"ყოფილი ქმარი მეცოდება, მაგრამ ახლანდელს ვერ ვუღალატებ"

რძალდედამთილიანის პრობლემა ზოგადია – ორი ქალი ერთმანეთს ვერ ეგუება და ყველა უბედურება აქედან მოდის. და მაინც, ყველა ცალკეულ შემთხვევას თავისი კონკრეტული წახნაგები და დეტალები აქვს, ამით ყველა ისტორია განსხვავდება. ჩვენი რესპონდენტის, ახალგაზრდა ქალის ცხოვრებაზეც ქმრის დედასთან ურთიერთობამ დატოვა ღრმა კვალი. მიუხედავად იმისა, რომ ახლა უკვე სხვა მეუღლე და სხვა ოჯახი აქვს – გაცილებით უკეთესი, წარსულში გადატანილ სავალალო ამბებს ვერ ივიწყებს. მისი პირველი, სიყვარულით შექმნილი ოჯახი დედამთილის დედობრივმა ეგოიზმმა შეიწირა.
თაკო:

– მე და კოკას ერთმანეთი სკოლის მერხიდან გვიყვარდა. კოკას მამა არ ჰყავდა. დედამისმა ის საყვარელი მამაკაცისგან გააჩინა. მას შემდეგ ის კაცი მათი ცხოვრებიდან წავიდა და კოკა დედისთვის ყველაფერი იყო: სიყვარულის ნაყოფი, შვილი, ოჯახი, სიხარული, ბედნიერება... დედამ ბევრი გააკეთა მის გამოსაძერწად და არცთუ ურიგო ადამიანი შექმნა. თუმცა კოკას დადებით თვისებებთან ერთად ჰქონდა ერთი ძალიან მნიშვნელოვანი უარყოფითი – დედის ინსტრუქციებით ცხოვრობდა.
– დედამისმა თქვენთან ურთიერთობა მოუწონა?
– კოკას მერყევი ხასიათი ჰქონდა. გოგოებში პოპულარული იყო, მას კი ხან ერთი მოსწონდა, ხან – მეორე. ჩემთან მეგობრობდა, მენდობოდა და ყველაფერს მიყვებოდა. ვუყვარდი, მაგრამ ამას მაშინ ვერ აცნობიერებდა. დედამისი კოკას სათავგადასავლო ამბებს სერიოზულად არ აღიქვამდა. ჩემ მიმართ ცუდი განწყობა არ ჰქონია, ისევ მისი შვილის ინტერესებიდან გამომდინარე. კოკას გარდატეხის ასაკში სირთულეები შეხვდა, ამ პერიოდში შვილები მშობლებს უპირისპირდებიან. მე პრობლემების გადაჭრაში ვეხმარებოდი. დედამისი ამას ხედავდა და აფასებდა. ხშირად მირეკავდა და კოკას ამბებს დაწვრილებით მეკითხებოდა. მენდობოდა, მეუბნებოდა, შენი იმედი მაქვს, კარგი გოგო ხარ, ჩემს შვილს განსაცდელში არ მიატოვებო. სულ მლოცავდა და მლოცავდა.
– წესით, თქვენს ქორწინებასაც დადებითად უნდა შეხვედროდა.
– 18 წლის ასაკში დავქორწინდით. შეუღლების სურვილი რომ გამოგვეხატა, ცხადია, მშობლები წინააღმდეგობას გაგვიწევდნენ. ამიტომ მარტივი გზა ავირჩიეთ: ყველას დაუკითხავად გავიპარეთ. სტუდენტური ოჯახი შევქმენით. ჩვენს ბედნიერებას დედამთილი ცრემლებით შეხვდა, ჯერ კოკას ცოლი რად მინდოდა, გზას უნდა ეწიოსო.
– მარტოხელა ქალს გაუჭირდებოდა ოჯახის რჩენა. რა სახსრებით ცხოვრობდით?
– ჩემი დედამთილი მუშაობდა, შეძლებისდაგვარად ჩემებიც მეხმარებოდნენ. ვერ ვიტყვი, რომ ლუკმაპური გვიჭირდა. საშუალოდ ვცხოვრობდით, მაგრამ დედამთილს ეს არ აკმაყოფილებდა. ლამის ყოველ ჩემს დანახვაზე წუწუნს იწყებდა, სად მაქვს იმდენი საშუალება, რომ ოჯახში ნამატს გავუძღვეო. მეც ვეზედმეტებოდი და, მით უმეტეს, არ უნდოდა, შვილი მყოლოდა.
– ამას პირდაპირ გეუბნებოდათ თუ რაიმე ფორმით გამოხატავდა?
– საერთოდ პირდაპირი ქალია. საჭიროა თუ არა, ყველაფერს ღიად ამბობს, ყოველგვარი შელამაზების და რებუსების გარეშე.
– როგორ ფიქრობთ, თქვენდამი დედამთილის ნეგატიური განწყობის მიზეზი მხოლოდ მატერიალური ფაქტორი იყო?
– მიზეზი იყო მისი დედობრივი და ქალური ეგოიზმი. კოკა არანორმალურად უყვარდა და არ უნდოდა, მისი სიყვარული ვინმესთვის გაეყო. სანამ ცოლად მომიყვანდა, კოკა თავის ოთახში ეწვინა, ღამით რამდენჯერმე საბანს უსწორებდა, ელაციცებოდა, დაჰკანკალებდა. რომ შევუღლდით, ჩემს დედამთილს საძინებელი ოთახის დათმობაც დაენანა. ცოლ–ქმარს ლოჯიაში გვეძინა. ეტყობა, ახლობლებმა უსაყვედურეს, თან ჩემებისაც მოერიდა და ორი კვირის შემდეგ ოთახი დაგვითმო, გაგვიცვალა. კოკა ძალიან თბილი და მოსიყვარულეა, მაგრამ ქამელეონივით იყო, ხან აქეთ იხრებოდა და ხან – იქით. ცოლად რომ მომიყვანა, ისე გადმოერთო ჩემს სამყაროში, რომ დედა თუ ჰყავდა, აღარც ახსოვდა. ისე გამოვიდა, რომ უნებურად დედა–შვილს შორის ჩავდექი. კოკა რომ მეფერებოდა, ჩემს დედამთილს ისეთი სახე უხდებოდა, ვხვდებოდი, გულზე სკდებოდა.
– ქმრისგან მონიჭებულ ამ უპირატესობას იფერებდით?
– საქმეც ისაა, რომ დედამისი მეცოდებოდა. ჩემს ქმარს სულ ვახსენებდი დედის ამაგს და ვაიძულებდი, ისე მოქცეულიყო, რომ ჩემს დედამთილს თავი გარიყულად არ ეგრძნო. დედამისი ამ ყველაფერს ძალიან კარგად ხედავდა, მაგრამ მოგვიანებით, ჩემ წინააღმდეგ სამხილები რომ დასჭირდა, უარყოფითად მომიბრუნა – კოკას შენს ჭკუაზე ატარებ და რასაც მოისურვებ, იმას აკეთებინებო. რა ჩემი ბრალი იყო, თუ მისი შვილი ქარის მიმართულებით ლერწამივით იხრებოდა? ან ცუდს რას ვაკეთებინებდი? ერთი სიტყვით, დედამთილმა ამითვალწუნა და ყველაფერს აკეთებდა იმისთვის, რომ დავეცილებინეთ.
– მაინც რას აკეთებდა?
– მამწარებდა, შეურაცხყოფას მაყენებდა, თავიდანვე რომ არ დავფეხმძიმდი, უშვილძიროს მეძახდა. რამდენიმე წლის მერე ორჯერ დავრჩი ორსულად და ორჯერვე ნაყოფი მომეშალა.

– ფეხმძიმესაც ცუდად გექცეოდათ?
– არა, მაგ დროს მიფრთხილდებოდა, წვენს მიწურავდა, ნაირგვარ ბოსტნეულის სალათებსაც მიმზადებდა, მაგრამ უკვე ისე იყო ჩხუბს და დავიდარაბას მიჩვეული, რომ საღამოს შინმოსულ დაღლილ კოკას ეძგერებოდა და მთელი დღის დაგუბებულ რისხვას თუ ბოღმას მასზე ანთხევდა. კოკასაც ფიცხი ხასიათი ჰქონდა, მაგრამ მოთმენაც იცოდა. თავიდან სთხოვდა ხოლმე, დედა, თავი დამანებე, შემეშვიო, მაგრამ ჩემი დედამთილი რომ აღარ მოათავებდა, მერე უკვე ისიც აენთებოდა და გამშველებელი სჭირდებოდათ. მათ შორის ჩადგომა ძნელი საქმე იყო. პირველად ამ მიზეზით მომწყდა მუცელი, ხოლო მეორედ ჩემმა დედამთილმა შვილის წინაშე სცენა გაითამაშა, ვითომ აივნიდან ხტებოდა. ეგონა, ამით შვილის ყურადღებას და მზრუნველობას მოიპოვდა. შედეგად კი მე დავზარალდი... მერე ჩემი დედამთილისთვის ისევ უშვილძირო ქალი, ლანძღვის ობიექტი და ჩხუბის სამიზნე გავხდი.
– ბევრი მოგითმენიათ.
– კიდევ ბევრს მოვითმენდი, ჩემი ქმარი დედამისის რელსზე რომ არ გადასულიყო. კოკამ ჩემზე გული აიყარა, ერთ მშვენიერ დღეს კი გამომიცხადა, მისი ოჯახი დამეტოვებინა. თანაცხოვრების 7 წლისთავზე გავცილდით. ოჯახის დანგრევამ და დედამთილისგან წლობით მიღებულმა ტანჯვა–გვემამ ტრავმა დამიტოვა.
– ამბობენ, დრო მკურნალიაო. ახალი ცხოვრების დაწყება შეძელით?
– ჩემს ოჯახში განსაცდელს განსაცდელი მოჰყვა. ძმამ ვიღაც უზნეო ქალის გამო ანგელოზივით ცოლ–შვილი მიატოვა და მასთან ერთად უცხოეთში გადაიხვეწა. მამა ამ ნერვიულობას გადაჰყვა. მისი გარდაცვალების შემდეგ დედაჩემი დასნეულდა. რძალი შვილებს უვლიდა, რომლებიც ჯერ კიდევ პატარები იყვნენ. მე მუშაობა დავიწყე, მრავალსულიანი ოჯახი რომ მერჩინა. სამჯერ გამოვიცვალე სამსახური. სადაც მივედი, ყველგან რატომღაც ვიღაც ამეტორღიალა. რომ იგებდნენ, ქმარს გაშორებული ვიყავი, ეგონათ, რამე გამოუვიდოდათ. სხვა მხრივ, არ ვიცი, რა იზიდავდათ ჩემში – როგორც ხედავთ, არც იმდენად გამომწვევი და სექსუალური ვარ, მით უმეტეს, მაშინ ერთი ნატანჯი და გაუბედურებული გოგო ვიყავი.
ერთმა თანამშრომელმა, ირმამ, თავისი მეგობარი ირაკლი გამაცნო, რომელსაც ერთ კორპორატიულ საღამოზე ძალიან მოვწონებივარ. ასაკით უფროსი, ჩამოყალიბებული მამაკაცი იყო. დაინტერესდა ჩემი ცხოვრებით, ოჯახური მდგომარეობით. მისთვის არაფერი დამიმალავს. რამდენიმე ხანში, ჩემდა გასაკვირად, ხელი მთხოვა. ირმამ ძალიან მიქო, მითხრა, მის ცოლობაზე ბევრი ოცნებობს და ჩათვალე, რომ კონკიას ბედი გქონიაო. ირაკლის ცოლად გავყევი მხოლოდ იმიტომ, რომ პატრონი მყოლოდა, თავი უსაფრთხოდ მეგრძნო და ჩემს ოჯახსაც დავხმარებოდი.
– მეუღლეში ახლა მაინც თუ გაგიმართლათ?
– არაჩვეულებრივი პიროვნებაა, ოჯახს გადაყოლილი. მასთან საკმაოდ მყარი ოჯახი შევქმენი. ორი შვილიც შეგვეძინა (თურმე არ ვყოფილვარ უშვილძირო), ბავშვებს ვზრდი და თავს კარგად ვგრძნობ, მაგრამ სრული ბედნიერებისთვის ყველაზე მთავარი – სიყვარული მაკლია.
– ქმრის შეყვარება მაინც ვერ შეძელით?
– ძალიან მიყვარს, როგორც პიროვნება, მაგრამ კოკას მიმართ ჩემი დამოკიდებულება სულ სხვა იყო. სამწუხაროდ, მსგავსი გრძნობა ირაკლის მიმართ არ გამაჩნია. არადა ეს ადამიანი ჩემგან ნამდვილად იმსახურებს დიდ და წრფელ სიყვარულს.
– უკაცრავად, არ შემიძლია არ გკითხოთ, კოკას მიმართ გრძნობა შემოგრჩათ?
– მეგონა, დავიწყებული მყავდა. თანაც ჩემი გათხოვებიდან მოკლე ხანში კოკამ ცოლი მოიყვანა. დედამისმა ის ქალიც ვერ იგუა და კოკას ხელმეორედ დაენგრა ოჯახი. დარჩა ასე თავგზააბნეული და სმა დაიწყო, რის გამოც ძალიან მეცოდება. ჩემ ხელში ასე არ დაემართებოდა, მისი სადავეების მართვა შემეძლო. კოკას ამბებს ჩვენი ბავშვობის მეგობრებისგან ვიგებ, რომლებთანაც სოციალური ქსელებით განვაახლე ურთიერთობა. ერთი მათგანისთვის უთქვამს, თიკო ძველებურად მიყვარს, მენატრება, ძალიან მაკლია, მაგრამ მის წინაშე დამნაშავე ვარ და რა პირით შევხვდეო. ისიც კი გაუმხელია, ქმარი რომ არ ჰყავდეს, პატიებას და შერიგებას ვთხოვდი და თავისი შვილებიანად მივხედავდიო. მის ბედს ძალიან განვიცდი. არ ვიცი, რა გრძნობაა ეს – სიყვარული თუ უბრალოდ სიბრალული, თანაგრძნობა. შეიძლება ეს მხოლოდ ძველი სიყვარულის ნოსტალგიაა.
– საინტერესოა, დედამისი თუ გრძნობს შვილის წინაშე თავს დამნაშავედ.
– ერთხელ ქუჩაში ბავშვები მომყავდა და გზაში შემთხვევით შეგვხვდა. ისე გვეფერა მეც და ჩემს შვილებსაც, როგორც ამას სკოლის პერიოდში ჩემ მიმართ აკეთებდა. დაბეჯითებით ვერაფერს ვიტყვი, მაგრამ მგონია, რომ სინანულის განცდა აქვს, თუმცა მე და კოკა კვლავ რომ შევუღლდეთ, ალბათ ისევე მოიქცევა, როგორც ადრე, თავის ეგოიზმს ვერ დაძლევს. მისი ეგოიზმის ხარისხი განუზომელია.

– უშვებთ აზრს, რომ შეიძლება კოკას შეურიგდეთ და მასთან ოჯახი აღადგინოთ?
– ამ საკითხზე გულის სიღრმეში მიფიქრია (კოკას სიბრალულიდან გამომდინარე), მაგრამ პრინციპულად არ გავაკეთებ. ირაკლი ჩემგან ასეთ ღალატს არ იმსახურებს. გარდა ამისა, ოჯახის მიმართ დიდი პასუხისმგებლობა მაქვს. შვილებს თავგზას არ ავუბნევ.
– დაბოლოს, უცხოეთში გადახვეწილი თქვენი ძმის შესახებაც გვითხარით. მისი ბედი როგორ წარიმართა?
– ღვთის მადლით, გონს მოეგო. იმ ქალს ისე ჰყავდა ჩაჭერილი, რომ მის გარდა ვერაფერს ხედავდა. მერე, ეტყობა, მას მობეზრდა ჩემი ძმა და ვიღაც გავლენიან, ფულიან კაცში გაცვალა. ჩემმა ძმამ ბევრი იმუშავა, რომ დანაზოგი გაეკეთებინა და ჩამოსულიყო. ახლახან დაბრუნდა დიდი სინანულით და ცოლ–შვილს შეურიგდა. მართალია, ჯერჯერობით უმუშევარია, მაგრამ იმედი მაქვს, რაღაცას ეწევა. მადლობა ღმერთს, რომ მისთვის ცხოვრება წაღმა შემობრუნდა.
ნანა კობახიძე