"მეზობლები ჩემ გამო ერთმანეთს გადაემტერნენ"
2 218 ნახვა
17 წლის გოგო ვარ. ძალიან გთხოვთ, ეს წერილი გამომიქვეყნეთ. მინდა, რამდენიმე ადამიანს საქვეყნოდ მოვუხადო ბოდიში და ვუთხრა, რომ ჩემ გამო ერთმანეთს ნუ დახოცავენ. მათი ურთიერთობა რომ გაფუჭდა, მხოლოდ მე ვარ დამნაშავე.
ძალიან კარგი სამეზობლო მყავს. ყველა აღნიშნავს, შესაშური ურთიერთობა გაქვთ ერთმანეთთანო. ჩემმა უაზრო ლაპარაკმა კი ყველაფერი არია. ერთმა ჩვენმა მეზობელმა ოქროს გულსაკიდი დაკარგა. ეჭვი არავისზე მიუტანია, უბრალოდ წუწუნებდა, რომ ძვირფას ნივთს სათანადოდ ვერ მოუარა. ამბობდა, ალბათ ძეწკვი შემეხსნა და გულსაკიდი სადმე დამივარდაო.
ერთ დღეს მეორე მეზობელთან შევედი. იქ მისი ახალგათხოვილი დისშვილი მოვიდა. იმ გოგოს ისეთი გულსაკიდი ეკეთა, როგორიც ჩემმა მეზობელმა დაკარგა. მაშინვე ვთქვი, უი, მისნაირი სამკაული გქონია–მეთქი. იმავე დღეს იმ მეზობელთან შევედი, რომელმაც სამკაული დაკარგა და ვუთხარი, შენნაირი გულსაკიდი იმის დისშვილს ეკეთა–მეთქი.
ცუდი განზრახვით მართლა არ მითქვამს. დაფიცება შემიძლია, რომ გულუბრყვილოდ წამოვროშე. მას კი სახე აენთო, მაშინვე ის თქვა, ვაიმე, მე ხომ არ მომპარა და თავის დისშვილს აჩუქაო. მერე კუდი გამოაბა, ქორწილში რომ მიდიოდა, წუწუნებდა, საჩუქრის ფული არ მაქვსო. ვეხვეწე, მეზობლისთვის არაფერი ეგრძნობინებინა, მაგრამ არ მოისვენა. იმავე საღამოს დაურეკა და უთხრა, ჩემი გულსაკიდი მომიტანე, ვიცი, შენს დისშვილს აქვსო.
სამეზობლოში ისეთი ამბავი ატყდა, სიტყვებით გადმოცემა მიჭირს. ის ქალი ისე გამწარდა, სახლში მიუვარდა და ფიზიკურად შეეხო. უთხრა, ქურდობა როგორ დამაბრალეო. ის გულსაკიდი თურმე მის დისშვილს დედამთილის დამ აჩუქა. თანაც ოდნავ განსხვავდება, სხვანაირი თვალია შიგ ჩასმული. მეორე მეზობელმა კი აღარ გადათქვა, რომ შეცდა და ისევ თავისას გაიძახის. ამბობს, თვალი შეცვალეს, რომ ჩემი სამკაული არ მეცნოო. მეზობლები ხმას არ მცემენ, მეუბნებიან, შენმა ენის ჭარტალმა ორი ოჯახი ერთმანეთს გადაჰკიდაო. ჩემებმაც საშინელ დღეში ჩამაგდეს. დედამ ცხოვრებაში პირველად მცემა.
ორივე ოჯახს პირადად მოვუხადე ბოდიში, მაგრამ მაინც ვერ შევარიგე. საშინელ დღეში ვარ. აღარ ვიცი, როგორ მოვიქცე. სახლში მისვლა აღარ მინდა. ზოგჯერ თავში ათასი სულელური აზრი მომდის. მინდა, იქიდან გავიქცე, რომ მეზობლები აღარ ვნახო.
ჟურნალ "სარკეს" მთელი ჩვენი სამეზობლო კითხულობს. ზოგჯერ ერთ ოჯახში რომ იყიდიან, მერე მთელ სამეზობლოში დაატარებენ, ხელიდან ხელში გადადის, ამიტომ ზუსტად ვიცი, რომ ამ წერილსაც წაიკითხავენ. ყველას მოგმართავთ, გთხოვთ, ჩემ გამო ერთმანეთს ნუ გადაემტერებით, შერიგდით. მე მაპატიეთ, ჩემ გამო ჩავარდით ასეთ სიტუაციაში. თუ ასე გააგრძელებთ, მოვკვდები.
"სარკის" ერთგული მკითხველი
ძალიან კარგი სამეზობლო მყავს. ყველა აღნიშნავს, შესაშური ურთიერთობა გაქვთ ერთმანეთთანო. ჩემმა უაზრო ლაპარაკმა კი ყველაფერი არია. ერთმა ჩვენმა მეზობელმა ოქროს გულსაკიდი დაკარგა. ეჭვი არავისზე მიუტანია, უბრალოდ წუწუნებდა, რომ ძვირფას ნივთს სათანადოდ ვერ მოუარა. ამბობდა, ალბათ ძეწკვი შემეხსნა და გულსაკიდი სადმე დამივარდაო.
ერთ დღეს მეორე მეზობელთან შევედი. იქ მისი ახალგათხოვილი დისშვილი მოვიდა. იმ გოგოს ისეთი გულსაკიდი ეკეთა, როგორიც ჩემმა მეზობელმა დაკარგა. მაშინვე ვთქვი, უი, მისნაირი სამკაული გქონია–მეთქი. იმავე დღეს იმ მეზობელთან შევედი, რომელმაც სამკაული დაკარგა და ვუთხარი, შენნაირი გულსაკიდი იმის დისშვილს ეკეთა–მეთქი.
ცუდი განზრახვით მართლა არ მითქვამს. დაფიცება შემიძლია, რომ გულუბრყვილოდ წამოვროშე. მას კი სახე აენთო, მაშინვე ის თქვა, ვაიმე, მე ხომ არ მომპარა და თავის დისშვილს აჩუქაო. მერე კუდი გამოაბა, ქორწილში რომ მიდიოდა, წუწუნებდა, საჩუქრის ფული არ მაქვსო. ვეხვეწე, მეზობლისთვის არაფერი ეგრძნობინებინა, მაგრამ არ მოისვენა. იმავე საღამოს დაურეკა და უთხრა, ჩემი გულსაკიდი მომიტანე, ვიცი, შენს დისშვილს აქვსო.
სამეზობლოში ისეთი ამბავი ატყდა, სიტყვებით გადმოცემა მიჭირს. ის ქალი ისე გამწარდა, სახლში მიუვარდა და ფიზიკურად შეეხო. უთხრა, ქურდობა როგორ დამაბრალეო. ის გულსაკიდი თურმე მის დისშვილს დედამთილის დამ აჩუქა. თანაც ოდნავ განსხვავდება, სხვანაირი თვალია შიგ ჩასმული. მეორე მეზობელმა კი აღარ გადათქვა, რომ შეცდა და ისევ თავისას გაიძახის. ამბობს, თვალი შეცვალეს, რომ ჩემი სამკაული არ მეცნოო. მეზობლები ხმას არ მცემენ, მეუბნებიან, შენმა ენის ჭარტალმა ორი ოჯახი ერთმანეთს გადაჰკიდაო. ჩემებმაც საშინელ დღეში ჩამაგდეს. დედამ ცხოვრებაში პირველად მცემა.
ორივე ოჯახს პირადად მოვუხადე ბოდიში, მაგრამ მაინც ვერ შევარიგე. საშინელ დღეში ვარ. აღარ ვიცი, როგორ მოვიქცე. სახლში მისვლა აღარ მინდა. ზოგჯერ თავში ათასი სულელური აზრი მომდის. მინდა, იქიდან გავიქცე, რომ მეზობლები აღარ ვნახო.
ჟურნალ "სარკეს" მთელი ჩვენი სამეზობლო კითხულობს. ზოგჯერ ერთ ოჯახში რომ იყიდიან, მერე მთელ სამეზობლოში დაატარებენ, ხელიდან ხელში გადადის, ამიტომ ზუსტად ვიცი, რომ ამ წერილსაც წაიკითხავენ. ყველას მოგმართავთ, გთხოვთ, ჩემ გამო ერთმანეთს ნუ გადაემტერებით, შერიგდით. მე მაპატიეთ, ჩემ გამო ჩავარდით ასეთ სიტუაციაში. თუ ასე გააგრძელებთ, მოვკვდები.
"სარკის" ერთგული მკითხველი
