დედამთილმა საყვარელი ძაღლი მომიკლა...

ჯერ კიდევ შეყვარებულები ვიყავით, მომავალმა მეუღლემ პატარა ლეკვი რომ მაჩუქა. სახელად ლენკა შევურჩიე და თავს ვევლებოდი. სამ თვეში პაატას ცოლად გავყევი და თაფლობის თვის ეიფორიამ რომ გამიარა, ლენკა სიგიჟემდე მომენატრა.
მეუღლემ რომ გაიგო, მითხრა, რა პრობლემაა, მოიყვანე სახლში და ეზოში პატარა სახლსაც ავუშენებო. დედამთილთან მანამდე არაჩვეულებრივი ურთიერთობა მქონდა, მაგრამ ყველაფერი ლენკას მოყვანის შემდეგ შეიცვალა.

აიჩემა, ლენკა ჩემს საყვარელ მამიდას ერქვა, ძაღლისთვის რამ დაგარქმევინაო და კატეგორიულად გამომიცხადა, სხვა სახელი დამეძახა. არადა, ლენკას მიჩვეული ძაღლი სხვა სახელზე არ რეაგირებდა.

ერთ დღეს დედამთილმა გამომიცხადა, ან ძაღლს გააჩუქებ, ან ამ სახლიდან გადახვალთო. პაატა ჩვენს კონფლიქტში არ ერეოდა, უბრალოდ, მთხოვა, იქნებ ისევ დედაშენთან დაგვებრუნებინაო, მაგრამ გავჯიუტდი. ერთ დღეს სახლში რომ მივედი, ლენკა მოწყენილი დამხვდა. მაშინვე ვეტერინართან წავიყვანე და ძაღლი მოწამლული აღმოჩნდა.

ერთი საათიღა იცოცხლა და დაიღუპა. ეჭვი არავისზე მიმიტანია, ამხელა ცოდვას ვერ ავიღებდი. ვიფიქრე, შეიძლება მეზობელთან შეიპარა და თაგვის წამალი შეჭამა-მეთქი. იმ ღამეს ნერვიულობით მალე დამეძინა. ათი საათი იქნებოდა, რომ გამეღვიძა და სამზარეულოში წყლის დასალევად გავედი.

უცებ რაღაც ხმაური შემომესმა და ყური მივუგდე. ჩემი დედამთილი სიცილით უყვებოდა თავის დაქალს, ჩემს ძაღლს სული როგორ გააფრთხობინა. ამ ამბიდან სამი თვე გავიდა და თვალებში ვერ ვუყურებ, ისე მეზიზღება. არადა, ძველებურად თბილი გახდა. მეუღლესაც ვერაფერს ვეუბნები. ხანდახან ვფიქრობ, რომ დედა-შვილი ერთად მოქმედებდა.

ჟურნალი "რეიტინგი"