ადამიანის ჭეშმარიტი სახე(18)

აივნიდან შემოსულ ნოეს ფიქრის ოთახში სრული ქაოსი დახვდა, ყველგან ტანსაცმელები და წიგნები იყო მიმოფანტული.
-აქ რა ხდება,არმაგედონი დატრიალდა?
-მოხვდი,დემ?!-შეეგება გოგონა და კაბას გადააბიჯა.
-მიემგზავრეი სადმე?
-რომში.
-საშენო ადგილია...
-რატომ?
-რემაკს აქვს ნათქვმი: "იდეალური ადამიანების ადგილი მუზეუმშია..." რამდენი ხნით მიდიხარ?
-ჩვიდმეტი დღით.
-იქიდან?
-ვენეციაში წავალთ ერთი კვირით...
-როდის ჩამოხვალთ?
-ოცდახუთ დღეში...
-მე და დედაც ვაპირებთ ქალაქიდან გასვლას...ქობულეთი გადავწვყვიტეთ...პატარავ,ხომ ჩამომიტან რამეს?
-რა გინდა,რომ ჩამოგიტანო?
-რაც მოგეწონება...აი,რომ დაინახაავ და გიფიქრებ,ეს უსათუოდ ჩემ დემონს უნდა ქონდესო...
ფიქრიამ ცისფერი კომბინიზონ-შორტი აიღო ხელში და გაშალა.
-როგორ გგონია,ღირს წავიღო?
-კი...
მერე ყვითელი სარაფანა დაანახა.
-ეს?
-ეგეც! იმ წითელი კაბის გარდა მე,რომ მომწონს ყველა წაიღე...
-რატომ?
-მე დამიტოვე...-თქვა,საწოლზე წამოწვა,ერთ ხანს გაჩუმდა, ფიქრიას ადევნებდა თვალს,როგორ ალაგებდა ბარგს,მერე კი განაგრძო- დღეს შენთან ...
ერთ საათში ლოგინზე,ერთმანეთისკენ შებრუნებულები იწვნენ. ბიჭს თავქვეშ ამოედო ცალი ხელი და გოგონას სახეზე აკვირდებოდა... ფიქრობდა,როგორი ძვირფასი იყო ეს სახე მისთვის და როგორ უფრთხილდებოდა... ფიქრიას ორივე ხელი ერთმანეთზე დაელაგებინა და ლოყა ჩამოედო,ისე,როგოც პატარაობაში, ჯეროდა ხოლმე ასე პრინცესები იძინებენო...
-რაზე ფიქრობ ხოლმე დემ,ძილის წინ?
-ვცდილობ არაფერზე ფივიქრო...შენ?
-წარსულზე...აწმყოზე...მომავალზე...შენზე...
-და მე რომელ მათგანს მივეკუთვნები?
-წარსულს და აწმყოს...
-იქნებ მომავალსაც?
-შეიძლება...
-გინდა,რომ მივეკუთვნებოდე?
ქალიშვილმა თავი დააქნია.
-გავარკვიე ნოე რატომ მქვია...თურმე ორსულობისას ბებიაჩემი ბიბლიას უკითხავდა დედას,წარღვნა,რომ მოუვლინა უფალმა კაცობრიობას და ნოეს დაავალა კიდობანის აშენება იმ მომენტზე იყვნენ,როცა ზეკოს თავში აზრად გაუელვა ჩემ ბიჭს ნოე უნდა დავარქვაო...
-დიდებული ისტორიაა...უფლის რჩეულის, უკეთილშობილესი ადამიანის, სიცოცხლის გადამრჩენელისა და გამგრძელებლის სახელი გქვია...დედაშენი და ბებიაშენი რწმენაში მყოფი ქალები ყოფილან და როგორ შეიძლება შენ ღმერთის არ გწამდეს?
-ჩვეულებრივად... უფალი,რომ ქვეყნად იყოს ამდენი უბედურება არ იქნებოდა...
-უბედურება სულ არ იქნებოდა ადამი და ევა ეშმაკს,რომ არ შეეცდინა და აკრძალული ვაშლი არ დაეგემოვნებინათ...
-ვიცი ეგ ისტორია.... რას იზამ,ადამიანს მუდამ აკრძალული ხილი იზიდავს..-ჩაიცინა ირონიით სავსემ.
-კაცობრიობა პასუხს აგებს თავის შეცდომებსა და ცოდვებზე,თუ არ მოინანიებს...ყველაფერი რაც ჩვენ თავს ხდება ჩვენივე გადადგმული ნაბიჯითა და მიღებული გადაწყვეტილებებით არის განპირობებული... არ გაგიგონია?" რაც მოგივა დავითაო,ყველა შენი თავითაო..." ან "რასაც დასთეს იმას მოიმკიო?!"
-ღმერთი თუ არსებობს რატომ არის ქვეყნას სიკვდილი,ათასგვარი ავადმყოფობა და შიმშილობა?
-დემ,სიკვდილი,რომ არ არსებობდეს ცოხვრებას აზრი დაეკრგებოდა,რადგან ოდესმე დაწყებული აუცილებლად უნდა დასრულდეს.... სიკდილი ის არის რაც ყველა ჩვენგანს აერთიანებს და არავის არ აცდება, უბრალოდ უფალს ზოგი უფრო ადრე მიჰყავს და ზოგიც გვიან...ამ წუთი სოფლის დასრულია,მაგრამ საიქიო ცხოვრების დასაწყისი...
ავადმყოფობა და შიმშილი კი განსაცდელია,რომელსაც უფალი გამოცდის სახით უწყობს ადამიანს... ყველაფერი რაც გვეძლევა უფლის მიერ არის გამოგზავნილი, ბენდიერება და სიხარული-საჩუქარია, უბედურება-გაფთხილება ან სასჯელი...ღმერთმა ყოველთვის ყელაფერი იცის და ყველაფერს ხედავს... არავინ და არაფერი ავიწყდება...როცა რაიმეს თხოვ,ის მაშინ გისრულებს სურვილს თუ საჭიროა და სარგებელს მოგიტანს....ერთი არაჩვეულებრივი ისტორია არსებობს,დემ,მოგიყვე?
-მიდი...ყურადღებით გისმენ...
-იყო ერთი ღვთისმოსავი,მდიდარი კაცი,ისეთი ლამაზი ცოლი ყავდა ავ თვალს არ ენახვებოდა. მზე და მთვარე ამოდიოდა თავის მუღლეზე,რომელმაც სამი უმშვენიერესი ასული და ოთხი ვაჟ-კაცი გაუჩინა! სრულყოფილი იყო კაცის ბედნიერება, არაფერი და არავინ აკლდა... უზომოდ მადლიერი იყო უფლის,ღმერთის მფარველობას არ აკლებდა. უცქირა ეშმაკმა კაცს და შეშურდა,მივიდა ღმერთთან და უთხრა:" ეს ასეთი მადლიერი იმიტომ არის,რომ ყველაფერი აქვს, აბა მიდი და კომფორტი დაურღვიე,უმალვე დაგიწყებს წუწუნს და საყვედურობას...".უფალმა გააკოტრა კაცი და დატოვა უკაპიკოდ.
-რა გვეშველება?!-დაიჩივლა ცოლმა.
-ნუ დარდობ,ყველაფერი კარგად იქნება,ღმერთი დიადია და შეგვეწევა...
-დავიღუპეთ-აგრძელებდა ქალი....
-უფლის მოცემულია და მანვე წაიღო,ნუ სცოდავ და ნუ უმადურობ!
"სიმდიდრე კი დათმო,მაგრამ აბა მიდი და ცოლი წაართვი,როგორ სხვაგვარად აჟღურტულდება!"-წაისისინა სატანამ, არ გასულა დიდი ხანი და კაცს ცოლი გარდაეცვალა... შეწუხდა, გულიც გაუტყდა,მაგრამ ერთი არ დაუწუწუნებია,პირიქით მადლიერი იყო...
-რისი?!-შეიცხადა ნოემ, არ სჯეროდა,ვერ წარმოედგინა ადამიანს მადლიერებთ როგორ უნდა მიეღო საყვარელი ქალის სიკვდილი.
-რისი ჩემო კარგო და იმის,რომ ღმერთმა ცხოვრებაში ისეთი ქალი არგუნა თანამგზავრად,როგორიც მისი მეუღლე იყო...
"-ღმეთის გამოგზავნილი იყო და მანვე წაიყვანა..."-თქვა და უფალს მალდობა შესწირა.
გადაირია ეშმაკი, აწრიალა, ღვარძლითა და ბოღმით აიცვსო, გააოცა ადამიანის ასეთმა მოთმინებდმა,ღვთისადმი პატივისცემამ და მოწიწებამ. მიზნად დაისახა მაინც ჩამოეგდო განხეთქილების ვაშლი ადამიანსა და ღმერთს შორის.
"სიმდიდრე და ცოლი ქარს გაატანა,არცა არის გასაკვირი, აბა,მიდი და შვილები დაუხოცე, ნახავ რაც მოხდება!"-არ დანებდა ეშმაკი. მართლაც ,უკურნებელ სენით დაეხოცა ორი ქალიშვილი და სამი ვაჟი კაცს... ბევრი იდარდა,ცრემლადაც დაიღვარა,მაგრამ ერთი საყვედურის სიტყვა არ დასცდენია...
"ჯერ თაო და თაოო, მერე ცოლო და შვილოო! ჯამრთელობა შეურყიე და ნახავ ჩხუბს თუ არ დაგიწყებს ეს შენი სანაქებო კაცი!"
მართლაც ლოგინად ჩავარდა ადამიანი...
-ჯამრთელობა ღვთის მოცემული იყო და მანვე წაიღოო-თქვა მადლიერებით სავსემ,სუსტი ხმით და მალევე მიესვენა... ღმერთმა კაცი თავსთან წაიყვანა და სამოთხეში-მარადიულ სამყოფელში გაანათლა მისის სული.
-რა მაინტერესებს, იცი ,პატარავ? სატანის ჭკუაზე,რატომ დადიოდა ღმერთი?
ფიქრიას გაეღიმა,გულუბრყვილო ეჩვენა შეკითხვა.
-არა,დემ, ეშმაკის ჭკუაზე კი არ დადიოდა,უნდოდა მისთვის დაენახებინა რაოდენ ერთგული იყო კაცი და როგორ უყავრდა უფალი,პატივს სცემდა მას და ემადლიერებოდა... თან ადამიანისთვის გამოცდაც იყო,რომელიც უნდა გადაელახა,რომ სულის ცოხნება დაემსახურებინა.
-გჯერა,რომ ასეთი ადმაიანები ნამდვლად არსებობენ,ჩვენს დღვანდელ რეალობაში?
-რა გასაოცარიც არ უნდა იყოს შენთვის-კი!
ნოე ჩაფიქრდა....
-კიდევ ვიცი ერთი ისტორია, გაინტერესებს?
-გისმენ... ამდენი რელიგიურ თემაზე არავისთან მისაუუბრია ერთი მარტივი მიზეზის გამო: უფლებას არ ვაძლევდი და არცერთ მათ ნათქვამ სიტყვას ყურში არ ვუშებდი!
-იყო ერთი მეფე...-დაიწყო ფიქრიამ თხრობა.-ძალიან ხელგაშლლი და კეთილი....ქუჩაში მიდიდოდა ერთელ,თავის ამალასთან ერთად,როცა ბოგანა აედევნა და დახმარება სთხოვა. მეფეს ქისაში სულ შვიდი მონეტა ოქრო ედო...დაუფიქრებლად ამოიღო სამი ცალი და გაუწოდა...მათხოვარმა დიდი მადლობა მოუხადადა უთხრა,თუ არსად გეჩქარებათ მბრძანებელო,ერთ ამბავს მოგიყვებითო...მოუყვა მიუსაფარმა ისტორია და გააოცა მეფე,აღბრთოვანებულმა ხელმწიფემ კიდევ ერთი მონეტა გაუწოდა და თავისთან სასახლში მიიპატიჟა. გზაში ლექსით მოხბლა მათხოვარმა მმართველი,მანაც ყოყმანის გარეშე აჩუქა მონეტა. სასახლეში მისულ ბოგანას დიდი პატივი სცეს, დაასვენეს,ჩააცვ-დაახურეს და ნადიმზეც მიიწვიეს. სუფრაზე დიდებული სადღერძელო თქვა და მეფის გული კიდევ ერთხლ მოიგო,მაშინ მეექვსე მონეტა მიიღო საჩუქრად. ვახშამი დასასრულს უახლოვდებოდა,ყველა შეზარხოშებულიყო(ბოგანის გარდა)როცა კაცი წამოხტა,მეფეს მივარდა,დანა ყელთან მიაბჯინა და უთხრა მეშვიდე მონეტაც რომ გქვს,ისიც მომეციო! ეს კაცი ადამიანის ჭეშმარიტი სახეა,მაგრამ მადლობა ღმერთს,რომ არა ყველასი... სწორედ მასში უნდა ვხედავდეთ საკუთარ თავს ღმერთთან მიმართებაში.. ავიღოთ ელემენტარული მაგალითი,ტაძართან დაკავშირებით...ღმერთმა ექვსი დღე მოგვცა იმისთის,რომ ჩვენ საქმეებს მიხვედოთ და წინ წავიწიოთ სააქაო ცოხვრებაში,მხოლოდ ერთი დღე დააწესა ეკლესიაში მისასვლელათ,რომ ვეწვიოთ საყდარს,სანთელ დავანთოთ,ვილოცოთ და ცოდვები მოვინანიოთ, ისიც ჩვენთვის, ცოდვების მორევში რომ არ ჩავიხრჩოთ და ღირსნი ვიყოთ საიქიო სიცოცხლისა...
-ძალაინ ეკლესიური ხარ,პატარავ?
-მთავარი ის კი არ არის ეკლესიაში რა სიხშირით დადის ადამიანი(თუმცა ძალიან ცუდია თუ იშვიათად მიდის უფლის სახლში)არამედ ის თუ რას აკეთებ,ცოდვებს ინანიებ თუ არა,შეცდომებს თუ ხვდები, სიკეთეს თუ სთეს და ბროტებას ებრძვი... რა დასამალა,რომ ადრე ეკლესიაში იშვიათად დავიოდი,(მაგრამ გულით მწამდა უფლის)ახლა მოვუხშირე...
-ფიქრია...მე,რატომ მიფარავს ღმერთი,როცა არ ვაღიარებ მას?
-იმიტომ,რომ ღმერთს ყველა უყვარს,იმის მიუხედავად იმსახურებს თუ არა ის კონკრეტული ადამიანი ამას.... იცი? შენ უფალი იმაზე მეტად გმფარელობს ვიდრე მე ან წრმენაში ჩამდგართ, რდგან შენ მეტად გჭრდება მისი გვერდში დგომა...ბოროტი გებრძვის,ავი იმარჯვებს შენზე და ღმერთისკენ მიმავალ გზას გაცდენს... -გოგონა გაჩუმდა... ერთხანს შეცქეროდა მის წინ დაწოლილ ბიჭს და დარწმუნებული იყო,რომ იმ მომენტში ნოეში რაღაც ცვლებები ხდებოდა, შეიძლება სულ ციცქნა-ისეთი თავადაც,რომ ვერ ხვდებოდა, მაგრამ მაინც...
-იცი,დემ? მივხვდი რა უნდა გაჩუქო იტალიიდან ჩამოსულმა!
-მაინც რა?
-ნახავ....
სიჩუმე ჩამოწვა..ბნელოდა...ნოეს უნდოდა ფიქრიას ნათქვამი ყოველი სიტყვა აესხლიტა,მაგრამ აღმოჩნდა,რომ მის არსებას უუკვე ყველაფერი შეესრუტა.
-წარმოიდგინე,რომ ყოველი შენი კეთილი საქმე თითო აგურს დებს სამოთხეში შენი სახლის მშენებლობაზე,ბოროტება კი აქრობს აგურებს და თუ არ მოინანიებ ცოდვებს იქნებ საძირკველსაც კი მოუღოს ბოლო.-ფიქრია ისეთი დარწმუნებითა და თვითდაჯერებით ამბობდა სიტყვებს,უბრალოდ შეუძლებელი იყო ნოეს ერთ ყურში შეეშვა და მეორედან გამოეშვა,როგორც უწინ ჩვეოდა.
-ამ ცოხვრებას ტყუილ-უბრალოდ კი არ ქვია წუთისოფელი, მართლაც წუთივით გაიფრენს და სწორედ ამ ერთ წუთში უნდა მოვასწროთ საფეხურების გაკეთება,რომელიც უფალთან მიგვიყვანს. ყოველი კეთილი ქმედება ერთ საფეხურად წარმოიდგინე,ბოროტებაც,ოღონდ საპირისპირო მიმართულებით-ჯოჯოხეთში ჩამავალი...-ჩურჩულებდა გოგონა.
-კარგი ადამიანები,რომ უფრო ადრე კვდებიან,ვიდრე ჩვეულბრივი ან ბოროტი შემჩნეული გაქვს?
-ეგ იმიტომ,რომ ღმერთს კეთილშობილი ხალხი თავისთან უნდა, ისინი ხომ იმსახურებენ მარადიულ სასუფეველში სულის განათლებას... სწორედ ისინი თავისი სულგრძელობითა და მოყვასისადმი სიყვარულით სწრაფად აშენებენ სახლსა და სამოთხეში ამავალ კიბეს...
-თუმცა სხვა მხრივ თუ მივუდგებით ამ საკითხს,პატარავ,არიან კარგი ხალხი და დიდხანსაც ცხოვრბენ...-თითქოს ჩაჭრა უნდოდა ნოეს.
-კიბატონო, ეგ ის ხალხია ვისაც თავისი მისია არ აქვს შესრულებული ამ ქვეყნად.
-შენც გჯერა ჩემი არ იყოს,რომ ყველა თავისი მისიით მოდის ამ სამყაროში და არა მხოლოდ იმისთვის,რომ ჯერ დაიბადოს და მერე მოკვდეს?!
-რათქმაუნდა,დემ! ადამიანი ადამინისთვის ჩნდება! მის დასახმარებლად და...
-სიკეთის სათესად და უფლის პატივსაცემად, არა?-შეაწყვეტია ბიჭმა.-სწორად მივხვდი?
-კი...და ეს ძალიან კარგია,მაგრამ უკეთესი იქნება როცა ამ სიტყვების მნიშვნელობას გაანალიზებ და ჩაწვდები მათ,მხოლოდ ზემოდან კი არ გადახედავ,ისე როგორც სიბრტყეზე გამოყვანილ ასოებს...
წუთიერი დუმილი სასიამოვნოდ ჩამოწვა...ღია აივნიდან შემოპარული სიო ოთახის კედლებს ეთამაშემობა... სიბნელე მშვიდად თვლემდა...არ აწუხებდა არც ფიქრიასა და ნოეს ჩურჩული და არც დაუპატიჟებელი სტუმარი-სიო...
-მე სიკეთე არასდროს გამიკეთებია...
-ხო და დიდხანს იცოცხლებ!-გაეცინა გოგონას. ბიჭი არ აყოლია.
-ვიხუმრე,დემ...
-"დორიან გრეის პორტრეტი" გამახსენდა.... დორიანმა ხომ სამუდმაო ახალგაზრდობა და ვითომ და უკვდავება ცოდვებთა და სწორედ ბოროტებით მოიპოვა...
-გენიალურია ოსკარ უაილდი,ძლაიან ფილოსოფიური და იმდენად ღრმა,რომ იქნებ თავადაც ვერ აანალიზებდა ამას ბოლომდე...
-მე მართლა არ მახსენდება რამე ისეთი,რაც შეიძლება სიკეთეთ ჩამეთვალოს...
-შეიძლება არ გახსოვს,მაგრამ შეუძლებელია არ ჩაგედინოს... გონება დაძაბე,თუნდაც მხოლოდ ის აიღე,ჩემთან დაკავშირბული ამბავი...ნუთუ საჭიროა ჩამოვთვალო? გინდა ჩემი პირიდან გაიგონო?
-არა...სულაც არა....
ისევ გაჩუმდნენ... ნოემ ლოყის ქვეშ ხელი შეუცურა ფიქრიას და თბილად მოეალერსა.
-იქნებ, უკვე გვიანია სახლისა და კიბის მშენებლობაზე ფიქრი და მასზე ზრუნვა?-ფერებას განაგრძობდა ბიჭი.
-დემ,არასდროსაა გვიან მონანიება. იცი? იესო ქრისტე,რომ ჯვარს აცვეს გოლგოთაზე,მასთან ერთად ორი კაციც გააკრეს მარჯვენა და მარცხენა მხარეს ჯვარზე. ერთერთი ყაჩაღთა მბრძანებელი ბარაბა იყო,სწორედ ის შეუშვა პირველი იესომ სამოთხეში,რადგან გულით ირწმუნა უფლის და გულწრფელადვე მოინანია შეცოდებანი...
ქალიშვილი გაჩუმდა...ვაჟმა მისი ხელი თავისკენ მიიზიდა და ფიქრიასკენ მიჩოჩდა.
-გეძინება,პატარავ?
-ხოტათი,დემ...
მასპინძელს ძილი ერეოდა....
"არასდროსაა გვიან"-ფიქრიას სიტყვები ესმოდა ექოსავით ყურებში ბიჭს და თვალს არ აშორებდა ძილის ბურუსში გახვეულს. ნოეს დიდხანს არ მოუხუჭავს თვალი..მხოლოდ განთიადზე,მიეხუტა ფიქრიას,თავი მკერდზე ჩამოადო და მისი მკერდის სურნელით გაბრუებუსლ ჩაეძინა....