დედამთილი დედის დაძახებას მაძალებს

ოცი წლის ვიყავი, მოულოდნელად დედა რომ გარდამეცვალა. დღემდე არ ვიცი, ექიმებს დავაბრალო კუჭზე ჩატარებული ოპერაცია თუ მართლა ისეთი საგანგაშო მდგომარეობა ჰქონდა, რომ ნარკოზიდან ვერ გამოვიდა.

იმ პერიოდში სწავლაში ვიყავი ჩაფლული ამის გარდა არაფერი მაინტერესებდა. დედის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილის გამო კალაპოტიდან ამოვვარდი და არაფერი აღარ მინდოდა. სწორედ მაშინ გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში თენგო და მეც თითქოს გული გადავაყოლე. სწავლას ისევ დავუბრუნდი, იმიტომ, რომ მეუბნებოდა, ამის გარეშე ცხოვრებაში ვერაფერს მიაღწევო.

თვითონ უკვე მუშაობდა და საჩუქრებსა და ყურადღებას არ მაკლებდა. მამას ძალიან მოსწონდა თენგო და მეუბნებოდა, ჯერ არ მინდა შენი გათხოვება, მაგრამ ცოლობას თუ შემოგთავაზებს უარი არ უთხრაო. დედის გარდაცვალებიდან ერთი წლის შემდეგ თენგოს ცოლად გავყევი. ქორწილი არ გადაგვიხდია, მშვიდად, ახლობლების წრეში მოვაწერეთ ხელი და ჯვრისწერა მომავლისთვის გადავდეთ.

დედამთილს პირველივე დღიდან არ მოვეწონე. როგორც შემდეგ გავიგე, სარძლოდ მეგობრის შვილი ჰყავდა შერჩეული. ორი დღის მისული ვიყავი მათ ოჯახში, რომ გამომიცხადა, დედა, უნდა დამიძახოო. თავიდან მართლა ვცადე, მაგრამ არ გამომივიდა, სულ გარდაცვლილი დედა მედგა თვალწინ. ქალბატონსაც მეტი რა უნდოდა, მიზეზი მიეცა და მას შემდეგ ჩემს ქმარს აქეზებს, შენ რა კაცი ხარ, ცოლი პატივს არ გცემს და დედას არ მეძახისო.

თენგო ყველანაირად ცდილობს, რომ უკმაყოფილება ჩემამდე არ მოიტანოს. ხანდახან მინდა ვუთხრა, რომ ცალკე გადავიდეთ საცხოვრებლად, მაგრამ დედისერთას მშობლები არ გაუშვებენ. არადა, ცხოვრება ჯოჯოხეთად მექცა. როდემდე გავუძლებ ამ მდგომარეობას არ ვიცი.

ჟურნალი "რეიტინგი"