ჩემი ხარ.... (10)
2 739 ნახვა
-იკააა სიხარულიიი..ჩვენი შვილი..
იკა შემცოდებელი სახით მიყურებდა თითქოს რაღაც მოსწყვიტეს გულიდანო..
-თიკო რატომ არ მითხარი რომ ბავშვს ელოდებოდი??
-მაგის სათქმელად მოვდიოდი..
-დიდიხანია იცი??
-3 დღეა
-აქამდე რატომ არ მითხარი..
-არ ვიცი..არ ვცოდი როგორ მიიღებდი ამ ამბავს..
-რა გეგონა რომ უარს ვიტყოდი??
იკას გაბრაზება შევატყე და მივხვდი ლაპარაკის გაგრძელებას აზრი არ ქონდა ვიცოდი რომ ადრე უნდა მეთქვა..იმაზე ადრე ვიდრე მე ვვარაუდობდი..
-ხომ გითხარი თორნიკეს გამოგიგზავნი თქო რატომ მოინდომე მარტო წამოსვლა??
-მინდოდა მარტო წამოვსულიყავი არ ვიცი...
-გინდოდა და შენს მონდომებას ბავშვი შეეწირა...
-იკა გაჩუნდი გთხოვ..მაპატიე ვიცი ჩემი ბრალია..
-ვეღარაფერს ვუშველით..
ამ დროს ექთანიც შემოვიდა და იკას სთხოვა გასულიყო..
-გაბრძანდით გთხოვთ პაციენტს დასვენება სჭირდება..
იკამ შუბლზე მაკოცა და გარეთ გავიდა..
იმ დღეს იმაზე ვფიქრობდი თუ რატომ და რისთვის კვდებიან ადამიანები ათასი აზრი მიტრიალებდა თავში და ისე ჩამეძინა ვერც გავიგე,მეორე დღის 7 საათი იქნებოდა რომ გამომეღვიძა,ექთანი შემოვიდა და გამიღიმა
-როგორ ხარ თიკო??
-რავიცი ნორმალურად,
-თავი ხომ არ გტკივა??
-არა აღარ რა მჭირდა??
-ბევრი არაფერი ბედზე ხართ გადარჩენილი..
-მართლა?
-კი მართლა მანქანა ძალიან დამტვრეულია ძლივს გამოგიყვანეთ..
-მეორე მანქანაში იყო მსხვერპლი??
-არა არავინ დაშავებულა...
-კარგია ჩუმად ჩავილაპარაკე..
ექთანი მალე გავიდა საათს რომ შევხედე უკვე 9 ხდებოდა,რა მალე გავიდა დრო გავიფიქრე გულში,როცა კარების ხმა გავიგე ვიცოდი იკა არ იქნებოდა იმიტომ რომ ის სულ ერთი და იგივე დროს მოდიოდა
10 საათზე..
ამიტომ არავის ველოდებოდი როცა კარებში გუგა დავინახე..
-გუგა??
-როგორ ხარ თიკო??
გუგას გამოჩენა ნამდვილად არ მესიამოვნა,და სახეზე უსიამოვნო გამოხედვა შემეტყო..
-კარგად მადლობთ თავად??
-მადლობთ მეც..
-როგორ გაიგე რომ აქ ვიყავი??
-ხომ იცი ცუდი ამბები მალე ვრცელდება..
-ხო ეგ მართალია..თამომ გითხრა??
-არა
-აბა??
-არ ააქვს მაგას მნიშვნელობა...ნახე ყვავილები მოგიტანე..
ვცდილობდი გუგა მალე გასულიყო პალატიდან იმიტომ რომ ვიცოდი იკა ზუსტათ 10 საათზე აქ იქნებოდა...
-თიკო არ გესიამოვნა ჩემი აქ მოსვლა??
-არა..
-რატომ??
-გადაავლე ყველა შენს საქციელს თვალი და მიხვდები რატომაც..
-იცი? მაგაზე მინდოდა ლაპარაკი
-და მაგ თემაზე საავადმყოფოზე კარგი ადგილი ვერ მოძებნე??
-იცი?? და ამ დროს კარებში ნაცნობი სახე გამოიკვეთა იკა შემოვიდა გუგას დანახვაზე ფერი შეეცვალა,თვალები ჩაუსისხლიანდა,და კისრის ძარღვები დაეჭიმა..
-იკა???
-როგორ არის ჩემი სიხარული??
-კარგად იკა..
იკა მიხვდა რომ შემეშინდა მას ისეთი თვალებით ვუყურებდი თითქოს თალებით მამშვიდებდა დამშვიდდი,აქ არაფერს ვიზავო..
-გამარჯობა გუგა..
-გამარჯობა.. ვიცნობთ ერთმანეთს??
-კი შორიდან..
-მე რომ არ გიცნობ??
-მთავარია მე გიცნობ...
-ვინ ხარ თიკოსი??თიკო ვინაა? რატომ არ ვიცნობ??
-თიკოს რატომ ეკითხები?? მერე გამიცანი ირონიულად უთხრა იკამ..
გუგამ ხელი გაუწოდა იკამ ჩამოართვა,მარა გუგას სახე შეეცვალა თითქოს ხელი დაეძაბა,იკას და გუგას ხელებს დავხედე და გავოცდი.. ისე უჭერდნენ ერთმანეთს..
-იკა გთხოვ..
-თიკ ეხლავე დავბრუნდები.. წამოდი გუგა გარეთ..
გუგა უხმოდ გაჰყვა...
ზუსტად 1 კვირა ვიწექი თბილისის რესპუბლიკურ საავადმყოფოში..იკა ყოველდღე მოდიოდა და მნახულობდა მას თამოც მოყვებოდა..
უკვე გაწერის დღე დგებოდა როცა იკა შემოვიდა და მთხოვა იმ სახლში წავსულიყავი სანამ კარგად არ გამოვკეთდებოდი..რომელიც იკამ მაჩუქა ჯერ კიდევ მაშინ როცა ჩემთვის უცნობი ადამიანი იყო.. ვიცოდი
შეწინააღმდეგებას აზრი არ ქონდა და ისიც ვიცოდი ბოლოს მაინც დამითანხმებდა ამიტომ უბრალოდ ჩავალაგე ნივთები და მისაღებში გაწერის თანხმობას ველოდებოდით..როცა იკას ვკითხე..
-იკა რა მოხდა იმ დღეს გუგა რომ გაიყვანე??
-არაფერი ისეთი..
-იკა მატყუებ..
-არა არ გატყუებ უბრალოდ ცოტა გავისაუბრეთ..
-იკა მართლა გეკითხები რა მოხდა??
ამ დროს ექიმიც მოვიდა და გაწერის თანხმობა მომიტანა,მე და იკა გზაში ვიყავით როცა თამომ დამირეკა...
-თიიიკ იცი რა მოხდა??
-რა მოხდა ხომ მშვიდობაა? რანაირი ხმა გაქვს??
-თიიიკ ნიკა და გუგა...
-რაა ნიკა და გუგა რა მოხდა??
-არ ვიცი საავადმყოფოდან დამირეკეს ვიღაცეებთან ჩხუბი მოსვლიათ.. და დაჭრილები არიანო...
-რააა??
გაოცებული ვუყურებდი იკას იკა მანქანა გააჩერე.. იკამ უხმოდ მანქანა გააჩერა მაგრამ ერთხელ არ შემოუხედია,
-იკა რა მოხდა მომიყევი...
გაბრაზებული თვალებით ვუყურებდი
-არაფერი თქო...
-ამ არაფრით ადამიანები არ იჭრებიან და საავადმყოფოებში არ ხვდებიან გამაგებინე რა მოხდა ადამიანი არ ხარ???
იკამ ბოლოს ვეღარ მოითმინდა და დაიყვირა..
-იმ ნაბიჭვარს ვერ ვაპატიე შენთვის ხელის დადება,თიკო ყველას სისხლს დავლევ შენ თუ ვინმე რამეს გაწყენინებს,და ხელის დადებაზე ლაპარაკი ზედმეტია,ერთი ორი წავადე რა..
იკას ამ სიტყვებში იმხელა სიძულვილი ჩანდა,შემეშინდა ხო შემეშინდა მეც, კი შემეშინდა მიუხედავად იმისა ვიცოდი რომ მე არაფერს დამიშავებდა,ვიცოდი რომ მართლა ვუყვარდი
მაგრამ იმას ვერ ვხვდებოდი ასე როგორ გაიმეტა ადამიანი,ისე როგორ სცემა რომ საავადმყოფოში მოხვდა,ან ნიკამ რა დაუშავა...
-კი მაგრამ ნიკამ რა დაგიშავა?? ის რა შუაში იყო???ხომ იცოდი რომ თამოს შეყვარებული იყო??
-არა არ ვიცოდი იკა ისევ მატყუებ... ისევ მატყუებ...წამიყვანე სახლში..
-არა..
-წამიყვანე სახლში მეთქი..
იკას ასეთი არასოდეს ვუნახივარ,მიხვდა რაც არ უნდა ეთქვა არ მოვუსმენდი ამიტომ მანქანა მოაბრუნა,მთელი გზა ხმა არ ამომიღია მარტო იმაზე ვფიქრობდი რა მოხდა და რატომ..
-თიკო მითხარი რამე...
-თავი დამანებე რა..
-მართლა არ ვიცოდი ნიკაზე ყველაფერს გეფიცები...
-გუგასთან რომ წავკამათდი შემდეგ კი საათი დამინიშნა..მითხრა მარტო მოდიო..მეც მივედი და ეგ ორნი დამხვდნენ ის მანქანაში ელოდებოდა ბოლოს კი ეგ მოხდა...
პასუხი არ გამიცია უბრალოდ თვალი ავაცილე და ცას შევხედე..ვფიქრობდი ყველაფერზე ფიქრობდი იკაზე ვფიქრობდი გუგაზე თამოზე ნიკაზე,და ასევე ჩემ შვილზე..
სახლში რომ მივედი იკა მაშინვე წავიდა,მთელი ერთი კვირა სახლიდან არ გავდიოდი,არავის ზარებს არ ვპასუხობდი მხოლოდ თამო თუ ამოვიდოდა რამოდენიმე საათი შემდეგ კი საავადმყოფოში წავიდოდა.. ნიკასთან და გუგასთან მათზეც თამო მიყვებოდა..
თუ როგორ იყვნენ ერთ დღესაც მარტო ვიყავი და გარდერობს ვალაგებდი როცა კარებზე კაკუნი იყო..გავაღე და თორნიკე დამხვდა...გამიკვირდა მისი ვიზიტი ჩემთან..
-შემოდი თორნიკე როგორ ხარ??
-კარგად თიკო შენ როგორ ხარ??
-არამიშავს რავიცი მოდი დაჯექი..
-რამ შეგაწუხა??იკამ თუ გამოგგზავნა მაგაზე ლაპარაკიც არ მინდა..
-არა თიკო მინდა რაღაცაზე დაგელაპარაკო..
-კი მაგრამ რა ხდება??
-არ ვიცი როგორ გითხრა..
-რავიცი როგორც მოგიხერხდება...
-იცი თიკო??
-რა თორნიკე??
-ვიცი იკა გიყვარს,მაგრამ მე შენ მიყვარხარ...
გაგრძელება იქნება
იკა შემცოდებელი სახით მიყურებდა თითქოს რაღაც მოსწყვიტეს გულიდანო..
-თიკო რატომ არ მითხარი რომ ბავშვს ელოდებოდი??
-მაგის სათქმელად მოვდიოდი..
-დიდიხანია იცი??
-3 დღეა
-აქამდე რატომ არ მითხარი..
-არ ვიცი..არ ვცოდი როგორ მიიღებდი ამ ამბავს..
-რა გეგონა რომ უარს ვიტყოდი??
იკას გაბრაზება შევატყე და მივხვდი ლაპარაკის გაგრძელებას აზრი არ ქონდა ვიცოდი რომ ადრე უნდა მეთქვა..იმაზე ადრე ვიდრე მე ვვარაუდობდი..
-ხომ გითხარი თორნიკეს გამოგიგზავნი თქო რატომ მოინდომე მარტო წამოსვლა??
-მინდოდა მარტო წამოვსულიყავი არ ვიცი...
-გინდოდა და შენს მონდომებას ბავშვი შეეწირა...
-იკა გაჩუნდი გთხოვ..მაპატიე ვიცი ჩემი ბრალია..
-ვეღარაფერს ვუშველით..
ამ დროს ექთანიც შემოვიდა და იკას სთხოვა გასულიყო..
-გაბრძანდით გთხოვთ პაციენტს დასვენება სჭირდება..
იკამ შუბლზე მაკოცა და გარეთ გავიდა..
იმ დღეს იმაზე ვფიქრობდი თუ რატომ და რისთვის კვდებიან ადამიანები ათასი აზრი მიტრიალებდა თავში და ისე ჩამეძინა ვერც გავიგე,მეორე დღის 7 საათი იქნებოდა რომ გამომეღვიძა,ექთანი შემოვიდა და გამიღიმა
-როგორ ხარ თიკო??
-რავიცი ნორმალურად,
-თავი ხომ არ გტკივა??
-არა აღარ რა მჭირდა??
-ბევრი არაფერი ბედზე ხართ გადარჩენილი..
-მართლა?
-კი მართლა მანქანა ძალიან დამტვრეულია ძლივს გამოგიყვანეთ..
-მეორე მანქანაში იყო მსხვერპლი??
-არა არავინ დაშავებულა...
-კარგია ჩუმად ჩავილაპარაკე..
ექთანი მალე გავიდა საათს რომ შევხედე უკვე 9 ხდებოდა,რა მალე გავიდა დრო გავიფიქრე გულში,როცა კარების ხმა გავიგე ვიცოდი იკა არ იქნებოდა იმიტომ რომ ის სულ ერთი და იგივე დროს მოდიოდა
10 საათზე..
ამიტომ არავის ველოდებოდი როცა კარებში გუგა დავინახე..
-გუგა??
-როგორ ხარ თიკო??
გუგას გამოჩენა ნამდვილად არ მესიამოვნა,და სახეზე უსიამოვნო გამოხედვა შემეტყო..
-კარგად მადლობთ თავად??
-მადლობთ მეც..
-როგორ გაიგე რომ აქ ვიყავი??
-ხომ იცი ცუდი ამბები მალე ვრცელდება..
-ხო ეგ მართალია..თამომ გითხრა??
-არა
-აბა??
-არ ააქვს მაგას მნიშვნელობა...ნახე ყვავილები მოგიტანე..
ვცდილობდი გუგა მალე გასულიყო პალატიდან იმიტომ რომ ვიცოდი იკა ზუსტათ 10 საათზე აქ იქნებოდა...
-თიკო არ გესიამოვნა ჩემი აქ მოსვლა??
-არა..
-რატომ??
-გადაავლე ყველა შენს საქციელს თვალი და მიხვდები რატომაც..
-იცი? მაგაზე მინდოდა ლაპარაკი
-და მაგ თემაზე საავადმყოფოზე კარგი ადგილი ვერ მოძებნე??
-იცი?? და ამ დროს კარებში ნაცნობი სახე გამოიკვეთა იკა შემოვიდა გუგას დანახვაზე ფერი შეეცვალა,თვალები ჩაუსისხლიანდა,და კისრის ძარღვები დაეჭიმა..
-იკა???
-როგორ არის ჩემი სიხარული??
-კარგად იკა..
იკა მიხვდა რომ შემეშინდა მას ისეთი თვალებით ვუყურებდი თითქოს თალებით მამშვიდებდა დამშვიდდი,აქ არაფერს ვიზავო..
-გამარჯობა გუგა..
-გამარჯობა.. ვიცნობთ ერთმანეთს??
-კი შორიდან..
-მე რომ არ გიცნობ??
-მთავარია მე გიცნობ...
-ვინ ხარ თიკოსი??თიკო ვინაა? რატომ არ ვიცნობ??
-თიკოს რატომ ეკითხები?? მერე გამიცანი ირონიულად უთხრა იკამ..
გუგამ ხელი გაუწოდა იკამ ჩამოართვა,მარა გუგას სახე შეეცვალა თითქოს ხელი დაეძაბა,იკას და გუგას ხელებს დავხედე და გავოცდი.. ისე უჭერდნენ ერთმანეთს..
-იკა გთხოვ..
-თიკ ეხლავე დავბრუნდები.. წამოდი გუგა გარეთ..
გუგა უხმოდ გაჰყვა...
ზუსტად 1 კვირა ვიწექი თბილისის რესპუბლიკურ საავადმყოფოში..იკა ყოველდღე მოდიოდა და მნახულობდა მას თამოც მოყვებოდა..
უკვე გაწერის დღე დგებოდა როცა იკა შემოვიდა და მთხოვა იმ სახლში წავსულიყავი სანამ კარგად არ გამოვკეთდებოდი..რომელიც იკამ მაჩუქა ჯერ კიდევ მაშინ როცა ჩემთვის უცნობი ადამიანი იყო.. ვიცოდი
შეწინააღმდეგებას აზრი არ ქონდა და ისიც ვიცოდი ბოლოს მაინც დამითანხმებდა ამიტომ უბრალოდ ჩავალაგე ნივთები და მისაღებში გაწერის თანხმობას ველოდებოდით..როცა იკას ვკითხე..
-იკა რა მოხდა იმ დღეს გუგა რომ გაიყვანე??
-არაფერი ისეთი..
-იკა მატყუებ..
-არა არ გატყუებ უბრალოდ ცოტა გავისაუბრეთ..
-იკა მართლა გეკითხები რა მოხდა??
ამ დროს ექიმიც მოვიდა და გაწერის თანხმობა მომიტანა,მე და იკა გზაში ვიყავით როცა თამომ დამირეკა...
-თიიიკ იცი რა მოხდა??
-რა მოხდა ხომ მშვიდობაა? რანაირი ხმა გაქვს??
-თიიიკ ნიკა და გუგა...
-რაა ნიკა და გუგა რა მოხდა??
-არ ვიცი საავადმყოფოდან დამირეკეს ვიღაცეებთან ჩხუბი მოსვლიათ.. და დაჭრილები არიანო...
-რააა??
გაოცებული ვუყურებდი იკას იკა მანქანა გააჩერე.. იკამ უხმოდ მანქანა გააჩერა მაგრამ ერთხელ არ შემოუხედია,
-იკა რა მოხდა მომიყევი...
გაბრაზებული თვალებით ვუყურებდი
-არაფერი თქო...
-ამ არაფრით ადამიანები არ იჭრებიან და საავადმყოფოებში არ ხვდებიან გამაგებინე რა მოხდა ადამიანი არ ხარ???
იკამ ბოლოს ვეღარ მოითმინდა და დაიყვირა..
-იმ ნაბიჭვარს ვერ ვაპატიე შენთვის ხელის დადება,თიკო ყველას სისხლს დავლევ შენ თუ ვინმე რამეს გაწყენინებს,და ხელის დადებაზე ლაპარაკი ზედმეტია,ერთი ორი წავადე რა..
იკას ამ სიტყვებში იმხელა სიძულვილი ჩანდა,შემეშინდა ხო შემეშინდა მეც, კი შემეშინდა მიუხედავად იმისა ვიცოდი რომ მე არაფერს დამიშავებდა,ვიცოდი რომ მართლა ვუყვარდი
მაგრამ იმას ვერ ვხვდებოდი ასე როგორ გაიმეტა ადამიანი,ისე როგორ სცემა რომ საავადმყოფოში მოხვდა,ან ნიკამ რა დაუშავა...
-კი მაგრამ ნიკამ რა დაგიშავა?? ის რა შუაში იყო???ხომ იცოდი რომ თამოს შეყვარებული იყო??
-არა არ ვიცოდი იკა ისევ მატყუებ... ისევ მატყუებ...წამიყვანე სახლში..
-არა..
-წამიყვანე სახლში მეთქი..
იკას ასეთი არასოდეს ვუნახივარ,მიხვდა რაც არ უნდა ეთქვა არ მოვუსმენდი ამიტომ მანქანა მოაბრუნა,მთელი გზა ხმა არ ამომიღია მარტო იმაზე ვფიქრობდი რა მოხდა და რატომ..
-თიკო მითხარი რამე...
-თავი დამანებე რა..
-მართლა არ ვიცოდი ნიკაზე ყველაფერს გეფიცები...
-გუგასთან რომ წავკამათდი შემდეგ კი საათი დამინიშნა..მითხრა მარტო მოდიო..მეც მივედი და ეგ ორნი დამხვდნენ ის მანქანაში ელოდებოდა ბოლოს კი ეგ მოხდა...
პასუხი არ გამიცია უბრალოდ თვალი ავაცილე და ცას შევხედე..ვფიქრობდი ყველაფერზე ფიქრობდი იკაზე ვფიქრობდი გუგაზე თამოზე ნიკაზე,და ასევე ჩემ შვილზე..
სახლში რომ მივედი იკა მაშინვე წავიდა,მთელი ერთი კვირა სახლიდან არ გავდიოდი,არავის ზარებს არ ვპასუხობდი მხოლოდ თამო თუ ამოვიდოდა რამოდენიმე საათი შემდეგ კი საავადმყოფოში წავიდოდა.. ნიკასთან და გუგასთან მათზეც თამო მიყვებოდა..
თუ როგორ იყვნენ ერთ დღესაც მარტო ვიყავი და გარდერობს ვალაგებდი როცა კარებზე კაკუნი იყო..გავაღე და თორნიკე დამხვდა...გამიკვირდა მისი ვიზიტი ჩემთან..
-შემოდი თორნიკე როგორ ხარ??
-კარგად თიკო შენ როგორ ხარ??
-არამიშავს რავიცი მოდი დაჯექი..
-რამ შეგაწუხა??იკამ თუ გამოგგზავნა მაგაზე ლაპარაკიც არ მინდა..
-არა თიკო მინდა რაღაცაზე დაგელაპარაკო..
-კი მაგრამ რა ხდება??
-არ ვიცი როგორ გითხრა..
-რავიცი როგორც მოგიხერხდება...
-იცი თიკო??
-რა თორნიკე??
-ვიცი იკა გიყვარს,მაგრამ მე შენ მიყვარხარ...
გაგრძელება იქნება
