ჩემი მეზობელი დემონია...(თავი მესამე)
1 948 ნახვა
დემონიას ჩაეცინა,მერე ხმა ამოიღო..
-ჩემს ვალებს დაფარავ?ჩქარ ჩქარა მიპასუხე..
-დავფარავ..
-გგიყვარვარ?
-მიყვარხარ...
-ეჭვიანობ?
-ვეჭვიანობ..
-ჩემს გამო კაცს მოკლავ?
-მოვკლავ..
-თავს მოიკლავ?
-მოვიკლავ..
-ოჯახს მიატოვებ?
-ყველას მივატოვებ...
-რომ მოგატყუო?
-გაპატიებ..
-რომ გიღალატო?
_შეიძლება გაპატიო..
სამწუხაროა..ჩაიცინა დემონია.
-რა?-განცვიფრდა გოგა.
-მე მონები არ მიყვარს..
დემონია ადგა,ადგა და წავიდა,გოგა კიდე დიდხანს იჯდა და გონს ვერ მოსულიყო..
დემონია სახლში მივიდა,სამზარეულოში შევიდა..
-შვილო როგორ ხარ?რა ხდებოდა?..
-არაფერი,კარგად ვარ...არ მცალია...
დემონიამ წყალი უცებ დალია და ოთახში ჩაიკეტა,მერე ფხვნილი თითზე დაიყარა და შეიყნოსა...დიდი ხანი იწვა მერე აივანზე და აბოლებდა..დაცხა,შარვალი მოისროლა და მოკლე შორტი ჩაიცვა..მერე გააბოლა."გოგონი? მოისმა ქვემოდან...დემონიამ თვალებით გადახედა უცნობს,ქვემოთ იდგა ესე 17-18 წლის,მაღალი,ცისფერთვალება ლამაზი ბიჭი...
-გოგონი არ გესმის? გაჯავრდა უცნობი...დემონიამ კიდევ ერთხელ გადახედა,
-რა შემჭამეს მთქმელი მზერით და პირიდან ბოლი ამოუშვა..
-აქ თქვენს მეზობლად ნინო არ ცხოვრობს..?
-შეიძლება..
-თქვენ არ გინახავთ?
-შეიძლება..
-არ იცით ნინო?აქ უნდა ცხოვრობდეს სადმე,შავი თმები აქვს,აი თაფლისფერი თვალები...უცნობმა კითხვა ვერ დაამთავრა როცა დემონიამ მიუგო..
-მკიდია ეგ შენი ნინო..მერე გაიღიმა და ისევ გააბოლა..
-გაუზრდელი ხარ,ვეღარ მოითმინა ბიჭმა..
-ვიცი,მიუგო დემონიამ მშვიდი სახით..
-მშიშარა ხარ..,ბიჭმა ჩაიცინა და მიბრუნდა..
-რაა?წამოდგა დემონია და აივნის სახელურს დაეყრდნო..
-მშიშარა ხარ ,ზემოდან კაჩაობ,ნაზი თვალებით შეხედა ბიჭმა..
-შენი აზრით ვერ ჩამოვალ?
-ვერა,ჩაეცინა ბიჭს..დემონიამ სიგარეტი გვერდზე მოისროლა და ქვემოთ ჩავიდა..ბიჭი ალბათ ნორმალურ ლაპარაკს ელოდა მაგრამ...დემონია მივარდა და ხეს მიანარცხა,მერე ხელი კისერზე წაუჭირა და უთხრა,
-რა პონტში არღვევ დისტანციას? დააყენე! მერე დემონია გაიღიმა და დარჩენილი სიგარეტის კვამლი უცნობს სახეში შეაბოლა..მერე სახლში წავიდა,ბიჭს არაფერი უკითხავს,განცვიფრებული იდგა ხესთან..მერე დემონია ერთხანს მოტრიალდა..
-ის გოგო შენი ვინაა?
-ვერ მივხვდი?განცვიფრდა ბიჭი,,დემონია ისევ ცინიკურად და ზიზღით გაიღიმა და სახლში შევიდა..
როდესაც ქარმა დაუბერა,დემონიას სუფთა ჰაერზე გამოსვლა მოუნდა..ჩამოვიდა ქვემოთ და სკამზე წამოჯდა...ქარმა დაუბერა,მისი მუქი თმები ჰაერში ააბნია და აატივტივა,,დემონია რაღაცას მიშტერებოდა..სადღაც შორს ვაგონის ხმა ისმოდა და სიჩუმეს არღვევდა..დემონია ფიქრებში წავიდა..."გოგონა"..მოისმა უკნიდან..დემონიამ გუშინდელი ბიჭი დაინახა..
დემონიამ უემოციო სახხე მიიღო.."დისტანცია დაგავიწყდა??
-იმის სათქმელად მოვედი რომ ნინო ვიპოვე,მადლობთ დაუხმარებლობისთვის..ბიჭი გაიღიმა და წავიდა..
-მოიცა გაზძახა დემონიამ..
-რა იყო?მობრუნდა ბიჭი...სახეზე ცივი გამომეტყველება ედო...
-რადგან მოხვედი მოდი,არ გიკბენ,,დემონიას არ გაუღიმია...
-ბიჭს გაეცინა,მამადლი?მუხლებზე არ ჩამოგეკიდები...
-მაშინ წადი,გაეღიმა ცინიკურად დემონიას...ბიჭი იქვე იდგა,დემონია ადგა და სახლში შევიდა...ერთხელ გამოიხედოს,სულ ერთია რას იტყვის,სულ ერთია როგორ გამოიხედება,ერთხელ გამომხედოს და ჩამხედოს თვალებში,რა მნიშვნელობა ააქვს ვინ არის,რა მნიშვნელობა აქვს...დემონიას არ მოუხედავს,,,მერე კარებთან შეტოკდა,გამობრუნდა და წაამში უცნობის წინ გაჩნდა,თვალებში ჩახედა,ბიჭს ღია,ცისფერი თვალები დაბნეულად და თბილად უთამაშებდა..არაფერი უთქვია დემონიას,თავისი თაფლისფერი თვალებით უცნობს ჩააშტერდა..რა გქვია?დაიწყო უცნობმა და გაეღიმა,ეუხერხულა,გოგონა ძალიან ახლოს მოვიდა..."დემონი..."არა მართლა რა გქვია,გაფიცებ.."დემონი..დემონიამ ღრმად ჩახედა უცნობს თვალებში და არ გაღიმებია..."ეგ სახელი ვინ დაგარქვა,გაოცდა ბიჭი როცა შეატყო რომ გოგონა არ ხუმრობდა.."ღმერთმა...ბიჭი გაშეშდა,მერე გაკვირვებული ხმით იკითხა:" ღმერთმა როგორ? "ესეთი გამაჩინა მიუგო დემონიამ,,,"მე დეას დაგიძახებ,,გაეღიმა ბიჭს...დემონიას გაეცინა,საოცრად ცინიკურად გაეცინა და კიდევ უფრო ახლოს მივიდა ბიჭთან,აგერ უკვე ტუჩებთან მიუახლოვდა,ბიჭი ფიქრებში ჩაფლავდა.."რა ლამაზია,რა ლამაზი ტუჩები აქვს,აღარ მოვიდეს უფრო ახლოს,აღარ ღმერთო ,ვეღარ გავუძლებ მის ღიმილს,,,,დემონიამ თავისი ტუჩები ძალიან ახლოს მიიატანა უცნობის ტუჩებთან,,უცნობმა თვალები დახუჭა,აგერ უკკვე წინ იწეოდა,მილიმეტრებიღა იყო დარჩენილი უეცრად.."შენი ჭკუით მაბამ?ჩაიცინა დემონიამ ცინიკურად,უკან გადგა და სახლისკენ წავიდა..ბიჭი ესე იდგა გაშტერებული,თვალებდახუჭული და განცვიფრებული..
-ჩემს ვალებს დაფარავ?ჩქარ ჩქარა მიპასუხე..
-დავფარავ..
-გგიყვარვარ?
-მიყვარხარ...
-ეჭვიანობ?
-ვეჭვიანობ..
-ჩემს გამო კაცს მოკლავ?
-მოვკლავ..
-თავს მოიკლავ?
-მოვიკლავ..
-ოჯახს მიატოვებ?
-ყველას მივატოვებ...
-რომ მოგატყუო?
-გაპატიებ..
-რომ გიღალატო?
_შეიძლება გაპატიო..
სამწუხაროა..ჩაიცინა დემონია.
-რა?-განცვიფრდა გოგა.
-მე მონები არ მიყვარს..
დემონია ადგა,ადგა და წავიდა,გოგა კიდე დიდხანს იჯდა და გონს ვერ მოსულიყო..
დემონია სახლში მივიდა,სამზარეულოში შევიდა..
-შვილო როგორ ხარ?რა ხდებოდა?..
-არაფერი,კარგად ვარ...არ მცალია...
დემონიამ წყალი უცებ დალია და ოთახში ჩაიკეტა,მერე ფხვნილი თითზე დაიყარა და შეიყნოსა...დიდი ხანი იწვა მერე აივანზე და აბოლებდა..დაცხა,შარვალი მოისროლა და მოკლე შორტი ჩაიცვა..მერე გააბოლა."გოგონი? მოისმა ქვემოდან...დემონიამ თვალებით გადახედა უცნობს,ქვემოთ იდგა ესე 17-18 წლის,მაღალი,ცისფერთვალება ლამაზი ბიჭი...
-გოგონი არ გესმის? გაჯავრდა უცნობი...დემონიამ კიდევ ერთხელ გადახედა,
-რა შემჭამეს მთქმელი მზერით და პირიდან ბოლი ამოუშვა..
-აქ თქვენს მეზობლად ნინო არ ცხოვრობს..?
-შეიძლება..
-თქვენ არ გინახავთ?
-შეიძლება..
-არ იცით ნინო?აქ უნდა ცხოვრობდეს სადმე,შავი თმები აქვს,აი თაფლისფერი თვალები...უცნობმა კითხვა ვერ დაამთავრა როცა დემონიამ მიუგო..
-მკიდია ეგ შენი ნინო..მერე გაიღიმა და ისევ გააბოლა..
-გაუზრდელი ხარ,ვეღარ მოითმინა ბიჭმა..
-ვიცი,მიუგო დემონიამ მშვიდი სახით..
-მშიშარა ხარ..,ბიჭმა ჩაიცინა და მიბრუნდა..
-რაა?წამოდგა დემონია და აივნის სახელურს დაეყრდნო..
-მშიშარა ხარ ,ზემოდან კაჩაობ,ნაზი თვალებით შეხედა ბიჭმა..
-შენი აზრით ვერ ჩამოვალ?
-ვერა,ჩაეცინა ბიჭს..დემონიამ სიგარეტი გვერდზე მოისროლა და ქვემოთ ჩავიდა..ბიჭი ალბათ ნორმალურ ლაპარაკს ელოდა მაგრამ...დემონია მივარდა და ხეს მიანარცხა,მერე ხელი კისერზე წაუჭირა და უთხრა,
-რა პონტში არღვევ დისტანციას? დააყენე! მერე დემონია გაიღიმა და დარჩენილი სიგარეტის კვამლი უცნობს სახეში შეაბოლა..მერე სახლში წავიდა,ბიჭს არაფერი უკითხავს,განცვიფრებული იდგა ხესთან..მერე დემონია ერთხანს მოტრიალდა..
-ის გოგო შენი ვინაა?
-ვერ მივხვდი?განცვიფრდა ბიჭი,,დემონია ისევ ცინიკურად და ზიზღით გაიღიმა და სახლში შევიდა..
როდესაც ქარმა დაუბერა,დემონიას სუფთა ჰაერზე გამოსვლა მოუნდა..ჩამოვიდა ქვემოთ და სკამზე წამოჯდა...ქარმა დაუბერა,მისი მუქი თმები ჰაერში ააბნია და აატივტივა,,დემონია რაღაცას მიშტერებოდა..სადღაც შორს ვაგონის ხმა ისმოდა და სიჩუმეს არღვევდა..დემონია ფიქრებში წავიდა..."გოგონა"..მოისმა უკნიდან..დემონიამ გუშინდელი ბიჭი დაინახა..
დემონიამ უემოციო სახხე მიიღო.."დისტანცია დაგავიწყდა??
-იმის სათქმელად მოვედი რომ ნინო ვიპოვე,მადლობთ დაუხმარებლობისთვის..ბიჭი გაიღიმა და წავიდა..
-მოიცა გაზძახა დემონიამ..
-რა იყო?მობრუნდა ბიჭი...სახეზე ცივი გამომეტყველება ედო...
-რადგან მოხვედი მოდი,არ გიკბენ,,დემონიას არ გაუღიმია...
-ბიჭს გაეცინა,მამადლი?მუხლებზე არ ჩამოგეკიდები...
-მაშინ წადი,გაეღიმა ცინიკურად დემონიას...ბიჭი იქვე იდგა,დემონია ადგა და სახლში შევიდა...ერთხელ გამოიხედოს,სულ ერთია რას იტყვის,სულ ერთია როგორ გამოიხედება,ერთხელ გამომხედოს და ჩამხედოს თვალებში,რა მნიშვნელობა ააქვს ვინ არის,რა მნიშვნელობა აქვს...დემონიას არ მოუხედავს,,,მერე კარებთან შეტოკდა,გამობრუნდა და წაამში უცნობის წინ გაჩნდა,თვალებში ჩახედა,ბიჭს ღია,ცისფერი თვალები დაბნეულად და თბილად უთამაშებდა..არაფერი უთქვია დემონიას,თავისი თაფლისფერი თვალებით უცნობს ჩააშტერდა..რა გქვია?დაიწყო უცნობმა და გაეღიმა,ეუხერხულა,გოგონა ძალიან ახლოს მოვიდა..."დემონი..."არა მართლა რა გქვია,გაფიცებ.."დემონი..დემონიამ ღრმად ჩახედა უცნობს თვალებში და არ გაღიმებია..."ეგ სახელი ვინ დაგარქვა,გაოცდა ბიჭი როცა შეატყო რომ გოგონა არ ხუმრობდა.."ღმერთმა...ბიჭი გაშეშდა,მერე გაკვირვებული ხმით იკითხა:" ღმერთმა როგორ? "ესეთი გამაჩინა მიუგო დემონიამ,,,"მე დეას დაგიძახებ,,გაეღიმა ბიჭს...დემონიას გაეცინა,საოცრად ცინიკურად გაეცინა და კიდევ უფრო ახლოს მივიდა ბიჭთან,აგერ უკვე ტუჩებთან მიუახლოვდა,ბიჭი ფიქრებში ჩაფლავდა.."რა ლამაზია,რა ლამაზი ტუჩები აქვს,აღარ მოვიდეს უფრო ახლოს,აღარ ღმერთო ,ვეღარ გავუძლებ მის ღიმილს,,,,დემონიამ თავისი ტუჩები ძალიან ახლოს მიიატანა უცნობის ტუჩებთან,,უცნობმა თვალები დახუჭა,აგერ უკკვე წინ იწეოდა,მილიმეტრებიღა იყო დარჩენილი უეცრად.."შენი ჭკუით მაბამ?ჩაიცინა დემონიამ ცინიკურად,უკან გადგა და სახლისკენ წავიდა..ბიჭი ესე იდგა გაშტერებული,თვალებდახუჭული და განცვიფრებული..
