"რძლის ღალატზე თვალს ვხუჭავ"
3 150 ნახვა
დედობის ტვირთი ისედაც მძიმეა, მაგრამ მისი ტარება გაუსაძლისი ხდება, თუ შვილი ამაგს არ დაგიფასებს და ცუდ გზას დაადგება. ჩემი მდგომარეობა მართლაც გაუსაძლისია. ჩემთვის ცხოვრებამ აზრი დაკარგა. ღმერთმა მაპატიოს, მაგრამ ხშირად ვფიქრობ, თუ ასეთი ბედი მეწერა, იქნებ ჯობდა, შვილი საერთოდ არ მღირსებოდა–მეთქი.
გვიან გავთხოვდი. ღმერთს ვევედრებოდი, შვილი მყოლოდა. ეს ოცნება ამიხდა კიდეც. ჩემს ბიჭს თან ვყვებოდი, დაფეთებული დედა ვიყავი. ქმარი მეჩხუბებოდა, ბავშვს თავისუფლება მიეცი, ასე ნუ დასდევ, ცოდოაო. მართლა სულ უკან დავდევდი, მაგრამ გზას მაინც ასცდა. მის ცუდ ბუნებასთან ვერაფერი გავაწყვე. სულ ქუჩისკენ, ცუდი წრის ბიჭებისკენ გაურბოდა თვალი. ბევრჯერ მანერვიულა. მე და ჩემს ქმარს თავბედი გვაწყევლინა. ვცდილობდი, ჩემი ქმრისთვის იმის ნახევარიც არ მეთქვა, რასაც ის აშავებდა, სულ ხელს ვაფარებდი, მაგრამ, რაც იცოდა, ისიც საკმარისი იყო. მისმა გულმა ამდენ ნერვიულობას ვეღარ გაუძლო და გარდაიცვალა. ამხელა პრობლემებთან მარტო დამტოვა.
ვიაქტიურე, რომ ოჯახი შეექმნა. ყველანაირად შევუწყვე ხელი, რომ ცოლ–შვილი ჰყოლოდა. რძალსა და შვილიშვილს არაფერს ვაკლებდი, დილის 6 საათიდან საღამოს 9 საათამდე მუხლჩაუხრელად ვშრომობდი. საჭმელ–სასმელი და ჩასაცმელი მართლაც არ აკლდათ, მაგრამ შვილს ვერაფერი დავანახე, ამაგი წყალში ჩამიყარა. ცოტა ფული გაუჩნდება თუ არა, ნარკოტიკებში ხარჯავს. ამხელა კაცი ისევ უბნის ბიჭებს დასდევს, რომ რაღაც მოაწევინონ.
ვერ ვიტყვი, რომ ჩემი რძალი ცუდი გოგო იყო, მაგრამ ცუდი ქმრის ხელში ისიც შეიცვალა. ბოლო პერიოდში რძალს ბევრი საეჭვო რამ შევნიშნე. ერთ დღეს კი მეგობარმა მითხრა, შენს შვილს ცოლი ღალატობსო. სხვათა შორის, არ გამკვირვებია, თითქოს ასეთ რამეს მოველოდი კიდეც. ერთ დღეს ჩემი ეჭვების დასამტკიცებლად, რძალს უკან გავყევი. ვნახე, ჩემი შვილიშვილი როგორ მიიყვანა სკოლაში და მერე ვიღაც კაცს შეხვდა. სანამ ბავშვის სკოლიდან გამოსვლის დრო არ მოვიდა, ერთ–ერთ ბინაში იყვნენ შეყუჟული. ამის შემდეგ კიდევ რამდენჯერმე გავყევი უკან და სულ ერთი და იგივე განმეორდა, ისევ იმ კაცთან ერთად ვნახე. მერე მის სატელეფონო საუბრებსაც დავუგდე ყური. აბაზანაში ტელეფონით ხელში შედიოდა და იქიდან ვიღაცას ელაპარაკებოდა... მოკლედ, ვიცი, რომ საყვარელი ჰყავს, მაგრამ ხმას არ ვიღებ, ღალატზე თვალებს ვხუჭავ.
არ გეგონოთ, ეს ადვილი მოსათმენი იყოს, მაგრამ რომ ვიყვირო, რა გამოვა? ჩემს შვილს ოჯახი დაენგრევა და საერთოდ წავა ხელიდან. თანაც, მისი ცოლი რომ ასე იქცევა, პირველ რიგში, დამნაშავე თვითონ არის. ცოლ–შვილს მიხედვა სჭირდება, ის კი გარე–გარე ვიღაც ბიჭებს დაჰყვება. მეგობარმა მითხრა, შენი შვილი ყველაფრის ღირსიაო და მართალიც არის. რძალზე ძალიან ვბრაზდები. შვილის დედაა და პატიოსნება მოეთხოვება. ჩემს გამწარებულ სიბერეს ესღა აკლდა და ესეც მარგუნა ღმერთმა. გარდაცვლილი ქმრის მშურს, რომ ამ ყველაფერს ვერ ხედავს. ნეტა, ამ ყველაფრისგან მეც ერთხელ და სამუდამოდ დავისვენებდე.
"სარკის" მკითხველი
გვიან გავთხოვდი. ღმერთს ვევედრებოდი, შვილი მყოლოდა. ეს ოცნება ამიხდა კიდეც. ჩემს ბიჭს თან ვყვებოდი, დაფეთებული დედა ვიყავი. ქმარი მეჩხუბებოდა, ბავშვს თავისუფლება მიეცი, ასე ნუ დასდევ, ცოდოაო. მართლა სულ უკან დავდევდი, მაგრამ გზას მაინც ასცდა. მის ცუდ ბუნებასთან ვერაფერი გავაწყვე. სულ ქუჩისკენ, ცუდი წრის ბიჭებისკენ გაურბოდა თვალი. ბევრჯერ მანერვიულა. მე და ჩემს ქმარს თავბედი გვაწყევლინა. ვცდილობდი, ჩემი ქმრისთვის იმის ნახევარიც არ მეთქვა, რასაც ის აშავებდა, სულ ხელს ვაფარებდი, მაგრამ, რაც იცოდა, ისიც საკმარისი იყო. მისმა გულმა ამდენ ნერვიულობას ვეღარ გაუძლო და გარდაიცვალა. ამხელა პრობლემებთან მარტო დამტოვა.
ვიაქტიურე, რომ ოჯახი შეექმნა. ყველანაირად შევუწყვე ხელი, რომ ცოლ–შვილი ჰყოლოდა. რძალსა და შვილიშვილს არაფერს ვაკლებდი, დილის 6 საათიდან საღამოს 9 საათამდე მუხლჩაუხრელად ვშრომობდი. საჭმელ–სასმელი და ჩასაცმელი მართლაც არ აკლდათ, მაგრამ შვილს ვერაფერი დავანახე, ამაგი წყალში ჩამიყარა. ცოტა ფული გაუჩნდება თუ არა, ნარკოტიკებში ხარჯავს. ამხელა კაცი ისევ უბნის ბიჭებს დასდევს, რომ რაღაც მოაწევინონ.
ვერ ვიტყვი, რომ ჩემი რძალი ცუდი გოგო იყო, მაგრამ ცუდი ქმრის ხელში ისიც შეიცვალა. ბოლო პერიოდში რძალს ბევრი საეჭვო რამ შევნიშნე. ერთ დღეს კი მეგობარმა მითხრა, შენს შვილს ცოლი ღალატობსო. სხვათა შორის, არ გამკვირვებია, თითქოს ასეთ რამეს მოველოდი კიდეც. ერთ დღეს ჩემი ეჭვების დასამტკიცებლად, რძალს უკან გავყევი. ვნახე, ჩემი შვილიშვილი როგორ მიიყვანა სკოლაში და მერე ვიღაც კაცს შეხვდა. სანამ ბავშვის სკოლიდან გამოსვლის დრო არ მოვიდა, ერთ–ერთ ბინაში იყვნენ შეყუჟული. ამის შემდეგ კიდევ რამდენჯერმე გავყევი უკან და სულ ერთი და იგივე განმეორდა, ისევ იმ კაცთან ერთად ვნახე. მერე მის სატელეფონო საუბრებსაც დავუგდე ყური. აბაზანაში ტელეფონით ხელში შედიოდა და იქიდან ვიღაცას ელაპარაკებოდა... მოკლედ, ვიცი, რომ საყვარელი ჰყავს, მაგრამ ხმას არ ვიღებ, ღალატზე თვალებს ვხუჭავ.
არ გეგონოთ, ეს ადვილი მოსათმენი იყოს, მაგრამ რომ ვიყვირო, რა გამოვა? ჩემს შვილს ოჯახი დაენგრევა და საერთოდ წავა ხელიდან. თანაც, მისი ცოლი რომ ასე იქცევა, პირველ რიგში, დამნაშავე თვითონ არის. ცოლ–შვილს მიხედვა სჭირდება, ის კი გარე–გარე ვიღაც ბიჭებს დაჰყვება. მეგობარმა მითხრა, შენი შვილი ყველაფრის ღირსიაო და მართალიც არის. რძალზე ძალიან ვბრაზდები. შვილის დედაა და პატიოსნება მოეთხოვება. ჩემს გამწარებულ სიბერეს ესღა აკლდა და ესეც მარგუნა ღმერთმა. გარდაცვლილი ქმრის მშურს, რომ ამ ყველაფერს ვერ ხედავს. ნეტა, ამ ყველაფრისგან მეც ერთხელ და სამუდამოდ დავისვენებდე.
"სარკის" მკითხველი
