კოტიკო თოლორაია "თავისნაირ გიჟზე" დაქორწინდა
5 130 ნახვა
შოუმენმა კოტიკო თოლორაიამ სულ ცოტა ხნის წინ, 10 ნოემბერს, ცოლი მოიყვანა – მარიამ აბდუშელიშვილი. პატარძალი 20 წლისაა და 8 წელია, რაც ამერიკაში ცხოვრობს, იქ მუსიკათმცოდნეობას ეუფლება, საქართველოში ზაფხულობით ჩამოდის. მათი რომანი 4 წელი გრძელდებოდა, დაქორწინება კი სპონტანურად გადაწყვიტეს. ხელისმოწერა სიღნაღში გაიმართა. ქორწილი, როგორზეც ოცნებობდნენ, ვიწრო წრეში გადაიხადეს და ისე მოეწონათ, გამეორებას აპირებენ.
– პირველ რიგში, დაქორწინებას გილოცავთ! მარიამ, კოტიკოს ყველა კარგად იცნობს, თქვენზე გვიამბეთ, რითი ხართ დაკავებული.
მარიამი: 3 წლიდან ვმღერი, 6 წლიდან ფორტეპიანოს დავეუფლე. 12 წლის ვიყავი, ამერიკაში რომ წავედი. კოლეჯის დამთავრებამდე ერთი წელი დამრჩა და მერე სამუდამოდ ჩამოვალ საქართველოში.
– ერთი ამერიკაში იყავით, მეორე – საქართველოში, ერთმანეთთან დაახლოება როგორ მოახერხეთ?
კოტიკო: მე უფრო დიდი ხანია, მარიამს ვიცნობ. მახსოვს მისი პირველი ნაბიჯები ქართულ შოუბიზნესში. მაშინ ტელევიზიაში მეც ახალი სახე ვიყავი. ვიცოდი, რომ ნიჭიერი მომღერალი და საყვარელი ადამიანი იყო, მაგრამ პირადად არ ვიცნობდი. მერე ერთმანეთი გავიცანით. მარიამი ფართო აუდიტორიამ რეპერ ძვალთან ერთად ჩაწერილი დუეტით გაიცნო. კლიპის გადაღებაზე ერთად ვიყავით. საქართველოში რომ ჩამოდიოდა, სულ ერთად დავდიოდით. თამამად ვამბობ, რომ ჩამოყალიბებული მომღერალია. როცა გავიცანი, მივხვდი, რომ ზუსტად ჩემნაირი გიჟი იყო! ორივე არაამქვეყნიურები ვართ. ამან უფრო დაგვაახლოვა. "ფეისბუქის" და "სკაიპის" გამომგონებლები დალოცოს ღმერთმა! ამერიკაში ინტერნეტით ვეკონტაქტებოდი.
– გაცნობისთანავე გაჩნდა გრძნობა?
კოტიკო: მაშინვე მივხვდი, რომ მასთან თავს ძალიან კარგად ვგრძნობდი. ოჯახის შექმნაზე არ გვიფიქრია, იმით ვიყავით ბედნიერები, რომ ერთმანეთთან ყოფნა შეგვეძლო, ერთნაირი ხასიათი გვქონდა და ორივეს ერთნაირი სიგიჟეები გვიყვარდა. მარიამი მეორედ რომ წავიდა საქართველოდან, მივხვდი, ეს ადამიანი მაკლდა და "ფეისბუქით" მიმოწერა უკვე აღარ მაკმაყოფილებდა. მარიამისგანაც მივხვდი, რომ ჩემ მიმართ გულგრილი არ იყო და ასე ნელ–ნელა ავაწყვეთ ურთიერთობა.
მარიამი: ამერიკაში რომ ჩავდიოდი, ვხვდებოდი, როგორ მენატრებოდა. ერთი სული მქონდა, როდის დავბრუნდებოდი.
– მარიამ, ამერიკაში როგორია თქვენი ყოველდღიურობა?
მარიამი: მართალია, ჩემი მშობლები იქ არიან, მაგრამ მე მარტო ვცხოვრობ. ყოველდღიურად კოლეჯში დავდივარ. ბევრი მეგობარი მყავს. ვცხოვრობ მუსიკით, მხიარულად. ყოველდღე შოუებია, სულ რაღაც ხდება. იქ ძალიან აქტიურად ვცხოვრობ, მაგრამ როგორი დაკავებულიც უნდა ვიყო, საქართველო სულ მენატრება, ამიტომ წელიწადში ერთხელ მაინც აუცილებლად ჩამოვდივარ.
– დაქორწინება როგორ გადაწყვიტეთ? კოტიკო, მგონია, რომ თქვენ არ ხართ ის ადამიანი, ვინც მარიამის ხელს ტრადიციულად ითხოვდა.
კოტიკო: მთელი ჩემი სამეგობრო ზუსტად იმავეს მეუბნება. ვფიქრობდი, რომ ადრე თუ გვიან დადგებოდა დრო, როდესაც მარიამის ხელი უნდა მეთხოვა, მაგრამ მეგონა, ეს მაშინ მოხდებოდა, როდესაც კოლეჯს დაამთავრებდა. დაახლოებით ერთი თვის წინ მარიამი მოულოდნელად ჩამოვიდა საქართველოში, მე არ ვიცოდი. ზუსტად იმ დროს საზღვარგარეთ წავედი, რომ ვარშავის უნივერსიტეტში ტელეჟურნალისტიკაზე ჩამებარებინა. რომ მივფრინავდი, იმ ღამეს მარიამის და შემხვდა და მითხრა, ჩემი და ჩამოვიდაო. მანქანაში ვჯდებოდი და აეროპორტში მივდიოდი, ისეთი ქაოსი იყო, ნორმალურად ვერც მივხვდი, რა მითხრა. იქ რომ ჩავედი, "ფეისბუქზე" მარიამისგან მოწერილი უზარმაზარი წერილი დამხვდა, მწერდა: "შე დეგენერატო, გათახსირებულო...". ვუთხარი, გოგო, არ ვიცოდი, მანდ თუ იყავი, ჩამოვალ–მეთქი. სანამ ჩამოვიდოდი, მარიამს ვუთხარი, ხომ ხედავ, ცალ–ცალკე აღარ შეგვიძლია–მეთქი. მოკლედ, ჩვენი ოთხწლიანი ტანჯვა–წამება ასე დაგვირგვინდა ქორწილით.
– კოტიკო, თქვენთან ბოლოს რომ ჩავწერე ინტერვიუ, მითხარით, შეყვარებული ვარ, მაგრამ მის ვინაობას არ ვიტყვიო. რატომ მალავდით?
კოტიკო: ასეთ შემთხვევებში იმდენი არაკეთილმოსურნე ჩნდება, რომ მაქსიმალურად ვეცადე, ამ სიყვარულს გავფრთხილებოდი. მაქვს გამოცდილება, თუ რა შედეგით მთავრდება "გაბაზრებული" ურთიერთობა. ამიტომ მარიამს ბოლომდე მოვუფრთხილდი და მხოლოდ მაშინ გაიგო ყველამ, როდესაც ქორწილის დღე დავნიშნეთ.
– თქვენი ოჯახისთვისაც მოულოდნელი იყო ეს გადაწყვეტილება?
კოტიკო: დედაჩემს ძალიან უნდოდა, ოჯახი შემექმნა, მაგრამ ვეუბნებოდი, სანამ ნამდვილი, წრფელი გრძნობა არ მეწვევა, არ დავქორწინდები–მეთქი.
მე და მარიამმა ქორწილის მეორე დილით რომ გავიღვიძეთ, აღარ ვიცოდით, ერთმანეთისთვის როგორ გვესიამოვნებინა. მარიამმა მითხრა, წავალ, საჭმელს მოგიტანო და საწოლში მომართვა. ოთახში რომ შემოვიდა ხელდამშვენებული, ვუთხარი, ახლა გაჩერდი, გადი და თავიდან შემოდი–მეთქი. მეორედ რომ შემოვიდა, ვიდეო გადავუღე, როგორ მომართვა საწოლში საუზმე. მერე ეს ვიდეო დედას ვაჩვენე და იმ წუთში ყველაზე ბედნიერი იყო. მეუბნებოდა, ცოლმა ისე რომ არ მოგიაროს, როგორც მე გივლი, გავგიჟდებიო. ახლა დარწმუნებულია, რომ მარიამიც არანაკლებად მომივლის.
– ამერიკიდან თუ გყავდათ სტუმრები?
მარიამი: სამწუხაროდ, დედაჩემიც კი ვერ ჩამოვიდა ჩვენს ქორწილში, არადა ძალიან უნდოდა. მთხოვა, დამელოდეთ, ჩამოვალო, მაგრამ რა ვქნათ, მას კი არა, ვერავის დაველოდეთ.
კოტიკო: ჩემი ძმაც არ ყოფილა (სოსო თოლორაია. ავტ.). როცა ჩამოვლენ, მათთვის სხვა ქორწილი გადავიხადოთ. ისე "გაგვისწორდა" ქორწილის დღე, რომ ბევრი ქორწილის გადახდას ვაპირებთ. მხოლოდ ხელი გვაქვს მოწერილი და როცა ისინი ჩამოვლენ, ჯვარს დავიწერთ.
– როგორი იყო თქვენი ქორწილი?
მარიამი: ყველაფერი ძალიან ლამაზი იყო. ზუსტად ისეთი ქორწილი გვქონდა, როგორიც მინდოდა. ორსართულიანი სახლი დავიქირავეთ თავისი ტერასით, ბუხრებით. ჩემი საქორწილო კაბაც უზომოდ მომწონს. ვიწრო წრეში გავაკეთეთ. უახლოესი ადამიანები გვყავდნენ სტუმრად.
კოტიკო: ტრადიციული ქორწილი არ გვქონია თამადებით და გადაბმული სუფრებით. ჩემი მეგობარი იყო დიჯეი და მთელი ღამე ვცეკვავდით. მარიამს თეთრი კედები ეცვა, მე შავი კედებით ვიყავი. სიღნაღში რამდენიმე დღე დავრჩით, მაგრად გავერთეთ. სტუმრებიც ძალიან კმაყოფილები იყვნენ. შემთხვევით ვისარგებლებ და ვიტყვი, რომ რაღაც მიზეზების გამო ვიღაცეები გამომრჩნენ. ალბათ ძალიან ბევრს დასწყდა გული, მაგრამ რა ვქნა, ყველაფერი ისე სპონტანურად დავგეგმეთ, ყველას დაპატიჟება ვერ მოვასწარით. გაზაფხულზე ბუნებაში დიდ ქორწილს გადავიხდით, ყველას ერთად მაშინ დავპატიჟებთ.
– სიყვარული და "გიჟობა" კარგია, მაგრამ ოჯახი მაინც სხვა პასუხისმგებლობას მოითხოვს. კოტიკო, როგორ ფიქრობთ, მარიამი კარგად გიცნობთ, კარგად გაგიგებთ?
კოტიკო: კი, მარიამმა ზუსტად იცის, ახალგაღვიძებული როგორი ვარ, როცა ცუდ ხასიათზე ვარ, რა მშველის... ჩვენ რომ ხასიათი შეგვეცვალოს, არა მგონია, ასე კარგად გავუგოთ ერთმანეთს. ჩვენ არ გვაქვს ისეთი ცოლქმრობა, რომ ჩამოწერილ გეგმებს მივყვეთ, ჩვენ ვართ გიჟები და სწორედ ამიტომ შეგვიყვარდა ერთმანეთი. რაც გვინდა, იმას ვაკეთებთ, არავისზე ვართ დაყრდნობილი.
– ცალკე ცხოვრობთ?
კოტიკო: კი. სახლი ვნახეთ და ამ ინტერვიუს შემდეგ იქ წავალთ, რომ მოვაწესრიგოთ. ჩვენი მთელი მუღამი ის არის, რომ მარტოები ვიყოთ, ჩვენი მეგობრები ხშირად გვესტუმრონ, ჩემი ძმისშვილი და მარიამის დისშვილი მოვიდნენ და ერთ დიდ ოჯახად ვიცხოვროთ. ბევრი მეგობარი, ბევრი გართობა, ინტიმი, საჭმელები... და ასე იქნება სულ!
ქეთი დინოშვილი
– პირველ რიგში, დაქორწინებას გილოცავთ! მარიამ, კოტიკოს ყველა კარგად იცნობს, თქვენზე გვიამბეთ, რითი ხართ დაკავებული.
მარიამი: 3 წლიდან ვმღერი, 6 წლიდან ფორტეპიანოს დავეუფლე. 12 წლის ვიყავი, ამერიკაში რომ წავედი. კოლეჯის დამთავრებამდე ერთი წელი დამრჩა და მერე სამუდამოდ ჩამოვალ საქართველოში.
– ერთი ამერიკაში იყავით, მეორე – საქართველოში, ერთმანეთთან დაახლოება როგორ მოახერხეთ?
კოტიკო: მე უფრო დიდი ხანია, მარიამს ვიცნობ. მახსოვს მისი პირველი ნაბიჯები ქართულ შოუბიზნესში. მაშინ ტელევიზიაში მეც ახალი სახე ვიყავი. ვიცოდი, რომ ნიჭიერი მომღერალი და საყვარელი ადამიანი იყო, მაგრამ პირადად არ ვიცნობდი. მერე ერთმანეთი გავიცანით. მარიამი ფართო აუდიტორიამ რეპერ ძვალთან ერთად ჩაწერილი დუეტით გაიცნო. კლიპის გადაღებაზე ერთად ვიყავით. საქართველოში რომ ჩამოდიოდა, სულ ერთად დავდიოდით. თამამად ვამბობ, რომ ჩამოყალიბებული მომღერალია. როცა გავიცანი, მივხვდი, რომ ზუსტად ჩემნაირი გიჟი იყო! ორივე არაამქვეყნიურები ვართ. ამან უფრო დაგვაახლოვა. "ფეისბუქის" და "სკაიპის" გამომგონებლები დალოცოს ღმერთმა! ამერიკაში ინტერნეტით ვეკონტაქტებოდი.
– გაცნობისთანავე გაჩნდა გრძნობა?
კოტიკო: მაშინვე მივხვდი, რომ მასთან თავს ძალიან კარგად ვგრძნობდი. ოჯახის შექმნაზე არ გვიფიქრია, იმით ვიყავით ბედნიერები, რომ ერთმანეთთან ყოფნა შეგვეძლო, ერთნაირი ხასიათი გვქონდა და ორივეს ერთნაირი სიგიჟეები გვიყვარდა. მარიამი მეორედ რომ წავიდა საქართველოდან, მივხვდი, ეს ადამიანი მაკლდა და "ფეისბუქით" მიმოწერა უკვე აღარ მაკმაყოფილებდა. მარიამისგანაც მივხვდი, რომ ჩემ მიმართ გულგრილი არ იყო და ასე ნელ–ნელა ავაწყვეთ ურთიერთობა.
მარიამი: ამერიკაში რომ ჩავდიოდი, ვხვდებოდი, როგორ მენატრებოდა. ერთი სული მქონდა, როდის დავბრუნდებოდი.
– მარიამ, ამერიკაში როგორია თქვენი ყოველდღიურობა?
მარიამი: მართალია, ჩემი მშობლები იქ არიან, მაგრამ მე მარტო ვცხოვრობ. ყოველდღიურად კოლეჯში დავდივარ. ბევრი მეგობარი მყავს. ვცხოვრობ მუსიკით, მხიარულად. ყოველდღე შოუებია, სულ რაღაც ხდება. იქ ძალიან აქტიურად ვცხოვრობ, მაგრამ როგორი დაკავებულიც უნდა ვიყო, საქართველო სულ მენატრება, ამიტომ წელიწადში ერთხელ მაინც აუცილებლად ჩამოვდივარ.
– დაქორწინება როგორ გადაწყვიტეთ? კოტიკო, მგონია, რომ თქვენ არ ხართ ის ადამიანი, ვინც მარიამის ხელს ტრადიციულად ითხოვდა.
კოტიკო: მთელი ჩემი სამეგობრო ზუსტად იმავეს მეუბნება. ვფიქრობდი, რომ ადრე თუ გვიან დადგებოდა დრო, როდესაც მარიამის ხელი უნდა მეთხოვა, მაგრამ მეგონა, ეს მაშინ მოხდებოდა, როდესაც კოლეჯს დაამთავრებდა. დაახლოებით ერთი თვის წინ მარიამი მოულოდნელად ჩამოვიდა საქართველოში, მე არ ვიცოდი. ზუსტად იმ დროს საზღვარგარეთ წავედი, რომ ვარშავის უნივერსიტეტში ტელეჟურნალისტიკაზე ჩამებარებინა. რომ მივფრინავდი, იმ ღამეს მარიამის და შემხვდა და მითხრა, ჩემი და ჩამოვიდაო. მანქანაში ვჯდებოდი და აეროპორტში მივდიოდი, ისეთი ქაოსი იყო, ნორმალურად ვერც მივხვდი, რა მითხრა. იქ რომ ჩავედი, "ფეისბუქზე" მარიამისგან მოწერილი უზარმაზარი წერილი დამხვდა, მწერდა: "შე დეგენერატო, გათახსირებულო...". ვუთხარი, გოგო, არ ვიცოდი, მანდ თუ იყავი, ჩამოვალ–მეთქი. სანამ ჩამოვიდოდი, მარიამს ვუთხარი, ხომ ხედავ, ცალ–ცალკე აღარ შეგვიძლია–მეთქი. მოკლედ, ჩვენი ოთხწლიანი ტანჯვა–წამება ასე დაგვირგვინდა ქორწილით.
– კოტიკო, თქვენთან ბოლოს რომ ჩავწერე ინტერვიუ, მითხარით, შეყვარებული ვარ, მაგრამ მის ვინაობას არ ვიტყვიო. რატომ მალავდით?
კოტიკო: ასეთ შემთხვევებში იმდენი არაკეთილმოსურნე ჩნდება, რომ მაქსიმალურად ვეცადე, ამ სიყვარულს გავფრთხილებოდი. მაქვს გამოცდილება, თუ რა შედეგით მთავრდება "გაბაზრებული" ურთიერთობა. ამიტომ მარიამს ბოლომდე მოვუფრთხილდი და მხოლოდ მაშინ გაიგო ყველამ, როდესაც ქორწილის დღე დავნიშნეთ.
– თქვენი ოჯახისთვისაც მოულოდნელი იყო ეს გადაწყვეტილება?
კოტიკო: დედაჩემს ძალიან უნდოდა, ოჯახი შემექმნა, მაგრამ ვეუბნებოდი, სანამ ნამდვილი, წრფელი გრძნობა არ მეწვევა, არ დავქორწინდები–მეთქი.
მე და მარიამმა ქორწილის მეორე დილით რომ გავიღვიძეთ, აღარ ვიცოდით, ერთმანეთისთვის როგორ გვესიამოვნებინა. მარიამმა მითხრა, წავალ, საჭმელს მოგიტანო და საწოლში მომართვა. ოთახში რომ შემოვიდა ხელდამშვენებული, ვუთხარი, ახლა გაჩერდი, გადი და თავიდან შემოდი–მეთქი. მეორედ რომ შემოვიდა, ვიდეო გადავუღე, როგორ მომართვა საწოლში საუზმე. მერე ეს ვიდეო დედას ვაჩვენე და იმ წუთში ყველაზე ბედნიერი იყო. მეუბნებოდა, ცოლმა ისე რომ არ მოგიაროს, როგორც მე გივლი, გავგიჟდებიო. ახლა დარწმუნებულია, რომ მარიამიც არანაკლებად მომივლის.
– ამერიკიდან თუ გყავდათ სტუმრები?
მარიამი: სამწუხაროდ, დედაჩემიც კი ვერ ჩამოვიდა ჩვენს ქორწილში, არადა ძალიან უნდოდა. მთხოვა, დამელოდეთ, ჩამოვალო, მაგრამ რა ვქნათ, მას კი არა, ვერავის დაველოდეთ.
კოტიკო: ჩემი ძმაც არ ყოფილა (სოსო თოლორაია. ავტ.). როცა ჩამოვლენ, მათთვის სხვა ქორწილი გადავიხადოთ. ისე "გაგვისწორდა" ქორწილის დღე, რომ ბევრი ქორწილის გადახდას ვაპირებთ. მხოლოდ ხელი გვაქვს მოწერილი და როცა ისინი ჩამოვლენ, ჯვარს დავიწერთ.
– როგორი იყო თქვენი ქორწილი?
მარიამი: ყველაფერი ძალიან ლამაზი იყო. ზუსტად ისეთი ქორწილი გვქონდა, როგორიც მინდოდა. ორსართულიანი სახლი დავიქირავეთ თავისი ტერასით, ბუხრებით. ჩემი საქორწილო კაბაც უზომოდ მომწონს. ვიწრო წრეში გავაკეთეთ. უახლოესი ადამიანები გვყავდნენ სტუმრად.
კოტიკო: ტრადიციული ქორწილი არ გვქონია თამადებით და გადაბმული სუფრებით. ჩემი მეგობარი იყო დიჯეი და მთელი ღამე ვცეკვავდით. მარიამს თეთრი კედები ეცვა, მე შავი კედებით ვიყავი. სიღნაღში რამდენიმე დღე დავრჩით, მაგრად გავერთეთ. სტუმრებიც ძალიან კმაყოფილები იყვნენ. შემთხვევით ვისარგებლებ და ვიტყვი, რომ რაღაც მიზეზების გამო ვიღაცეები გამომრჩნენ. ალბათ ძალიან ბევრს დასწყდა გული, მაგრამ რა ვქნა, ყველაფერი ისე სპონტანურად დავგეგმეთ, ყველას დაპატიჟება ვერ მოვასწარით. გაზაფხულზე ბუნებაში დიდ ქორწილს გადავიხდით, ყველას ერთად მაშინ დავპატიჟებთ.
– სიყვარული და "გიჟობა" კარგია, მაგრამ ოჯახი მაინც სხვა პასუხისმგებლობას მოითხოვს. კოტიკო, როგორ ფიქრობთ, მარიამი კარგად გიცნობთ, კარგად გაგიგებთ?
კოტიკო: კი, მარიამმა ზუსტად იცის, ახალგაღვიძებული როგორი ვარ, როცა ცუდ ხასიათზე ვარ, რა მშველის... ჩვენ რომ ხასიათი შეგვეცვალოს, არა მგონია, ასე კარგად გავუგოთ ერთმანეთს. ჩვენ არ გვაქვს ისეთი ცოლქმრობა, რომ ჩამოწერილ გეგმებს მივყვეთ, ჩვენ ვართ გიჟები და სწორედ ამიტომ შეგვიყვარდა ერთმანეთი. რაც გვინდა, იმას ვაკეთებთ, არავისზე ვართ დაყრდნობილი.
– ცალკე ცხოვრობთ?
კოტიკო: კი. სახლი ვნახეთ და ამ ინტერვიუს შემდეგ იქ წავალთ, რომ მოვაწესრიგოთ. ჩვენი მთელი მუღამი ის არის, რომ მარტოები ვიყოთ, ჩვენი მეგობრები ხშირად გვესტუმრონ, ჩემი ძმისშვილი და მარიამის დისშვილი მოვიდნენ და ერთ დიდ ოჯახად ვიცხოვროთ. ბევრი მეგობარი, ბევრი გართობა, ინტიმი, საჭმელები... და ასე იქნება სულ!
ქეთი დინოშვილი
