ამონაწერები დღიურებიდან...(5)

ლილი არც ცისფერ თვალება იყო როგორც მეგი,არც ქერა თმა ჰქონდა და მითუმეტეს არც პატარა აბზეკილი ცხვირი,შუქები რომ აინთო და შემოგვიერთდა მოვახერხე კარგად დავკვირვებოდი,გასაოცარი ის იყო რომ სხვადასხვა ფერის თვალი ქონდა,ერთი შავი და მეორე თაფლისფერში გარდამავალი ნაცრისფერი,მუქი ხორბლისფერი კანი ჰქონდა,გრძელი შავი თმა და ასეთივე გრძელი სწორი ფეხები,განსაკუთრებით გამაოცა მისმა თითებმა,ქალში ზოგი მკერდის ზომას აქცევს ყურადღებას,ზოგს უკანალი ხიბლავს,ზოგისთვის კი უძირო თვალებია მნიშვნელოვანი,ჩემთვის როგორც იდიალისტისთვის თითები ყველაზე მნიშვნელოვანია,იგი ადამიანის შინაგან სამყაროზე ყოველთვის მეტყველებს,ლილის გრძელი მაგრამ ცოტა მსხვილი თითები ჰქონდა რაც მის ეგოისტურ ბუნებასა და თვითდამკვიდრების ხასიათზე მეტყველებდა...ცხვირი გრძელი,მაგრამ ლამაზი ჰქონდა,ერთი შეხედვით გეგონებოდათ რომ ქირურგებს კარგად უმუშავიათ მისი ამჟამინდელი მდგომარეობის მისაღწევად მიუხედავად ამის, თუ კარგად დააკვირდებოდით დარწმუნდებოდით რომ ჩვენს წინაშე იდგა თავიდან ბოლომდე ნატურალური ქალი...მწვანე ოდნავ ამოღებული გრძელი კაბა და გუჩის საყურეები მის მაღალ გემოვნებაზე მეტყველებდა,ხოლო უმაკიაჟოდ წარდგენა კი საკუთარ თავში დარწმუნებულობაზე...მოკლედ წამებში დავსახე გეგმა როგორ უნდა შემება ეს ანგელოზი, რომელიც შემდგომში ჩემი სულის დემონად გადაიქცეოდა..
ზუსტად ვიცოდი რომ ვერც ლამაზი ყვავილებით,ვერც ძვირფასი საჩუქრებით და მითუმეტეს ვერ ქათინაურებით ასეთ ქალს ვერ მოვხიბლავდი,პირიქით ის მხოლოდ რიგით აბეზარ თაყვანისმცემლად ჩამთვლიდა და ამით ყველაფერი დამთავრდებოდა...ლილი არც მიყვარდა და არც მის ცოლად მოყვანას ვაპირებდი,ან როგორ შეიძლება ქალი გინდ კაცი ერთი დანახვით შეგიყვარდეს,უბრალოდ იგი ჩემთვის გამოწვევა იყო,ჩემნაირი მამაკაცებისთვის ქალი წითელ ალამს გავს,ხარს რომ აუფრიალებენ წინ და ისიც გარბის რომ ერთხელ დაეჯახოს,მხოლოდ ერთხელ ისიამოვნოს მისით...ზოგადად კაცის ბუნება ეს არის,მისთვის ქალი საინტერესოა სანამ მის ყოველ წერტილს შეისწავლის,დაეუფლება სხეულსა და გულს და შეემდგომ იწყებს ახლის ძებნას...მე ქალებთან ისეთ დამოკიდებულებაში ვარ,როგორც პატარა ბავშვი ბურთთან,აგორავებს აგორავებს და ვინიცობაა დაძველდეს ან ვინმემ ახალი უყიდოს მაშინვე მიაგდებს...ლილიში მე არ ვხედავდი საყვარელს,მითუმეტეს არც გაზთან მოტრიალე თავწაკრულ ცოლს,ის უბრალოდ ჩემთვის გამოწვევა იყო,მთასვლელი რომ დადგება მაღალი მთის ძირში,ჯერ რომ ოცნებობს მის დალაშქვრაზე მერე კი რომ ნელნელა მოჰყავს სისრულეში ჩანაფიქრი...
მოკლედ ასეთი სტრატეგია ავირჩიე,სხვა სტუმრებივით არც მივედი,არც დაბრუნება მივულოცე და მიტუმეტეს არც კომპლიმენტების ზღვა დავუხატე...შორიახლოს დავდექი და ვითომც ჩუმად სინამდვილეში კი მის გასაგონად ერთერთ ბოღმით აღსავსე ქალს ვუთხარი: "ნუ ღელავ ძვირფასო და ნურც ასე ეჭვიანად უყურებ ამ ქალის პროვოკაციას,იგი არც ისეთი ლამაზია როგორიც ჩანს,დარწმუნებული ვარ ამერიკელმა და ფრანგმა ქირურგებმა ბევრი იმუშავეს რომ ის ქალს დამსგავსებოდა,შენ კი ყოველივე ჩარევის გარეშე ულამაზესი ხარ,იმ შეღებილ თოჯინას ნამდვილად ჯობიხარ"--ეს სიტყვები სრულიად ტავდაჯერებიტ წარმოვტქვი და ზუსტად ვიცოდი რომ მიზანს არ ასცდებოდა,ჩემი დიალოგის წევრს სახე გაებადრა,იგი მშვენიერი ქალი იყო, მაგრამ ასეთ კომპლიმენტს არ იმსახურებდა,ჯერ თითქოს ეჭვით შემომხედა,მერე ირწმუნა თავის სილამაზე და თავი აწია,საერტოდ ქალს ხშირად უნდა უთხრა რომ ლამაზია,ეს მათთვის სტიმულია და უფრო მეტად ცდილობენ იყვნენ ფორმაში...ისე სიმართლე გითხრათ არც მადარდებდა ამ ქალის ფიქრები,მე მხოლოდ მაინტერესებდა თუ მოხვდა ჩემი ნათქვამი მიზანში,ანუ ლილიმ თუ გაიგო...დიდხანს ლოდინი არ მომიწია,ლილიმ თავისი ნაზი თავი ოდნავ შემოაბრუნა,ზიზღით სავსე მზერა მტყორცნა და ნელი მაგრამ მოურიდებელი ნაბიჯებით წამოვიდა ჩემსკენ,დიდი გზის გამოვლა არ დასჭირდა ვინაიდან იქვე ვიდექი,მან პირდაპირ თავხედურად მკითხა: "თქვენი სახელი ახალგაზრდა ვაჟბატონოი",მე არ დავიბენი და პირდაპირ ვუთხარი "-რა იყო,საფრანგეთში მისალმება არ გასწავლეს პატარა ქალბატონოი!
ლილი:-მისალმების რა მოგახსენო,მაგრამ შენნაირი აბეზარი და თავხედი ტიპების მოშორება კი ნამდვილად კარგად მასწავლეს...
მე(ანუ ალექსი):-რაღაც არ გეტყობა რომ კაცების მოშორება გასწავლეს,ზედ უამრავი კაცის კვალი გეტყობა...(ზუსტად ვიცოდი რომ ეს მასზე ძალიან იმოქმედებდა)
ლილი:_და შენს ტავს კაცად თვლი?!(ამაზე გულიანად გადაიხარხარა,თუმცა სიცილი ცოტა არაბუნებრივად მომეჩვენა)
მე:-ხომ არ გინდა დაგიმტკიცო რომ ცდებიი(მე კი ნამდვილად ბუნებრივად გავიცინე)
ლილი:-არა ექსპერიმენტებს არ ვარ ჩვეული...
მე:_სამწუხაროა...
ლილი:-ვისთვის კი და ვისტვის არა..
მერე ლილი მიუტრიალდა ჩემს გვერდიტ მდგომ ქალს რომლის სახელიც არც ერთმა ვიცოდით და რომელიც მე კომპლიმენტით ავავსე(გამოვიყენე ლილის ყურადღების მიქცევაში)
ლილიმ მას ნაზად და ძალიან მშვიდად უტხრა:''მეგობრულად გირჩევ შურიანო,არ შეამოწმო ამ კაცის ვაჟკაცურობა,შეიძლება გაწბილებული დამრჩე"
ეს ტქვა და საოცარი მომხიბლელობით გაგვსორდა,ისე რომ ვერც მე და ვერც იმ ქალმა პასუხის გაცემა ვერ მოვასწარით...მე გამეცინა,ჩემს გვერზე მანდილოსანი კი სიმწრისგან გამწვანდა,ერთი სული ჰქონდა დასწეოდა და თმით ეთრია,მაგრამ მაღალი საზოგადოება და ელეგანტური იმიჯი ამის უფლებას არ აძლევდა,ასე გამწარებული დავტოვე ეს ქალი და გავეშურე ქალთა ჯგუფისკენ რომლებიც ჩამომსხდარიყვნენ და რაღაცაზე გულიანად მსჯელობდნენ,დარწმუნებული ვარ სამოსზე ან რამე ასეთ სისულელეზე...მე ჩავჯექი მათ შორის,ყველას ძალიან გაუხარდა ჩემი მისვლა,იმ გრუპაში ყველა კარგად მიცნობდა და იმ გოგოებიდან ბევრი ცდილობდა ჩემს მკლავებში არმოჩენოდა..მეც თამამად ჩავჯექი და დავიწყე რაღაც საინტერესო ამბის თხრობა,ქალები რომ გიჯდებიან ისეტ სულელურ და რომანტიკულ თემაზე ვსაუბრობდი,შიგადასიგ ხუმრობასაც გავატარებდი და ასე გადაპრანწული გოგოები ისე კისკისებდნენ თითქო დარბაზი ჩამოიქცევაო,მალე ხალხი შემოგვემატა ზოგი ინტერესის ზოგიც ჩემდამი ანტისკეპტიკური განწყობის გამო...მოკლედ ისე მოვახერხე რომ მთელი წვეულება ჩემს ირგვლივ შეიკრიბა,ლილის პაქტობრივად არავინ აქცევდა ყურადრებას,მე ჩუმჩუმად მისკენ ვაპარებდი თვალს და ვტკბებოდი მისი სიბრაზიტ,ძალიან გამწარებული ჩანდა...უნდოდა მოსულიყო ალბად მაგრამ ჩემი მწარე რაიმე გაქილვის ეშინოდა ალბად...მალე დარბაზში ვალსის ჰანგები გაისმა,მე წამოვდექი გრუპაში ყველაზე ლამაზი ქალი ავარჩიე და საცეკვაოდ გავიწვიე,ყველამ დაიწყო ცეკვა,ლილიც ვირაც ცხვირმოუხოცავ ლაწირაკტან ცეკვავდა,ჩემს პარტნიორს ყურში ჩავჩურჩულე:-''მსჰვენიერო,იცი ტანგოი??" როდესაც თანხმობა მივირე,მივედი დიჯეისთან,მკაცრი სახით მოვთხოვე ესპანური ტანგო და მე და იმ გოგონამ დავიწყეთ ცეკვა,ყველა გაჩერდა,ჩვენს ირგვლივ წრე გაიმართა და ჩვენ წარმტაცად ვცეკვავდით,ლილი ამაზე მთლად გამწარდა,უხეშად მოაჭრა ჩვენთან,ჩემს პარტნიორს სთხოვა და ჩემთან ერთად ტანგოს ცეკვა დაიწყო,არც თუ ისე ურიგოდ გამოსდიოდა,ძალიან კარგად ვიცეკვეთ,მომენტში დაგვავიწყდა კიდეც ჩვენი შელაპარაკება,მაგრამ ისევ მე მოვედი გონს,გავიხსენე ჩემი გეგმა და ცეკვის დასასრულს მას ფეხი ძალიან მაგრად და მწარედ დავადგი...ის მიმიხვდა სპეციალურად გაკეთებულს და ჩამჩურჩულა ''მეზიზღები გარეწარო!''-მეც ზუსტად ეს მინდოდა...
წვეულების დამთავრებამდე ჯერ ადრე იყო მე რომ წამოვედი,არავის დავემშვიდობე...მხოლოდ კუთხეში აცრემლებულ მეგის გავხედე,ის ისევ ისე იდგა იქ როგორც მე დავტოვე ბალის დასაწყისში,მასთან მისვლა მინდოდა მაგრამ ვიცოდი რომ აზრი არ ქონდა და წამოვედი...
სახლში წყალი გადავივლე,ყავა დავლიე და მერე წამოვწექი...ვიხსენებდი სარამოს ამბებს და ტან თვიტეულ მომენტს ვაკვირდებოდი,ლილი იმიტომ მოვიდა საცეკვაოდ რომ ამით მაგრძნობინა:''თხა თხაზე ნაკლებიო"ანუ მეც შენნაირი მაგარი ვარო,მაგრამ მისი ბოლო სიტყვები სისუსტეს ნიშნავდა ანუ ჩემი გამარჯვება არც ისე შორს იყო...ამ ფიქრმა სტიმული მომანიჭა და თავი ძილს მივეცი...სიზმარში ვიღაც მოხუცებული კაცი ვნახე,ის მომიახლოვდა და მითხრა:''ალექსანდრე,არაფერი მოქმედებს ქალის თავმოყვარეობაზე ისე,როგორც მისი გარეგნობის გაქილვაო" რად მინდოდა ასეტი სიზმარი,ეს ხომ მე ისედაც კარგად ვიცოდი!...