ობოლი....(4)

-ძნელია შენი დაყოლიება
-ხო რავიცი
ბარისკენ გავემართეთ ბართან სკამებზე ჩამოვსხედით
-რას დალევ?
-რავიცი შენ უკეთ იცი რასაც შენ
-კარგით ორი მარტინი
-ბარმენა მალევე გამოგვიწოდა სავსე ჭიქები
-გაგიმარჯოს დაგლოცავ და გილოცავ კიდევ ერთხელ
-დიდი მადლობა შენც გაგიმარჯოს
-მადლობა
არ ვიცი რატომ მაგრამ გიასკენ გავაპარე თვალები თიტქოს ვიგრძენი მისი მზერა,უნებლიედ გავხედე და შემრცხვა მიყურებდა და მის თვალებში თითქოს ბედნიერებას ვხედავდი,მომერიდა და გამოვიხედე და მოვსვი ჭიქიდან
-კატო მომიყევი შენზე რამე
-რავიცი რა მოგიყვე რა გაინტერესებს?
-სად გაიზარდე რას საქმიანობ რავიცი
-ბავშვთა სახლში
დაიბნა და თითქოს თავი უხერხულად იგრძნო-მაპატიე
-რა გაპატიო??
-ეს კიტხვა რომ დაგისვი
-არა არაუშავს რა სისულელეა,შენ რას საქმიანობ??
-ვსწავლობ
-მართლა??კარგია რაზე?
-საბანკო საფინანსოზე
-მამაშენი ექიმია ხო??
-კი
-მერე რატომ არ გაყევი მის კვალს??თუ ვერ იტან სისხლს?
-ხო არ შემიძლია მე დაჭრრილები,სისხლი და ოპერაციები ცუდათ მხდის
-მე კიდე ყოველთვის მინდოდა ექიმობა ბავშობიდან
-მერე არ სწავლობ??
-ჯერ არა
-გია სად გაიცანი? გავიგე უშვილებიხარ'
-ხო რა მალე ვრცელდება ახალი ამბები
-ხო რას იზავ პატარაა თბილის,ყველა ლაპარაკობს თან თუ ასეთი ცნობილი სახეს ეხება
-სავადმყოფოში
-იქ როგორ?
-მანქანა დამეჯახა და ისე მოხდა რომ იქ მოვხვდი
-....
შევხედე ფიქრობდა და მეღიმებოდა ცემს გუნებაში,მგონი ძახის რა მინდოდა იმ აივანზე რა უბედურიაო..ამ ჩემს ფიქრებზე მეცინებოდა გულში
-ხვალ გცალია??
-რა თქვი?
-გცალია ხვალ??
-გავისეირნოთ
-იცი??არ ვიცი გიას უნდა ვკითხო
ამ სემოთავაზებამ თითქოს გააქარწყლა ჩემი ფიქრები,ჩემთან შეხვედრა უნდა კიდევ??დაუჯერებელია არ მჯეროდა
-კარგი აი ჩემი მობილურის ნომერი და დამირეკე,
-კარგი,მაპატიე უნდა გავიდე დავირალე და გიას ვეტყვი რომ მე სახლში წავალ
-გინდა წაგიყვანო?
-არა იყოს მძღოლი მომაკიტხავს
-მძღოლი რისთვის უნდა აწვალო მე გაგიყვან მეც მანქანით ვარ
-არ ვიცი არ იქნება ლამაზი
-ვისთვის არ იქნება ლამაზი??
-მაგალიტად გიასთის გია მიცნობს და დამიჯერე ცუდ ს არაფერს იფიქრებს
-არა იყოს მადლობა
საათს ხომ დავხედე უკვე ღამის 1 საათი სრულდებოდა,ავდექი სკამიდან და გიასკენ გავეშურე რომელსაც მომღიმარე სახე ჰქონდა რომ მივედი თავზე ხელი გადამისვა და მის გარშემომყოფთა ადამიენბის გასაგონად მკითხა:
-ხო კატო რა ხდება ხომ არ დაიღალე? გინდა წავიდეთ?
-გია იცი? მე დავიღალე და მე წავალ შენ იყავი ზაზა მოვა წამიყვანს მერე კი შენ მოგაკიტხავს არ ინერვიულო ცემზე ერთხელ ისვენებ დ გაერთე ცემს გამო ნუ წამოხვალ მე წავალ თავად..
-არ გეწყინება??
-არა მა რას ამბობ
-კარგი მიდი მაშინ დავურეკავ გიას
-არა იყოს ფეხით გავისეირნებ აქვე არ ვართ?? თუ რამეა ტაქსს გავაჩერებ
-ტაქსს რატომ გააჩერებ როცა შემიძლია მე გაგიყვანო??
მომესმა უკნიდან ნაცნობი ხმა მიუხედავად მივხვდი რომ ბექა იყოს
-აიიი მთლად უკეთესი ბექა გაგიყვანს
-მა არამგონია კარგი აზრი იყოს არ მინდა შევაწუხო
-რა სისულელა ამისთანა ლამაზი ქალბატონის გაცილებამ როგორ უნდა შემაწუხოს..
-კარგი ბექუშ შენ გაიყვანე ჩემი კატო მიმიხედე იცოდე და არ მიწყენინო თორემ ხო იცი
-კარგი რა გია ნათლია დაბადებიდან მაინც არ მიცნობდეთ
-ნათლია?
-ხო არ მითქვამს შენთვის გია ჩემი ნათლიააა,მაგრამ ძმაკაცებივით უფრო ვართ,და მხარზე ხელი დაარტყა
თიტქოს არ მესიამოვნა მაგრამ რომ დავუკვირდი მე ხომ მისი ნამდვილიშვილი არ ვიყავი და რატომ არ სიძლება მომწონდეს მეთქი
-ვსო გადაწყვეტილია ბექა წაგიყვანს,მივხვდი აზრი არ ქონდა წინააღმდეგობას და გავჩუნდი
-წავედით??
-წავედით
-ჭკვიანად იყავით მომაძახა გიამ,უკვე კარებში გასულს..
სადღაც 1 მეტრაში შავი ავტომობილი იდგა ბექამ ჯერ მე გამიხსნა კარები შემდეგ კი თვითონ დაჯდა და მანქანა მოწყდა კიდეც ადგილიდან..ჩემი თავის მიკვირდა რატომ მივყვები ადამიანს რომელსაც საერთოდ არ ვიცნობ
მისი მხოლოდ სახელი ვიცი გვარიც კი არ მიკითხავს და მხოლოდ ის ვიცი რომ 21 ივნისს ააქვს დაბადებისდღე რა არის ისე ცხოვრება ყოველი დღე ყოველი საათი ახალ ახალი გაუთვალისწინებელი სურპრიზებითაა სავსე ბექა მართლა მომეწონა ძალიან დინჯი და ზრდილობიანი,ადამიანის შთაბეჭდილებას ტოვებდა ეს მანამდე სანამ ჩემი ფიქრები მისმა კითქვამ არ გააქარწყლა..
-სიჩქარის გეშინია??
-არ ვიცი არასდროს მოვხვედრილვარ მასეთ სიტუაციაში
-გინდა მოგახვედრო??
-რავიცი
-კაარგიი
ბექამ თითქოს მუქარის თვალებით გადმომხედა აი ნახავ შეგაშინებო და სიჩქარეს ისე უმატა,სავარძელს მივეკარი ყველაფერი თვალსა და ხელ შუა გარბოდა ვერაფრის დანახვას ვერ ვასწრებდი თითქოს მანქანამ ფრთები გამოიბა და მივფრინავდით
-ბექა რას აკეთებ??
-მინდა ეს გრძნობა გამოსცადო
-უკვე გამოვცადე და შეანელე გთხოვ
-როგორც მიბრძანებ და მოსახვევში მანქანა შემოაცურა..მანქანა რომ გაჩერდა თიტქოს შვება ვიგრძენი ისე ძალიან შემეშინდა,,
-დაწყნარდი ეს ადრენალინია
-ასე კარგად საიდან ატარებ??
-დახედე მანქანის ემბლემას
-ვერ ვცნობ მანქანებს
-ხოოო ეს bmw-ს მარგკის ავტომობილია სწრაფი და სპორტულია,ამიტომ გაწევრიანებული ვარ ამავე მარკის მანქანების კლუბში და ხანდახან ერთმანეთს ვუდგებით სხვათაშორის ამ კვირაში გვაქვს შეჯიბრი თუ გინდა წაგიყვან
-მე??იქ რა უნდა გავაკეთო
-არაფერი უბრალოდ დადგები და მიგულშემატკივრებ
-სხვანაირი მეგონე
-მაინც როგორი?
-უფრო სერიოზული
-როცა საჭიროა ვაარ კიდეც
-ხო რავიცი წავიდეთ მაინტერესებს მაგრამ გია??
-გია მე მომანდე,
საათს რომ დავხედე უკვე 2 საათი სრულდებოდა
-ბექა გვიანია ხვალ მასწავლებლები მოვლენ გიამ ისწავლეო და არ მინდა დაღლილი ვიყო
-კარგი და წავიდეთ?
-კი წამიყვანე სახლში
ბექამ სახლამდე მიმიყვანა მანქანიდან გადმოვდიოდი რომ მომაძახა
-შენთვის არ მითქვამს მაგრამ ძალიან ლამაზი ხარ
-მადლობა და კიბეზე ავირბინე
უკვე გვიანი იყო ყველას ეძინა მისაღებში ფეხზე გავიხადე,მარმარილოს კიბეზე პაკუნ პაკუნით რომ არ ავსულიყავი და ფეხ აკრეფით ავირბინე კიბე,როგორც იქნა შევედი ოტახში კარი ფრთხილად მივხურე ფეხსაცმელი იქვე მივყარე და აბაზანისკენ გავეშურე..
საშინლად დავიღალე დღეს,ისე ბექა რა კაი ბიჭია რაღაცნაირი არაორდინალური ადამიანია,რა მომენტში რას იზავს არ იცი მომწონს..საკუთარ თავს ველაპარაკებოდი და ტან შხაპს ვიღებდი როგორც კი გამოვედი მაშინვე მივწექი ფუმფულა ლოგინში ისე ჩამეძინა,ვერაფერი გავიგე
დილით როგორც ყოველთვის ჯულიმ გამაღვიძა...
-კატოოო
-ხოოო,ნამძინარევი ხმით გავძახე კარის შგნიდან
-შეიძლება??
-კიი შემოდი
ჯული შემოვიდა ოთახში ფარდები გასწია და მზის სხივებმაც დამკრა სახეზე,სასიამოვნოდ მაცქეროდნენ მზის სხივები მესიამოვნა მათი სითბო..
-რომელი საათია??
-უკვე 9 სრულდება
-მამა წავიდა?
-კი უკვე წავიდა
-ისაუზმა?
-კი,ხო მართლა დღეს მასწავლებლები მოვლენ და მზადებას შეუდგები დღეს წიგნების დასახელებას გეტყვიან ხო მართლა გიამ ეს დაგიტოვა და ყუთი
-მომაწოდა ეს რა არის??
-არ ვიცი გახსენი
-ყუთი ლამაზად იყო შეფუთლი,გახევაც კი დაგენანებოდა ადამიანს მაგრამ სხვანაირად ვერ გავხსნიდი
ყუთი გავხსენი და გაოცებული თვალებით ავხედე ჯულის..
-რა არის კატო??
-არ ვიცი რაღაც ბარათია


გაგრძელება იქნება