გატკინე! ღმერთო მე მას ვატკინე!

ჯერ გაგეცნობით.მე მარი ვარ 15 წლის, მყავს ძმა გიორგი -18 წლის.ძალიან მივარს, ვგიჟდები მასზე..მყავს დედა ასევე, მამაც მყავს თუმცა გაცილებულები არიან და მას არ ვნახულობ, უფრო სწორად ის არ მნახულობს..მოდი ამაზე აღარ ვილაპარაკებ..ახლა კი ჩემი ამბის თხრობას დავიწყებ.
ყოველი დღე იწყება ასე:
-მარი ადექი დაგაგვიანდება!ადექი დროზე!(გიორგი)
-ო კარგი რა..მაცადე შენ მაინც..
-დე ადექი, ხომ იცი შენი თავის ამბავი..მარტო სარკის წინ დგახარ ერთი საათი..
-კარგი ჰო ვდგები.თქვენ ხო ადამიანს არ აცლით ძილს..ეს ბოლო უფრო ჩემთვის ჩავიბუტბუტე და თვალების ფშვნეტით ავდექი..ჩავიცვი, ახლა თმის გაკეტების ჯერი იყო, როგორც ყოველთვის 15 წუთი თმებს ვიკეთებდი.. მაღლა ავიწიე.აჰა მზად ვიყავი უკვე..პირველი შემთხვევაა როცა ღამით ჩავალაგე ჩანთა, მესიამოვნა დროც მეტი მქონდა..ამიტომ 10 წუთით ინტერნეტში შევედი, ისეთი არაფერი ხდებოდა და გამოვედი..
მივაბიჯებ ისევ ქუჩაში.აი მივედი. გადავკოცნე ბავშვები. სამმა გაკვეთილებმაც ჩაიარა და დიდ დასვენებაზე გოგოები გარეთ გამოვედით რაიმეს საყიდლად..მაღაზიის წინ ფეხი რაგაცას წამოვკარი და რომ არა ვიღაც პირდაპირ მინებში შევარდებოდი. მან გადამარჩინა, უნდა გენახათ როგორ ჩავებღაუჭე, ისე შევეფეთე მის თვალებს, არ ვიცი რატომ მაგრამ მალე მოვშორდი, თუმცა მინდოდა მასთან ისევ ჩახუტებული ვყოფილიყავი..თუ ამას ჩახუტება ერქვა..მადლობაც ვერ გადავუხადე, ისე დავიბენი..და უცებ შევარდი მაღაზიაში, გოგოებმა კი სიცილი ატეხეს. მაგ კი არა და მე რომ წარმოვიდგინე ჩემი თავი მეც გამეცინა მაგრამ ვფიქრობდი მის მუქ მწვანე-მოცისფრო თვალებზე, რომლებმაც ასე მომხიბლა, ამ დროს უკვე კლასში ვყოფილვარ და მასწავლებელი მეძახოდა
-მეგრელიშვილი გამოდი დაფასთან..
-დიახ მას მოვდივარ.ეს მინდოდა ახლა მე?! რა უნდა დავწერო ნეტა ეგ მაინც ვიცოდე,ეჰ..არადა მათემატიკაში კარგი ვარ, თავს არ ვიქებ მაგრამ კარგად მესმის, თუმცა წესებს არ ვსწავლობ.
-აბა დაწერე შემდეგი მაგალითი. მიკარნახა , დავწერე და დაფას დავუწყე დებილივით მიშტერება..ორი წუთი ასე ვიდექი..მასწავლებელი როგორ მიყურებდა, თან შემრცხვა, პირველად ვიყავი ამ ვითარებაში.
-მარიამ არ იცი?ვერ ხსნი? შენ იმისთანა მაგალითებს აკეთებ ეს გაგიჭირდა გოგო?!ისე მიყვირა იმ ბიჭის ფიქრებიდან ისევ რეალობაში დავბრუნდი.
-ცუდად ვარ მას, თავი მტკივა უბრალოდ და არაფრის თავი არ მაქვს, ახლა მართლა ჩინურივით მეჩვენება ეს, მაგრამ ხომ იცით რომ ამას ერთ წუთში ამოვხსნიდი..
-კარგი დაჯექი, პირველი შემთხევაა ეს....პაუზის შემდეგ კი გააგრძელა :და ამიტომ გპატიობ.
გავეთილებიც დამთავრდა როგორც იქნა და სახლში წავედი..დღე ჩვეულებრივად მიდიოდა, ვიმეცადინე დავისვენე, ინტერნეტშიც შევედი, დიდხანს არ ვყოფილვარ ფიქრი მინდოდა და ამიტომ ადრე დავწექი და ჩემი ფიქრები ისევ იმ ბიჭს უკავშირდებოდა, დიდხანს ვერ დავიძინე მაგრამ ძილი მომერია და ჩამეძინა.