"მამაჩემის თანამდებობიდან წასვლის შემდეგ ბავშვებმა ზურგი მაქციეს"

დედამ იცის, რომ ამ წერილს ვწერ. თავიდან მითხრა, ამის გაკეთება არ ღირსო, მაგრამ ვერ შემაჩერა. მინდა, ჩემი ამბავი მოგიყვეთ. თავს კი არავის ვაცოდებ, ამისგან ღმერთმა დამიფაროს, მაგრამ მინდა, ვიღაცეებს ვუთხრა, რომ ცუდად მომექცნენ.
მამაჩემს წლების განმავლობაში მნიშვნელოვანი თანამდებობები ეკავა. ის ძალიან განათლებული ადამიანია. მთელმა რაიონმა იცის, რომ პატიოსანი კაცია. თავისი მდგომარეობით არასოდეს უსარგებლია. მისით ყოველთვის ვამაყობ.
უამრავი დაქალი მყავდა. ბიჭები თავზე მეხვეოდნენ, სიყვარულს მიხსნიდნენ. ნათესავები სახლის კარს გვიტალახებდნენ, ნაირ–ნაირი თხოვნით მოდიოდნენ. ახლა კი ყველაფერი შეიცვალა – მამა თანამდებობიდან გადააყენეს, მეგობრებმა კი ზურგი მაქციეს. ეს ისე აშკარად და უცებ მოხდა, რომ გონზე ვერ მოვსულვარ.
სადაქალოს ოჯახებში ყოველთვის სასურველი სტუმარი ვიყავი. მათთან რომ მივდიოდი, მეგობრების მშობლები თავზე დამფოფინებდნენ, რა გამიხარდებოდა, იმაზე ფიქრობდნენ. ამას წინათ ჩემი მეგობრის, უფრო სწორად, ყოფილი მეგობრის დაბადების დღე იყო და მე არ დამპატიჟა. არადა შარშან მათ სახლში საპატიო სტუმარი ვიყავი. თამადამ, მამამისის მეგობარმა განსაკუთრებულად მადღეგრძელა, მამაჩემი აქო და ადიდა. წელს არც გავახსენდი, დედამისმა კი საშინელი სიტყვები მითხრა, მამაჩემი ცუდად მოიხსენია. გული ჩამწყდა, მაგრამ...
დედა მეუბნება, რომ ეს ჩემთვის კარგი გაკვეთილია, მე კი ასე არ ვფიქრობ. მერჩივნა, ეს გაკვეთილი არასოდეს მიმეღო. მე ყველა მიყვარდა, მათთან გულწრფელი ვიყავი, ისინი კი თურმე მატყუებდნენ, ზურგს უკან ალბათ დამცინოდნენ. მამას ამას არასოდეს ვეტყვი. ისედაც ბევრ რამეზე სწყდება გული და ამით ნერვებს აღარ ავუშლი.
მინდა, ყოფილ მეგობრებს მივმართო, რომ უსამართლოდ მომექცნენ. მათგან ბოდიშს კი არ ვითხოვ, უბრალოდ თავიანთ გულებში ჩაიხედონ და მიხვდებიან, რომ ჩემ წინაშე დამნაშავეები არიან.
მკითხველი, 17 წლის