ამონაწერები დღიურებიდან... 8
1 840 ნახვა
დილით ცოტა უკმაყოფილომ გავიღვძე...სიზმარმა ძალიან გამაღიზიანა...ჯერ ანიტას შევუბღვირე,მერე ჩემი აყროლებული მებაღე გამოვლანძღე გემრიელად...შემდეგ მივირთვი საჭმელი,კარგად მოვულხინე,საკმაოდ მშიერი ვიყავი,ძილში მომშივდა ალბად...მერე კაბინეტში შევედი და ჩავუჯექი საბუთებს...შრომა ძალიან მიყვარს,შეიძლება ვინმემ იფიქროს ქაღალდებში ქექვა რა შრომააო,მაგრამ ნურას უკაცრავად,ჩემი ქონების მართვას ძალიან დიდი შრომა ჭირდება...მე საკმაოდ ჭკვიანი კაცი ვარ,ზუსტად ვიცი რა როგორ და რანაირად ვმართო...
საბუთებში ვიქექებოდი რომ ლილი გამახსენდა...ჩემდაუნებურად გამეღიმა...ალბად ზის ახლა უყურებს ჩემს საჩუქარს და ფიქრობს როგორ მომკლას...ამაზე უფრო გამეცინა და ბოლოს იმდენი ფიქრი მეწვია,ვიჯექი და კრეტინივით ვხარხარებდი...
შემდეგ წყალი მოვსვი და დავიწყე ისევ სერიოზული და საორჭოფო ფიქრი...
''ქალი'' -რა უცნაური ფენომენია...(ვფიქრობდი მე და ვიხსენებდი ყველა მათგანს რომლებიც მე შემხვდა ცხოვრების ფართო ასპარეზზე)ქალს ზოგი გიჯმაჯ მარტს ადარებს,ესოდენ განუსაზღვრელი რომაა თუ რას შეიძლება მოელოდე მისგან...ზოგი ლამაზ და ტურფა აპრილს...ზოგი იანვრის სპეტაკ თოვლს...აი ჩემთვის კი,ქალი ნოემბერია,ტკბილი ნოემბერი...გაყვითლებული ფოთლები,მსუბუქად მქროლვარე ნიავი...ნოემბერში ნიავი ნელნელა აშიშვლებს გარემოს და ამზადებს სუსხიანი ზამთრისთვის,თავიდან ხეები ეწინააღმდეგებიან,თავს არ ხრიან,იბრძვიან მაგრამ გიჯსა და გადარეულ ნიავს მაინც თავისი გაჰყავს,იგი ნელნელა გადაიქცევა ქარად და დაუნდობლად აშიშვლებს მათ,შემდეგ კი ეალერსება და ეალერსება შიშველ სხეულზე...ზამთრის გამოჩენისთანავე კი ტოვებს უმოწყალოდ...ქალი ნოემბერია,მე კი ნიავი ვარ...გიჟი და გადარეული...ხანაც სათუთი და ხანაც უმოწყალო გრიგალი...
ეს ფიქრები ერთიანად ამერია თავში და მხოლოდ ჩემი მობილურის ხმამ გამომაფხიზლა...უცხო ნომერი იყო...
-გისმენთ...9საქმიანი ტონი მივიღე)
-გამარჯობა თავხედო,ლილი ვარ...
გავშრი,არ ველოდი,მე რატომღაც ვფიქრობდი რომ ჩემი საჩუქრით გულმოკლული ლილი ერთი კვირა მაინც ტირილში იქნებოდა,ამიტომ საოცრად გამაკვირვა მისმა ზარმა...
-გამარჯობა თოჯინა...ჩემი ნომერი საიდან,წესიერად მეც არ ვიცი,ვუპასუხე მწარედ...
-იმიტომ გირეკავ რომ საჩუქრისთვის მადლობა გადაგიხადო,მართლა ძალიან გამიხარდა,საკმაოდ ორიგინალური იყო,მოკლედ მადლობა...
ცივმა ოფლმა დამასხა,არ ველოდი ასეტ რარაცას,პირველად ცხოვრებაში ქალმა მოახერხა გაოცებული დავეტოვე,მე მისგან სრულიად საპირისპიროს ველოდი...
-არაფრის...(ვუპასუხე ცოტა აღელვებულმა)
-იცი ალექსანდრე,მგონი ეს მეგობრული ჟესტი შენი მხრიდან დასაფასებელია და იქნებ საღამოს შევხვდეთ...სადმე გავიაროთ...თან უკეთესად შემეძლება მადლობის გადახდა...
-კარგი მეტიჩარა შევხვდეთ...
-საღამოს შვიდზე გამოგივლი,მისამართი ვიცი...
ეს თქვა და გათიშა...
გაოცებული ვიყავი,აჰა რარაც ჩაიფიქრე ლამაზო,ისე ეშმაკურად მითხარი რომ უეჭველი რაღაც ჩაიფიქრე,მაგრამ რა...იფიქრე ალექსანდრე,იფიქრე...რა უნდა ამ ეშმაკუნას...რა ჩაიფიქრა...პირველად ცხოვრებაში არ შემეძლო ქალის ქცევის წინასწარ განსაზღვრა,ეს უკვე არ მომწონდა...არ იყო ჩემი სტილი...
იქნებ არ წავიდე და ჩავუსალო ჩანაფიქრი...მაგრამ ოხ ეს ცნობისმოყვარეობა,რა საზიზრარი რამეა...უნდა ვნახო და გავიგო რა შეუძლია ამ პატარა გოგოს...
მე მაგას ვაჩვენებ კლასს...
საბუთებში ვიქექებოდი რომ ლილი გამახსენდა...ჩემდაუნებურად გამეღიმა...ალბად ზის ახლა უყურებს ჩემს საჩუქარს და ფიქრობს როგორ მომკლას...ამაზე უფრო გამეცინა და ბოლოს იმდენი ფიქრი მეწვია,ვიჯექი და კრეტინივით ვხარხარებდი...
შემდეგ წყალი მოვსვი და დავიწყე ისევ სერიოზული და საორჭოფო ფიქრი...
''ქალი'' -რა უცნაური ფენომენია...(ვფიქრობდი მე და ვიხსენებდი ყველა მათგანს რომლებიც მე შემხვდა ცხოვრების ფართო ასპარეზზე)ქალს ზოგი გიჯმაჯ მარტს ადარებს,ესოდენ განუსაზღვრელი რომაა თუ რას შეიძლება მოელოდე მისგან...ზოგი ლამაზ და ტურფა აპრილს...ზოგი იანვრის სპეტაკ თოვლს...აი ჩემთვის კი,ქალი ნოემბერია,ტკბილი ნოემბერი...გაყვითლებული ფოთლები,მსუბუქად მქროლვარე ნიავი...ნოემბერში ნიავი ნელნელა აშიშვლებს გარემოს და ამზადებს სუსხიანი ზამთრისთვის,თავიდან ხეები ეწინააღმდეგებიან,თავს არ ხრიან,იბრძვიან მაგრამ გიჯსა და გადარეულ ნიავს მაინც თავისი გაჰყავს,იგი ნელნელა გადაიქცევა ქარად და დაუნდობლად აშიშვლებს მათ,შემდეგ კი ეალერსება და ეალერსება შიშველ სხეულზე...ზამთრის გამოჩენისთანავე კი ტოვებს უმოწყალოდ...ქალი ნოემბერია,მე კი ნიავი ვარ...გიჟი და გადარეული...ხანაც სათუთი და ხანაც უმოწყალო გრიგალი...
ეს ფიქრები ერთიანად ამერია თავში და მხოლოდ ჩემი მობილურის ხმამ გამომაფხიზლა...უცხო ნომერი იყო...
-გისმენთ...9საქმიანი ტონი მივიღე)
-გამარჯობა თავხედო,ლილი ვარ...
გავშრი,არ ველოდი,მე რატომღაც ვფიქრობდი რომ ჩემი საჩუქრით გულმოკლული ლილი ერთი კვირა მაინც ტირილში იქნებოდა,ამიტომ საოცრად გამაკვირვა მისმა ზარმა...
-გამარჯობა თოჯინა...ჩემი ნომერი საიდან,წესიერად მეც არ ვიცი,ვუპასუხე მწარედ...
-იმიტომ გირეკავ რომ საჩუქრისთვის მადლობა გადაგიხადო,მართლა ძალიან გამიხარდა,საკმაოდ ორიგინალური იყო,მოკლედ მადლობა...
ცივმა ოფლმა დამასხა,არ ველოდი ასეტ რარაცას,პირველად ცხოვრებაში ქალმა მოახერხა გაოცებული დავეტოვე,მე მისგან სრულიად საპირისპიროს ველოდი...
-არაფრის...(ვუპასუხე ცოტა აღელვებულმა)
-იცი ალექსანდრე,მგონი ეს მეგობრული ჟესტი შენი მხრიდან დასაფასებელია და იქნებ საღამოს შევხვდეთ...სადმე გავიაროთ...თან უკეთესად შემეძლება მადლობის გადახდა...
-კარგი მეტიჩარა შევხვდეთ...
-საღამოს შვიდზე გამოგივლი,მისამართი ვიცი...
ეს თქვა და გათიშა...
გაოცებული ვიყავი,აჰა რარაც ჩაიფიქრე ლამაზო,ისე ეშმაკურად მითხარი რომ უეჭველი რაღაც ჩაიფიქრე,მაგრამ რა...იფიქრე ალექსანდრე,იფიქრე...რა უნდა ამ ეშმაკუნას...რა ჩაიფიქრა...პირველად ცხოვრებაში არ შემეძლო ქალის ქცევის წინასწარ განსაზღვრა,ეს უკვე არ მომწონდა...არ იყო ჩემი სტილი...
იქნებ არ წავიდე და ჩავუსალო ჩანაფიქრი...მაგრამ ოხ ეს ცნობისმოყვარეობა,რა საზიზრარი რამეა...უნდა ვნახო და გავიგო რა შეუძლია ამ პატარა გოგოს...
მე მაგას ვაჩვენებ კლასს...
