ჩემი მეზობელი დემონია...(თავი მეხუთე) საჩივარი
1 646 ნახვა
ბოლოს ხმა შეწყდა..ხმა შეწყდა..ერთხანს თითქოს სამყარო დადუმდა ირგვლივ,სიომ დაუბერა და სიცარიელის ნისლი გაფანტა..
-ნუთუ ესე გძულს ყველა.-გაისმა ქვემიდან,გაისმა საოცრად ნაზი ხმით,ნაზი და ჩუმი ხმით,დემონია წამოდგა,უემოციო სახით ქვემოთ ჩაიხედა,ეს ის უცნობი იყო რომელიც უწინ შეხვდა,უცნობი მანქანაში იჯდა,იჯდა და უემოციო სახით უყურებდა დემონიას,თითქოს უნდოდა გაეგო რას ფიქრობს,ვინაა...თუმცა ამაოდ,,,დემონიას თვალებში მხოლოდ სიცივე მოჩანდა...
-რატომ მისმენდი?...
-უბრალოდ ნინოს შევხვდი,მერე აქეთ წამოვედი და ხმა შმომესმა...
-და რა? -ცინიკური მზერა მიიღო დემონიამ..
-არაფერი,ერთ რამეს გკითხავ მხოლოდ..
-რას ?
-ვინ ხარ შენ დემონია? -
_როგორ ვინ,დემონია ვარ..
-არა,საერთოდ ვინ ხარ დემონია,რატომ არასდროს იღიმი,რატომ არასდროს ტირი?
-რატომ უნდა ვიტირო? რატომ უნდა გავიცინო?
უცნობი დადუმდა,მერე მიუგო
-ნუთუ არავინ გყავს....დემონია ვერ მიხვდა,ვინ იყო ის,რა უნდოდა,ესეთი რამე რატომ კითხა..
-მე ყველა მყავს თუმცა არავინ...დემონიამ თავისი დამწვარი ხელი მოიფხანა..
-ეგ რა არის?განცვიფრდა უცნობი...
-რა?
-ხელს რა უყავი?
-ჩავიწვი,გაეცინა დემონიას ცინიკურად...უცნობი განცვიფრდა..."ხელი ჩამოწიე... "რაა??
-ხელი ჩამოწიე მეთქი...დემონიას არაფერი უთქვამს..დაიხარა და ხელი ჩაწია,,,უცნობმა მიაწვდინა თავისი ხელი დემონიას ხელს (აივანი დაბალი იყო) მერე ორი თითით დამწვარ ხელის გულს შეეხო,თითები მოუსვა დამწვარ დემონიას ხელის გულს,დემონიას არ გასცინებია,არ გაუღიმია,..უემოციო სახით უყურებდა უცნობს...უცნობს თვალზე ცრემლი მოერია,მერე ხელის გულს თითები მოაცილა და დემონიას თითებს შეეხო,თითები გრძელი იყო,გრძელი და წვრილი,წვრილი იყო,წვრილი და თოვლივით ქათქათა,მერე ბიჭმა გვერდზე მდგომი აგური მოიტანა,ზედ შედგა,დემონიას ხელი დაიჭირა და თითებზე ნაზად აკოცა,აკოცა დამწვარ ხელის გულზეც,დემონია იგივე მზერით უყურებდა მას...
-რა გქვია? როგორც იქნა იკითხა დემონიამ..
- დათო
-რა იყო?
-დეა,ამოივსე სიცარიელე თვალებიდან...დათომ კიდევ ერთხელ აკოცა დემონიას დამწვარ ხელის გულზე და წავიდა...არც მოუხედავს ისე წავიდა..დემონია ისეთივე უგრძნობი სახით დარჩა როგორც უწინ...
დეაში რაღაცამ გაიღვიძა,ერთმა რაღაცა სიყვარულის ნაპერწკალმა,ბედნიერი იყო,ვიღაც გაიცნო,ვიღაცას უყურებდა...ყოველ დილით დათო და დეა სკამზე ისხდნენ და საუბრობდნენ...
-დეა,ეკლესიაში დადიხარ?
-არა...
-ბოლოს როდის იყავი?
-ცხრა წლის წინ...
-გინდა წავიდეთ?ხვალ გამოვალ შენსკენ,ჯერ ნინოს ვნახავ და წავიდეთ...
დეას თვალები აენთო,გაუღიმა,მერე ერთმა კითხვამ ჩაუელვა თავში...
-ღმერთი ყველაფერს პატიობს?
-თუ მოინანიებ...
-ანუ ყველაფერს?
-გააჩნია ცოდვასაც,რა ცოდვა გაქ?-ბიჭი დეას ჩააცივდა..
-არაფერი,უბრალოდ-დემონია დადუმდა და პირიდან ბოლი ამოუშვა...
-გაცეცხლება?ტყუილი?კაცი მოკალი?
-არა...
-აბა?რას მაწვალებ..
-გართობა ცოდვაა?-ბიჭი გაშრა,ხმა თავიდან ვერ ამოიღო,დეასგან ელოდა მზგავს რამეს,მაგრამ არა ესე ღიად,აშკარად,უცებ ეჭვიანობის ნაპერწკალმა გაუელვა დათის თვალებში...
-ვისთან? გაბრაზდა დათო...
-ნარკომანი ვარ....დემონიამ ბიჭს არ შეხედა,თვალები მარჯვივ გაწია და რაღაცას მიაშტერდა...როცა მიხვდა რომ ბიჭი არ პასუხობდა,განაგრძო..
-იმ ბიჭს ვუყვარდი,მე მძულდა,ნარკოტიკს უფასოდ მაძლმაძლევდა...
-სანაცვლოდ?-დათიოს თვალებში ცეცხლი აენთო...დეა მიუხვდა მას და გაიღიმა...
-სანაცვლოდ ისეთი არაფერი,დეამ ცინიკურად ჩაიცინა..
-სანაცვლოდ რა?ბიჭმა თვალები გააფართოვა და დეას ჩააშტერდა...
-სანაცვლოდ ვზასაობდი-გოგონას კიდევ ერთხელ ჩაეცინა...
-რამდენი ხანია აღარ ხედავ იმ ბიჭს?
-რომ გაგიცანი იმ დღიდან,არ გეგონოს იმიტომ რომ შენ გაგიცანი,მე თავისუფალი ვარ,ვისთანაც მინდა ვიქნები შენ ვერაფერს მეტყვი...
-რატომ?განცვიფრდა დათო...
-იმიტომ რომ არ ხარ ჩემნაირი...
-შენნაირი როგორი?
-დამღალე,ლაპარაკი მეზარება,წადი,გოგონას ცოტა ეწყინა ამდენი კითხვა
დათომ გაიღიმა,დეას შუბლზე აკოცა და წავიდა.... დეამ მიაძახა.
-შენი დებილი ტყეში დარბის!!!!
-რააა???
-შუბლზე დებილებს კოცნიან...დეა ადგა,ბიჭს თავზე და შუბლზე აკოცა..
-ეხლა დებილიც ხარ და იდიოტიც...მერე გაეცინა და სახლში შევიდა..
_შვილო საით?წამოხტა დედა...
_წიგნს ვკითხულობ და ჩამოვალ...
დეა არ ჩამოსულა,"მიმქრალმა შარავანდედმა"სულ გაიტაცა,მართალია აქამდე არ კითხულობდა და ეხლა კუსავით მიიზლანზლებოდა,მაგრამ სულ არაფერს ჯობდა,10 წუთი ერთი გვერდი,3ჯერ წაკითხვით...ნორმალური შედეგია..
დილა გათენდა,ღამენათევი დემონია ფეხზე ადრე წამოხტა,დახეული ჯინსები ჩაიცვა,უგგ ბოტები და ქვემოთ გააბოტა..
მოდი შვილო ჩაი დალიე...
-როგორ ხარ დედა?
-კარგათ შვილო შენ?როგორ გეძინა?
-მშვენივრად
გაიღიმა დეა,ამ ღიმილში ცინიზმი არ იყო,რამაც დედამისი ფრიად გააკვირვა...
დეამ ჩაი მოხრუპა და გარეთ გავიდა,დღეს ეკლესიაში წავალ,სულ ამაზე ფიქრობდა,გეგმაში ჩაწერა რა უნდა მოენანიებია...დათი ნნახევარ საათში უნდა მოსულიყო,დეას ლოდინი არ უყვარდა,მოდი მე თითონ მივალ გაიფიქრა დემონიამ და ნინოს სახლისკენ გაემართა...
-ნუთუ ესე გძულს ყველა.-გაისმა ქვემიდან,გაისმა საოცრად ნაზი ხმით,ნაზი და ჩუმი ხმით,დემონია წამოდგა,უემოციო სახით ქვემოთ ჩაიხედა,ეს ის უცნობი იყო რომელიც უწინ შეხვდა,უცნობი მანქანაში იჯდა,იჯდა და უემოციო სახით უყურებდა დემონიას,თითქოს უნდოდა გაეგო რას ფიქრობს,ვინაა...თუმცა ამაოდ,,,დემონიას თვალებში მხოლოდ სიცივე მოჩანდა...
-რატომ მისმენდი?...
-უბრალოდ ნინოს შევხვდი,მერე აქეთ წამოვედი და ხმა შმომესმა...
-და რა? -ცინიკური მზერა მიიღო დემონიამ..
-არაფერი,ერთ რამეს გკითხავ მხოლოდ..
-რას ?
-ვინ ხარ შენ დემონია? -
_როგორ ვინ,დემონია ვარ..
-არა,საერთოდ ვინ ხარ დემონია,რატომ არასდროს იღიმი,რატომ არასდროს ტირი?
-რატომ უნდა ვიტირო? რატომ უნდა გავიცინო?
უცნობი დადუმდა,მერე მიუგო
-ნუთუ არავინ გყავს....დემონია ვერ მიხვდა,ვინ იყო ის,რა უნდოდა,ესეთი რამე რატომ კითხა..
-მე ყველა მყავს თუმცა არავინ...დემონიამ თავისი დამწვარი ხელი მოიფხანა..
-ეგ რა არის?განცვიფრდა უცნობი...
-რა?
-ხელს რა უყავი?
-ჩავიწვი,გაეცინა დემონიას ცინიკურად...უცნობი განცვიფრდა..."ხელი ჩამოწიე... "რაა??
-ხელი ჩამოწიე მეთქი...დემონიას არაფერი უთქვამს..დაიხარა და ხელი ჩაწია,,,უცნობმა მიაწვდინა თავისი ხელი დემონიას ხელს (აივანი დაბალი იყო) მერე ორი თითით დამწვარ ხელის გულს შეეხო,თითები მოუსვა დამწვარ დემონიას ხელის გულს,დემონიას არ გასცინებია,არ გაუღიმია,..უემოციო სახით უყურებდა უცნობს...უცნობს თვალზე ცრემლი მოერია,მერე ხელის გულს თითები მოაცილა და დემონიას თითებს შეეხო,თითები გრძელი იყო,გრძელი და წვრილი,წვრილი იყო,წვრილი და თოვლივით ქათქათა,მერე ბიჭმა გვერდზე მდგომი აგური მოიტანა,ზედ შედგა,დემონიას ხელი დაიჭირა და თითებზე ნაზად აკოცა,აკოცა დამწვარ ხელის გულზეც,დემონია იგივე მზერით უყურებდა მას...
-რა გქვია? როგორც იქნა იკითხა დემონიამ..
- დათო
-რა იყო?
-დეა,ამოივსე სიცარიელე თვალებიდან...დათომ კიდევ ერთხელ აკოცა დემონიას დამწვარ ხელის გულზე და წავიდა...არც მოუხედავს ისე წავიდა..დემონია ისეთივე უგრძნობი სახით დარჩა როგორც უწინ...
დეაში რაღაცამ გაიღვიძა,ერთმა რაღაცა სიყვარულის ნაპერწკალმა,ბედნიერი იყო,ვიღაც გაიცნო,ვიღაცას უყურებდა...ყოველ დილით დათო და დეა სკამზე ისხდნენ და საუბრობდნენ...
-დეა,ეკლესიაში დადიხარ?
-არა...
-ბოლოს როდის იყავი?
-ცხრა წლის წინ...
-გინდა წავიდეთ?ხვალ გამოვალ შენსკენ,ჯერ ნინოს ვნახავ და წავიდეთ...
დეას თვალები აენთო,გაუღიმა,მერე ერთმა კითხვამ ჩაუელვა თავში...
-ღმერთი ყველაფერს პატიობს?
-თუ მოინანიებ...
-ანუ ყველაფერს?
-გააჩნია ცოდვასაც,რა ცოდვა გაქ?-ბიჭი დეას ჩააცივდა..
-არაფერი,უბრალოდ-დემონია დადუმდა და პირიდან ბოლი ამოუშვა...
-გაცეცხლება?ტყუილი?კაცი მოკალი?
-არა...
-აბა?რას მაწვალებ..
-გართობა ცოდვაა?-ბიჭი გაშრა,ხმა თავიდან ვერ ამოიღო,დეასგან ელოდა მზგავს რამეს,მაგრამ არა ესე ღიად,აშკარად,უცებ ეჭვიანობის ნაპერწკალმა გაუელვა დათის თვალებში...
-ვისთან? გაბრაზდა დათო...
-ნარკომანი ვარ....დემონიამ ბიჭს არ შეხედა,თვალები მარჯვივ გაწია და რაღაცას მიაშტერდა...როცა მიხვდა რომ ბიჭი არ პასუხობდა,განაგრძო..
-იმ ბიჭს ვუყვარდი,მე მძულდა,ნარკოტიკს უფასოდ მაძლმაძლევდა...
-სანაცვლოდ?-დათიოს თვალებში ცეცხლი აენთო...დეა მიუხვდა მას და გაიღიმა...
-სანაცვლოდ ისეთი არაფერი,დეამ ცინიკურად ჩაიცინა..
-სანაცვლოდ რა?ბიჭმა თვალები გააფართოვა და დეას ჩააშტერდა...
-სანაცვლოდ ვზასაობდი-გოგონას კიდევ ერთხელ ჩაეცინა...
-რამდენი ხანია აღარ ხედავ იმ ბიჭს?
-რომ გაგიცანი იმ დღიდან,არ გეგონოს იმიტომ რომ შენ გაგიცანი,მე თავისუფალი ვარ,ვისთანაც მინდა ვიქნები შენ ვერაფერს მეტყვი...
-რატომ?განცვიფრდა დათო...
-იმიტომ რომ არ ხარ ჩემნაირი...
-შენნაირი როგორი?
-დამღალე,ლაპარაკი მეზარება,წადი,გოგონას ცოტა ეწყინა ამდენი კითხვა
დათომ გაიღიმა,დეას შუბლზე აკოცა და წავიდა.... დეამ მიაძახა.
-შენი დებილი ტყეში დარბის!!!!
-რააა???
-შუბლზე დებილებს კოცნიან...დეა ადგა,ბიჭს თავზე და შუბლზე აკოცა..
-ეხლა დებილიც ხარ და იდიოტიც...მერე გაეცინა და სახლში შევიდა..
_შვილო საით?წამოხტა დედა...
_წიგნს ვკითხულობ და ჩამოვალ...
დეა არ ჩამოსულა,"მიმქრალმა შარავანდედმა"სულ გაიტაცა,მართალია აქამდე არ კითხულობდა და ეხლა კუსავით მიიზლანზლებოდა,მაგრამ სულ არაფერს ჯობდა,10 წუთი ერთი გვერდი,3ჯერ წაკითხვით...ნორმალური შედეგია..
დილა გათენდა,ღამენათევი დემონია ფეხზე ადრე წამოხტა,დახეული ჯინსები ჩაიცვა,უგგ ბოტები და ქვემოთ გააბოტა..
მოდი შვილო ჩაი დალიე...
-როგორ ხარ დედა?
-კარგათ შვილო შენ?როგორ გეძინა?
-მშვენივრად
გაიღიმა დეა,ამ ღიმილში ცინიზმი არ იყო,რამაც დედამისი ფრიად გააკვირვა...
დეამ ჩაი მოხრუპა და გარეთ გავიდა,დღეს ეკლესიაში წავალ,სულ ამაზე ფიქრობდა,გეგმაში ჩაწერა რა უნდა მოენანიებია...დათი ნნახევარ საათში უნდა მოსულიყო,დეას ლოდინი არ უყვარდა,მოდი მე თითონ მივალ გაიფიქრა დემონიამ და ნინოს სახლისკენ გაემართა...
