სულების სამყოფელი (თავი 1 : სეირა 1 )
2 243 ნახვა
ამ დროს დედააც გაქრაა და გონება დავკარგე....
დავკარგეე და ნეტაავ ისე დამეკარგა რომ ვეღარ გამღვიძებოდა, ისევ საწოლში ვიწექი, როგორც ნინამ მომიყვა თურმე ჯერ ვერ გაურკვევიათ რატომ აფეთქდა სახლი, ალბათ გაზის გაჟონვის გამო, თუმცა მე მაინც მჯეროდა რომ აქ რაღაც საიდუმლო იმადლებოდა, მის შემდეგ 3 წელი გავიდა, ახლა 15 წლის ვარ, ხოლო ეს ჩემი ისტორიის დასაწყისია
დასაწყისი: თავი 1 : სერია 1 :
– ლიილიი ნუ გეშინია არაფერი არ მოხდება
– არა ლუკა მგონია როომ მაინც ვერ არის ყველაფერი თავის ადგილას
ლუკამ იარაღი ამოიღო და ხელში თამაში დაიწყო, ამ დროს ლილიმ გონება დაკარგა, ლუკას შეეშინდა და საავააადმყოფოდან მოკურცხლა, ასე დატოვა ლილი მარტო ხოლო შემდეგ....
*****
ღამით არ დაეძინა, გული უცნაურად ეკუმშებოდა ცაცის, , უკვეე თბილისში გადმოვიდი და ნინასთან ერთად ცხოვრობდა, დიდი ხანიაა რაც დედა არ უნახავს მაგრამ წარმოიდგინეთ და ყოველს ღამე ხედავდა და ესაუბრებოდა, უყვებოდა თუ როგორ ენატრებოდა , ცაცის წყალი მოსწყურდა მაგრამ როცა გასვლა დააპირა ხმა შემოესმა,
– ცაციიიი
უკან მიიხედა და ვიღაც გოგონას ( ლილის) მოჩვენება დაინახა, გული შეეკუმშა და ხშირი სუნთქვა აურტყდა, თითქოს რაღაცის შეეშინდა, ლილი საწოლზე იყო დამჯდარი და ტიროდა
ციცა მიუახლოვდა და გვერდით მიუჯდა, ლილიმ თვალები დაჭყიტა
– ცაციი ! შენ გესმის ჩემი??
ცაცი არ დაბნეულა და ხმადაბლა მაგრამ გამოკვეთილად მიუგო
– დიახ, ჩემი სახელი საიდან იცი? მაგრამ ამას ახლა არ აქვს მნიშვნელობა.. შენ რა სული ხარ?
– კი ცაცი კიი
– მაგრამ მე რატომ გხედავ?
– როდესაც დედაშენი მოკვდა , შენ ვერ გაუძელი ტკივილს, დედაშენი წმინდა გულის პატრონი იყო, თუმცა იქიდან მობრუნება არავის უწრია, მაგრამ შენ როდესაც პანჯრიდან გადმოხტი , დედაშენს უფლება მისცეს გადაერჩინე, მის მერე ხედავ ასეთ სულებს, უბრალოდ ვერ ამჩნევდი...
ცაცი გაშტერებული უსმენდა და ვერ გაეგო რა ხდებოდა
– კი მაგრამ შენნ რატომ ხაარ აქ? ეხლა წესით უკვე ცაში უნდა იყო.
– მე დაუსრულებელი საქმე დამრჩა, ჩემსავით მოხეტიალე სულებს შენ უნდა დაეხმარო რომ ბოლო ბოლო იპოვონ თავიანთი ადგილი, ისინი გაიჭედნენ შუაში.
– კი მაგრამ მეე როგოორ??
– უნდა ეცადო და ყველაფერი გამოგივ, ჩემი დახმარებით დაიწყე
– ყველანაირად შევეცდები. ამ დროს ნინამ შემოაღო კარები
– ცაცი ვის ელაპააკებოდი? ცაცის ლილის ხმა ესმოდა თუმცა ნინას არა,
– არ უთხრა რომ მე მელაპრაკები მოატყუე! ჩაიჩურჩულა ლილიმ
– არავის ნინა , მოგესმა ალბათ
– კაგი 5 წუთშ დაბლა იყავი სიხარულო მიირთვი ვახშამი თქვა ნინამ და გაიხურა კარები.
– მისმინე ცაცი , მე და ლუკა საავაადმყოფოში ვიყავით, ლუკას გართობა უნდოდა, იარაღი ქონდა წმოღებული, და ხელში ათამაშებდა, თუმცა ამ დროს უკნიდან რაღაც ჩამარტყეს და მის მერე ვარ სული. გთხოვ დამეხმარე, ზახულის დასაწყისია და არ მინდა რომ ეს ბოლოჯერ ვნახო, უნდა გარკვიო ვინ მომკლა, მხოლოდ ამის შემდეგ გავიკვალავ გზას მაღლა.
– ძალიან ვეცდები, თქვა და გონება დაკარგა ციცამ. რომ გაიღვიძა ისევ დილა იყო. საწოლის გვერდით ფურცელი ნახა, ზედ ეწერა " შენი იმედი მაქვს ცაცი რომ დამეხმარები" . ცაცის სიზმარი ეგონა თუმცა ამ წერილის შემდეგ ყველაფერი ცხადი გახდა.
ცაციმ ჩაიცვა და სამზარეულოში გავიდა.
– ცაცი გუშინ რატომ არ გამოხვედი სავახშმოდ? იკიტხა ნინამ
– არ მშიოდა ნინნ
– კარგი სიხარულო თბილას უპასუხა ნინამ
– ნინა წავედი მეე და საღამოს მოვალ.
– კი მაგრამ სად მიდიხარ? გაკვირვებულმა ნინამ იკითხა
– რაღაც საქმე მაქვს
– აა კარგი. მალე მოდი არ მანერვიულო.
– კარგი და ცაციმ კარები მიიჯახუნა. წავიდაა. ახლა უნდა ეპოვა ვინმე ლუკა დადიანი. რომელიც მესამე ქუჩის ჩიხში ცხოვრობდა. ცაციმ გონება დძაბა და ლილის უხმო. ლილიც მაშინვე ცაცისთან გაჩნდა, მხოლოდ ცაცი ხედავდა მას და ესმოდა მისი, ვერავინ სხვა.
– აბა ლილი მითხარი სად უნდა ვიპოვე ეგ ლუკა?
– მესამე ქუჩის ბოლოს, დიდი მწვანე სახლის და იქ ცხოვრობს. დედას ლენუკა ქვია, მამას გია. და ყავს ერთი არასოდეს მოვწონდი თუმცა მე არ მინდოდა მისი ასეთი დამოკიდებულება. ანა ქვია იმ გოგოს.
– გასაგებია.
ამასობაში მივიდნენ ლუკას სახლთან. ცაცის ლილი არ შორდებოდა მაგრამ მას ვერავინ ხედავდა ცაცის გარდა იგი ელაპრაკებოდა მას და ცაციც გონებით პასუხობდა. დააზარეს და კარები ანამ გაუღო. უცნაური გოგო იყო, თმები მოკლეედ შეჭრილი, იასამნისფერი მელირებით, შავი სვირინგი ქონდა ყელზე, შავი პომადით და შავი ტანსაცმლით
– ვინ ხარ? (ანა)
– მე შენი ძმის ახალი კლასელი ვარ . უცრუა ცაციმ.
– კარგი მაშინ კითხვაზე მიპასუხე, ეს ჩვენი პაროლია და ჩემს ძმას თუ იცნობ აუცილებლად გეცოდინება. რამდენი ბალახია მინდორზე თუ ცაზე ვარკვლავები მეტია?
ცაცი დაიბნა თუმცა გვერდით მდგომმა ლილიმ უკარნახა" ცაზე ვარკვლავები მაუწყებელია ბალახის გადახმობისა" ცაცისაც არ დაუგვიანებია და უპასუხა
– ცაზე ვარკვლავები მაუწყებელია ბალახის გადახმობისა.
ანამ თვალები დაჭყიტა და ცაცი სახლში შეუშვა. ადი ლუკა მაღლა ოთახშია, მიუგო ცივას და თვითონ სხვა ოთახში წადვიდა, მაგრამ ლილიმ ცაცის უჩვენა ლუკას ოთახი, ცაციმაც ჩუმდა დააკაკუნა და მშვიდად დაელოდა ლუკას. ლუკაც გამოვიდა და გაკვირვებისგან ნერწყვი გადაყკაპა....
დავკარგეე და ნეტაავ ისე დამეკარგა რომ ვეღარ გამღვიძებოდა, ისევ საწოლში ვიწექი, როგორც ნინამ მომიყვა თურმე ჯერ ვერ გაურკვევიათ რატომ აფეთქდა სახლი, ალბათ გაზის გაჟონვის გამო, თუმცა მე მაინც მჯეროდა რომ აქ რაღაც საიდუმლო იმადლებოდა, მის შემდეგ 3 წელი გავიდა, ახლა 15 წლის ვარ, ხოლო ეს ჩემი ისტორიის დასაწყისია
დასაწყისი: თავი 1 : სერია 1 :
– ლიილიი ნუ გეშინია არაფერი არ მოხდება
– არა ლუკა მგონია როომ მაინც ვერ არის ყველაფერი თავის ადგილას
ლუკამ იარაღი ამოიღო და ხელში თამაში დაიწყო, ამ დროს ლილიმ გონება დაკარგა, ლუკას შეეშინდა და საავააადმყოფოდან მოკურცხლა, ასე დატოვა ლილი მარტო ხოლო შემდეგ....
*****
ღამით არ დაეძინა, გული უცნაურად ეკუმშებოდა ცაცის, , უკვეე თბილისში გადმოვიდი და ნინასთან ერთად ცხოვრობდა, დიდი ხანიაა რაც დედა არ უნახავს მაგრამ წარმოიდგინეთ და ყოველს ღამე ხედავდა და ესაუბრებოდა, უყვებოდა თუ როგორ ენატრებოდა , ცაცის წყალი მოსწყურდა მაგრამ როცა გასვლა დააპირა ხმა შემოესმა,
– ცაციიიი
უკან მიიხედა და ვიღაც გოგონას ( ლილის) მოჩვენება დაინახა, გული შეეკუმშა და ხშირი სუნთქვა აურტყდა, თითქოს რაღაცის შეეშინდა, ლილი საწოლზე იყო დამჯდარი და ტიროდა
ციცა მიუახლოვდა და გვერდით მიუჯდა, ლილიმ თვალები დაჭყიტა
– ცაციი ! შენ გესმის ჩემი??
ცაცი არ დაბნეულა და ხმადაბლა მაგრამ გამოკვეთილად მიუგო
– დიახ, ჩემი სახელი საიდან იცი? მაგრამ ამას ახლა არ აქვს მნიშვნელობა.. შენ რა სული ხარ?
– კი ცაცი კიი
– მაგრამ მე რატომ გხედავ?
– როდესაც დედაშენი მოკვდა , შენ ვერ გაუძელი ტკივილს, დედაშენი წმინდა გულის პატრონი იყო, თუმცა იქიდან მობრუნება არავის უწრია, მაგრამ შენ როდესაც პანჯრიდან გადმოხტი , დედაშენს უფლება მისცეს გადაერჩინე, მის მერე ხედავ ასეთ სულებს, უბრალოდ ვერ ამჩნევდი...
ცაცი გაშტერებული უსმენდა და ვერ გაეგო რა ხდებოდა
– კი მაგრამ შენნ რატომ ხაარ აქ? ეხლა წესით უკვე ცაში უნდა იყო.
– მე დაუსრულებელი საქმე დამრჩა, ჩემსავით მოხეტიალე სულებს შენ უნდა დაეხმარო რომ ბოლო ბოლო იპოვონ თავიანთი ადგილი, ისინი გაიჭედნენ შუაში.
– კი მაგრამ მეე როგოორ??
– უნდა ეცადო და ყველაფერი გამოგივ, ჩემი დახმარებით დაიწყე
– ყველანაირად შევეცდები. ამ დროს ნინამ შემოაღო კარები
– ცაცი ვის ელაპააკებოდი? ცაცის ლილის ხმა ესმოდა თუმცა ნინას არა,
– არ უთხრა რომ მე მელაპრაკები მოატყუე! ჩაიჩურჩულა ლილიმ
– არავის ნინა , მოგესმა ალბათ
– კაგი 5 წუთშ დაბლა იყავი სიხარულო მიირთვი ვახშამი თქვა ნინამ და გაიხურა კარები.
– მისმინე ცაცი , მე და ლუკა საავაადმყოფოში ვიყავით, ლუკას გართობა უნდოდა, იარაღი ქონდა წმოღებული, და ხელში ათამაშებდა, თუმცა ამ დროს უკნიდან რაღაც ჩამარტყეს და მის მერე ვარ სული. გთხოვ დამეხმარე, ზახულის დასაწყისია და არ მინდა რომ ეს ბოლოჯერ ვნახო, უნდა გარკვიო ვინ მომკლა, მხოლოდ ამის შემდეგ გავიკვალავ გზას მაღლა.
– ძალიან ვეცდები, თქვა და გონება დაკარგა ციცამ. რომ გაიღვიძა ისევ დილა იყო. საწოლის გვერდით ფურცელი ნახა, ზედ ეწერა " შენი იმედი მაქვს ცაცი რომ დამეხმარები" . ცაცის სიზმარი ეგონა თუმცა ამ წერილის შემდეგ ყველაფერი ცხადი გახდა.
ცაციმ ჩაიცვა და სამზარეულოში გავიდა.
– ცაცი გუშინ რატომ არ გამოხვედი სავახშმოდ? იკიტხა ნინამ
– არ მშიოდა ნინნ
– კარგი სიხარულო თბილას უპასუხა ნინამ
– ნინა წავედი მეე და საღამოს მოვალ.
– კი მაგრამ სად მიდიხარ? გაკვირვებულმა ნინამ იკითხა
– რაღაც საქმე მაქვს
– აა კარგი. მალე მოდი არ მანერვიულო.
– კარგი და ცაციმ კარები მიიჯახუნა. წავიდაა. ახლა უნდა ეპოვა ვინმე ლუკა დადიანი. რომელიც მესამე ქუჩის ჩიხში ცხოვრობდა. ცაციმ გონება დძაბა და ლილის უხმო. ლილიც მაშინვე ცაცისთან გაჩნდა, მხოლოდ ცაცი ხედავდა მას და ესმოდა მისი, ვერავინ სხვა.
– აბა ლილი მითხარი სად უნდა ვიპოვე ეგ ლუკა?
– მესამე ქუჩის ბოლოს, დიდი მწვანე სახლის და იქ ცხოვრობს. დედას ლენუკა ქვია, მამას გია. და ყავს ერთი არასოდეს მოვწონდი თუმცა მე არ მინდოდა მისი ასეთი დამოკიდებულება. ანა ქვია იმ გოგოს.
– გასაგებია.
ამასობაში მივიდნენ ლუკას სახლთან. ცაცის ლილი არ შორდებოდა მაგრამ მას ვერავინ ხედავდა ცაცის გარდა იგი ელაპრაკებოდა მას და ცაციც გონებით პასუხობდა. დააზარეს და კარები ანამ გაუღო. უცნაური გოგო იყო, თმები მოკლეედ შეჭრილი, იასამნისფერი მელირებით, შავი სვირინგი ქონდა ყელზე, შავი პომადით და შავი ტანსაცმლით
– ვინ ხარ? (ანა)
– მე შენი ძმის ახალი კლასელი ვარ . უცრუა ცაციმ.
– კარგი მაშინ კითხვაზე მიპასუხე, ეს ჩვენი პაროლია და ჩემს ძმას თუ იცნობ აუცილებლად გეცოდინება. რამდენი ბალახია მინდორზე თუ ცაზე ვარკვლავები მეტია?
ცაცი დაიბნა თუმცა გვერდით მდგომმა ლილიმ უკარნახა" ცაზე ვარკვლავები მაუწყებელია ბალახის გადახმობისა" ცაცისაც არ დაუგვიანებია და უპასუხა
– ცაზე ვარკვლავები მაუწყებელია ბალახის გადახმობისა.
ანამ თვალები დაჭყიტა და ცაცი სახლში შეუშვა. ადი ლუკა მაღლა ოთახშია, მიუგო ცივას და თვითონ სხვა ოთახში წადვიდა, მაგრამ ლილიმ ცაცის უჩვენა ლუკას ოთახი, ცაციმაც ჩუმდა დააკაკუნა და მშვიდად დაელოდა ლუკას. ლუკაც გამოვიდა და გაკვირვებისგან ნერწყვი გადაყკაპა....
