ადამიანის ჭეშმარიტი სახე(10)
1 874 ნახვა
-დედი,შენ რაღაც მოუხშირე შორენასთან დარჩენას ღამღამობით...
-ავადაა, ხომ იცი ჩემ გარდა არავინ ყავს. ფული მაცივარზე დაგიტოვე, იყიდე რაც გინდა და ჭამე,ახლა მობილურს დასატენად შევაერთებ,მიყვარხარ,გკოცნი ,დედუ.-უთხრა ზეკომ მზრუნველი ხმით შვილს,მაგრამ ეტყობოდა რომ გათიშვა ეჩქარებოდა და მართლაც წამშივე გამორთო მობილური.
ნოეს დედის დატოვებული ფული უკვე დახარჯული ქონდა, მოესწრო აფთიაქში შერბენა და „ლირიკის“ ყიდვა. „ლირიკა“ პირველად ბაიას გარდაცვალებიდან ერთი წლის თავზე გასინჯა და თავი აღარც გაუნებებია. იცოდა მავნე იყო ორგანიზმისთვის.
-სიკვდილის არ მეშინია! რამდენჯერ ვთქვა რომ უკვდავი ვარ!-დაუყვირა ერთ ღამეს ცუცას,რომელმაც ლეიბის ქვეშ ტაბლეტები აღმოუჩინა.
-ნოე! ხომ დამპირდი თავს დავანებებო?!
-რას გულისხმობ?!
-გადასარევად იცი რასაც!
-წარმოდგენაც კი არ მაქვს...
-ვერ ვიტან,როცა თავს ისულელებ...
-იქნებ სულელი ვარ?!
-ხანდახან მართლა მასე მგონია...-გოგონა ტაბლეტებს წვდა და ნოეს ესროლა. ბიჭმა დაიჭირა და ჯიბეში ჩაიდო ელვისებური ხელისმოძრაობით.
- იცი?დავანებე კიდეც ტაბლტებს თავი!
-„ფიცი მწამს ბოლო მაკვირვებსო!“
-დავანებე მაგრამ თავიდანაც დავიწყე!
-მარკ ტვენი გამახსენდა, სიგარეტზე რომ ამბობდა „ადვილია თავი დაანებო მოწევას,მე ეს მილიონჯერ გამიკეთებია!“
-მარკ ტვენი არა ტოროლა!
-შენი ერთი სიტყვაც არ უნდა დაიჯეროს კაცმა!მატყუარა ხარ!
-და თუ ეს იცი რაღას იჯერებ,ცუცა?! გამაგიჟებ ერთ დღეს!-უყვირა ნოემ, მაგიდას ხელები დაარტყა და წამოდგა.
-მეტი რაღა უნდა გაგიჟდე,ისედაც ჭკუიდან ხარ გადასული!-ცუცამაც იყვირა.
ვაჟი სწრაფი ნაბიჯით წავიდა კარისკენ .
-საით?!-დაედევნა გოგონა, დოინჯშმეორტყმული.
-სადმე,შენგან შორს!
-ნოე!
-დამეხსენი...
-როგორ იქცევი?!
-ჩვეულებრივად.-მიუგო წყნარად,ისე თითქოს ცოტა ხნის წინ ტონისთვისაც კი არ აეწიოს.
-დავიღალე...-წინ გადაუდგა ცუცა და თვალებში ჩახედა.
-რამ დაგღალა, შეიძლება გავიგო?-მიამიტი მზერით შეეგება მის თვალებს ნოეს სახე.
-ყველაფერმა იმან რაც ჩვენ თავს ხდება...
-და ჩვენ თავს ხდება რამე?
-ნუ ისულელებ თავს! გეყოს! ყველაფერს თავისი სახელი დაარქვი!
-სხვა დროს იყოს...-თქვა ბიჭმა და გვერდი აუარა.
-სხვა დრო აღარ იქნება!-მიაძახა საყვარელმა და შემოსაცმელს დაუწყო ძებნა.
*******
ნოე ლიფტის კედელს მიყრდნობილიყო. ჯიბეში ტაბლეტები მოსინჯა, ამოიღო და დახედა. ისე აკვირდებოდა თითქოს პირველად ხედავდა.
ცუცამ შემოსაცმელი იპოვა თუ არა ნოეს სახლის კარი გამოიხურა და კიბეზე დაეშვა. ვაჟი სადარბაზოს გასასვლელთან ელოდებოდა. გოგონას ხმა არ გაუღია ისე ჩაუარა გვერდით.
-ცუც...-საყვარელს რეაქცია არ ქონია.-გამომხედე...-გზას აგრძელებდა.-მოიცა...
-ხომ მითხარი დამეხსენიო?! ხოდა დაგეხსენი!-გამოსცა კბილებში კოპებშეყრილმა და ნაწნავი გადაიგდო უკან.
-მითხარი,ერთადერთი ვარ ვინც უხეშობს?
-არა.
-პირველი კაცი ვარ ვინც იტყუება?
-სამწუხაროდ, არა.
-შენ ყოველთვის ასრულებ დაპირებას?!
-დიახ! ნოე, შენ გავიწყდება,რომ ყველაფერს აქვს საზღვარი!
-აკი ამბობდი ჩემი შენდამი სიყვარული უსაზღვროაო?!
-ახლა ჩემზე კი არა შენზეა ლაპარაკი! აღარ შემიძლია ასე! ღმერთმა უწყის რას აკეთებ, სად დადიხარ,ვისთან ხარ! ამას წინათ ქუჩაში ვიღაც გოგო შემხვდა, სახელი არაფრით გამიმხილა. მითხრა შენ შეყვარებულთან ერთად სექსუალური ორგიით ვართ დაკავებული მე და ჩემი მეგობრები ღამღამობით სასაფლაოებზეო...-ცუცას ცრემლები წამოსკდა. ნოეს თავში ყველა ის დღე ამოუტივტივდა როცა მართლა კავდებოდა მარგოსა და „მისიანებთან“ ერთად საყოველთაო ინტიმით.
-და შენ დაიჯერე მისი სიტყვები?
-იცი როგორ მელაპარაკებოდა?
-დაიჯერეთქო?
-საძაგლობები მითხრა...
-მიპასუხე...
-დამაბნია...
-გამეცი პასუხი!
-კი! კი,რადგან ამ ბოლო დროს მართლაც უცნაურად იქცევი, და არ მითხრა არაო...
-და ჩემი უცნაური საქციელი ღალატით ახსენი?
გოგონას ხმა არ ამოუღია,ან რა საჭირო იყო?!
-მოგატყუა... რა მიამიტი ხარ... ნურასდროს დაიჯერებ მსგავს სისულელებს...-უთხრა ნოემ,ხელი მოხვია და ისეთი სთბოთი მიიხუტა,როგორც წინათ.
-ნუ სვამ იმ საძაგლობას,გემუდარები...დაგმართებს რამეს...-ამოისლუკუნა ვედრებით ცუცამ და ცრემლები მოიწმინდა.
-ვეცდები...
*****
ცუცა იმ ღამეს ნოესთან დარჩა, მის მკერდზე ედო თავი და მის სუნთქვის მოსმენაში ჩაეძინა. სამაგიეროდ ვაჟს არ ეძინებოდა. ფიქრობდა მის ცხოვრებაზე, აწმყოზე,რომელიც დროის მარხილში მოკალატებულიყო და მომავალს ეჭვისთვალით უცქერდა. ყველაფერი უცნაურად იყო,მაგრამ თან ისე როგრც უნდა ყოფილიყო,რადგან სხვაგვარად ნოე დაკარგავდა რაღაც მნიშნელოვანს.
-იქნებ ეს ბნელეთთან კავშირია?-კითხა კედლებს და დაინტერესდა სხვა ადამიანებიც თუ უზიარებდნენ საკუთარ ფიქრებს მათ.
საწოლიდან წამოდგომამდე ცუცას ტუჩებში ნაზად აკოცა,ისე რომ არ გაეღვიძებინა და ჩაცმა დაიწყო.თავში ყველაფერი უტრიალებდა და თან არაფერზე ფიქრობდა. უნდოდა სადმე წასულიყო,მაგრამ არ იცოდა სად...ალბათ, იქ სადაც ელოდებოდნენ... მგონია,რომ ყველა ადამიანს სურს გულის სიღრმეში, არსებობდეს ადგილი სადაც ელოდებიან...
-ავადაა, ხომ იცი ჩემ გარდა არავინ ყავს. ფული მაცივარზე დაგიტოვე, იყიდე რაც გინდა და ჭამე,ახლა მობილურს დასატენად შევაერთებ,მიყვარხარ,გკოცნი ,დედუ.-უთხრა ზეკომ მზრუნველი ხმით შვილს,მაგრამ ეტყობოდა რომ გათიშვა ეჩქარებოდა და მართლაც წამშივე გამორთო მობილური.
ნოეს დედის დატოვებული ფული უკვე დახარჯული ქონდა, მოესწრო აფთიაქში შერბენა და „ლირიკის“ ყიდვა. „ლირიკა“ პირველად ბაიას გარდაცვალებიდან ერთი წლის თავზე გასინჯა და თავი აღარც გაუნებებია. იცოდა მავნე იყო ორგანიზმისთვის.
-სიკვდილის არ მეშინია! რამდენჯერ ვთქვა რომ უკვდავი ვარ!-დაუყვირა ერთ ღამეს ცუცას,რომელმაც ლეიბის ქვეშ ტაბლეტები აღმოუჩინა.
-ნოე! ხომ დამპირდი თავს დავანებებო?!
-რას გულისხმობ?!
-გადასარევად იცი რასაც!
-წარმოდგენაც კი არ მაქვს...
-ვერ ვიტან,როცა თავს ისულელებ...
-იქნებ სულელი ვარ?!
-ხანდახან მართლა მასე მგონია...-გოგონა ტაბლეტებს წვდა და ნოეს ესროლა. ბიჭმა დაიჭირა და ჯიბეში ჩაიდო ელვისებური ხელისმოძრაობით.
- იცი?დავანებე კიდეც ტაბლტებს თავი!
-„ფიცი მწამს ბოლო მაკვირვებსო!“
-დავანებე მაგრამ თავიდანაც დავიწყე!
-მარკ ტვენი გამახსენდა, სიგარეტზე რომ ამბობდა „ადვილია თავი დაანებო მოწევას,მე ეს მილიონჯერ გამიკეთებია!“
-მარკ ტვენი არა ტოროლა!
-შენი ერთი სიტყვაც არ უნდა დაიჯეროს კაცმა!მატყუარა ხარ!
-და თუ ეს იცი რაღას იჯერებ,ცუცა?! გამაგიჟებ ერთ დღეს!-უყვირა ნოემ, მაგიდას ხელები დაარტყა და წამოდგა.
-მეტი რაღა უნდა გაგიჟდე,ისედაც ჭკუიდან ხარ გადასული!-ცუცამაც იყვირა.
ვაჟი სწრაფი ნაბიჯით წავიდა კარისკენ .
-საით?!-დაედევნა გოგონა, დოინჯშმეორტყმული.
-სადმე,შენგან შორს!
-ნოე!
-დამეხსენი...
-როგორ იქცევი?!
-ჩვეულებრივად.-მიუგო წყნარად,ისე თითქოს ცოტა ხნის წინ ტონისთვისაც კი არ აეწიოს.
-დავიღალე...-წინ გადაუდგა ცუცა და თვალებში ჩახედა.
-რამ დაგღალა, შეიძლება გავიგო?-მიამიტი მზერით შეეგება მის თვალებს ნოეს სახე.
-ყველაფერმა იმან რაც ჩვენ თავს ხდება...
-და ჩვენ თავს ხდება რამე?
-ნუ ისულელებ თავს! გეყოს! ყველაფერს თავისი სახელი დაარქვი!
-სხვა დროს იყოს...-თქვა ბიჭმა და გვერდი აუარა.
-სხვა დრო აღარ იქნება!-მიაძახა საყვარელმა და შემოსაცმელს დაუწყო ძებნა.
*******
ნოე ლიფტის კედელს მიყრდნობილიყო. ჯიბეში ტაბლეტები მოსინჯა, ამოიღო და დახედა. ისე აკვირდებოდა თითქოს პირველად ხედავდა.
ცუცამ შემოსაცმელი იპოვა თუ არა ნოეს სახლის კარი გამოიხურა და კიბეზე დაეშვა. ვაჟი სადარბაზოს გასასვლელთან ელოდებოდა. გოგონას ხმა არ გაუღია ისე ჩაუარა გვერდით.
-ცუც...-საყვარელს რეაქცია არ ქონია.-გამომხედე...-გზას აგრძელებდა.-მოიცა...
-ხომ მითხარი დამეხსენიო?! ხოდა დაგეხსენი!-გამოსცა კბილებში კოპებშეყრილმა და ნაწნავი გადაიგდო უკან.
-მითხარი,ერთადერთი ვარ ვინც უხეშობს?
-არა.
-პირველი კაცი ვარ ვინც იტყუება?
-სამწუხაროდ, არა.
-შენ ყოველთვის ასრულებ დაპირებას?!
-დიახ! ნოე, შენ გავიწყდება,რომ ყველაფერს აქვს საზღვარი!
-აკი ამბობდი ჩემი შენდამი სიყვარული უსაზღვროაო?!
-ახლა ჩემზე კი არა შენზეა ლაპარაკი! აღარ შემიძლია ასე! ღმერთმა უწყის რას აკეთებ, სად დადიხარ,ვისთან ხარ! ამას წინათ ქუჩაში ვიღაც გოგო შემხვდა, სახელი არაფრით გამიმხილა. მითხრა შენ შეყვარებულთან ერთად სექსუალური ორგიით ვართ დაკავებული მე და ჩემი მეგობრები ღამღამობით სასაფლაოებზეო...-ცუცას ცრემლები წამოსკდა. ნოეს თავში ყველა ის დღე ამოუტივტივდა როცა მართლა კავდებოდა მარგოსა და „მისიანებთან“ ერთად საყოველთაო ინტიმით.
-და შენ დაიჯერე მისი სიტყვები?
-იცი როგორ მელაპარაკებოდა?
-დაიჯერეთქო?
-საძაგლობები მითხრა...
-მიპასუხე...
-დამაბნია...
-გამეცი პასუხი!
-კი! კი,რადგან ამ ბოლო დროს მართლაც უცნაურად იქცევი, და არ მითხრა არაო...
-და ჩემი უცნაური საქციელი ღალატით ახსენი?
გოგონას ხმა არ ამოუღია,ან რა საჭირო იყო?!
-მოგატყუა... რა მიამიტი ხარ... ნურასდროს დაიჯერებ მსგავს სისულელებს...-უთხრა ნოემ,ხელი მოხვია და ისეთი სთბოთი მიიხუტა,როგორც წინათ.
-ნუ სვამ იმ საძაგლობას,გემუდარები...დაგმართებს რამეს...-ამოისლუკუნა ვედრებით ცუცამ და ცრემლები მოიწმინდა.
-ვეცდები...
*****
ცუცა იმ ღამეს ნოესთან დარჩა, მის მკერდზე ედო თავი და მის სუნთქვის მოსმენაში ჩაეძინა. სამაგიეროდ ვაჟს არ ეძინებოდა. ფიქრობდა მის ცხოვრებაზე, აწმყოზე,რომელიც დროის მარხილში მოკალატებულიყო და მომავალს ეჭვისთვალით უცქერდა. ყველაფერი უცნაურად იყო,მაგრამ თან ისე როგრც უნდა ყოფილიყო,რადგან სხვაგვარად ნოე დაკარგავდა რაღაც მნიშნელოვანს.
-იქნებ ეს ბნელეთთან კავშირია?-კითხა კედლებს და დაინტერესდა სხვა ადამიანებიც თუ უზიარებდნენ საკუთარ ფიქრებს მათ.
საწოლიდან წამოდგომამდე ცუცას ტუჩებში ნაზად აკოცა,ისე რომ არ გაეღვიძებინა და ჩაცმა დაიწყო.თავში ყველაფერი უტრიალებდა და თან არაფერზე ფიქრობდა. უნდოდა სადმე წასულიყო,მაგრამ არ იცოდა სად...ალბათ, იქ სადაც ელოდებოდნენ... მგონია,რომ ყველა ადამიანს სურს გულის სიღრმეში, არსებობდეს ადგილი სადაც ელოდებიან...
