"უკარება გოგოს თამაში ძვირად დამიჯდა"

ჩემი საქციელი სანანებელი გამიხდა. სიყვარულს ხელი ვკარი და ეს საქციელი ძვირად დამიჯდა. სკოლაში ერთი ბიჭი მომწონდა. უბედნიერესი ვიყავი, როცა გავიგე, რომ ჩემ მიმართ მასაც იგივენაირი გრძნობა ჰქონდა. ერთ დღეს მოვიდა და სიყვარულში გამომიტყდა. მართლა ძალიან გამიხარდა, მაგრამ რატომღაც თავი დავიფასე და არაფერი მითქვამს. შემრცხვა სიმართლის გამხელის.
მერე "ფეისბუქზე" მომწერა, რომ ჩემთან შეხვედრა უნდოდა. მე კი ისევ თავი დავიფასე და მივწერე, წესიერი გოგო ვარ და პაემნებზე არ დავდივარ–მეთქი. მან მიპასუხა, წესიერი რომ ხარ, იმიტომ შემიყვარდიო. მე ისევ სულელურად ვუპასუხე. მერე სკოლაშიც მოვიდა, ისევ რაღაცეების ახსნა დამიწყო, მაგრამ ჩემგან იგივე პასუხი მიიღო. რაღაცნაირად მრცხვენოდა კლასელების, ბავშვების. მეგონა, თუ სიყვარულში გამოვუტყდებოდი, ყველა მე დამცინებდა.
საბოლოოდ ისე მოხდა, რომ იმ ბიჭმა თავი დამანება, ჩემთან ახლოსაც აღარ მოდიოდა. ახლა კი ვიღაც გოგოსთან ერთად ვხედავ. მეუბნებიან, რომ ერთმანეთი უყვართ. ჩემკენ აღარ იხედება, მე კი უფრო შემიყვარდა. დაქალი მეუბნება, იქნებ გაეჭვიანებს და სინამდვილეში ისევ უყვარხარო. მეც ამ იმედით ვარ, მაგრამ იმ გოგოს ისე შესციცინებს თვალებში, როგორც ჩანს, მართლა უყვარს. თანაც ის გოგო ძალიან ლამაზია, მგონი, მჯობია კიდეც. ჩემს თავს ვერ ვპატიობ, რომ ჩემი ოცნების ბიჭი დავკარგე და თანაც რაღაც უაზრო კომპლექსების გამო.
მკითხველი, 15 წლის