სულ მეყვარები (7)
2 272 ნახვა
გეძინა ?
-ნინუცა შენ ხარ?
-ხო ჩამოდი საქმე მაქვს
-კაი
ჩავედი კარებთან მივედით უსიტყვოდ . ავედით ტერასაზე,არავინ არ იყო და დავიწყეთ
-ანნ მაპატიე გთხოვ. მაგრამ მე მიზეზი მქონ...
-კარგად მომისმინე ნინუცა.რა მიზეზი გქონდა ? რომ საუკეთესო მეგობრისთვის გეწყენინებინა ? იცი ამ დღეების მანძილზე რა მჭირდა? ჯოჯოხეთში მეგონა თავი, შენ იმ ნინასთან ეგდე და მე დამცინოდი მე კიდე ირაკლის და აჩის გარდა წესიერად ვერავის ველაპრაკებოდი გესმის ? შენ ჩემი ცხოვრება იყავი, ჩემი ლამაზი გოგო ანგელოზი,არა არ გესმის? გული მეწვოდა რომ გხედავდი 14 წლის მანძილზე დღე არ გავიდოდა შენთან არ მელაპარაკა.გაიგე? შენ ჩემთან არ მოსულხარ როცა ავიჩეხე! გესმიის? (ხმას ავუწიე და დავიწყე ტირილი)
-ანა მაპატიე, მაგრამ მიზეზიი მქონდა დამამთავრებინე.!
-გისმენ
-რო ჩამოვედით მეორე დღეს შენ და აჩის და იკას გეძებდით,და გარეთ გამოვედი. ვიღაც ნაბიჭვრებმა კიდე ძალა იხმარეს და გამაუპატიურეს,იმის მერე აჩოს ვთხოვე რომ დავშორებულიყავით.და ყველაფრის აუხსნელად დავშორდი.დამიჯერე მეც ცუდად ვიყავი.როცა გხედავდი და ვერ მოვდიოდი მთელი დღეები ვტიროდი გესმიის ?
-ვაიმე ჩემო ცხოვრებავ ( მაპატიე გთხოვ მე არ ვიცოდი.
ჩემ ნომერში ავედით და ირაკლი გავაღვიძე,ყველაფერი მოვუყები და გაგიჟდა , ყვიროდა მარა მალევე დააწყნარეთ.შეგვპირდა არავის არ ეტყოდა ,
-აჩის რატო არ უთხარით?
-მეშინოდა!
ნიინ დაწყნარდი,ჩვენ ვეტყვით აჩის.
-კარგი ანა მადლობა. (ჩემს საწოლზე დავაწვინე. და დაიძინა)
აჩისთან ავედით,რო ვუთხარით ლამის დაგვახრჩო,ძლივს გავაჩერეთ.მერე თხოვეთ ნინუცასთის აეხსნა რომ უყვარს ...ნინუცას ვუთხარი ადითქო.და ავიდა აჩისთან მე და იკა საწოლზე დავწექით.მერე კარებზე კაკუნმა გაგვაღვიძა ნინუცა და აჩ იყვნენ, შემოვიდნენ და ვიჭორავეთ. შერიგდნენ,ეხა ბედნიერი ვიყავი, მაგრამ რატომღაც რაღაცა გულის სიღრმეში მტკიოდა,გული ცუდს მიგრძნობდა.მაგრამ იმ წუთისთვის ბედნიერი ვიყავი.მეორე დღეს თბილიში წავედით სახლში ავირბინე ყველას მოვეხვიე,მერე ირაკლის ვურეკავდი და არ აიღო ვიფიქრე დაუჯდათქო, მერე აჩის დავურეკე და იმანაც არ მიპასუხა. 3 ის ნახევარი იყო უკვე ღამის რომ აჩის ზარი შემოვიდა,
-ალ.ო აჩი ხო მშვიდობაა?
-ანნ ჩაიცვი და გამოგივლი რა.
-რა ხდება მეტყვი ?
-დროზე ჩაიცვი სასწრაფოა შენ სახლთან ვარ, მე უცებ ჩავიცვი უცებ გავიპარე ვერავინ გაიგო ხმა, ბოომ დდაიეფა მარა გავაჩუმე, და ჩავედი,
-რა ხდება აჩი ეხა მაინც მითხარი!
-იცი ირაკლლი და გუგა ავარიაში მოყვნენ ეხა იკა კომაშია,უფრო სწორად იყო.
-მითხარი დროზე
-ეხა რეანიმმაციაშია ოპერაციას უკეთებენ წამოხვალ ?
-რა რას მეკითხები აბა რას ვიზამ ?(ვტიროდი) კი არ ვტიროდი ვკიოდი ისე ცუდად ვიყავი , ჩემი იკას რამე რო მოსვლოდა ალბათ მოვკვდებოდი! ცხოვრებაშ პირველად შემიყვარდა,და არ ვიცი თავზე მეტად მიყვარდა ! ღმერთო რა დაგიშავე ხომ შეიძლება მეც ვიყო ბედნიეერი!
ამ დროს ირაკლიმ გამომაფხიზლა ,მოვედით
ფოიეში შევვარდით ირაკლის დედა ნინუცა თემუკა და ნიკო
როგორც კი ნინუცა დავინახე მოვეხვიე! და უფრო ვუმატე ტირილს ირაკლის დედა ცოცხალ მკვდარი იჯდა,თემუკა და ნიკო იჯდენენ სანამ მე მივიდოდი, მე რომ მივედი ადგნენ და შემომხედეს,
-ნინუცც გესმის , ჩემი ცხოვრება შეიძლება მოკვდესს! არ მჯერა. არ შეიძლება მე წავიდე და ის დარჩეს, რამე რო დაემართოს თავს არ ვიცოცხლებ,(დედას და მამას დავურეკე და ვუთხარი დილას მოვალთო)განადგურებული ვიყავი.
ნინუცა ყავის ამოსატანად წავიდა ირაკლის დედა დავარწმუნე წასულიყო და დაესვენა ჩვენ რამე ახალი თუ იქნებოდა გავაგებინებდით
ჩაკეცილი ვიყავი და კედელს ვეყრდნობოდი,როცა თემუკა მოვიდა,
-ანა ხო იცი ირაკლი ძმაა არის ჩემი , მაგას რამე რომ დაემართოს თავს არ ვიცოცხლებ!და არ მინდა რომ იტანჯებოდე,ყველაფერი კარგად იქნება იცოდე თუ რამე მოხდება ირაკლის სიცოცხლეზე მეტად უყვარდი
მე ცრემლები წამსკდა და თემუკას მოვეხვიე,უკვე არაფერს არ ქონდა ჩემთვის აზრი.მხოლოდ ირაკლი,ირაკლი,ირაკლი,ირაკლი!
1 კვირა სუ თავზე ვედექი ირაკლის ამბებს ვუყვებოდი, სკოლაში არ დავდიოდი რა მესკოლებოდა,ამბობენ კომაშ მყოფ ადამიანს ყველაფერი ესმისო!
ერთერთმა დღემაც უშედეგოდ გაიარა ნინუცა და აჩ წასულები იყვნენ,მე და თემუკა ვიყავით არ მტოვებდა მარტო, გვერდში მედგა როგორც არ ვიცი! ექიმი უცებ გამოვიდა
-ირაკლი ნათენაძის ახლობლები რომელი ხართ ?
-ჩვენ ექიმო რამე მოხდა ?
-იცით ჩვენ ბევრი ვეცადეთ მაგრამ ვერ გადარჩა
-ეს იყო და არ ვიცი რა დამემართა კივილი დავიწყე თემუკა საერთოდ გაგიჟდა,ცუდად გავხდი ისე რომ ჩემ ირაკლისთან მინდოდა შესვლა ჩემ ირაკლისთან,ღმერთო რატომმ რატომმ??
აჩის და ბავშვებს დაურეკა თემუკამ და მოვიდნენ არავის თავი არ მქონდა,ჩემთვის ვიჯექი კუთხეში,ჩემი ირაკლი ალბათ სამოთხეშია, სიკვდილი მინდოდა ჩემი ცხოვრების პრინმა დამტოვა დამტოვა!!!!თუ მოვკვდებოდი იმასთან მაინც ვიქნებოდი, რა აზრი ქონდა ჩემს ცხოვრებას?? არ მინდოდა არავის დანახვა გარეთ გავედი ჩუმად გავიპარე, ვტიროდი! ყველა იმ ადგილს ვუყურებდი სადაც ჩემი ირაკლი მენახაა!
დავდიოდი ესე, მართლა მინდოდა სიკვდილი აბა რათ მინდოდა ჩემი ბიჭს გარეშე სიცოცხლე ?
1 თვე გარეთ არ გავდიოდი ტელეფონი გამორთული მქონდა საჭმელს თითქმის არ ვჭამდი არავის ვეკონტაკტებოდი ფეისბუქი გავაუქმე,მოკლედ რა ყველაფერი შშემზიზღდა, ბავშვებს რო ვუყურებდი როგორ დადიოდნენ შეყვარებულები ცუდად ვხვდებოდი....დედაჩემმა მთხოვა მეორე დღეს სკოლაში წავსულიყავი,დედა შემეცოდა ესე რომ მიყურებდა ალბათ რა ჭირდა ლიზი ყოველდღე შემოდიოდა და მეხუტებოდა, ისიც ხვდებოდა აკბათ ამას.მეორე დღეს მუხლებამდე შავი კაბა ჩავიცვი თმები შევიკარი საჭმელი არ მიჭამია ისე წავედი მანქანით მივედი, გადმოვედი დათოს დავემშვიდობე, ყველაა საერთოდ ყველა მე მიყურებდა მე ჩვეულებრივად მივდიოდი მაგრამ მოწყენილი,რო წარმოვიდგინე ირაკლის ვერ ვნახავიდ ნერწყვი მწარედ გადავყლაპე ალბათ ყველას ქონია ესეთ მომენტი როცა ტირილი უნდა ყელშ მაგრად უჭერს,კლაში მშვიდად შევედი ჩემს ადგილზე დავჯექი,ნინუცა რომ შემოვიდა ეგრევე ჩემთან მოვიდა და ლაპარაკი დამიწყო მე არც ვუსმენდი უბრალოდ ვუთხარი ცოტა ხანი მარტო ვიქნებითქო,შეეტყო რო ეწყინა, მერე გუგა მომვარდა
-ანნაა, როგორ ხარ ტო ?
-აი შენ დროზე დაახვიე აქედან რა !
-რა გჭირს ?
არ დაველოდე არაფერს ეგრევე გავედი კლასიდან მასწავლებელი არ იყო ჯერ შემოსული,ჩქარა ჩავრბოდი თან ვტიროდი ოღონდ ისე რომ ვერავინ მხედავდა,ვიღაცას დავეჯახე,ფუ ამისი დედაც...ბოდიშ მოვუხადე და წამოვედი მხარში ხელი ჩამავლო
-მე გატკინე რამე ?
-არა , თავი დამანებე
წამოვედი, ჩემი ირაკლიი! ჩემი როდემდე უნდა მეცხოვრა ესე!
კაფეში ვიჯექი, როცა ნინუცა შემოვიდა.
-ანა წამოდი ერთი წუთი ეზოში მინდა რაღაცაზე გელაპრაკო
-რა იყო?
-წამოდი!
გაგრძელება იქნება
-ნინუცა შენ ხარ?
-ხო ჩამოდი საქმე მაქვს
-კაი
ჩავედი კარებთან მივედით უსიტყვოდ . ავედით ტერასაზე,არავინ არ იყო და დავიწყეთ
-ანნ მაპატიე გთხოვ. მაგრამ მე მიზეზი მქონ...
-კარგად მომისმინე ნინუცა.რა მიზეზი გქონდა ? რომ საუკეთესო მეგობრისთვის გეწყენინებინა ? იცი ამ დღეების მანძილზე რა მჭირდა? ჯოჯოხეთში მეგონა თავი, შენ იმ ნინასთან ეგდე და მე დამცინოდი მე კიდე ირაკლის და აჩის გარდა წესიერად ვერავის ველაპრაკებოდი გესმის ? შენ ჩემი ცხოვრება იყავი, ჩემი ლამაზი გოგო ანგელოზი,არა არ გესმის? გული მეწვოდა რომ გხედავდი 14 წლის მანძილზე დღე არ გავიდოდა შენთან არ მელაპარაკა.გაიგე? შენ ჩემთან არ მოსულხარ როცა ავიჩეხე! გესმიის? (ხმას ავუწიე და დავიწყე ტირილი)
-ანა მაპატიე, მაგრამ მიზეზიი მქონდა დამამთავრებინე.!
-გისმენ
-რო ჩამოვედით მეორე დღეს შენ და აჩის და იკას გეძებდით,და გარეთ გამოვედი. ვიღაც ნაბიჭვრებმა კიდე ძალა იხმარეს და გამაუპატიურეს,იმის მერე აჩოს ვთხოვე რომ დავშორებულიყავით.და ყველაფრის აუხსნელად დავშორდი.დამიჯერე მეც ცუდად ვიყავი.როცა გხედავდი და ვერ მოვდიოდი მთელი დღეები ვტიროდი გესმიის ?
-ვაიმე ჩემო ცხოვრებავ ( მაპატიე გთხოვ მე არ ვიცოდი.
ჩემ ნომერში ავედით და ირაკლი გავაღვიძე,ყველაფერი მოვუყები და გაგიჟდა , ყვიროდა მარა მალევე დააწყნარეთ.შეგვპირდა არავის არ ეტყოდა ,
-აჩის რატო არ უთხარით?
-მეშინოდა!
ნიინ დაწყნარდი,ჩვენ ვეტყვით აჩის.
-კარგი ანა მადლობა. (ჩემს საწოლზე დავაწვინე. და დაიძინა)
აჩისთან ავედით,რო ვუთხარით ლამის დაგვახრჩო,ძლივს გავაჩერეთ.მერე თხოვეთ ნინუცასთის აეხსნა რომ უყვარს ...ნინუცას ვუთხარი ადითქო.და ავიდა აჩისთან მე და იკა საწოლზე დავწექით.მერე კარებზე კაკუნმა გაგვაღვიძა ნინუცა და აჩ იყვნენ, შემოვიდნენ და ვიჭორავეთ. შერიგდნენ,ეხა ბედნიერი ვიყავი, მაგრამ რატომღაც რაღაცა გულის სიღრმეში მტკიოდა,გული ცუდს მიგრძნობდა.მაგრამ იმ წუთისთვის ბედნიერი ვიყავი.მეორე დღეს თბილიში წავედით სახლში ავირბინე ყველას მოვეხვიე,მერე ირაკლის ვურეკავდი და არ აიღო ვიფიქრე დაუჯდათქო, მერე აჩის დავურეკე და იმანაც არ მიპასუხა. 3 ის ნახევარი იყო უკვე ღამის რომ აჩის ზარი შემოვიდა,
-ალ.ო აჩი ხო მშვიდობაა?
-ანნ ჩაიცვი და გამოგივლი რა.
-რა ხდება მეტყვი ?
-დროზე ჩაიცვი სასწრაფოა შენ სახლთან ვარ, მე უცებ ჩავიცვი უცებ გავიპარე ვერავინ გაიგო ხმა, ბოომ დდაიეფა მარა გავაჩუმე, და ჩავედი,
-რა ხდება აჩი ეხა მაინც მითხარი!
-იცი ირაკლლი და გუგა ავარიაში მოყვნენ ეხა იკა კომაშია,უფრო სწორად იყო.
-მითხარი დროზე
-ეხა რეანიმმაციაშია ოპერაციას უკეთებენ წამოხვალ ?
-რა რას მეკითხები აბა რას ვიზამ ?(ვტიროდი) კი არ ვტიროდი ვკიოდი ისე ცუდად ვიყავი , ჩემი იკას რამე რო მოსვლოდა ალბათ მოვკვდებოდი! ცხოვრებაშ პირველად შემიყვარდა,და არ ვიცი თავზე მეტად მიყვარდა ! ღმერთო რა დაგიშავე ხომ შეიძლება მეც ვიყო ბედნიეერი!
ამ დროს ირაკლიმ გამომაფხიზლა ,მოვედით
ფოიეში შევვარდით ირაკლის დედა ნინუცა თემუკა და ნიკო
როგორც კი ნინუცა დავინახე მოვეხვიე! და უფრო ვუმატე ტირილს ირაკლის დედა ცოცხალ მკვდარი იჯდა,თემუკა და ნიკო იჯდენენ სანამ მე მივიდოდი, მე რომ მივედი ადგნენ და შემომხედეს,
-ნინუცც გესმის , ჩემი ცხოვრება შეიძლება მოკვდესს! არ მჯერა. არ შეიძლება მე წავიდე და ის დარჩეს, რამე რო დაემართოს თავს არ ვიცოცხლებ,(დედას და მამას დავურეკე და ვუთხარი დილას მოვალთო)განადგურებული ვიყავი.
ნინუცა ყავის ამოსატანად წავიდა ირაკლის დედა დავარწმუნე წასულიყო და დაესვენა ჩვენ რამე ახალი თუ იქნებოდა გავაგებინებდით
ჩაკეცილი ვიყავი და კედელს ვეყრდნობოდი,როცა თემუკა მოვიდა,
-ანა ხო იცი ირაკლი ძმაა არის ჩემი , მაგას რამე რომ დაემართოს თავს არ ვიცოცხლებ!და არ მინდა რომ იტანჯებოდე,ყველაფერი კარგად იქნება იცოდე თუ რამე მოხდება ირაკლის სიცოცხლეზე მეტად უყვარდი
მე ცრემლები წამსკდა და თემუკას მოვეხვიე,უკვე არაფერს არ ქონდა ჩემთვის აზრი.მხოლოდ ირაკლი,ირაკლი,ირაკლი,ირაკლი!
1 კვირა სუ თავზე ვედექი ირაკლის ამბებს ვუყვებოდი, სკოლაში არ დავდიოდი რა მესკოლებოდა,ამბობენ კომაშ მყოფ ადამიანს ყველაფერი ესმისო!
ერთერთმა დღემაც უშედეგოდ გაიარა ნინუცა და აჩ წასულები იყვნენ,მე და თემუკა ვიყავით არ მტოვებდა მარტო, გვერდში მედგა როგორც არ ვიცი! ექიმი უცებ გამოვიდა
-ირაკლი ნათენაძის ახლობლები რომელი ხართ ?
-ჩვენ ექიმო რამე მოხდა ?
-იცით ჩვენ ბევრი ვეცადეთ მაგრამ ვერ გადარჩა
-ეს იყო და არ ვიცი რა დამემართა კივილი დავიწყე თემუკა საერთოდ გაგიჟდა,ცუდად გავხდი ისე რომ ჩემ ირაკლისთან მინდოდა შესვლა ჩემ ირაკლისთან,ღმერთო რატომმ რატომმ??
აჩის და ბავშვებს დაურეკა თემუკამ და მოვიდნენ არავის თავი არ მქონდა,ჩემთვის ვიჯექი კუთხეში,ჩემი ირაკლი ალბათ სამოთხეშია, სიკვდილი მინდოდა ჩემი ცხოვრების პრინმა დამტოვა დამტოვა!!!!თუ მოვკვდებოდი იმასთან მაინც ვიქნებოდი, რა აზრი ქონდა ჩემს ცხოვრებას?? არ მინდოდა არავის დანახვა გარეთ გავედი ჩუმად გავიპარე, ვტიროდი! ყველა იმ ადგილს ვუყურებდი სადაც ჩემი ირაკლი მენახაა!
დავდიოდი ესე, მართლა მინდოდა სიკვდილი აბა რათ მინდოდა ჩემი ბიჭს გარეშე სიცოცხლე ?
1 თვე გარეთ არ გავდიოდი ტელეფონი გამორთული მქონდა საჭმელს თითქმის არ ვჭამდი არავის ვეკონტაკტებოდი ფეისბუქი გავაუქმე,მოკლედ რა ყველაფერი შშემზიზღდა, ბავშვებს რო ვუყურებდი როგორ დადიოდნენ შეყვარებულები ცუდად ვხვდებოდი....დედაჩემმა მთხოვა მეორე დღეს სკოლაში წავსულიყავი,დედა შემეცოდა ესე რომ მიყურებდა ალბათ რა ჭირდა ლიზი ყოველდღე შემოდიოდა და მეხუტებოდა, ისიც ხვდებოდა აკბათ ამას.მეორე დღეს მუხლებამდე შავი კაბა ჩავიცვი თმები შევიკარი საჭმელი არ მიჭამია ისე წავედი მანქანით მივედი, გადმოვედი დათოს დავემშვიდობე, ყველაა საერთოდ ყველა მე მიყურებდა მე ჩვეულებრივად მივდიოდი მაგრამ მოწყენილი,რო წარმოვიდგინე ირაკლის ვერ ვნახავიდ ნერწყვი მწარედ გადავყლაპე ალბათ ყველას ქონია ესეთ მომენტი როცა ტირილი უნდა ყელშ მაგრად უჭერს,კლაში მშვიდად შევედი ჩემს ადგილზე დავჯექი,ნინუცა რომ შემოვიდა ეგრევე ჩემთან მოვიდა და ლაპარაკი დამიწყო მე არც ვუსმენდი უბრალოდ ვუთხარი ცოტა ხანი მარტო ვიქნებითქო,შეეტყო რო ეწყინა, მერე გუგა მომვარდა
-ანნაა, როგორ ხარ ტო ?
-აი შენ დროზე დაახვიე აქედან რა !
-რა გჭირს ?
არ დაველოდე არაფერს ეგრევე გავედი კლასიდან მასწავლებელი არ იყო ჯერ შემოსული,ჩქარა ჩავრბოდი თან ვტიროდი ოღონდ ისე რომ ვერავინ მხედავდა,ვიღაცას დავეჯახე,ფუ ამისი დედაც...ბოდიშ მოვუხადე და წამოვედი მხარში ხელი ჩამავლო
-მე გატკინე რამე ?
-არა , თავი დამანებე
წამოვედი, ჩემი ირაკლიი! ჩემი როდემდე უნდა მეცხოვრა ესე!
კაფეში ვიჯექი, როცა ნინუცა შემოვიდა.
-ანა წამოდი ერთი წუთი ეზოში მინდა რაღაცაზე გელაპრაკო
-რა იყო?
-წამოდი!
გაგრძელება იქნება
