"გერის კეთილგანწყობა ვერაფრით ვერ დავიმსახურე"...
2 449 ნახვა
"მას შემდეგ, რაც პირველი ოჯახი დამენგრა, მეგონა, რომ მეორედ გათხოვებას ვერასოდეს გადავწყვეტდი, მაგრამ ქალი ვარ, რომელსაც მინდა მყავდეს შვილი, ოჯახი, ჩემი თბილი კერა...
თუმცა არ ვიცი, როგორ მოვაგვარო პრობლემა, რომელიც ჩემი საქმროს შვილმა გამიჩინა", - თქვა ქალბატონმა ნანამ ჩვენთან საუბრისას და თავის გულისტკივილზე დაწვრილებით ისაუბრა..
- მოკლედ მოგიყვებით ყველაფერს და დასკვნა თავად გამოიტანეთ. ჩემი საქმრო პროფესიით ეკონომისტია. ერთ-ერთ საქმიან შეხვედრაზე გავიცანი. მეც იმავე პროფესიის ვარ. ჩემი სამსახურიდან გამომდინარე ნიკასა და მის კოლეგებთან ხშირი ურთიერთობა მიწევდა.
თავიდან ეს მხოლოდ საქმიანი შეხვედრები იყო, მაგრამ ერთხელ ოფიციალური საუბრის შემდეგ ნიკამ იქვე კაფეში ვახშმობა შემომთავაზა. გავყევი. იმ დღეს ერთმანეთის მიმართ სიმპათია გაგვიჩნდა. წელიწადზე მეტია ვხვდებით და ხელის მოწერას ვგეგმავთ.
- თქვენი პირველი ოჯახი როდის და რატომ დაინგრა?
- 14 წლის წინ. ძალიან პატარა ვიყავი, როცა გავთხოვდი. ჩემი მშობლები 17 წლის ბავშვის გათხოვების წინააღმდეგი იყვნენ. ჩვენი ქორწინება არც ჩემი ქმრის მშობლებს სურდათ, ამიტომ გავიპარეთ. ახლა რომ ვუფიქრდები, ვხვდები, რომ მშობლებს ჩვენთვის ხელი რომ შეეწყოთ, შეიძლება დღესაც ერთად ვყოფილიყავით, მაგრამ მათ თავიდანვე გაგვწირეს.
- რას გულისხმობთ?
- ჩემი დედამთილი დღედაღამ გაიძახოდა, სახლში საბავშვო ბაღი მაქვსო. არაფერს მასწავლიდა, არ მეხმარებოდა და ისე აგდებით მიყურებდა და მელაპარაკებოდა, ამის გამო სულ ვტიროდი. არც ჩემი მშობლები აღიქვამდნენ სერიოზულად თავიანთ სიძეს. ერთხელ მამაჩემმა ჩემს ქმარს სუფრასთან უთხრა, თუ კაცი ხარ, ყანწის გამოცლა უნდა შეგეძლოსო.
ჩემი ქმარი სპორტსმენი იყო და საერთოდ არ სვამდა. ამ სიტყვების შემდეგ ორლიტრიანი ყანწი მოიყუდა. რამდენიმე წუთში ისე ცუდად გახდა, სასწრაფო დახმარების გამოძახება მოგვიხდა. დათო საავადმყოფოში გადაიყვანეს. მამა ნასავამი იყო და მის მშობლებს უთხრა, შვილი კაცად ვერ გაგიზრდიათ, ღვინომ ბოლო მოუღოო.
არ აპატიეს და საავადმყოფოს დერეფანში ისეთი ჩხუბი მოხდა, რომ მთელი მედპერსონალი ფეხზე დადგა! მოკლედ, ასეთ სირცხვილსა და დამცირებაში ცხოვრებას ვერ გავუძელი და რვა თვის თავზე ყველანაირი აყალ-მაყალისა და ჩხუბის გარეშე გავშორდით. დათომ შვიდი წლის მერე ოჯახი შექმნა და დღეს ცოლი და ორი შვილი ჰყავს, მე კი აქამდე არავინ მყოლია.
მეშინოდა, რომ ისევ არ გამიმართლებდა. სხვათა შორის, დათოსთან ძალიან კარგი ურთიერთობა მაქვს და სულ მეუბნება, რომ უნდა გავთხოვდე და ოჯახი შევქმნა. წლების განმავლობაში მხოლოდ სწავლასა და კარიერის მოწყობაზე გადავერთე, მაგრამ ახლა მინდა, ჩემს პირად ცხოვრებასაც მივხედო.
- და რა პრობლემა გაქვთ?
- ნიკას 12 წლის გოგონა ჰყავს. ბავშვის დედა, ანუ ნიკას პირველი მეუღლე, მეორედ გათხოვდა. მას ქმართან ბიჭი შეეძინა. ყოფილი მოდელია და ახლაც ამ ბიზნესში ტრიალებს. ნუცა მამამისს მიუყვანა და უთხრა, არ მინდა ბავშვი მამინაცვალთან გაიზარდოს, თან მე სულ საზღვარგარეთ დავდივარ და ნუცას ჩემი ყურადღება აკლია. შენ და დედაშენმა გაზარდეთო.
რასაკვირველია, ნიკამ ბავშვი დაიტოვა და შვილი მასთან იზრდება. როცა გამაცნო, საკმაოდ მორიდებული, უკარება და გულჩათხრობილი ადამიანის შთაბეჭდილება დატოვა. მთელი საღამო ისე იჯდა, ერთიც არ გაუღიმია. ყოველ შაბათ-კვირას ვცდილობდით, რომ დრო მასთან ერთად გაგვეტარებინა. ხან სად მიგვყავდა და ხან სად.
ერთხელ დავურეკე და ვუთხარი, სკოლაში გამოგივლი და მაღაზიებში გავიაროთ, მე კაბის ყიდვა მინდა, შემარჩევინე და შენც რაც მოგეწონება, გიყიდი-მეთქი. მეგონა, ამ გზით მაინც მოვიგებდი მის გულს. უარი არ მითხრა, წამომყვა, მაგრამ რად გინდა?! ჩავიცვამდი რამეს, ვეკითხებოდი, რას იტყვი, ლამაზია, მიხდება?! და ის მხოლოდ მხრებს იჩეჩდა.
ისეთი სახე ჰქონდა, ერთი მომენტი ვიფიქრე, ახლა ამ ბავშვს თმაში ჩავაფრინდები, ერთი კარგად შევანჯღრევ-მეთქი?! რაღაც კაბა ვიყიდე, მაგრამ მხოლოდ იმისთვის, რომ ნუცას ეფიქრა, მართლა იმ ჩასაცმელის გამო გავიყოლე. თავად არაფერი მაყიდვინა. ბოლოს ძალით ვუყიდე რაღაც ქუდი, თუმცა მოსწონს თუ არა, დღემდე ვერ გავიგე.
- იქნებ პირდაპირ ელაპარაკოთ?
- ეგეც ვცადე. ნიკასთან ვიყავი, როცა მან ოთახში მარტო დაგვტოვა, ნამცხვრებს ვიყიდი და ამოვიტან, თქვენ მანამდე იჭორავეთო. პირდაპირ ვუთხარი, ნუცა, მე მამაშენი მიყვარს, მასაც ვუყვარვარ. გვინდა, რომ ერთად ვიყოთ და შენც ჩვენთან ერთად უნდა იცხოვრო. იქნებ პირდაპირ მითხრა რა არ მოგწონს ჩემში, იქნებ რამე გამოვასწორო-მეთქი?! იცით რა მიპასუხა?! მე რა შუაში ვარ, მთავარია, მამიკოს მოსწონდეთ.
ვიცი, რომ მამას უყვარხართ და თქვენც გიყვართ, მაგრამ თუ შეიძლება, მე ამ ამბავში ნუ ჩამრევთო. თქვენ დიდები ხართ, მე - პატარა, თქვენ უფრო ადვილად შეგიძლიათ გადაწყვეტილებების მიღება. რახან ასე ფიქრობთ, იყავით ერთად, ჩემს აზრს თქვენთვის რა მნიშვნელობა აქვსო. ისე მეწყინა, კინაღამ ავტირდი.
ამის შემდეგ ნიკამაც სცადა თავის შვილთან დალაპარაკება, მაგრამ ნუცას პასუხებიდან ვერანაირი დასკვნა ვერ გამოიტანა. არადა, ბავშვის გამო ნიკასთან დაშორება და ამ ურთიერთობის შეწყვეტა ნამდვილად არ მინდა. სადედამთილოს ძალიან ვუყვარვარ და ბებიამაც სცადა შვილიშვილს დალაპარაკებოდა, მაგრამ თურმე ნუცამ მასაც ისეთივე პასუხები გასცა, როგორიც მე. რაც უნდა ვთქვა, ფაქტია, რომ ჩემს გერს გულზე არ ვეხატები.
შეიძლება არ ვძულვარ, მაგრამ არც ვუყვარვარ და ვერც ვერასოდეს შემიყვარებს. ვერაფრით დავიმსახურე მისი კეთილგანწყობა. გულწრფელად გეტყვით, ასეთი დაბნეული არასოდეს ვყოფილვარ. რა გზა უნდა ვცადო, აღარ ვიცი...
ანა კალანდაძე
ჟურნალი "რეიტინგი"
თუმცა არ ვიცი, როგორ მოვაგვარო პრობლემა, რომელიც ჩემი საქმროს შვილმა გამიჩინა", - თქვა ქალბატონმა ნანამ ჩვენთან საუბრისას და თავის გულისტკივილზე დაწვრილებით ისაუბრა..
- მოკლედ მოგიყვებით ყველაფერს და დასკვნა თავად გამოიტანეთ. ჩემი საქმრო პროფესიით ეკონომისტია. ერთ-ერთ საქმიან შეხვედრაზე გავიცანი. მეც იმავე პროფესიის ვარ. ჩემი სამსახურიდან გამომდინარე ნიკასა და მის კოლეგებთან ხშირი ურთიერთობა მიწევდა.
თავიდან ეს მხოლოდ საქმიანი შეხვედრები იყო, მაგრამ ერთხელ ოფიციალური საუბრის შემდეგ ნიკამ იქვე კაფეში ვახშმობა შემომთავაზა. გავყევი. იმ დღეს ერთმანეთის მიმართ სიმპათია გაგვიჩნდა. წელიწადზე მეტია ვხვდებით და ხელის მოწერას ვგეგმავთ.
- თქვენი პირველი ოჯახი როდის და რატომ დაინგრა?
- 14 წლის წინ. ძალიან პატარა ვიყავი, როცა გავთხოვდი. ჩემი მშობლები 17 წლის ბავშვის გათხოვების წინააღმდეგი იყვნენ. ჩვენი ქორწინება არც ჩემი ქმრის მშობლებს სურდათ, ამიტომ გავიპარეთ. ახლა რომ ვუფიქრდები, ვხვდები, რომ მშობლებს ჩვენთვის ხელი რომ შეეწყოთ, შეიძლება დღესაც ერთად ვყოფილიყავით, მაგრამ მათ თავიდანვე გაგვწირეს.
- რას გულისხმობთ?
- ჩემი დედამთილი დღედაღამ გაიძახოდა, სახლში საბავშვო ბაღი მაქვსო. არაფერს მასწავლიდა, არ მეხმარებოდა და ისე აგდებით მიყურებდა და მელაპარაკებოდა, ამის გამო სულ ვტიროდი. არც ჩემი მშობლები აღიქვამდნენ სერიოზულად თავიანთ სიძეს. ერთხელ მამაჩემმა ჩემს ქმარს სუფრასთან უთხრა, თუ კაცი ხარ, ყანწის გამოცლა უნდა შეგეძლოსო.
ჩემი ქმარი სპორტსმენი იყო და საერთოდ არ სვამდა. ამ სიტყვების შემდეგ ორლიტრიანი ყანწი მოიყუდა. რამდენიმე წუთში ისე ცუდად გახდა, სასწრაფო დახმარების გამოძახება მოგვიხდა. დათო საავადმყოფოში გადაიყვანეს. მამა ნასავამი იყო და მის მშობლებს უთხრა, შვილი კაცად ვერ გაგიზრდიათ, ღვინომ ბოლო მოუღოო.
არ აპატიეს და საავადმყოფოს დერეფანში ისეთი ჩხუბი მოხდა, რომ მთელი მედპერსონალი ფეხზე დადგა! მოკლედ, ასეთ სირცხვილსა და დამცირებაში ცხოვრებას ვერ გავუძელი და რვა თვის თავზე ყველანაირი აყალ-მაყალისა და ჩხუბის გარეშე გავშორდით. დათომ შვიდი წლის მერე ოჯახი შექმნა და დღეს ცოლი და ორი შვილი ჰყავს, მე კი აქამდე არავინ მყოლია.
მეშინოდა, რომ ისევ არ გამიმართლებდა. სხვათა შორის, დათოსთან ძალიან კარგი ურთიერთობა მაქვს და სულ მეუბნება, რომ უნდა გავთხოვდე და ოჯახი შევქმნა. წლების განმავლობაში მხოლოდ სწავლასა და კარიერის მოწყობაზე გადავერთე, მაგრამ ახლა მინდა, ჩემს პირად ცხოვრებასაც მივხედო.
- და რა პრობლემა გაქვთ?
- ნიკას 12 წლის გოგონა ჰყავს. ბავშვის დედა, ანუ ნიკას პირველი მეუღლე, მეორედ გათხოვდა. მას ქმართან ბიჭი შეეძინა. ყოფილი მოდელია და ახლაც ამ ბიზნესში ტრიალებს. ნუცა მამამისს მიუყვანა და უთხრა, არ მინდა ბავშვი მამინაცვალთან გაიზარდოს, თან მე სულ საზღვარგარეთ დავდივარ და ნუცას ჩემი ყურადღება აკლია. შენ და დედაშენმა გაზარდეთო.
რასაკვირველია, ნიკამ ბავშვი დაიტოვა და შვილი მასთან იზრდება. როცა გამაცნო, საკმაოდ მორიდებული, უკარება და გულჩათხრობილი ადამიანის შთაბეჭდილება დატოვა. მთელი საღამო ისე იჯდა, ერთიც არ გაუღიმია. ყოველ შაბათ-კვირას ვცდილობდით, რომ დრო მასთან ერთად გაგვეტარებინა. ხან სად მიგვყავდა და ხან სად.
ერთხელ დავურეკე და ვუთხარი, სკოლაში გამოგივლი და მაღაზიებში გავიაროთ, მე კაბის ყიდვა მინდა, შემარჩევინე და შენც რაც მოგეწონება, გიყიდი-მეთქი. მეგონა, ამ გზით მაინც მოვიგებდი მის გულს. უარი არ მითხრა, წამომყვა, მაგრამ რად გინდა?! ჩავიცვამდი რამეს, ვეკითხებოდი, რას იტყვი, ლამაზია, მიხდება?! და ის მხოლოდ მხრებს იჩეჩდა.
ისეთი სახე ჰქონდა, ერთი მომენტი ვიფიქრე, ახლა ამ ბავშვს თმაში ჩავაფრინდები, ერთი კარგად შევანჯღრევ-მეთქი?! რაღაც კაბა ვიყიდე, მაგრამ მხოლოდ იმისთვის, რომ ნუცას ეფიქრა, მართლა იმ ჩასაცმელის გამო გავიყოლე. თავად არაფერი მაყიდვინა. ბოლოს ძალით ვუყიდე რაღაც ქუდი, თუმცა მოსწონს თუ არა, დღემდე ვერ გავიგე.
- იქნებ პირდაპირ ელაპარაკოთ?
- ეგეც ვცადე. ნიკასთან ვიყავი, როცა მან ოთახში მარტო დაგვტოვა, ნამცხვრებს ვიყიდი და ამოვიტან, თქვენ მანამდე იჭორავეთო. პირდაპირ ვუთხარი, ნუცა, მე მამაშენი მიყვარს, მასაც ვუყვარვარ. გვინდა, რომ ერთად ვიყოთ და შენც ჩვენთან ერთად უნდა იცხოვრო. იქნებ პირდაპირ მითხრა რა არ მოგწონს ჩემში, იქნებ რამე გამოვასწორო-მეთქი?! იცით რა მიპასუხა?! მე რა შუაში ვარ, მთავარია, მამიკოს მოსწონდეთ.
ვიცი, რომ მამას უყვარხართ და თქვენც გიყვართ, მაგრამ თუ შეიძლება, მე ამ ამბავში ნუ ჩამრევთო. თქვენ დიდები ხართ, მე - პატარა, თქვენ უფრო ადვილად შეგიძლიათ გადაწყვეტილებების მიღება. რახან ასე ფიქრობთ, იყავით ერთად, ჩემს აზრს თქვენთვის რა მნიშვნელობა აქვსო. ისე მეწყინა, კინაღამ ავტირდი.
ამის შემდეგ ნიკამაც სცადა თავის შვილთან დალაპარაკება, მაგრამ ნუცას პასუხებიდან ვერანაირი დასკვნა ვერ გამოიტანა. არადა, ბავშვის გამო ნიკასთან დაშორება და ამ ურთიერთობის შეწყვეტა ნამდვილად არ მინდა. სადედამთილოს ძალიან ვუყვარვარ და ბებიამაც სცადა შვილიშვილს დალაპარაკებოდა, მაგრამ თურმე ნუცამ მასაც ისეთივე პასუხები გასცა, როგორიც მე. რაც უნდა ვთქვა, ფაქტია, რომ ჩემს გერს გულზე არ ვეხატები.
შეიძლება არ ვძულვარ, მაგრამ არც ვუყვარვარ და ვერც ვერასოდეს შემიყვარებს. ვერაფრით დავიმსახურე მისი კეთილგანწყობა. გულწრფელად გეტყვით, ასეთი დაბნეული არასოდეს ვყოფილვარ. რა გზა უნდა ვცადო, აღარ ვიცი...
ანა კალანდაძე
ჟურნალი "რეიტინგი"
