ამონაწერები დღიურებიდან...(10)

ლილი მეკვრებოდა,წამიც და მეგონა გამჭყლიტავდა,მე ხელები ჩამოშვებული მქონდა არ ვეხუტებოდი,ჩემს სიცივეზე ის კიდევ უფრო ღიზიანდებოდა,უცბად წამოხტა,მეტეხის ხიდთან ვიყავით,ხიდის მოაჯირისკენ გაექანა...მე ვაცადე, არ გავეკიდე, მაინტერესებდა გადახტებოდა თუ არა,არაკაცობაში ნუ ჩამომართმევთ უბრალოდ ვამოწმებდი იყო თუ არა იგი შეყვარებული...რატომღაც ვფიქრობდი რომ მე მისთვის მორიგი პრიკაზი ვიყავი,არ მჯეროდა რომ ასეთი გოგო ასე მალე გაგიჟდა ჩემზე.უბრალოდ ვერ იტანს ასე რომ ვექცევი,როგორც კი თბილად მივუდგებოდი მაშინვე ისევ იმ განებივრებულ გოგოდ გადაიქცეოდა და ჩემს სულს დაეპატრონებოდა,მე კი არ მინდოდა ვინმეს სათამაშო ვყოფილიყავი...თან გული მტკიოდა ასე რომ ვექცეოდი,მანამდე უამრავ ქალს მოვქცევივარ ცუდად,ბევრი მიმიტოვებია ახსნაგანმარტების გარეშე,მაგრამ მარტო ლილი მეცოდებოდა,ზოგჯერ სიყვარული და შეცოდება ერთმანეთში ერევათ ხოლმე,მე კი ყოველთვის ვიცი რა გრძნობას რა სახელი დავარქვა,ამ დროს ლილი მეცოდებოდა თუ ის მართლა გულწრფელი იყო მაგრამ თუ ის მხოლოდდამხოლოდ თამაშობდა და ჩემი შებმა გასამწარელად და შურის საძიებლად უნდოდა,ცუდად იყო მისი საქმე ამას არ შევარჩენდი...
ვუყურებდი ოდნავ ღიმილით,რას იზავდა მაინტერესებდა,თუ არ გადახტებოდა ანუ არც ისე სასოწარკვეთილი იყო,თუ გადახტებოდა არ მეშინოდაა,ჯერ ერთი რომ ვიცოდი კარგად ცურავდა და თან მე მოვასწრებდი ჩახტომას და ამოვიყვანდი ნაპირზე,ღამე პრობლემა არ იყო ქალაქი ანათებდა...მაგრამ სრულიად მოულოდნელი რამ გააკეთა,ფეხზე დაიხადა,მოაჯირზე ავიდა,ხელები გაშალა და დამიყვირა:''მეცოდები ალექსანდრე,ჭეშმარიტად მეცოდები სანდრო'' მე საშინლად ვღიზიანდები როცა სანდროს მეძახიან,არ მიყვარს ასეთ დროს სულ ვჩხუბობ და ვამბობ,რომ მე ალექსანდრე ვარ და არა სანდრო,თუმცა ამ გოგოსგან მსიამოვნებს როცა ასე მომმართავს,მაგ დროს მინდა რომ ძალიან მაგრად ჩავეხუტო ხოლმე...
-რატომ გეცოდები ლილიანაი(მეც დავუყვირე და თან გამოვაჯავრე,მეცოდები სანდროოო)
-იმიტომ რომ ასეთ თავისუფლებას ვერასდროს იგრძნობ რასაც ახლა მე განვიცდი...
-ვითომ რატომი
-იმიტომ რომ შეგეშინდება(ლილი უკვე ჩემს თავმოყვარეობას შეეხო და ეს არ მესიამოვნა)
მაშინვე გავიძრე ფეხზე და ავხტი მაღლა,ხელები გავშალე მასავით...
-დიდი არაფერია,უბრალოდ ნიავია სასიამოვნო...
-ჯერ სად ხარ სიამოვნება წინაა...ეს თქვა ჩამოვიდა მომიახლოვდა და ხელი მკრა,მისროლა წყალში...
-ესეც შენ დებილო!!! ეს ბოლო სიტყვებუ უკვე ჰაერში გავიგონე...
ცავხტი წყალში და თან სულელივით ვხარხარებდი,წყალი მესიამოვნა,ცივმა წყალმა ვნება ჩამიქრო,კაცისტვის ცოტა ძნელია ასეთი ქალის მოფერებაზე უარის თქმა,წყალმა კი მთელ სხეულში დამიარა და ენით აუღწერელი სიამოვნება მომანიჭა...მალე წყალში კიდევ რარაც ჩავარდა,ლილის ხარხარზე მივხვდი რომ ეს ჩემი არმანის კეტებმა იგრძნეს ჰაერში ფრენის თავისუფლება...
ნაპირზე გავედი,სველი ვიყავი,აღარც ფული მქონდა,აღარც მობილური,აღარც ფეხსაცმელი...ასე გაუბედურებული ვინ წამიყვანდა,ფეხით გავუდექი ჩემი სახლის გზას...ვფიქრობდი და მეცინებოდა რა სულელურ მდგომარეობაში ჩამაგდო ამ ერთი ციდა ტუტუცმა,ასე არავის გაუმასხარავებივარ...მიხაროდა ოღონდ მართლა, ბედნიერი ვიყავი,ალბად ლილი ხარობდა თავისი გამარჯვებით მე კი მიხაროდა რომ ყველაფერი წინ იყო,მთელი რიგი ეხსტრემი და შურისძიება...აი რა მიზიდავს ლილიანაში...