ამონაწერები დღიურებიდან...(9)

საღამოსთვის განსაკუთრებულად მოვემზადე,ძვირფასი და გემოვნებიანი სამოსი ჩავიცვი...კლასიკურად არ გამოვპრანჭულვარ,თეთრი პერანგი,ძვირადღირებული ჯინსი და კეტები მეცვა...გუჩის საათი გავიკეთე...ლილის იმ საღამოს ხომ გუჩის საყურეები ამშვენებდა და იმის დემონსტრაცია გავაკეთე რომ მე უფრო მაგარი მქონდა...მოკლედ ყოველივეს შემდეგ სარკეში რომ ჩავიხედე,კმაყოფილმა და ამაყმა წარმოვთქვი:''ყოჩაღ მამაჩემს''-ჩემი ეს ბოლო სიტყვები ინდირამ გაიგონა და გულიანად გადაიხარხარა,მე ერთი გამჭოლი მზერა ვესროლე და მოვსვი თავის ადგილას.
გახდა 7 საათი ლილი არ ჩანდა,გავიფიქრე იქნებ მაგის გეგმა ის არის რომ ასე ჩაცმული და გამზადებული სახში დამტოვოს თქო.''თუ მართლა ასეა,ძალიან მოკლე აზროვნება გქონია პატარა ქალბატონო!''-სიტყვა დამთავრებული არ მქონდა რომ მანქანის სიგნალმა მიიპყრო ჩემი ყურადღება,გარეთ გავედი და რას ვხედავ,ლილი ჩემს ნაჩუქარ მანქანაში ზის,გასაოცარი ის იყო რომ მანქანას ნირი არ ჰქონდა შერხეული,თითქოს ახლახანს უყიდიათო,ვითომც მას არ მოხვედროდეს უამრავჯერ მძიმე რკინა.ლილიმ მოახერხა და მეორეთ გამაოცა,მაგრამ ყველაფერი თურმე წინ იყო...
მანქანის კარი გამოვაღე და ლილის ხელი მივეცი,მაგრამ გავოგნდი,ასეთი სილამაზე არ მენახა,ენა ჩამივარდა,მეტყველების უნარი დავკარგე,ესეც მესამე გაოცება...თეთრი,მთლიანი ვიწრო კაბა ეცვა,თაფლისფერი თვალები შავი კონტურით დაეფარა,თმა მაღლა ჰქონდა აწეული,გრძელი ბრილიანტის საყურეები და ამავე თვლის კოლიე ეკეთა.გეუბნებით მე ვყოფილვარ მსოფლიოს თითქმის ყველა ქვეყანაში,მე ვიყავი რუსი ნატაშას საყვარელი,მონღოლი სადუს რჩეული,უკრაინის ყველა ლამაზი ქალი ჩემს საწოლში ნებივრობდა,ეგვიპტელ აიშას არაერთხელ უცეკვია ჩემთვის,ფლირტი მქონდა ამერიკელ მომღერალთან,საფრანგეთის მაღალი საზოგადოების ბევრი კაცის ცოლი ჩემი საყვარელი იყო,ბევრი სოფლელიც მიგულავებია მაგრამ...მსგავსი სილამაზის ქალი არ მინახავს!მან იცოდა იმ დროს რომ შეუდარებელი იყო,გამარჯვებულის ღიმილი მესროლა(ალბად გულში ფიქრობდა ესეც შენ, თავხედოო!) და მითხრა:
-შენმა საჩუქარმა აღმაფრთოვანა.
-მე აშკარად სხვა მდგომარეობაში გამოვგზავნე,
-მე ამ მდგომარეობაში ვნახე.(მიპასუხა ეშმაკურად)
მე რომ მტკიცება დამეწყო გინდა თუ არა დამტვრეული მანქანა გამოვგზავნე თქო ჩემს სისუსტეს გავუსვავდი ხაზს)ამიტომ ვუპასუხე
-ხო რავიცი ვეცადე გამეხარებინე.
-გამოგივიდა კიდეც...
მე როგორც რაინდი საჭეს მივუჯექი,ლილი გვერდით მოვისვი და წავედით ერთ-ერთ რესტორანში,გზაში მე ხმა არ ამომიღია მაინტერესებდა ლილი როგორ დაარღვევდა უხერხულ სიჩუმეს...
''კაცები''-დაიწყო მან,რა უცნაურები და ამავედროს მარტივები ხართ,თავზე დიდი წარმოდგენა გაქვთ, გგონიათ დედამიწა თქვენს ირგვლივ ტრიალებს,მაგრამ საკმარისია ლამაზმა ქალმა ერთხელ შემოგხედოთ,ერთხელ აგითამაშოთ მკერდი რომ უმალ ბავშვებს ემსგავსებით,დაუცველები და უძლურები ხდებით...დარწმუნებული ვარ წამოსვლის წინ,თავი კმაყოფილებით შეათვალიერე,მშობლებიც გაიხსენე მადლიერების გრძნობით და შემდგომ ყოველმხრივ აღფრთოვანებულმა დატოვე საკუთარი ლანდი მინაში,თან გაიფიქრე რომ ჩემთან შედარებით იალბუზი ხარ და განუსაზღვრელი სიამოვნებით მოაშურე ჩემსკენ,ყველა კაცის ლოგიკა ერთია,ყველა ერთუჯრედიანი ცხოველებივით აზროვნებთ,სექსი და ისევ სექსი,მე იმას არ ვამბობ რომ არ გრძნობთ,არ გიყვართ ან თუნდაც არ ოცნებობთ,მაგრამ თუ დაუკვირდები თქვენი ყველა ოცნება და ფიქრი ამბიციითაა გაჟღენთილი და მაინც ქალის ირგვლივ ტრიალებს,მე არ ვამბობ რომ შენ სხვებს გავხარ,არა პირიქით შენ განსხვავებული ხარ ყველა იმ მამაკაცისგან რომელიც მე შემხვედრია,მე შენ პირველივე დანახვისას ამოგიცანი,შენ შეგიგრძენი,ისიც ვიცოდი რას ნიშნავდა ჩემი კრიტიკა,ვიცოდი რომ გული სრულიად საპირისპიროს ფიქრობდა,ზოგჯერ გული და გონება როდი ემთხვევა ერთმანეთს...მაგრამ როგორი განსხვავებულიც არ უნდა იყო,როგორი ამაყიც და თავდაჯერებულიც,შენ მაინც ადამის შთამომავალი ხარ,კაცი ხარ და ჩემი როგორც ევას წინაშე უძლური,მე კი შენი მაცდუნებელიცა ვარ და აღმამფრენიც...
ვუსმენდი ლილის მონოლოგს და თავი სიზმარში მეგონა,ვერ ვიჯერებდი რომ ეს სიტყვები ახალგაზრდა ქალისგან მესმოდა,მან მე მთლიანად ამომიცნო და შემისწავლა რამდენიმე დღეში,გასაღები მიპოვა და გული გამიღო,ჩემს სულში შემოიჭრა და ხელები ამიფათურა,საუბარში ვერ შევეჭერი ანდა რა უნდა მეთქვა,ამ ჭკვიანურ არგუმენტებს როგორ გავუმკლავებოდი,თავი დავხარე მეტი რა შემეძლო,ფაქტი იყო რომ პატარა გოგომ ამომხსნა,ჩემი ხასიათი დამიხატა და ეს ისე ოსტატურად გააკეთა რომ სათქმელი აღარაფერი დამიტოვა...ლილი არ მიყვარდა და ახლა უკვე აღარც გამოწვევა იყო ჩემთვის რადგან ის ჩემზე გაცილებით ძლიერი ჩანდა,ნათქვამია ''სადაც არა სჯობს,გაცლა სჯობსო'' მაგრამ მე არ გავეცალე,უბრალო ინტერესის გამო, მაინტერესებდა და მაღელვებდა მომავალი...
რესტორანში ვივახშმეთ,ძირითადად ის ლაპარაკობდა,მიყვებოდა საფრანგეთზე,ბავშობაზე,მე კი ვუსმენდი და თან ვტკბებოდი მისი უნაკლო ნაკვთებით,თეთრი ,მშრალი ღვინოც დავაგემოვნეთ და ვალსზეც წამოვდექით...ვცეკვავდით ნაზად,ტანშეურხევლად,თითქო ნაბიჯებს არც ვდგავდით და ნელნელა ზემოთ მივიწევდით...საოცარი თავისუფლება განვიცადე,აი ისეთი...არ ვიცი, ვერაფერს შევადარებ ეს ჯერ არსად განმიცდია...ლილი ნელნელა მივიკარი,მისი გახშირებული სუნთქვა და გულის ბაგაბუგი თითქოს ჩემში გადმოდიოდა,ჩვენმა ტუჩებმა ერთმანეთი იგრძნეს და ვნების მორევში ჩაიძირნენ...არ ვიცოდი რა მემართებოდა, შეუძლებელი იყო რომ ეს მე ვყოფილიყავი,თითქოს დავფთხი, უკან დავიხიე და ცოფიანივით გარეთ გავვარდი...ცხოვრებაში პირველად ვიგრძენი შიში,დიახ შემეშინდა,შემეშინდა რომ თავს დავკარგავდი,რომ ამდენი წლის მანძილზე ნაგები ციხესიმაგრე თავზე დამექცეოდა,არ მინდოდა ეს გოგო გულში შემომეშვა,მაგრამ ჩემდაუნებურად იგი ისე მიძვრებოდა,გეგონება იქ ათასი დარაბა და კლიტე არ ყოფილიყო...ლილი დამედევნა...მიყვიროდა
-ალექსანდრე,ალექსანდრე...სანდრო გთხოვ...
-მე გავჩერდი,უკვე მტკვრის სანაპიროსთან ვიყავი,ლილი მოვარდა ჩემს წინ ჩაიჩოქა და მთელი ძალით ატირდა...
ო, ღმერთო, მეტი აღარ შემიძლია,მასთან ჩავიმუხლე,თავი მოვზიდე და ჩემი თვალიდან ცრემლი ჩამოვარდა,ცრემლმა დასერა ლოყა და პირდაპირ ლილის თვალში ჩავარდა,იცით რომელში?! განსხვავებული რომ აქვს...
-ასე ნუ მექცევი,ამოისლუკუნა ლილიმ და მომეკრა...