ვისაც არ ტკივა მას არც უყვარს
2 186 ნახვა
კი, ჯერ 15 წლის ვარ, მაგრამ ბევრი რამ გადამიტანია : იმედგაცრუება, ტკივილი, სევდა, შეურაცყოფა და ასე შემდეგ. თუმცა რათქმაუნდა, კარგიც ბევრი მახსოვს. საერთოდ ასეთია ადამიანის ფსიქოლოგია. ძირითადად იმაზე მოვთქვამთ, რაშიც არ გაგვიმართლა, ხოლო იმ დადებით მხარეებზე არასდროს ვლაპარაკობთ.
მე მეუბნევიან ხოლმე უმადური ხარო. არა, თქვენ ცდებით. პირიქით, ძალიან მადლიერი ვარ. ზოგჯერ შევცქერი ჩემს გარშემო მყოფთ და გული სევდით მევსება. იმიტომ, რომ ყველა ძალიან მიყვარს. და იმის გამო, რომ არ შემიძლია მოფერება და სიყვარულის გამოხატვა, თურმე ცივი მქვია, გულგრილი და ალბათ უგულოც. მე ხმამაღლა ვერ ვლაპარაკობ იმაზე, რაც გულში მაქვს. მცნობთ როგორც მხიარული და შეიძლება ზოგისთვის ცანცარა გოგო. კი, მე მართლაც ძალიან მხიარული ვარ. მიყვარს სიცილი და გართობაც. მაგრამ ჩემი გულის ნადების გამოსახატავად წერა მეხმარება. ასე უფრო შემიძლია ზოგზოგიერთებს სიყვარულში გამოვუტყდე, ზოგი მივახვედრო, რომ მიუხედავად იმისა, რომ არ ვარ ძალიან ახლოს, მაინც გულში მყავს, ზოგი მივახვედრო , რომ იმ მკაცრი გამარჯობის უკან თბილი ღიმილი დგას, იმ გაღიმების უკან კი გამოწვდილი ხელი.
ხოგჯერ ისეთი დაბნეული ვარ ხოლმე. ყველაზე რთულია, როცა ერთ დაბრკოლებას მეორე ემატება, ერთ პრობლემას მეორე და ასე აეწყობა ყველაფერი. თავს მაშინ ყველაზე უბედურად გრძნობ და შემდეგ ძალიან ძნელია ამ გაუვალი, უდაბური ტყიდან თავი დააღწიო. თანაც დღისით მზე რომ არაა და ღამით კი მთვარე. დაიკარგები ალბათ. გზასაც არავინ გაგინათებს.. ისევ შენით უნდა გაიგნო.
ყველაზე კეთილშობილი არსება, ალბათ ადამიანია. მაგრამ უფრთხილდით მათ.
და მაინც. როგორ შეიძლება ამ გრძნობაზე არ ვწერო. გრძნობაზე, რომელიც ასულდგმულებს ყველას, მასულდგმულებს მეც. გრძნობაზე, რომელიც ამდენს მაწერინებს, რომელიც ერთდროულად ბედნიერსა და უბედურს მხდის, რომელიც თვალცრემლიანს მაცინებს.. შეუძლებელია ჩემი ცხოვრება სიყვარულის გარეშე. მე ვიქნები ფიტული, თუკი არ მიყვარს. თქვენს თავებს დაუკვირდით. სიყვარულს რომ ლანძღავთ სხვის დასანახად, თქვენ რა, არ გიყვართ? არ იცით როგორია ? თუკი არ იცით, მეცოდებით.
არ მყავს ყოველთვის ჩემი „მეორე“ თუმცა მაინც წრფელად ვთვლი ამ გრძნობას.
„სიყვარული ტკივილია, ვისაც არ სტკივა, მას არც უყვარს“ –ო ნათქვამია.. თქვენ ერთხელ გატკინეს გული, და თქვენც დაეცით. !!
აქაც საჭიროა დაფიქრება,. კი, უნდა უსმინოთ მშობლებს. ისინი სწორად გარიგებენ, სწორს გეუბნევიან, როცა გაფრთხილებენ რომ გული გეტკინებათ, რომ ფრთხილად უნდა იყოთ , რომ უნდა მიჰყვეთ რაღაც წესებს. მაგრამ აუცილებელია ერთხელ მაინც იყო თამამი, გადააბიჯო ყველანაირ წესსა და კანონს, გააკეთო ის რაც შენ შვებას მოგიტანს, თუნდაც იცოდე რომ შეცდომას უშვებ. მიუხედავად იმისა, რომ ბოლოს მაინც ტკივილს განიცდი, ერთხელ უნდა გარისკო, იმიტომ რომ მაშინ ყველაზე ბედნიერი იქნები,.
მე მეუბნევიან ხოლმე უმადური ხარო. არა, თქვენ ცდებით. პირიქით, ძალიან მადლიერი ვარ. ზოგჯერ შევცქერი ჩემს გარშემო მყოფთ და გული სევდით მევსება. იმიტომ, რომ ყველა ძალიან მიყვარს. და იმის გამო, რომ არ შემიძლია მოფერება და სიყვარულის გამოხატვა, თურმე ცივი მქვია, გულგრილი და ალბათ უგულოც. მე ხმამაღლა ვერ ვლაპარაკობ იმაზე, რაც გულში მაქვს. მცნობთ როგორც მხიარული და შეიძლება ზოგისთვის ცანცარა გოგო. კი, მე მართლაც ძალიან მხიარული ვარ. მიყვარს სიცილი და გართობაც. მაგრამ ჩემი გულის ნადების გამოსახატავად წერა მეხმარება. ასე უფრო შემიძლია ზოგზოგიერთებს სიყვარულში გამოვუტყდე, ზოგი მივახვედრო, რომ მიუხედავად იმისა, რომ არ ვარ ძალიან ახლოს, მაინც გულში მყავს, ზოგი მივახვედრო , რომ იმ მკაცრი გამარჯობის უკან თბილი ღიმილი დგას, იმ გაღიმების უკან კი გამოწვდილი ხელი.
ხოგჯერ ისეთი დაბნეული ვარ ხოლმე. ყველაზე რთულია, როცა ერთ დაბრკოლებას მეორე ემატება, ერთ პრობლემას მეორე და ასე აეწყობა ყველაფერი. თავს მაშინ ყველაზე უბედურად გრძნობ და შემდეგ ძალიან ძნელია ამ გაუვალი, უდაბური ტყიდან თავი დააღწიო. თანაც დღისით მზე რომ არაა და ღამით კი მთვარე. დაიკარგები ალბათ. გზასაც არავინ გაგინათებს.. ისევ შენით უნდა გაიგნო.
ყველაზე კეთილშობილი არსება, ალბათ ადამიანია. მაგრამ უფრთხილდით მათ.
და მაინც. როგორ შეიძლება ამ გრძნობაზე არ ვწერო. გრძნობაზე, რომელიც ასულდგმულებს ყველას, მასულდგმულებს მეც. გრძნობაზე, რომელიც ამდენს მაწერინებს, რომელიც ერთდროულად ბედნიერსა და უბედურს მხდის, რომელიც თვალცრემლიანს მაცინებს.. შეუძლებელია ჩემი ცხოვრება სიყვარულის გარეშე. მე ვიქნები ფიტული, თუკი არ მიყვარს. თქვენს თავებს დაუკვირდით. სიყვარულს რომ ლანძღავთ სხვის დასანახად, თქვენ რა, არ გიყვართ? არ იცით როგორია ? თუკი არ იცით, მეცოდებით.
არ მყავს ყოველთვის ჩემი „მეორე“ თუმცა მაინც წრფელად ვთვლი ამ გრძნობას.
„სიყვარული ტკივილია, ვისაც არ სტკივა, მას არც უყვარს“ –ო ნათქვამია.. თქვენ ერთხელ გატკინეს გული, და თქვენც დაეცით. !!
აქაც საჭიროა დაფიქრება,. კი, უნდა უსმინოთ მშობლებს. ისინი სწორად გარიგებენ, სწორს გეუბნევიან, როცა გაფრთხილებენ რომ გული გეტკინებათ, რომ ფრთხილად უნდა იყოთ , რომ უნდა მიჰყვეთ რაღაც წესებს. მაგრამ აუცილებელია ერთხელ მაინც იყო თამამი, გადააბიჯო ყველანაირ წესსა და კანონს, გააკეთო ის რაც შენ შვებას მოგიტანს, თუნდაც იცოდე რომ შეცდომას უშვებ. მიუხედავად იმისა, რომ ბოლოს მაინც ტკივილს განიცდი, ერთხელ უნდა გარისკო, იმიტომ რომ მაშინ ყველაზე ბედნიერი იქნები,.
