ეკა კვალიაშვილი: "მოსკოვში რომ წავედი, მეორე დღეს თბილისში, ჩემს სახლში გადაუხდელობის გამო დენი და გაზი უნდა ჩაეჭრათ"

მომღერალი ეკა კვალიაშვილი წლების წინ აცხადებდა, რომ ქართულ შოუბიზნესში კლანები და ე.წ. შავი სიები არსებობდა და ის ამ კლანებისთვის მიუღებელი ფიგურა იყო. "შიმშილისთვის გამიმეტეს", – თქვა მაშინ კვალიაშვილმა და მოსკოვში წავიდა, სადაც კონცერტებს მართავდა.
მომღერალი ახლა საქართველოშია და 7 დეკემბერს თავის მსმენელს თეატრალიზებულ სოლო კონცერტს შესთავაზებს. მის პირად ცხოვრებაში სიახლეები არ არის, სამაგიეროდ მისი ქალიშვილი, 20 წლის ნუკა გვალია გათხოვდა. ასე რომ, ეკა კვალიაშვილი უკვე სიდედრია.
– ქალბატონო ეკა, საკმაოდ დიდი ხანია, არ გამოჩენილხართ. სად იყავით, რას საქმიანობდით ამ პერიოდში?
– ძალიან დიდი ხანია არსად გამოვსულვარ. რატომღაც სრულიად იგნორირებული ვიყავი. გული მწყდებოდა, რომ სათაყვანო ადამიანები, რომლებიც ქვეყნის სახეს წარმოადგენენ, შეურაცხყოფილნი იყვნენ. ჩარეცხილები უწოდეს და მერე, უკაცრავად და, ფეხებზე დაიკიდეს, ის ადამიანები როგორ ცხოვრობდნენ, რითი არსებობდნენ. საბედნიეროდ, მე იმ ჩარეცხილთა შორის მოვხვდი და არა – მათთვის სასურველ პირთა სიაში. უფალს მადლობას ვწირავ, რომ საკუთარ თავში დიდი ძალა გამოვნახე, ამ ყველაფერს გავუძელი და იმათ გვერდით არ დავდექი, ვინც არასწორად აზროვნებდა.
– როგორ ფიქრობთ, რატომ დაიყო შოუბიზნესი "სასურველ" და "არასასურველ" პირებად?
– ყველაფერი მთავრობის ხელში გადავიდა. არადა, არ ვიცი, ამ ყველაფერთან მთავრობა რა შუაში იყო, რომელი შოუბიზნესის პროდიუსერები ეგენი მყავდნენ?! კონცერტი იყო თუ დაფინანსება, ის იღებდა, ვინც მათ უმღეროდა. საქართველოში არ ყოფილა მთავრობა, რომლისთვისაც მე ან ჩემს წინაპარს გვიმღერია. ჩემი ყველა წინაპარი მომღერალი იყო. მარიამ თარხან–მოურავი – მარო თარხნიშვილი – ვასილ მჟავანაძის პერიოდში მოღვაწეობდა და მისთვის ერთხელაც არ უმღერია, ხალხისთვის მღეროდა. აქ კი, ვინც ხელისუფლებასთან არ იყო, თავიანთ მოწინააღმდეგად თვლიდნენ. რა მოსაზრებით არ იყავი მათ გვერდით, ეს არ აინტერესებდათ, სულ ერთი იყო.

– როდიდან გაემიჯნეთ იმ ხელისუფლებას?
– ეს პროცესი ნელ–ნელა დაიწყო. მანამდე კი ერთი ქალი არსებობდა, რომლის სახელი და გვარის ხსენებითაც დავიღალე, ამიტომ აღარ ვიტყვი.
– მარინა ბერიძეს გულისხმობთ?
– სახელის ხსენებით მას პიარს არ გავუკეთებ. მოკლედ, სანამ ეს მთავრობა მოვიდოდა, ამ ქალმა კლანურ მეთოდებს მიმართა და ათი წელი საკონცერტო სიებიდან მშლიდა. არანაირი უთანხმოება მასთან არ მქონია, მაგრამ "არტ–იმედის" პერიოდში უკვე დაპირისპირება დაიწყო, რადგან რაღაცეებით სერიოზულად დავიღალე და ყელში ამოვიდა! არ შეიძლება, ადამიანს სულ შანსი მისცე, იქნებ გამოსწორდესო. ერთი სიტყვით, ბევრი იჭორავეს და ილაპარაკეს, კვალიაშვილი აგრესიულია, ქალს საფერფლე ესროლაო და ათასი სისულელე, მაგრამ ეს ალბათ აწყობდათ, რომ ჩემი იმიჯისთვის დაერტყათ. ვიცი, რომელ სახლში, ვის ბინაში დაიგეგმა ეს ყველაფერი, ვინ ესწრებოდა ამ სიტუაციებს, რომ ჟურნალისტებს ჩემზე ასეთი წარმოდგენა შექმნოდათ და არამარტო ჟურნალისტებს, პროდიუსერებს და საერთოდ საკონცერტო და საგასტროლო ორგანიზატორებს. ყველაფერი ვიცი, რადგან საქართველოში ციხე ყოველთვის შიგნიდან ტყდებოდა. მაშინ ბოლომდე ვერ ახერხებდნენ ჩემს დაბლოკვას, სანამ ეს ბოროტების მანქანა არ მოვიდა, წინა ხელისუფლებაზე ვამბობ, და, რა თქმა უნდა, ასეთმა ხელოვანებმა მათთან იპოვეს საერთოც და თბილი ბუდეც. აი, აქედან კი გამოიყენეს თავიანთი კავშირები.
ხელისუფლება მერე თვითონ შევიდა ისეთ ეშხში, რომ შავი სიები შექმნა. ტელეგადაცემებში, მერიის კულტურის განყოფილებებში, საკონცერტო სიებში მთავრობა გახდა ამ სცენარების პროდიუსერი. ჰოდა, ჩარეცხეს და ჩარეცხეს ნამდვილი ხელოვანები, მეცნიერები, სპორტსმენები, მოაზროვნე ადამიანები. აი, ისე, როგორც ეს ბოლშევიკებმა გააკეთეს რევოლუციის დროს და ბრბოზე გათვლილი წყობა შემოიტანეს.
– არავინ დავობს, რომ თქვენ ნიჭიერი ხართ. რატომ სჭირდებოდა მარინა ბერიძეს ან მთავრობას თქვენი დაბლოკვა?
– ნიჭიერი რომ ვარ, თვითონაც აღიარებენ. უნიჭო არის და ვერ მღერისო, რომ თქვან, ხალხი მათ დასცინებს. გახსოვთ, ჩვენი ესტრადა მაღალ დონეზე რომ ავიდა? მაშინ ისეთი მომღერლები გამოჩნდნენ, რომლებიც ადრე სრულიად არ იყვნენ დაფასებული. ხოლო ეს ადამიანები და განსაკუთრებით ერთი ცდილობდნენ, ამ კონცერტებზე მე არ ვყოფილიყავი. დაბლოკილი, სიებიდან ამოღებული ვიყავი. სწორედ იმ დროს გაავრცელეს ჩემზე ხმები, რომ საშინელი ხასიათი მაქვს, რომ აგრესიული ვარ და ასე შემდეგ.
– თქვენი აზრით, ეს ყველაფერი ზემოთ, სამთავრობო დონეზე წყდებოდა?
– ჯერ სააკაშვილის მთავრობა არ იყო, მაგრამ იმ ქალბატონთან ახლოს იყო რამდენიმე მომღერალი, რომელთაც ჩემი სცენაზე დგომა არ აწყობდათ. ამიტომ ადგნენ და ყველას ჩააწვეთეს, რომ ჩემთან ურთიერთობა არ შეიძლებოდა. ადამიანის ყურს კიდევ ვიღაცაზე ცუდის მოსმენა უფრო უნდა, ვიდრე კარგის. ცხოვრებაში კონფლიქტი არავისთან მქონია. ძალიან მომთმენი ვარ, ბევრი რაღაც გამიტარებია და ამის მოწმენი ჩემი მეგობარი კოლეგებიც არიან... მოკლედ, ეს ადამიანები ახალ ხელისუფლებას დაუახლოვდნენ. საბოლოო ჯამში, მოხდა ისე, რომ იქიდანაც დაიწყო დაბლოკვები. ტელევიზიაში, გადაცემებში აღარ მიწვევდნენ. რატომ–მეთქი, რომ ვიკითხე, ზევიდან არის ასე გადაწყვეტილიო. სულ ეს "ზევიდან" მესმოდა.
– მახსოვს, ერთ–ერთ ინტერვიუში თქვით, რომ შიმშილობისთვის გაგიმეტეს.
– ნამდვილად ასე იყო. სანამ მოსკოვში წავიდოდი, არც ვმუშაობდი, არც კონცერტები იყო და არანაირი შემოსავალი არ მქონდა. მეგობრების წყალობით ვარსებობდი. როცა მოქმედი მომღერალი ვარ, პოტენციალი მაქვს, ძალიან ბევრის გაკეთება შემიძლია, თავში ბევრი იდეა მაქვს, ბევრი პროექტის ავტორი ვარ, იმის მაგივრად, რომ ეს გამომეყენებინა, იგნორირება გამიკეთეს. სერიოზული და ღრმა დეპრესია დამეწყო, მაგრამ საკუთარ თავში ძალა ვიპოვე და ამ მდგომარეობიდან გამოვედი. გაჭირვება სულაც არ არის სამარცხვინო, მაგრამ ქვეყნისთვისაა სამარცხვინო, ჩემნაირ ადამიანს უჭირდეს. საერთოდ არავის უნდა უჭირდეს, ყველა კარგად უნდა იყოს. საქართველო ძალიან პატარა ქვეყანაა და აქაურობის მოვლას რა უნდა? მხოლოდ გული და სიყვარული.
– ამის შემდეგ მოსკოვში წახვედით, არა?
– მოსკოვში რომ წავედი, მეორე დღეს თბილისში გადაუხდელობის გამო ჩემს სახლში დენი და გაზი უნდა ჩაეჭრათ. ამიტომ მივატოვე ყველაფერი და წავედი. დღეს შვილის სახლში ვცხოვრობ, საკუთარი არ მაქვს. მოსკოვში 4 თუ 5 თვე ვიყავი. ნორმალურად ვცხოვრობდი. კონცერტები მქონდა, ძალიან კარგ სიტუაციაში ვმუშაობდი, მაფასებდნენ კიდეც. კონცერტს ერქვა "მე ქალი ვარ", მშვენიერი საღამო გამოვიდა, ვლადიმირ ბერეჟინს მიჰყავდა, რომელიც ძალიან ძლიერი წამყვანია.
– საქართველოში დაბრუნება ხელისუფლების შეცვლამ გადაგაწყვეტინათ?
– საერთოდ ერთ ადგილზე დიდხანს ვერ ვჩერდები, ისე კი, ძალიან გამიხარდა, რომ სხვა ძალა მოვიდა სათავეში, იმედი გამიჩნდა. სასიხარულო იყო, რომ გამოჩნდა ძალა, რომელსაც იმ უგუნურების შეცვლა შეუძლია, რაც ქვეყანაში იყო.
– ციხის გახმაურებული კადრების გავრცელებისას საქართველოში იყავით?
– კი, აგვისტოს ბოლოს ჩამოვედი. რა თქმა უნდა, ციხის კადრებმა შოკში ჩამაგდო. ჩემი რამდენიმე მეგობარი ციხეში ზის, მეგობრის სიძეც ციხეშია. ეს ყველაფერი ჩემთვის უცხო არ იყო, ასეთი ამბები სულ მესმოდა. მე ის პერიოდიც ძალიან კარგად მახსოვს, ბაჩო ახალაია, რომელიც სადისტია და ადამიანების წამება სიამოვნებას ანიჭებს, როგორ შევარდა ღამე ციხეში და სიკვდილის პირამდე სცემა პატიმრები. შემდეგ ტელევიზორში აჩვენებდნენ, დედები რა დღეში იყვნენ, რადგან არ იცოდნენ, იქ მათი შვილი იყო თუ არა. ერთი სიტყვით, ეს ყველაფერი ჩემთვის ახალი არყოფილა, მაგრამ კოშმარია, ამ კადრებს რომ უყურებ. დამხრჩვალი ბავშვის ქვევრში პოვნამ ხომ საერთოდ შემზარა. არ ვიცი, იქ რა მოხდა, მაგრამ ხასიათი ისე გამიფუჭდა, არჩევნების შედეგები რომ გამოაცხადეს და ხალხი ზეიმობდა, მე ვერ გავედი. რა საშინელებაში გვიცხოვრია ამდენი წლის მანძილზე!
– თქვენს გეგმებს დავუბრუნდეთ. კულტურის სამინისტროში ცვლილებები ხდება და ალბათ აღარ დაიბლოკებით. რას აპირებთ შემდეგში, როგორ ხედავთ თქვენი და ქართული ესტრადის მომავალს?
– კულტურის სამინისტროსთან დაკავშირებით გეგმა არ მაქვს. მე დიდი ხნის პროექტები მაქვს შესასრულებელი და ვფიქრობ, რომ ეს ყველაფერი უნდა დავძრა და ხორცი შევასხა. ყველაფერი დაბეჭდილი და ფაილებში შენახული მაქვს, იმის დრო მოვიდა, რომ განვახორციელო. 7 დეკემბერს "სამეფო უბნის თეატრში" ძალიან საინტერესო და განსხვავებულ კონცერტს შემოგთავაზებთ, რომელიც ერთი მსახიობი ქალის ცხოვრების ეპიზოდს ასახავს. ერთი დღე სცენაზე და სცენის მიღმა ძალიან საინტერესო იქნება. ეს სპექტაკლია, ოღონდ სიმღერებით. ასეთი ორიგინალური გადახვევები მიყვარს. ამ კონცერტზე ჩემი შვილიც იმღერებს. თუ დიდი მოთხოვნა იქნება, შეიძლება კონცერტი 8 რიცხვშიც ჩავატარო.
– წარმატებას გისურვებთ. თქვენი ქალიშვილი, ნუკა გვალია, ცოტა ხნის წინ გათხოვდა. იცოდით, რომ ამ ნაბიჯის გადადგმას აპირებდა თუ მოულოდნელი იყო თქვენთვის?
– ჩემი შვილი და სიძე, ნიკა კობახიძე, 5 წელი შეყვარებულები იყვნენ, ასე რომ, ნიკა ფაქტობრივად ჩემს ხელში გაიზარდა. ძალიან მიყვარს, ძალიან კარგი ბიჭია. მშობლის ლოცვას ორივეზე ვკითხულობ. მინდა, ჩემი შვილები ძალიან ბედნიერები იყვნენ.
– ერთადერთი შვილის გათხოვებას ადვილად შეეგუეთ?
– საღად მოაზროვნე ადამიანი ვარ. ეგოისტი არ ვარ, შვილი მხოლოდ და მხოლოდ იმისთვის მყავდეს, რომ ვიტრინაში დასმულ თოჯინასავით ვუყურო. არც იმას ვიფიქრებ, ვაიმე, მარტო არ დავრჩე და შვილმა მომიაროს–მეთქი. თავიდანვე ვიცოდი, რომ ჩემი შვილი უნდა გათხოვილიყო, ოჯახი შეექმნა.
– გაიპარნენ თუ ტრადიციულად მოხდა ყველაფერი?
– არ გაპარულან, ყველაფერი ვიცოდი. ჩემი სიძე მოვიდა და მითხრა, დაქორწინება გადავწყვიტეთო. უფალმა დაგლოცოთ–მეთქი, ვუთხარი. ჯერ ოფიციალური რიტუალები არ ჩაგვიტარებია, ქორწილი არ გადაგვიხდია, ამის დიდი მომხრეები თვითონაც არ არიან. ჩემი გოგონა, ნუკა, ახლა თავის კარიერაზეა გადართული, მეც ვეხმარები. მისთვის კარგი სიმღერები იწერება, მის პიარს ერთ–ერთმა კარგმა კომპანიამ მოჰკიდა ხელი. 20 წლის ახლა გახდა, სიძე 21 წლისაა.
ნუკა ისეთი მომღერალია, კარიერას უნდა მიხედოს. ის მომღერლის და არტისტის შვილია. მამამისი, თემო გვალია, მიხეილ თუმანიშვილის თეატრის მსახიობი იყო, მე მომღერალი ვარ და მასში ეს ორი ნიჭი ერთმანეთს შეერწყა. მართლა კარგად მღერის, კარგი ხმა აქვს.
– რას საქმიანობს ნიკა?
– სტუდენტია, შავი ზღვის უნივერსიტეტს ამთავრებს. მომავალი ბიზნესმენია. ჭკვიანი ბიჭია, მთელ კურსს თავიდან ბოლომდე ინგლისურ ენაზე გადის.
– როგორი სიდედრი ხართ?
– ეს ჩემს სიძეს ჰკითხეთ. ჩვენ მეგობრები ვართ. ნუკას მეგობრები თავიდანვე მივაჩვიე იმას, რომ არავითარი "დეიდა", "ქალბატონო" არ დაეძახათ ჩემთვის, მათ ყველანაირი ბარიერი მოვუხსენი. ჩემთან ძალიან კარგად არიან და მეც ვცდილობ, ყველანაირად შევუწყო ხელი, გვერდით დავუდგე, რომ ლამაზი ოჯახი გამოუვიდეთ.
– ცალკე ცხოვრობენ?
– ხან ნიკასთან და ხან ჩემთან.
– დაბოლოს, თქვენს პირად ცხოვრებაშიც ხომ არ არის რაიმე სიახლე?
– ვაიმე, არა! რა დროს პირადია?!
– თქვენზე ჭორები არასოდეს ილეოდა. ბოლოს ძალიან პატარა ბიჭზეც კი გაგათხოვეს.
– ეს პოპულარობის თანმდევია. დაახლოებით ოთხი წლის წინ 17 წლით უმცროს ოლიგარქზე "გამათხოვეს" მოსკოვში. მერე ვთქვი კიდეც, ბარემ მისამართიც მითხარით, სახლში მივაკითხავ–მეთქი. ჩემზე ბევრი ჭორი გავრცელებულა. როგორც კი პირად ცხოვრებაზე ლაპარაკს დაიწყებ, ის უკვე პირადი აღარ არის და მაინც, თუ რამე სიახლე იქნება, არ დაგიმალავთ, დასამალი არაფერი მაქვს. უბრალოდ ამ ეტაპზე პირადული არაფერი მაინტერესებს. მინდა, ის წლები ავინაზღაურო, რაც გამომატოვებინეს. საცოდაობაა, რომ ჩემი კუთვნილი დრო, რომელიც უფალმა დედამიწაზე მომცა, უქმად გამატარებინეს. ეს პატარა პერიოდი არ იყო. 9 წელი რომ უმოქმედოდ ხარ და ვერაფერს აკეთებ იმიტომ, რომ ხელს გიშლიან, დამიჯერეთ, ძალიან სერიოზული დანაშაულია.
ეკა ლემონჯავა