ჩემი ხარ.... (12)

-იკა როგორ ხარ??
-კარგად სიხარული შენ??
-იკა შეგიძლია მოხვიდე ჩემთან??
-კი მოვალ ჯერ რაღაც საქმე მაქვს..
-კარგი გელოდები..
მანამდე თამოს დავურეკე ვთხოვე ამოსულიყო ..ზარის შემდეგ რამოდენიმე წუთში თამოც და იკაც ჩემი კარის ზღურბლზე იდგნენ ვა ერთად და ორივეს გავუღიმე შემოდით რას დამდგარხართ,,,
თამო შეშინებული იყო რამე ხომ არ მოხდაო, იკასაც შეშინებული სახე ჰქონდა თამო რომ დაინახა..
-რა ხდება თიკო??
-არაფერი მომენატრეთ..
-კარგი რას კაიფობ დაიძაბა თამო..
-კარგი რაიყო ვხუმრობ დასხედით რაღაც უნდა გითხრათ..
-ხო მშვიდობაა??
ინტერესით მკითხა იკამ..
-იცით? მალე თამ შენ ნათლია გახდები,იკა შენ კი მამა..
გაოგნებულები მიყურებდნენ ორივე ვერ გაეგოთ რა ხდებოდა..
-თიკო რა ხდება ამიხსენი... ხუმრობ??
-არა იკა არ ვხუმრობ მართალია...
თამო გახარებული მეცა მკოცნიდა და მუცელზე მეფერებოდა ვაიმე რა მაგარია ვაიმე არ მჯერაო..
იკა დინჯად მიყურებდა,მისი ეს ქმედება ვერ გამეგო თამო რომ დაჯდა და თავისთის სახელს იგონებდა უკვე...
-იკა არ გაგიხარდა??
-არ ვიცი რა გითხრა ეს მოულოდნელი იყო ჩემთვის..
თიკ მე იქეთ გავალ თქვენ ისაუბრეთ თამო მიხვდა ყველაფერს..
-არ გაგიხარდა??
-თიკო შენ ჩემი ცხოვრება იცი ისიც იცი რომ არ მინდა საფრთხეში რომელიმე ჩაგაგდოთ..ისიც კარგად იცი არ ვიცი ხვალ მე აქ ვიქნები თუ სხვაგან..
-კი მაგრამ..
-მომისმინე ერთ წამს უბრალოდ მე მაგ ბავშვს ვაღიარებ გვარსაც მივცემ მაგრამ რომ ვთქვა რომ გამიხარდა მოგატყუებ ალბათ..
იკას ამ ნათქვამმა ისე იმოქმედა თითქოს მდუღარე გადამასხეს თავზეო..
-იკა ის შენი შვილია..
-ვიცი თიკო ეჭვიც არ მეპარება..
-იკა არ ვაპირებ ამ ბავშვის მოცილებას..
-არც გთხოვ.. რომ მოიშორო გაგაყოლებ თან..
-აბა რატომ ასეთი რეაქცია??
-არ ველოდი მოულოდნელი იყო..
მთელი 8 თვე ამ დღის შემდეგ იკა გვერდიდან არ მშორდებოდა.. ყველაფერი რაც მჭირდებოდა მოჰქონდა,თამო კი სადაც ბავშვის ტანსაცმელს ნახულობდა ყიდულობდა,იმდენი დაუგროვდა ისიც არ ვიცოდი ყველას ჩავაცმევდი თუ არა..
ბავშვს ოთახი გამოვუყავი პატარა საწოლი კარადა და სათამაშოები დავალაგე ეხოზე არ წავედი მინდოდა სურპრიზად დამეტოვებინა ტანსაცმელს კი ისეთს ვარჩევდით რომელსაც გოგოსაც ჩავაცმევდით და ბიჭსაც...
ბოლო თვეში თამო გვერდიდან არ მშორდებოდა,ღამე ჩემთან რჩებოდა,უკვე 1 აგვისტოს ღამის 4 საათი იქნებოდა მუცელი რომ წამომტკივდა და თამო გავაღვიძე..
-თამ გაიღვიძე რა.. თაამმმ
-რა გჭირს თიკო??
-თამ მუცელი მტკივაააა...

თამო გაგიჯებული ეცა ტელეფონს და სასწრაფოს დაურეკა შემდეგ კი იკას უთხრა სად მივდიოდით,ამ დროს სასწრაფოც მოვიდა და თბილისის მე 4 სამშობიაროში წამიყვანეს,რომ მივედით იკა უკვე იქ დაგვხვდა თავის 3 ძმაკაცთან ერთად..
ბლოკში მალევე ამიყვანეს და დაახლოებით დილის 7 საათზე პატარა ბარბარე დაიბადა.. სახელი თავიდანვე გადაწყვეტილი მქონდა თუ გოგო დაიბადებოდა ბარბარე უნდა დამერქმია თუ ბიჭი ანრი.. მთელი ამ დროის განმავლობაში თამო და იკა ნერვიულობისგან აქეთ იქეთ გამოდიოდნენ..
უკვე 9 საათზე პალატაში გადამიყვანეს და ბარბარე გვერდით მომიწვინეს..საოცარი ყოფილა დედობრივი გრძნობა მიუხედავად იმსა რომ ძალიან დაღლილი ვიყავი.. ბარბარეს ვუყურებდი და ვეფერებოდი..
ძალიან გავდა იკას მისნაირი თვალები და ტუჩები ჰქონდა ჩემი კი ცხვირი.. მოქერაო თმა ჰქონდა..და მომწვანო თვალები.. 3.300 დაიბადა სიგრძეში კი 50 სმ
უკვე 10 საათი იყო ბარბარე რომ წაიყვანეს და გამოუცვალეს..მალე ექთანი შემოვიდა უკან კი იკა და თამო მოყვნენ..
-ჩემი სიხარულიიიიი დედა გახდააააა მეცა თამო..
-ვაიმე თამო გეხვეწები ნუ ყვირიხარ თორე თავი მისკდება ისედაც..
-კაი ხო ჩემი ბუზღუნა..
-როგორ ხარ თიკო?? სადაა ბავშვი?
-გაიყვანეს გამოუცვლიან და მომიყვანენ რომ ვაჭამო..
ამ დროს ექთანიც შემოვიდა და მითხრა აჭამე ტიროდა წეღანო..
-გვერძე მივიწვინე და მკერდი მივადე პირთან ისე დაეწაფა რო შესძლებოდა ალბათ მთლიანად ჩაიდებდა..
იკა ისეთი უყურებდა ვერ იჯერებდა რომ თავისი იყო.. თამო შორიდან ეფერებოდა და ეხვეწებოდა.. მორჩი რა... აგიყვანო უნდაო..
-გოგო უი მართლა რას არქმევ?? ბავშვს დავხედე და აუხედავად ვუპასუხე...
-ბარბარეს..
-ბარბარე?? ლამაზი სახელია.. ჩაილაპარაკა იკამ ამ დროს მორჩა ჭამას და პირი რომ მოვწმინდე იკამ მთხოვა
-შეიძლება ავიყვანო??
-რას მეკიტხები შენი შვილია ოღონდ ფრთხილად ახალი ნაჭამია მუცელზე ხელი არ მოუჭირო..
-ბარბარე.. ჩემი ლამაზი დედასავით ლამაზია..
-თიკო როგორ გავს იკას ხო??
-ხო რო დავხედე მაშინვე მივამსგავსე..
-ჩემი ნათლულიაა... პირველი ნათლულიიიი ვაიმე არ მჯერააააა
იკა ისე გაერთო ბვშვთან აღარ მიდიოდა.. მაგრამ ექთანი შემოვიდა და უთხრა რომ უნდა წასულიყვნენ..
ის ღამე არ დამიძინია ბარბარეს დავყურებდი ყოველ განძრევაზე გადავხედავდი ხოლმე..4 დღე გამაჩერეს შემდეგ კი მე და ჩემი შვილი გამოგვწერეს ამ 4 დღის განმავლობაში იკა ყოველდღე მოდიოდა და ისეთი რარაცებიი მოჰქონდა რასაც მერე ვყრიდი რადგან
ბავშვს აწყენდა..ყოველ მოსვლაზე შოკოლადები მოჰქონდა თითქოს მჭამელი ვიყავი შემდეგ ვეჩხუბე კაი ნუღა მოგაქვს მაინც სხვებს ვაძლევ ისინი ვინც ძუძუს არ აჭმევენ თქო..
4 დღეს იკა და თამო მანქანით დაგვხვდნენ მე და ბარბის.. ხო ბარბის ვეძახდი ჩემს ანგელოზს..
სახლში 15 წუთში ვიყავით იკას და თამოს უკვე ოთახი სრულად გაემზადებინათ მთელი გზა თამოს ეჭირა და ეთამაშებოდა..
-დიდი გოგო რომ გაიზრდები გაგათამამებთ.. მე და დედიკო..
-უუფ რა ნებიერა გვეყოლება არა თიკ?
-არა,პირიქით..
-კაი რა ნუ დებილობ უნდა გავათამამო ყველანაირად საუკეთესო ნათლია ვიქნები მეეე..
_თავში არ აგივარდეს გოგო და გავიცინე..
-იკა ჩუმად იჯდა საჭესთან და ხანდახან გადმოხედავდა და უღიმოდა...
სახლში რომ მივედით კარებში რომ შევდიოდი იმდენი თაიგულები და წარწერები დამხვდა "გილოცავ ბარბარე შენს შემოსვლას ამ სახლში"
-ვაიმე ეს რა გაგიკეთებიათ და თვალები გამიბრწყინდა..
-მე მოვიფქრე და იკა მომეხმარა ხომ მაგარია??
-ხო აბა შენს მეტს ვის მოაფიქრდებოდა დიდი მადლობა ორივეს ძალიან მიყვარხართ..
-ჩვენც გვიყვარხარ და თამო ჩაგვეხუტა მე და ბარბის..

გაგრძელება არ იქნება, იმედია ავტორი არ გაგვაწბილებს და გააგრძელებს წერას, მეც თქვენთან ერთად ველოდები