ყველაფერი უსიტყვოდ მოხდა
2 673 ნახვა
- ნანი გამოფხიზლდიიიი
- რა? რა მოხდა?
- შენი მარტო დატოვება არ შეიძლება რა..ერთს რომ ჩაფიქრდები,მერე ტანჯვაა შენი გამოფხიზლება - წუწუნებდა მარიამი
- ხო რა მოხდა უბრალოდ ნაცნობები დავინახე და ძველი დრო გამახსენდა...
- ვინ ნაცნობები? - იკითხა დაინტერესებულმა და იქით გაიხედა,სადაც მე ვიყურებოდი...
- აჰ..ახლა გასაგებია - თქვა და გაეღიმა...
- რაა? უბრალოდ ძველი დრო გამახსენდა..მეტი არაფერი...
- ოდესმე აღიარებ რომ ისევ მოგწონს?
- შენთან კი..სხვასთან არა!
- რატომ?
- მეშინია...
- რისი?
- მას ხომ შეყვარებული ყავს...
- მერე რაა? ადრე ხომ მეგობრები იყავით...უბრალოდ მიდი და გამოელაპარაკე..
- ადრე სხვა დრო იყო...
- რას გულისხმობ?
- ადრე მას არ იცნობდა...
- ვიის?
- თავის შეყვარებულს...
- და ახლა რომ იცნობს რა? თქვენი მეგობრობა არავის არ აუკრძალია..
- ხო ყველაფერი უსიტყვოდ მოხდა...
- ხდება ხოლმე..
- არა მარ,ესე არ ხდება...ერთმენათისთვის ყველაზე ახლო ადამიანები არ წყვეტენ ურთიერთობას უსიტყვოთ...
- ისევ თქვენი ბრალია...
- ნეტავ ვიცოდე რა მოხდა... - და ნანი ისევ ფიქრებში წავიდა...გაახსენდა ყველაფერი რაც მაშინ მოხდა...
ცხელი ზაფხული იყო...ყველა ახალგაზრდა ქალაქში გამოფანტულიყო და დრო გაჰყავდა...ამ დროს ნანი და მარიამი თავიანთ უბანში ისხდნენ სხვა მეგობრებთან ერთად და უბრალოდ ლაპარაკობდნენ...ელენეს გაფრთხილებული ყავდა ყველა,რომ მისი ბიძაშვილები ჩამოდიოდნენ და საღამოს გარეთ გამოიყვანდა...ყველა მოუთმენლად ელოდა ახალი ბავშვების გაცნობას...უცებ ქუჩის თავში ელენე გამოჩნდა...გვერძე ორი ბიჭი ედგა..ყველას ეგონა რომ ელენეს ბიძაშვილები გოგოები იყვნენ..ორივე ბიჭი ძალიან მიმზიდველები იყვნენ.პირველი მაღალი,შავგრემანი თაფლისფერთვალება იყო..იმდენად ანათებდნენ ისინი(თვალები),რომ ნანის მაშინვე ესიამოვნა მათი დანახვა..თან მოსწონდა ბიჭი,თუ მას ლამაზი თვალები ჰქონდა...მეორეც იგივე სიმაღლის,შავგრემანი,მაგრამ შავთვალება იყო...ელენემ ყველას გააცნო ბიჭები..თაფლისფერთვალებას დათო ერქვა,მეორეს კი - თორნიკე...ისინი ისე მაცდუნებლად იღიმებოდნენ,რომ გოგოები „დნებოდნენ“.მხოლოდ ნანი იკავებდა თავს...იმ დღეს გოგოებმა ბიჭები კარგად გაიცნეს...აღმოჩნდა რომ თორნიკეს შეყვარებული ყავდა.მთელი დღის განმავლობაში დათო ნანის გვერძე იჯდა და მას ელაპარაკებოდა.ამიტომ გოგოებმა გადაწყვიტეს რომ ჩარევა არ ღირდა და უბრალოდ ყურადღება აღარ მიაქციეს...ნანის ერთი ნახვით შეყვარებით არ სჯეროდა..მაგრამ აი ერთი ნახვით მოწონების ფასი კი გაიგო მაშინ...დათო 16 წლის იყო.უსმენდა გემოვნებიან მუსიკას და უყვარდა წიგნების კითხვა..ასევე აღმოჩნდა რომ სიგარეტს ეწეოდა,რაც ნანის არ მოეწონა მაგრამ,როდესაც სიგარეტის ხელში წარმოიდგინა,გულში სიამოვნების გრძნობამ გაუელვა..მოკლედ რომ ვთქვათ დათო და ნანი სულ ერთად იყვნენ...ბიჭები ნანის უბანში გადმოვიდნენ საცხოვრებლად.დათო და ნანი სულ ყველასგან განმარტოებით იყვნენ,მაგრამ მათ არ ერქვათ „ შეყვარებულები“ . ისინი იყვენ კარგი მეგობრები,რომლებიც ერთმანეთს ზედმეტადაც კი უგებდნენ.დათო ნანის სულ აწვალებდა,ეხუმრებოდა,რაღაცეებს ეთამაშებოდა..ნანიც ანალოგიურად მოქედებდა და ისინი ქმნიდნენ არაჩვეულებრივ წყვილს,მაგრამ არა ოფიციალურს.ყოფილა შემთხვევები ,როცა თამაშისას ნანის რაღაც სტკენია...ამ დროს დათო ყოველთვის მიდიოდა მასთან,ეხუტებოდა და ყურში ეუბნებოდა: „ხომ იცი რომ ძალით არ მინდოდა...ხომ იცი რომ მე შენ არასოდეს გატკენ“ და ნანიც თავს უქნევდა.მაგრამ მას მართლა სჯეროდა ამის....გადიოდა დრო და ისინი უფრო ახლოვდებოდნენ...მოვიდა ზამთარი.იმ დროს თბილისში დიდი თოვლი წამოვიდა...ნანი გარეთ ვერ გადიოდა,მაგრამ ფანჯრიდან მუდამ ხედავდა დათოს,თუ როგორ იდგა ახალგადმოსულ გოგოსთან ერთად და უბრალოდ ლაპარაკობდა..თავიდან დათოს ნანის მოკითხვა არ დავიწყებია,მაგრამ მერე ყველაფერი უსიტყვოდ მორჩა.
სანატრელი გაზაფხულიც დადგა.ყველა გარეთ გავიდა ნანის ჩათვლით.მარიამი ჯერ არ ჩამოსულიყო გუდაურიდან ამიტომ ის სულ მარტო იყო.კი ჰყავდა ბევრი მეგობარი,მაგრამ მარიამი ყველაზე ახლო იყო...ნანი გოგოებთან ერთად გარეთ იჯდა როდესაც ქუჩის თავში მომავალი დათო დაინახა..უნდოდა გაქცეულიყო და ჩახუტებოდა,მაგრამ ემოციები შეიკავა,როდესაც მის გვერძე მდგომი ვიღაც გოგო დაინახა...ისინი გოგოებს მოუახლოვდნენ.დათომ ის გოგო ყველას „ შეყვარებულად“ გააცნო..ნანის უბრალოდ მიესალმა..არც ჩახუტებია..არც გადაუკოცნია..ყველა ლაპარაკობდა ნანის გარდა...ის უბრალოდ იღიმოდა ყალბი ღიმილით.დათომ გოგო გააცილა და უკან დაბრუნდა..მაშინვე იკითხა როგორ მოგეწონათო..ყველამ უპასუხა ნანის გარდა.ნანი გრძნობდა დათო რომ უყურებდა.ის კი ხმას არ იღებდა...ბოლოს ვეღარ მოითმინა..ადგა უსიტყვოდ და სახლში შევიდა...მას უყვარდა დათო...ისე როგორც არავინ არასდროს...და ფაქტი რომ დათოს სხვა ჰყავდა,ანადგურებდა მას...მას შემდეგ ბევრჯერ შეხვედრიან ნანი და დათო მაგრამ არც მისალმება,არც გადაკოცნა და არც ჩახუტება,რომელიც ნანის ასე ძლიერ აკლდა...უკვე 2 წელი იყო გასული..ნანი კაფეში იჯდა და დათოს შეჰყურებდა...მარიამი გასული იყო,ამიტომ ყველაფრის გადატანა თვითონ უწევდა...დათოც ხედავდა მას.მაგრამ არ იმჩნევდა...
- აი..ისევ იგივეზე ჩაფიქრდი - გამოაფხიზლა ისევ მარიამმა...
- ხო რათქმაუნდა...ხომ ამბობენ პირველი სიყვარული არ ავიწყდებათო...მეც რატომ უნდა დამავიწყდეს ის სასიამოვნო მოგონებები,რომლებმაც გამანადგურეს.ნანის გაახსენდა დათოს სიტყვები,რომ ის არასოდეს ატკენდა მას..მაგრამ ყველაზე მეტას ნანის სწორედ იმან ატკინა,ვისგანაც არ მოელოდა...მას მაინც,ყველაფრის მიუხედავად უყვარდა დათო,მაგრამ არ იმჩნევდა.
ავტორი: ანი გიუნაშვილი
- რა? რა მოხდა?
- შენი მარტო დატოვება არ შეიძლება რა..ერთს რომ ჩაფიქრდები,მერე ტანჯვაა შენი გამოფხიზლება - წუწუნებდა მარიამი
- ხო რა მოხდა უბრალოდ ნაცნობები დავინახე და ძველი დრო გამახსენდა...
- ვინ ნაცნობები? - იკითხა დაინტერესებულმა და იქით გაიხედა,სადაც მე ვიყურებოდი...
- აჰ..ახლა გასაგებია - თქვა და გაეღიმა...
- რაა? უბრალოდ ძველი დრო გამახსენდა..მეტი არაფერი...
- ოდესმე აღიარებ რომ ისევ მოგწონს?
- შენთან კი..სხვასთან არა!
- რატომ?
- მეშინია...
- რისი?
- მას ხომ შეყვარებული ყავს...
- მერე რაა? ადრე ხომ მეგობრები იყავით...უბრალოდ მიდი და გამოელაპარაკე..
- ადრე სხვა დრო იყო...
- რას გულისხმობ?
- ადრე მას არ იცნობდა...
- ვიის?
- თავის შეყვარებულს...
- და ახლა რომ იცნობს რა? თქვენი მეგობრობა არავის არ აუკრძალია..
- ხო ყველაფერი უსიტყვოდ მოხდა...
- ხდება ხოლმე..
- არა მარ,ესე არ ხდება...ერთმენათისთვის ყველაზე ახლო ადამიანები არ წყვეტენ ურთიერთობას უსიტყვოთ...
- ისევ თქვენი ბრალია...
- ნეტავ ვიცოდე რა მოხდა... - და ნანი ისევ ფიქრებში წავიდა...გაახსენდა ყველაფერი რაც მაშინ მოხდა...
ცხელი ზაფხული იყო...ყველა ახალგაზრდა ქალაქში გამოფანტულიყო და დრო გაჰყავდა...ამ დროს ნანი და მარიამი თავიანთ უბანში ისხდნენ სხვა მეგობრებთან ერთად და უბრალოდ ლაპარაკობდნენ...ელენეს გაფრთხილებული ყავდა ყველა,რომ მისი ბიძაშვილები ჩამოდიოდნენ და საღამოს გარეთ გამოიყვანდა...ყველა მოუთმენლად ელოდა ახალი ბავშვების გაცნობას...უცებ ქუჩის თავში ელენე გამოჩნდა...გვერძე ორი ბიჭი ედგა..ყველას ეგონა რომ ელენეს ბიძაშვილები გოგოები იყვნენ..ორივე ბიჭი ძალიან მიმზიდველები იყვნენ.პირველი მაღალი,შავგრემანი თაფლისფერთვალება იყო..იმდენად ანათებდნენ ისინი(თვალები),რომ ნანის მაშინვე ესიამოვნა მათი დანახვა..თან მოსწონდა ბიჭი,თუ მას ლამაზი თვალები ჰქონდა...მეორეც იგივე სიმაღლის,შავგრემანი,მაგრამ შავთვალება იყო...ელენემ ყველას გააცნო ბიჭები..თაფლისფერთვალებას დათო ერქვა,მეორეს კი - თორნიკე...ისინი ისე მაცდუნებლად იღიმებოდნენ,რომ გოგოები „დნებოდნენ“.მხოლოდ ნანი იკავებდა თავს...იმ დღეს გოგოებმა ბიჭები კარგად გაიცნეს...აღმოჩნდა რომ თორნიკეს შეყვარებული ყავდა.მთელი დღის განმავლობაში დათო ნანის გვერძე იჯდა და მას ელაპარაკებოდა.ამიტომ გოგოებმა გადაწყვიტეს რომ ჩარევა არ ღირდა და უბრალოდ ყურადღება აღარ მიაქციეს...ნანის ერთი ნახვით შეყვარებით არ სჯეროდა..მაგრამ აი ერთი ნახვით მოწონების ფასი კი გაიგო მაშინ...დათო 16 წლის იყო.უსმენდა გემოვნებიან მუსიკას და უყვარდა წიგნების კითხვა..ასევე აღმოჩნდა რომ სიგარეტს ეწეოდა,რაც ნანის არ მოეწონა მაგრამ,როდესაც სიგარეტის ხელში წარმოიდგინა,გულში სიამოვნების გრძნობამ გაუელვა..მოკლედ რომ ვთქვათ დათო და ნანი სულ ერთად იყვნენ...ბიჭები ნანის უბანში გადმოვიდნენ საცხოვრებლად.დათო და ნანი სულ ყველასგან განმარტოებით იყვნენ,მაგრამ მათ არ ერქვათ „ შეყვარებულები“ . ისინი იყვენ კარგი მეგობრები,რომლებიც ერთმანეთს ზედმეტადაც კი უგებდნენ.დათო ნანის სულ აწვალებდა,ეხუმრებოდა,რაღაცეებს ეთამაშებოდა..ნანიც ანალოგიურად მოქედებდა და ისინი ქმნიდნენ არაჩვეულებრივ წყვილს,მაგრამ არა ოფიციალურს.ყოფილა შემთხვევები ,როცა თამაშისას ნანის რაღაც სტკენია...ამ დროს დათო ყოველთვის მიდიოდა მასთან,ეხუტებოდა და ყურში ეუბნებოდა: „ხომ იცი რომ ძალით არ მინდოდა...ხომ იცი რომ მე შენ არასოდეს გატკენ“ და ნანიც თავს უქნევდა.მაგრამ მას მართლა სჯეროდა ამის....გადიოდა დრო და ისინი უფრო ახლოვდებოდნენ...მოვიდა ზამთარი.იმ დროს თბილისში დიდი თოვლი წამოვიდა...ნანი გარეთ ვერ გადიოდა,მაგრამ ფანჯრიდან მუდამ ხედავდა დათოს,თუ როგორ იდგა ახალგადმოსულ გოგოსთან ერთად და უბრალოდ ლაპარაკობდა..თავიდან დათოს ნანის მოკითხვა არ დავიწყებია,მაგრამ მერე ყველაფერი უსიტყვოდ მორჩა.
სანატრელი გაზაფხულიც დადგა.ყველა გარეთ გავიდა ნანის ჩათვლით.მარიამი ჯერ არ ჩამოსულიყო გუდაურიდან ამიტომ ის სულ მარტო იყო.კი ჰყავდა ბევრი მეგობარი,მაგრამ მარიამი ყველაზე ახლო იყო...ნანი გოგოებთან ერთად გარეთ იჯდა როდესაც ქუჩის თავში მომავალი დათო დაინახა..უნდოდა გაქცეულიყო და ჩახუტებოდა,მაგრამ ემოციები შეიკავა,როდესაც მის გვერძე მდგომი ვიღაც გოგო დაინახა...ისინი გოგოებს მოუახლოვდნენ.დათომ ის გოგო ყველას „ შეყვარებულად“ გააცნო..ნანის უბრალოდ მიესალმა..არც ჩახუტებია..არც გადაუკოცნია..ყველა ლაპარაკობდა ნანის გარდა...ის უბრალოდ იღიმოდა ყალბი ღიმილით.დათომ გოგო გააცილა და უკან დაბრუნდა..მაშინვე იკითხა როგორ მოგეწონათო..ყველამ უპასუხა ნანის გარდა.ნანი გრძნობდა დათო რომ უყურებდა.ის კი ხმას არ იღებდა...ბოლოს ვეღარ მოითმინა..ადგა უსიტყვოდ და სახლში შევიდა...მას უყვარდა დათო...ისე როგორც არავინ არასდროს...და ფაქტი რომ დათოს სხვა ჰყავდა,ანადგურებდა მას...მას შემდეგ ბევრჯერ შეხვედრიან ნანი და დათო მაგრამ არც მისალმება,არც გადაკოცნა და არც ჩახუტება,რომელიც ნანის ასე ძლიერ აკლდა...უკვე 2 წელი იყო გასული..ნანი კაფეში იჯდა და დათოს შეჰყურებდა...მარიამი გასული იყო,ამიტომ ყველაფრის გადატანა თვითონ უწევდა...დათოც ხედავდა მას.მაგრამ არ იმჩნევდა...
- აი..ისევ იგივეზე ჩაფიქრდი - გამოაფხიზლა ისევ მარიამმა...
- ხო რათქმაუნდა...ხომ ამბობენ პირველი სიყვარული არ ავიწყდებათო...მეც რატომ უნდა დამავიწყდეს ის სასიამოვნო მოგონებები,რომლებმაც გამანადგურეს.ნანის გაახსენდა დათოს სიტყვები,რომ ის არასოდეს ატკენდა მას..მაგრამ ყველაზე მეტას ნანის სწორედ იმან ატკინა,ვისგანაც არ მოელოდა...მას მაინც,ყველაფრის მიუხედავად უყვარდა დათო,მაგრამ არ იმჩნევდა.
ავტორი: ანი გიუნაშვილი
