?
– ჩვენი გადაცემის ასეთი მასშტაბით წარმატება კონკურენტებმა განაპირობეს. როცა გყავს კონკურენტი, მშვიდად ყოფნის უფლება არ გაქვს, სულ ტონუსში ხარ, ცდილობ, რომ უკეთესი ტელეპროდუქცია შექმნა. ამ დროს უფრო საინტერესოდ აკეთებ საქმეს. ერთი სიტყვით, გული ძალიან მწყდება, რომ ამ ჟანრის მედიაში მარტო ვართ, ეს ნამდვილად არ არის კარგი. საწყენია, რომ ტელეკომპანია "იმედში" გასართობი გადაცემები იმ დოზით აღარ არის, როგორც უწინ იყო და ვთვლი, რომ ეს კარგი არ არის.
– "პროფილის" წამყვანობამ რა გამოცდილება შეგძინათ, რა დასკვნები გაგაკეთებინათ?
– უკეთესად გავიცანი მაყურებელი, საზოგადოება, კოლეგები, კეთილისმსურველებიც და ავისაც. ბებიაჩემი წარმატებული ექიმი იყო. ერთხელ მითხრა, შენი ნამდვილი მეგობარი ის კი არ არის, ვინც ჭირში დაგიდგება გვერდით, არამედ ის, ვინც სიხარულს და წარმატებას შენსავით გაიზიარებსო. მაშინ პატარა ვიყავი და ვერ მივხვდი, ეს რას ნიშნავდა. ჩემმა წარმატებამ თეთრი და შავიც კარგად გაფილტრა და ადამიანებიც. ამან ბევრ დადებითთან ერთად უარყოფითიც მომიტანა. ვინც ტალახს მესროდა, ხანდახან დაუმსახურებლად, ვგრძნობდი, რომ მათში ჩემი უმცროსი კოლეგების ხელიც ერია. ეს შეიძლება ბევრ პროფესიაშია, მაგრამ ჩვენს საქმეს ორმაგად ახლავს თან. აქ არ უყვართ წარმატებული ჟურნალისტები. გულდასაწყვეტია, მაგრამ თვითონ ცხოვრებაა ასეთი.
– მაგრამ ფარ–ხმალს არასოდეს ყრით?
– პირად ცხოვრებაში ფარ–ხმალი დამიყრია, საქმეში კი – არასოდეს და არც არასდროს დავყრი. მაშინ, როცა ემოციური მომენტები მქონდა პირად ცხოვრებაში, მიტირია, საქმეში – არასოდეს. მადლიერი ვარ ინგა გრიგოლიასი, რომელიც თავის დროზე ემოციურად გვერდში დამიდგა იმიტომ, რომ მას ეს გზა უკვე განვლილი ჰქონდა. ჩვენს პროფესიაში სხვისი წარმატება არ უყვართ, პირიქით, კოლეგის წარუმატებლობა ახარებთ. ვიღაცის ჩავარდნილი ეთერი მეორე დღეს ვიღაცეების სიხარულის მიზეზი ხდება, ვიღაცის წარმატებული გადაცემა კი – დიდი ღვარძლის და ბოღმის საბაბი. ამას ჩემს თავზე არ ვამბობ. ექიმების გარემოცვაში ვარ გაზრდილი და მომწონს მედიკოსების ერთიანობა. როცა პრობლემის წინაშე დგებიან, ისინი კოლეგის დასაცავად ერთიანდებიან. ჩვენს პროფესიაში ეს, სამწუხაროდ, ნაკლებადაა, ამან ბევრი ჩემი კოლეგა დააზარალა. მახსოვს, როდესაც ჩემს კოლეგებს ლანძღავდნენ "ფეისბუქზე", მათი საწინააღმდეგო გვერდები იხსნებოდა, როგორ უხაროდათ სხვა დანარჩენებს. სანამ ჩვენ არ ვისწავლით ერთმანეთის გვერდში დგომას, იქამდე მედიაში პრობლემები არ მოგვარდება. ამ შემთხვევაში გასართობ მედიას კი არა, მთელ მასმედიას ვგულისხმობ.
– ხშირად ხდება განხილვის საგანი გადაცემის წაყვანის თქვენი მანერა, ზედმეტი ფიზიკური სიახლოვე რესპონდენტთან, მათთან ახლოს ჩამოჯდომა...
– 5 წლის წინ, როდესაც "პროფილი" მოვიგონე, სპეციალური გათვლა იყო მხოლოდ დამშვიდობებისას ხელის დაქნევა. სხვა დანარჩენი, თავისით მოვიდა, ახლა, როცა ქუჩაში მივდივარ, ყველა ხელს მიქნევს და ეს ძალიან მახარებს.
– კი, სახუმარო თემად მართლაც იქცა.
– მთავარია, არ კითხულობენ, რომელი გადაცემაა "პროფილი" და კეთილად ხუმრობენ. დანარჩენ ნიუანსს, რომელზეც თქვენ მკითხეთ, მაყურებელი უფრო ამჩნევს, ვიდრე მე. ერთმა მაყურებელმა მომწერა: "ძალიან ხშირად ამბობ სიტყვას "ბრავო". ამ ბოლო დროს ვაკვირდები და მართლა ხშირად ვამბობ. ეს გამოსასწორებელი მაქვს. ის ჩამოჯდომა, ახლოს მისვლა... ერთ–ერთმა სტუმარმა მითხრა, ლაპარაკი მიადვილდება, როცა თვალებში მიყურებო. თავის დროზე სწორედ ამის გამო მივედი ახლოს სტუმართან და მერე ეს ერთგვარ ჩვევად მექცა.
– პირადი ცხოვრებისთვის დრო ისევ არ გაქვთ?
– მარტო ყოფნა არ მომწონს. უბრალოდ რაღაცაში გიმართლებს, რაღაცაში – არა. ვთვლი, რომ პირად ცხოვრებაში სუსტი ქალი ვარ, საქმეში – ძლიერი. შეიძლება დადგა იმის დრო რომ, მარტო აღარ ვიყო, მაგრამ მე არაფრის შეცვლა შემიძლია. პირადი ცხოვრება არ გამომივიდა. ეს არც ტელევიზიის ბრალია, არც საქმის, ეს ალბათ არის ბედი. ხდება ხოლმე ასე, არ ვწუწუნებ. ჩემნაირი ბევრი ქალია, ასე გამოვიდა. ხომ არ დავიწყებ კეკლუცობას, ხელოვნური მიზეზების მოგონებას? ამ თემაზე პასუხების გაცემისგანაც დავიღალე. ოჯახის შექმნის დრო როგორ არ მოვიდა, 35 წლის ვარ და, მგონი, დაგვიანებელიც კი არის.
– როგორ ფიქრობთ, საკუთარმა წარმატებულმა საქმემ ხომ არ შეგიშალათ ხელი?
– ჩემმა წარმატებამ ცუდად თუ რამეზე იმოქმედა, ეს არის ჩემი ნერვული სისტემა და ჩემი პირადი ცხოვრება. ახლობელ ადამიანებად ვერაფრით ვიღებ მათ, რომლებიც მეკონტაქტებიან, როგორც ცნობილ ტელეწამყვანს. ღიად ვამბობ – როგორც ქალს, ამის კომპლექსი მაქვს. არ მიყვარს, როცა სადღაც მივდივარ და მიყურებენ, მათვალიერებენ.
– ყოფილიყავით პოპულარული – ეს ხომ თქვენი არჩევანი იყო?
– კი, ეს იყო ის, რისკენაც მთელი 20 წელი მივდიოდი. რა თქმა უნდა, ეს არის ძალიან სასიამოვნოც, მაგრამ ამან გარკვეულწილად ჩემი პირადი ცხოვრება დააზარალა. ბობოქარი პირადი ცხოვრება არასოდეს მქონია. სულ ორი ადამიანი მიყვარდა, ერთი – ჩემი ქმარი იყო და მეორე კი – პიროვნება, რომელთანაც ჩემი ურთიერთობა არ შედგა. ვერ გეტყვით, რომ ვერ მოვიცალე, სიყვარულისთვის ყოველთვის გცალია, უბრალოდ ის ან მოდის, ან – არა.
– როცა ოჯახი დაგენგრათ, სინანულის გრძნობა დიდხანს გაგყვათ?
– მაშინ არ ვიცოდი, რა ძნელი იქნებოდა მარტოობა. 26 წლის ვიყავი, ახლა 35 წლის ვარ და მარტოობის მეშინია. ამას პირველად ვამბობ.
– რომელი სფეროდან უფრო გყავთ თაყვანისმცემლები – ბიზნესწრეებიდან, პოლიტიკური სპექტრიდან, შოუბიზნესიდან?
– ...(იცინის). ვერ ვიტყვი, რომ თაყვანისმცემელთა უზარმაზარი რიგი მიდგას და მათგან უნდა ავირჩიო. ფამილარული დამოკიდებულება და ქალის მოხიბვლის ტრადიციული მეთოდები მთრგუნავს და მაკომპლექსებს.
– ამბობენ, რომ ხშირად გიგზავნიან საჩუქრებს სახლში თუ სამსახურში. მართალია?
– აქაც ტრადიციული ვარ, ყველა საჩუქარი უკან უბრუნდებათ ყოველთვის. ასეთი ვარ. ვარდები გულს მიჩუყებს, მაგრამ... მოჯადოებული ვარ, ეტყობა, რაღაც დიდი უნდა მოხდეს, ციდან რაღაც უნდა გადმოვარდეს, თავში დამეცეს, რომ რაღაც მოხდეს. ასეთი რამ კი ჯერ არ მომხდარა.
– შვილს პირად თემებზე თუ ელაპარაკებით?
– თავისთავად. ნუცა 14 წლის არის, დიდი გოგოა. ჩვენ ახლო მეგობრები ვართ. ნუცა ყოველთვის ხვდება, როდის მიჭირს, როდის ვარ ცუდად ან კარგად. ოჯახში მე და ნუცა ვცხოვრობთ, სულ ქალები ვართ. ქალის ცხოვრება კი უფრო რთულია, ვიდრე კაცის. მე, დედაჩემი, ჩემი ორი და და ნუცა ერთმანეთს ვუდგავართ გვერდში. ერთმანეთის უსიტყვოდ გვესმის. ყველაფრის მიუხედავად, მაინც მგონია, რომ ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი კარგად არის. სულ მეკითხებიან, რანაირად ხარ კარგად, პირადი ცხოვრება ხომ ასეთი მოუწყობელი გაქვსო. ყველაფერს ხომ ვერ აიწყობ, მე მაქვს ის, რაზეც ბავშვობიდან ვოცნებობდი. ბევრი არ მეგულება, ვისაც ბავშვობის ოცნება აუსრულდა.
– პოპულარული ქალი ყოველთვის ხდება განხილვის თემა. საკუთარ თავზე ალბათ ბევრი ჭორიც გსმენიათ.
– შეურაცხმყოფელი ჭორი – არა, მაგრამ სასაცილო გამიგია. საკმარისი იყო, "სარკის" ყდაზე გამოვჩენილიყავი რომელიმე მამაკაცთან ერთად და სახლშიც კი ურეკავდნენ დედაჩემს, ეკითხებოდნენ, ჩემს ცხოვრებაში რა ხდებოდა. მადლიერი ვარ საზოგადოების, რომ ჩემზე ბინძური და გულსატკენი ჭორი არ გავრცელებულა. თუ იქნება, მაყურებელი იმდენად კარგად მიცნობს, რომ მიხვდება, რა არის ტყუილი და რა – სიმართლე. ესეც ჩემი პროფესიის ტვირთია. მინდოდა აქ ყოფნა? მაშინ ესეც უნდა ავიტანო.
– საკუთარ გარეგნობაში ბევრი ცვლილება შეიტანეთ. პირდაპირ ეთერში გაიდიდეთ ტუჩი, კბილები გაიკეთეთ...
– ბავშვობაში მქონდა კურდღლის კბილები და ამას ძალიან განვიცდიდი. რკინები არაფრით ვიგუე. მაშინ ბრეკეტები არ იყო, ამ ხნის ქალი კი ვეღარ გავიკეთებდი. მინდოდა, ეს ნაკლი გამომესწორებინა. ჩვენს პროფესიაში რაც უფრო კარგი ღიმილი გაქვს, მით უკეთესია. მადლიერი ვარ კუზანოვის კლინიკის, რომ ჰოლივუდური ღიმილი მაჩუქა. ეს არ იყო მტკივნეული და ხანგრძლივი პროცედურა. ორ დღეში ყველაფერი დამთავრდა. პირდაპირ ეთერში ტუჩიც კი გავიდიდე, ალაგ–ალაგ ბოტოქსიც მაქვს გაკეთებული და სხვა არანაირი ჩარევა არც მიცდია. თავს ვუვლი. ისე აღარ გამოვიყურები, როგორც 25 წლის ასაკში.
ლანა კიკნაძე