არ დამტოვო! (1)

ელენე გაქრა,მე კი გამომეღვიძა.
ისევ ის ოთახი,თეთრ ხალათში გამოწყობილი ადამაინები.რომლებიც მაკვირდებიან და რაღაცას საუბრობენ,მე კი ვერაფერს ვგებულობ.ვენაში წამალი შემიყვანეს და გავითიშე,მაგრამ ელენე არ მოსულა,ისევ სიზმრებში გადავეშვი.ჩემს ოთახში მარტო ვარ კედლებზე კი აწერია "იცოცხლე ჩემთვის".ამ სიტყვებს ვიმეორებ ვიმეორებ უცებ ოთახი გაქრა.ისევ გამომეღვიძა ოთახში კი მარტო დედაჩემი იყო
–შვილო გამოიღვიძე...როგორ ხარ ლუკა?(ნანა დედაჩემი)
–კარგად ნანა,შენ როგრო ხარ?
–მეც კარგად შენ თუ კარგად ხარ
–ნანა ჩემს გამო არ იტირო რა
–კარგი შვილო არ ვიტირებ
–მამუკა სადაა?(მამუკა მამაჩემია.არ გაგიკვირდეთ ბავშვობიდან სახელებით მივმართავ მშობლებს,ასე მიმაჩვიეს)
–თავის პაციენტებთან გავიდა
–მე როდის გამწერენ?
–ბოლომდე რომ გამოჯამრთელდები
–სახლში მინდა აქ დარჩენა არ შემიძლია
–კარგი მამუკას დაველაპარაკები და ვნახოთ რას იტყვის
–კარგი...ნანა ავარის შესახებ არაფერი მახსოვს მომიყევი
–კარგი მაგრამ არ მინდა კიდე ცუდათ რომ გახდე
–არ გავხდები ცუდათ გპირდები
–მაშინ მოგიყვები
ნანამ მოყოლა დაიწყო მე კი დაწვრილებით ვუსმენდი
–იმ დღეს ელენეს დაბადების დღე იყო,ცოლობა უნდა გეთხოვა.ყველაფერი მოგვარებული გქონდა.ბავშვებთან ერთად ხალისობდით,საღამოს ელენეს ცოლობა სთხოვე,ისიც დაგთანხმდა.ძალიან ბედნიერი იყავი,დამირეკე და ეს ყველაფერი მითხარი.მე რა თქმა უნდა გამიხარდა.მეც გეხმარებოდი დაბადების დღის მოწყობაში.იმ ღამით ძალიან დათვერით ყველა,ქალაქგარეთ გადაწყვიტეთ წასვლა.შენ,ელენე,ბექა,ნინი,დიტო და ლიზი იყავით.საჭესთან შენ იჯექი,შენს გვერდით ელენე,უკან კი ბაშვები.თურმე დიდი სისწრაფით მიგყავდა.მანქნები გზაზე არ ყოფილა,მაგრამ ნასვამი იყავი და საჭე ვერ დაიმორჩილე და გზიდან გადავარდით,იქ კი რაღაც შენობას შეეჯახეთ.ბავშვებს მცირედი მოტეხილობა ჰქონდათ,ელენე მაშინვე გარდაიცვალა.შენ კი ნახევარი წელი კომაში იყავი. ძნელად გადავიტანე ეს ყველაფერი.უკვე იმედები არ გვქონდა,რომ შენ კი გამოიღვიძე.არ იცი როგორი ბედნიერი ვიყავი და ეხლაც ვარ შენ რომ ცოცხალი მყავხარ.
დედაჩემი ტიროდა ისე ყვებოდა ამ ამბავს.მე კი იმაზე ვფიქრობდი,რომ ჩემი ბრალი იყო ყველაფერი.ნუთუ ჩემი ბრალია ელენეს სიკვდილი არ მინდა სიცოცხლე მის გარეშე არა...
ერთ კვირაში გამომწერეს,სახლში დავბრუნდი.მთელი თვე არასად არ დავდიოდი ელენეს საფლავის გარდა,დღე და ღამე იქ ვიყავი.ერთხელაც ელე დამესიზმრა,ისევ ისეთი ლამაზი და სიცოცხლით აღსავსე
–ელე
–ლუკა
–მომენატრე
–.....
–შენ არ მოგენატრე?
–ლუკა ძალიან მომენატრე
–მერე დამიბრუნდი
–არა ლუკა,იცი?მე აქ რა კარგად ვარ.ჩემი მშობლებიც აქ არიან,ისევ ისეთი ბედნიერი ვარ
–მიხარია ბედნიერი რომ ხარ მაგრამ მე?
–შენც იქნები ბედნიერი ლუკა
–როდის ელე?
–მალე სულ მალე
ეს მითხრა და გამომეღვიძა.გამიხარდა ჩემი გოგო ბედნიერი,რომ იყო თუნდაც ჩემს გარეშე.
ამ დღის შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა.ძველი ლუკა დაბრუნდა არა ძველი არა ახალი ლუკა დაიბადა,მაგრამ ელენე სულ მახსოვდა.ყოველ დღე მასზე ფიქრში იწყებოდა და მთავრდებოდა.
მეგობრებთან ურთიერთობა განვაახლე.მუშაობაც დავიწყე,ერთ–ერთ კონპანიაში.
დღეები გადიოდა,კვირები,თევებიი,წლები,მაგრამ ელე ისევ ჩემს გულში იყო.
ავარის შენდეგ 7 წელი გავიდა.წარმატებული ბიზნესმენი გავხდი,ის კონპანია სადაც ვმუშაობდი ვიყიდე.ეხლა კი მე განვკარგავდი ყველაფერს.ცხოვრება ერთფეროვანიი იყო.ყოველ დღე სამსახური,საღამოს ქალები,დილით სხვადასხვასთან გაღვიძება ეს სიტუაცია ჩემი ცხოვრების ნაწილი გახდა,მაგრამ ვერცერთ ქალში ვერ ვხედავდი იმას რასაც ვეძებდი.უფრო სწორედ ისინი არ იყვნენ ელენე.
ეს 7 წელი ელენეზე ფიქრში გავატარე.
ჩემი მშობლები მეხვეწებოდნენ,რომ ის დამევიწყებინა და ცოლი მომეყვანა, მაგრამ მე არ მინდოდა.ერთ დღესაც ჩემს შსობლებთან ვიყავი როდესაც ისევ ამ თემეზე დამიწყეს საუბარი.
–შვილო სერიოზულად უნდა ვისაუბროთ(მამუკა)
–რა მოხდა მამუკა?
–რამდენ ხანს იქნები ასე?ცოლი უნდა მოიყვანო(მამუკა)
–კარგი რა მამა რა გააჭირეთ რა საქმე,არ მინდა ცოლი ასეც მშვენივრად ვარ
–შვილო შვილიშვილი გვინდა უკვე ახალგაზრდები არ ვართ (მამუკა)
–თუ გინდათ მეორე შვილიც გაგეჩინათ და ის გაჩუქებდათ შვილიშვილებს
–ლუკა ისევ იწყებ? შენ ძალიან კარგად იცი ყველაფერი და გეყო ესეთი საუბარი(ნანა)
–მაპატიე ნანა სულ დამავიწყდა ჩემი დის ამბავი
–არ გვინდა ეხლა ამ ამბის გახსენებება.ლუკა შენთვის უკვე მოძებნილი გვყავს გოგო (მამუკა)
–რაა?
–ხო.ერთ კვირას გაძლევთ დროს,ის გოგო ცოლად უნდა მოიყვანო(მამუკა)
–რაააა და თქვენ გგონიათ რომ მე ამას გავაკეთებ?
–კი მგონია რომ გააკეთებ(მამუკა)
–არა მამუკა მე არ მინდა ცოლი
–ლუკა ჯობია მოგვისმინო ,ნა ძალიან კარგი გოგოა.კარგი ოჯახის შვილი ჭკვიანი,ზუსტად ისეთია როგორიც შენ შეგეფერება(მამუკა)
–კარგით ეს გავიგე,მაგრამ იმ გოგოს უნდა გათხოვება?ჩვენ ხომ ერთმანეთს არ ვიცნობთ
–ჩვენ და მისმა მშობლებმა გადავწყვიტეთ ყველაფერი.მარტო ისღა დარჩა,რომ ერთმანეთი გაგაცნოთ და მერე დაქორწინდეთ(მამუკა)
–ააა ესეიგი გადაწყვიტეთ ყველაფერი.რაღაც მაინტერესებს მის მშობლებს ასე რატომ უნდათ მისი გათხოვება?
–ეს მარტო მათი საქმეა(მამუკა)
–მამუკა არ გამაგიჟო ეხლა.ვიღაც გოგოს მტენით და არც ვიცი ვინ არის რას წარმოადგენს,შეიძლება სულ ნათრევია და მაგიტომ უნდათ მისი გათხოვება?
–სიტყვები შეარჩიე ლუკა დავბერდი,მაგრამ ჯერ კიდე მამაშენი ვარ.ანა ძალიან კარგი გოგოა და არავის ნათრევია როგორც შენ თქვი(მამუკა)
–მაპატიე,მაგრამ ასე არ შემიძლია.გოგოს არც კი ვიცნობ და ცოლად როგორ მოვიყვანო,თან თქვენ ძალიან კარგად იცით რომ მე ჯერ კიდე ელე მიყვარს.
–ელენე ელენე სულ ამ სახელს გაიძახო,რა ვერ მოინელე ერთი პაწაწინა გოგოს სიყვარული.ვიცი ის მართლაც რომ ძალიან კარგი გოგო იყო,მაგრამ ის უკვე აღარ არის(მამუკა)
–მამუკა ელენე შეიძლება ყველასთვის მკვდარია,მაგრამ ჩემთვის არა.ის აი აქ იქნება სულ
ხელი მარცხენა მხარეს დავიდე
–ვიცი შვილო მესმის შენი,მაგრამ მას არ ენდომებოდა რომ შენ ასე ყოფილიყავი. დროა ოჯახი გყავდეს შვილები,იცოდე სიბერისჟამს არავინ მოგხედავს(მამუკა)
–ვიცი მამუკა და ამაზე როგორმე ვიზრუნებ
–ესეიგი იმ გოგოს მოიყვან ცოლად?(მამუკა)
–კარგით ცოტა დრო მომეცით დავფიქრდები
–მაინც რამდენი?(მამუკა)
–ხვალ გეტყვით პასუხს
–კარგი შვილო(მამუკა)
–ისე ლამაზი გოგო მაინც არის?
–კი ულამაზესი გოგონა(მამუკა)
–კარგით კარგით ხვალ დაგირეკავთ
–კარგი შვილო (მამუკა)
–კარგით წავედი ხვალ გამოგივლით,ნანა ნახვამდის
–კარგად შვილო(ნანა)

მთელი ღამე ფიქრში გავატარე.ბოლოს კი იმ დასკვნამდე მივედი,რომ ეს ქორწილი ხელს არაფერში შემიშლიდა თან გაყრაც შემეძლო თუ არ მომეწონებოდა იმ გოგოსთან ცხოვრება.დილით მამაჩემს დავურეკე და ვუთხარი,მის შემოთავაზებაზე თანახმა,რომ ვიყავი.საღამოს შეხვედრა დაუთქვა ჩემი მომავალი მეუღლის ოჯახს.უნდა გვეცნობა მათთვის გადაგვეწყვეტილება მიღებული,რომ გვქონდა.ეხლა მარტო ქორწილის დღე იქნებოდა დასაგეგმი.
ისე ყოველთვის ვამბობდი უსიყვარულოდ ცოლს არ მოვიყვანთქო,მაგრამ ეხლა სულ სხვა დროა.ბევრი რამე გადავიტანე და ამაზე ფიქრის დრო არ მაქვს.
მთელი დღე კონპანიაში ვიყავი,ჩემს ძმაკაცებს ვუთხარი ეს ამბავი და დებილებივით მიყურებდნენ არ სჯეროდათ ცოლი,რომ მომყავდა თან არც კი ვიცნობდი მომავალ მეუღლეს.
–ბიჭო მიხარია ცოლი რომ მოგყავს,მაგრამ გოგოს არ იცნობ და ეს როგორ გავიგოთ?უშნო რომ იყოს?(ნიკა)
–რავი არ ვიცი რა.ჩემები ხომ იცი როგორები არიან,არ მომეშვებოდნენ და მაგიტომ დავთანხმდი.თან ლამაზი გოგოაო და რავიი დღეს ვნახავ
–ისე განქორწინება ყოველთვის შეგიძლია(ირაკლი)
–კი ეს მეც ვიფიქრე
–ლუკა ბრატ იცოდე შენთან ვართ რაც არ უნდა მოხდეს (ნიკა)
–მადლობა ბიჭებო
–ეჰ რა დრო მოვიდა,მექალთანე ლუკას ცოლი მოჰყავს(ნიკა)
–აბა აბა...ეე ხომ არ ვკვდები და ხომ არ მიმალავთ?(ირაკლი)
–გეყოთ ეხლა.წავედი მე ჩემს მომავალ მეუღლეს და მის ოჯახს უნდა შევხვდე
–ხო კარგი წადი და ჭკვიანად ლუკა სახლში არ დააგვიანოო(ნიკა)
–ეე ბიჭო მოკეტე
–რა იყო ცოლს რომ მოიყვანს ეს გესმოდეს იქნება ყოველ დღე(ნიკა)
–შენ საიდან იცი ბიჭო ცოლო არ გყოლია არასდროს და?
–ეჰ ლუკა ლუკა ფილმებს უყურე ძმა(ნიკა)
–კარგი მაგრამ ჯობია მიატოვო შენ მაგ უაზრო ფილმების ყურება,თორემ შინაბერა დარჩები
–მე ასედაც ძალიან კარგად ვარ(ნიკა)
–ხო მეც ვიყავი ძალიან კარგად,მაგრამ ეხლა ცოლი მომყავს
–მოდი რა ვქნათ იცი?შენს მექალთანეობას გამოემშვიდობე,წვეულებას მოგიწყობთ რა (ირაკლი)
–აუ მაგარი იქნება,წვეულებას თქვენ განდობთ ბიჭებო
–კარგი ძმა წადი თორემ მამაშენი მოგკლავს(ირაკლი)
–ხო წავედი
კონპანიიდან გამოვედი.მანქანაში ჩავჯექი და ჩემი მშობლების სახლისკენ წავედი. ისინი უკვე მზად იყვნენ და მალევე წავედით,ჩემი მომავალი მეუღლის სახლში.მივედით უზამაზარი შენებოსკენ გავაჩერე მანქანა,ისე ძალიან მეცნო ეს სახლი ოღონდ არ ვიცი საიდან.კარზე დავაკაკუნეთ მოახლემ გაგვიღო და შიგნით შეგვიყვანა.ოთახიდან ქალი და მამაკაცი გამოვიდნენ მივესალმე მათ,მერე სასტუმრო ოთახში გაგვიყვანეს.მამაკაცმა მოახლეს უთხრა რომ მისი ქალიშვილისთვის დაეძახა,ისიც სწრაფი ნაბიჯებით გავიდა ოთახიდან.

–აქ რომ მოხვედით ეს იმას ნიშნავს,რომ თქვენი შვილი თანახმა ჩვენ წინადადებაზე?(ბატონი დავითი ჩემი მომავალი სიმამრი)
–დიახ თანახმა და იმედია მალე დავნათესავდებით(მამუკა)
–რა თქმა უნდა ანასთან ჩვენ უკვე ვილაპარაკეთ ცოტა გაგვიჭირდა დაყოლიება ,მაგრამ ისიც თანახმა(დავითი)
–კარგია ეხლა მარტო ქორწილის დღე უნდა დავნიშნოთ (მამუკა)
–დიახ,მაგრამ ამასაც მალე მოვაგვარებთ(დავითი)
მე ჩუმად ვიჯექი და მათ საუბარს ვუსმენდი.უცებ ოთახის კარები გაიღო და შემოვიდა,შემოვიდა არა შემოფრინდა უმშვენიერესი არსება.ზღვისფერი თვალები,შავი გრძელი თმები,თეთრი კანი და ვარდისფერი ტუცები.მართლაც რომ ანგელოზი იყო,არ ვიცი რამდენ ხანს ვუყურებდი,მაგრამ მერე მამაჩემის ხმამ გამომაფხიზლა
–ლუკა გაიცანი ეს ანა(მამუკა)
–სასიამოვნოა ანა
–ჩემთვისაც ლუკა
ხელი გამომიწოდა,ჩამოვართვი.
ისეთი რბილი კანი ქონდა მისი გაშვება არ მინდოდა.ელენეს მერე ესე არცერთ გოგოსთან არ დამმართნია.მთელი საღამო ჩვენი მშობლები ქორწილის საქმეებს გეგმავდნენ.მე და ანა კი ვიჯექით ჩუმად,ზოგჯერ გავაპარებდი ხოლმე მისკენ მზერას და იმ დროს შეხვდებოდნენ ხოლმე ჩვენი თვალები ერთმანეთს.ანა თავს დახრიდა,მე კი ისევ ვუყურებდი და ვტკბებოდი მისი სილამაზით.
ცოტა ხანში აივანზე გავედი,სუფთა ჰაერი ჩავყლაპე.თან ვფიქრობდი,ვისზე?რა თქმა უნდა ანაზე.ისეთი საყვარელი და სათუთი არსება იყო,არ მინდოდა მისი დაკარგვა.
რამოდენიმე წუთის შემდეგ ანა გამოვიდა აივანზე.მიყურებდა თითქოს რაღაცის თქმა უნდოდა,მაგრამ ვერ ბედავდა.ეს შევამჩნიე და მე თვითონ დავიწყე საუბარი
–ლამაზი საღამოა არა?(მე)
–კი(ანა)
–მიყვარს ესეთ დროს სეირნობა,შენ?(მე)
–მეც(ანა)
–კარგია(მე)
–ლუკა(ანა)
–ხო ანი(მე)
–რაღაც მინდა გთხოვო(ანა)
–რაც გინდა მთხოვე(მე)
–არ ვიცი შეიძლება ბანალურად მოგეჩვენოს ყველაფერი,მაგრამ არ ვიცი რა(ანა)
–მიდი მითხარი რაც არ უნდა იყოს მოგისმენ(მე)
–ქორწილის შემდეგ არ მინდა რომ....(ანა)
–რა არ გინდა?(მე)
–ერთი სიტყვით არ მინდა შენთან ერთად რომ დავიძინო(ანა)
–აა გასაგებია მარტო ეს არის?(მე)
–ხო(ანა)
–კარგი შენ როგორც გინდა(მე)
ანა ამ პასუხს არ მოელოდა და ძალიან გაუხარდა
–დიდი მადლობა,არც ისეთი ცუდი ხარ როგორიც წარმომედგინე(ანა)
–კარგია ჩემზე აზრი,რომ შეგეცვალა(მე)
–........
–ძალიან ლამაზი ხარ(მე)
–მადლობა(ანა)
–ისე ანა შეიძლება დამცინო,მაგრამ რამდენი წლის ხარ არ ვიცი(მე)
ამაზე ორივეს გაგვეცინა მერე კი მითხრა
–20წლის ვარ...ისე მეც არ ვიცი რამდენი წლის ხარ?
–მე 27
–7 წლით უფროსი ხარ ესეგი
–შენ კი უმცროსი...ჯერ კიდე სწავლობ არა?
–კი წელს ვამთავრებ
–რაზე სწავლობ?
–ბიზნესი და მართვა
–აა კარგია,სწავლას რომ დაამთავრებ თუ გინდა ჩემს კონპანიაში დაგაწყებინებ მუშაობას?
–კარგი აზრია
–იმედია კარგი ურთიერთობა გვექნება
–იმედია ლუკა
–წამო შიგნით შევიდეთ თორემ ცივა
–კარგი
ოთახში შევედით.
ძალიან ბედნიერი ვიყავი ანა,რომ გავიცანი და მალე ჩემი ცოლი გახდებოდა, მაგრამ არ მომეწონა ის,რომ ქორწილის შემდეგ სხვადასხვა ოთახში უნდა დაგვეძინა,მაგრამ ვიცოდი მალე ყველაფერი შეიცვლებოდა.ოთახში როგორც კი შევედით ყველამ ჩვენ შემოგვხედა,ღიმილნარევი სახეებით.
–ბავშვებო ჩვენ უკვე გადავწყვიტეთ ქორწილი ერთ კვირაში იქნება(დავითი)
–ერთ კვირაში?(ორივემ ერთად წამოვიყვირეთ)
–ხო რა მოხდა?მაინც უნდა დაქორწინდეთ და რაც უფრო ადრე იქნება ქორწილი ,მით უფრო უკეთესი(მამუკა)
–ხო მამა,მაგრამ ვერაფრის მომზადებას ვერ მოვასწრებთ.შეიძლება უსიყვარულოდ ვთხოვდები,მაგრამ ქორწილი მინდა ძალინ კარგი რომ მქონდეს(ანა)
–მამა ნუ გეშინია ყველაფერი ისე იქნება როგორც შენ გინდა,ერთ კვირაში ყველაფერს მოვაწყობთ,ხვალიდან დავიწყებთ მზადებას(დავითი)
–კარგი!!!(ანა)
–ლუკა შენ რამე პრობლემა ხომ არ გექნება?(მამუკა)
–არა როგორც თქვით ქორწილი ერთ კვირაში იქნება(მე)
ანამ უკან დაიხია,მეტი ვერაფერი თქვა.მე კი ხმას ვერ ვიღებდი ერთ კვირაში ცოლიანის სტატუსი მექნებოდა.
რა არის რა ეს ცხოვრება.ისე შემოტრილადა ყველაფერი,რომ ჩემი ოცნებები დაიმსხვრა.თუმცა რომელი ოცნებები?მე მარტო ერთი ოცნება მქონდა,რომ მოვმკვდარიყავი,ჩემს ელესთან წავსულიყავი,მაგრამ ეხლა?
ოხ რა ქალივით დავიწყე წუწუნი,შტერი ვარ რა,ცოტა გონს მოდი ლუკა.
კიდე ნახევარი საათი გავჩერდით ჩემი მომავალი მეუღლის მშობლების სახლში, მერე კი წავედით.ჯერ ჩემები დავსვი სახლში,მერე კი მე წავედი.ბარში შევიარე ცოტა დავლიე,ვიღაც ქალი ავიკიდე და მასთან ერთად გავატარე საღამო,მაგრამ თავში სულ ჩემი ანა მიტრიალებდა."ჩემი ანა"რა კარგი სიტყვებია.ერთი დღე არ არის რაც ვიცნობ და უკვე ჩემია.



გაგრძელება იქნება