დათო ფორჩხიძე: "ხატია თითქოს ჩემთვის გაჩნდა"

ერთ დროს გოგონებში უზომოდ პოპულარული მუსიკოსი დათო ფორჩხიძე ცოლმა ოჯახის კაცად აქცია. მის ცხოვრებაში საყვარელი ქალი მაშინ გამოჩნდა, როცა ჯგუფი "სახე" პოპულარობის მწვერვალზე იყო. დათოს გარშემო მოტრიალე გოგონებს შორის ხატია ნარაგიძე ერთადერთი აღმოჩნდა, ვინც მისი გული სამუდამოდ მოიგო. დღეს მუსიკოსისთვის ოჯახი უპირველესია და სხვა ცოლქმრულ წყვილებსაც ურჩევს, პატარ–პატარა კონფლიქტებს ყველაზე დიდი ფასეულობა – ოჯახი არ გადააყოლონ.
– დათო, ბევრი სიმღერა მიგიძღვნიათ ქალისთვის?
– ყველა ჩემი სიმღერა მშვენიერი სქესისთვის იქმნებოდა. ჯგუფ "სახეში" იყვნენ მამაკაცები, რომლებიც ქალებს უმღეროდნენ. ქალი – ეს ამ ჯგუფის მსოფლმხედველობა იყო. ისინი ჩვენი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილი იყვნენ და ჩვენი გამარჯვებების მიზეზიც ხშირად ხდებოდნენ. ქალის გამო კაცმა შეიძლება ბევრი სისულელეც ჩაიდინოს და ბევრი კარგიც, თუმცა ხდება ხოლმე, როცა კაცი ქალის გამო სერიოზულ შეცდომებს უშვებს.

– თქვენც დაგიშვიათ შეცდომა ქალთან ურთიერთობაში?
– არა. კაცებს შორის ურთიერთობა ძირითადად ორი რაღაცის გამო იძაბება – ფულის და ქალის. სიამაყით შემიძლია განვაცხადო, რომ მსგავსი შემთხვევა არასოდეს მქონია და არც მექნება. ჩემს სინდისთან ყოველთვის სუფთა ვიყავი. კაცების უმრავლესობა სიყვარულში იმედგაცრუებას შეცდომად მიიჩნევს. მე კი ვფიქრობ, რომ შეცდომა ის არის, როცა შენ რაღაცის გაკეთება შეგეძლო და არ შეეცადე. ქალთან შენი შანსი თუ არ გამოიყენე, ყოველთვის სანანებელი გექნება, რომ ბედი არ სცადე.
– ანუ ქალისთვის ყოველთვის ბოლომდე იბრძოდით?
– რა ვიცი... ზოგი ქალი თავისი უშუალობით გიზიდავს, ზოგი – მიუკარებლობით. საკუთარი თავი ორივე ფრონტზე მიცდია, მაგრამ ჩემთვის მთავარი იყო ურთიერთშემხვედრი გრძნობები. ცალმხრივ სიყვარულს არასდროს ვეტანებოდი. როცა საუბარი სიყვარულზეა, ძალდატანებით ვერაფერს გახდები, რადგან ადამიანი სულ თავისუფლებისკენ მიილტვის.
– ის თუ მოგწონთ, როცა ქალი იბრძვის კაცის სიყვარულის მოსაპოვებლად?
– გოგონებს, რომლებიც ჩემს ცხოვრებაში იყვნენ, გამუდმებით ვურჩევდი, რომ ჩემი დროებით მოპოვება მათი თავმოყვარეობის და პირადი ღირსების შელახვის ფასად არ ღირდა. ვუხსნიდი, რომ მათთვის ისეთი არაფერი გამიკეთებია, რომ ჩემთვის ასე ებრძოლათ.

– რას გრძნობდით ასეთი ქალების მიმართ?
– მათ ყოველთვის ვუთანაგრძნობდი... საერთოდ ყველა მამაკაცს მინდა ვუთხრა, ლამაზი არის ის, ვინც თქვენია და სხვას არავის ეკუთვნის! ჩემი ყოფილი თაყვანისმცემლები ახლა უკვე დედები არიან. ქალებთან, ვისთანაც ურთიერთობა მქონდა, ყველანაირი კავშირი გავწყვიტე.
– თქვენი თაყვანისმცემელი ქალების თაობასა და ახალი თაობის გოგონებს შორის ბევრ სხვაობას ხედავთ?
– დღეს ქალები ძალიან გააქტიურდნენ. ისინი ყველგან არიან – პოლიტიკაში, ბიზნესში, ხელოვნებაში, სპორტში... ვფიქრობ, რომ ეს კაცების დაკვეთაა, ოღონდ არა – მათი კეთილი ნების გამოხატულება. ცხოვრების ტემპი ისე აჩქარდა, რომ მამაკაცი ყველაფერს ვეღარ გასწვდა. ის, რომ ქალების უფლებები გაიზარდა, კაცების ბრალია! დასჭირდათ ქალი, რომელიც, თუ საჭირო გახდება, მათ საქმესაც გააკეთებს.
– ეს სწორად მიგაჩნიათ?
– ეს საქართველოში პათოლოგიაში გადაიზარდა. ვიცი კაცები, რომლებიც სახლში სხედან და ცოლები სამუშაოდ ჰყავთ გაშვებული. თუ ქალები ფიქრობთ, რომ უკვე ყველაფერი გააკეთეთ, მინდა გითხრათ, რომ ცდებით, ნახევარ გზაზეც არ ხართ მისული. ეს თქვენი დამოუკიდებლობა და სრულფასოვნება ჩემთვის მაინც არასრულფასოვანია! ჯერ ისეთი დამოუკიდებლები ვერ ხართ, როგორიც კაცებს გვჭირდება.
– როგორი ქალები გჭირდებათ კაცებს?
– ძლიერი, ოღონდ ოჯახთან ერთად. პიროვნულად არავის ვეხები, მაგრამ უნდა გითხრათ: თბილისში პოპულარულები ისეთი ქალები ხდებოდნენ, რომლებსაც ნარკომანი თუ ქურდი ქმრის გამო ოჯახები ენგრეოდათ. ასეთებმა ტყვეობას თავი დააღწიეს და ახალი ცხოვრება დაიწყეს, გაძლიერდნენ. მე კი მინდა, რომ ქალი თავისუფალი ქმართან და ოჯახთან ერთად იყოს. ჩემთვის მთავარი ოჯახია.
– ზოგჯერ ოჯახის შენარჩუნება შეუძლებელი ხდება...
– ყველა წყვილი უნდა მიხვდეს, რომ საერთო საქმეს აკეთებენ და ეს ჩვენი შვილების გაზრდაა. მათ გამო ცოლქმრული ურთიერთობა უნდა გაგრძელდეს. ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ იმისთვის, რომ ის დაუვიწყარი მოგონება, ტკბილი თანაცხოვრება, რასაც ქალი და მამაკაცი ერთად ყოფნის დროს ერთმანეთს ჩუქნიან, უაზრო კონფლიქტებმა არ გადაწონოს. ამის გამო ხშირად მომავალი თაობა იჩაგრება. დაშლილი ოჯახის შვილებს შინაგანი კომპლექსები და პრობლემები მთელი ცხოვრების განმავლობაში მიჰყვებათ. სულ ვფიქრობ, რომ ჩემს შვილებს ეს ტვირთი არ ავკიდო. მათ ხშირად ვეუბნები, რომ ჩემთვის ხატია უმთავრესია.
– სად შეხვდით ხატიას?
– ერთმანეთი მეგობრების წრეში გავიცანით. ჩვენი ურთიერთობა წელიწადნახევრის განმავლობაში ყალიბდებოდა. ბოლოს მივედი მასთან და ვუთხარი, სხვა არავინ მინდა, შენ ხარ ჩემი ქალი და გვერდით შენ მჭირდები–მეთქი. ისე ვიყავი, რომ უკვე ვეჭვიანობდი. ვფიქრობდი, ნუთუ ამ ერთ ადამიანს ჩემი ასეთი დიდი გეგმებისა და მიზნების გვერდით გადადება შეუძლია–მეთქი. რამდენჯერმე ისიც ვიფიქრე, რომ ეს ყველაფერი ტყვეობა იყო და თავი უნდა დამეღწია. როცა ვცადე, მივხვდი, რომ არ შემეძლო. ჩემს ცხოვრებაში იყვნენ სხვა ქალები, მაგრამ ეს ადამიანი ჩემთვის ძალიან ახლობელი იყო. თითქოს ჩემთვის გაჩნდა.
მაშინ ხატია 18 წლის იყო და მისი ოჯახი ჩვენი ქორწინების წინააღმდეგი გახლდათ. ერთადერთი, ვინც სოლიდარობას მიცხადებდა, დედაჩემი იყო. ხატიას მშობლებს რომ შევხვდით, ჩემზე უთხრა, ესენი გენეტიკურად ოჯახის მონები არიანო. დედა ჩემს მომავალ სიდედრ–სიმამრს ისეთ პირობებს უდებდა, შემეშინდა კიდეც, ეს ქალი ჩემზე ამხელა პასუხისმგებლობას რატომ იღებს, ამდენს როგორ გავქაჩავ–მეთქი.
– მერე "გაქაჩეთ"?
– კი. მე და ჩემს ცოლს სერიოზული საკამათო თემაც არ გვაქვს. ხატია მეუბნება, რომ ჯიპი ვიყიდოთ, მე კი ვეუბნები, რომ გოიმი ვარ და "მერსედესით" უნდა ვიარო, არადა სულ პროფილაქტიკაში ვზივარ. ჩვენი საკამათო თემა ეს არის.
– წლები სიყვარულს აწრთობს, ამყარებს თუ პირიქით, ადუნებს, ურთიერთინტერესს აქრობს?
– მე და ხატია 12 წელია ერთად ვართ. ჩვენი სიყვარული ახლა გამოიცადა და არა – ურთიერთობის საწყის ფაზაში. ჩვენ შორის სიღრმისეული სიყვარული ერთმანეთის თანადგომით და ერთგულებით მოვიდა. ბევრჯერ მოვქცეულვარ წნეხის ქვეშ, ახლობლებმაც კი არ დამინდეს და არ მაპატიეს. ამ დროს ჩემ გვერდით ყოველთვის ხატია იდგა. ბევრი წარმატებაც და გამარჯვებაც მქონია და ვგრძნობდი, რომ ხატია ამ ყველაფერს ისე განიცდიდა, თითქოს ეს მისი ცხოვრება იყო. ხატია მე მჯობია. ის ჩემი ზურგია. საერთოდ ადამიანი მარტო მხოლოდ ორ შემთხვევაში რჩება – როცა დიდი პრობლემების წინაშე აღმოჩნდება და როცა დიდ გამარჯვებას აღწევს. გამარჯვებული კაცი მეცხრე ცაზე ყოველთვის მარტოა და ბედნიერებაა, როცა ამ დროს შენ გვერდით ყველაზე საყვარელი ადამიანი, შენი რჩეული დგას.
– გჯერათ, რომ ცოლს ქმრის შეცვლა, თუნდაც აღზრდა შეუძლია?
– არა! ადამიანი არ იცვლება, უბრალოდ აზრებს იცვლის. საყვარელმა ქალმა კი არ შემცვალა, ჩემი აზრები შეცვალა უკეთესობისკენ. ხატიას ამას არასდროს დავუვიწყებ და სიცოცხლის ბოლომდე მეყვარება. ცდილობს, ყველაფერში სოლიდარობა გამომიცხადოს. არსებობს სიმღერები, რომლებიც მას ძალიან მოსწონს. ვეხუმრები, ეს სიმღერა რომ არ მოგწონდეს, გაგშორდები–მეთქი. ეს სოლიდარობა მისგან ძალიან მსიამოვნებს.
– თქვენი შვილები როგორი ბავშვები არიან, რა თვისებებს ამჟღავნებენ?
– სამი შვილის მამა ვარ და ამით ძალიან ვამაყობ. რატომღაც მინდოდა, ერთი შვილი მყოლოდა. ჩემმა ცოლმა კი გამომიცხადა, სამი უნდა მყავდესო. პირველი გოგო რომ შემეძინა, გავგიჟდი, ბიჭი საშინლად მინდოდა. მეორეც რომ გოგო გაჩნდა, ჩემი ცოლი გადაირია. ხატიამ სანამ ბიჭი არ გააჩინა, არ შემეშვა. აი, ასეთი ქალი მყავს და როგორ შეიძლება ის ადამიანი არ დავაფასო, ვიღაცაში გავცვალო?! ჩემი ცოლი დიასახლისია. ძალიან მინდა, რომ იმუშაოს. დიდი სანაცნობო წრე მყავს და თვითონ ხატიას სერიოზული განათლება აქვს მიღებული, დიპლომატია, მაგრამ მისთვის სამსახურის შოვნა ვერ მოვახერხე.
– ბავშვების აღზრდაში თქვენი წვლილი რამხელაა?
– ნანუკა 11 წლის არის, თათუკა – 6–ის და ალექსანდრე – 2–ის. ჩემი გოგონები იმ ასაკში არ არიან, რომ მათ აღზრდაში, ქართული გაგებით, მამის ჩარევა იყოს საჭირო. უფროსი გოგო ძალიან ცდილობს, ჩემი გული მოიგოს. უნდა, რომ ჩემნაირი იყოს და ამაზე სულ ვჩხუბობთ. მინდა, რომ ნანუკა თავის თავს ჰგავდეს. სიმღერა საოცრად უყვარს. რამდენიმე დღის წინ სახლში სალომე ქათამაძე მყავდა. ის ნამდვილი მომღერალი ქალია და მასთან ერთად სიმღერას მე ვერ გავბედავ. ნანუკა გამოვიდა, დადგა და ისეთი ხმა ამოუშვა, სალომეს თვალები გაუფართოვდა. მაშინ მივხვდი, რომ ის იბრძოდა. არ მინდა, მას ჩემი მხარდაჭერის იმედი ჰქონდეს, რომ ყველაფერს მე მოვუგვარებ. რა თქმა უნდა, დავეხმარები, მაგრამ ვთვლი, რომ უნდა იბრძოლოს. რაღაც მომენტში მეც მარტო ვიყავი, მიუხედავად იმისა, რომ მამაჩემს რითიც შეეძლო, გვერდში მედგა. მეჩხუბებოდა, სიმღერას თავი დაანებეო და თან სიმღერის ჩაწერის ფულს მაძლევდა.
– პროექტში "ახალი ხმა" თქვენი უარით ბევრ კონკურსანტ გოგოს დასწყვიტეთ გული. გეტყობოდათ, ამას როგორ განიცდიდით...
– მაგარი გოგოები მყავდა! ანი ღონღაძემ საოცარი განცდები დამიტოვა. პროექტიდან რომ გავუშვი, იცით, რა თქვა?! მთავარია, დათო არ შევარცხვინეთო. მაპატია და ისეთი დიდსულოვნება გამოიჩინა, მამაკაცებსაც შეშურდებათ. ვენაცვალე ანის გამზრდელს! ალბათ მეც მაქვს პატარა წვლილი შეტანილი იმაში, რომ ანიმ პროექტი ასე ღირსეულად დატოვა. მათთვის კონკურსი დასაწყისია, მთავარი შემდეგი ფაზებია... ბავშვებო, გაგაგდოთ საზიზღარმა ფორჩხიძემ? მაგრამ დამიმტკიცეთ, რომ შეცდომა დავუშვი! მე ყველა შეცდომას ვაღიარებ!
– როგორ გგონიათ, ქართულ შოუბიზნესში ბევრი კონკურენტი, მათ შორის ქალი, გყავთ?
– ამ პროექტში რომ მიმიწვიეს, რუსა მორჩილაძე მეუბნებოდა, რომ ერთმანეთს დავხოცავდით. საბოლოო ჯამში, იმედი გავუცრუე და დღეს ძალიან მეფერება. რუსა ბრწყინვალე სიმღერების ავტორია, ერთ სეგმენტში ვმუშაობდით და დაპირისპირება უნდა ყოფილიყო და იყო კიდეც. ის ჩემი კონკურენტია, მაგრამ ადამიანურმა ურთიერთობებმა გადაწონა. მე და მაიკო კაჭკაჭიშვილი გამუდმებით ვკამათობდით... ნინო ჩხეიძეზეც უნდა ვთქვა. მას ისეთი ნერვები აღმოაჩნდა და ისეთ წნეხს გაუძლო, მე რომ მსგავს სიტუაციაში აღმოვჩენილიყავი, ყველაფერს თავს დავანებებდი. ის ძლიერი ქალია და ამას ვაფასებ. ისეთი ნიჭიერი გოგოები მოდიან, ჭკუა მეკეტება. ჭკვიან ქალებზე უსაზღვროდ შეყვარებული ვარ. არ გეწყინოთ და მამაკაცთან შედარებით ქალის ტვინი ცოტა უკან არის, მაგრამ ქალები კაცებს რომ ეწევიან, ვგიჟდები! მიყვარს ქალები, რომლებსაც მამაკაცური საწყისები აქვთ. ქართველი ქალი ყველანაირად და ყველა გაგებით უზომოდ მიყვარს.
– მხოლოდ ქართველები?
– კი და გეტყვით, რატომაც. იმავე კონკურსში, ოღონდ რუსეთში, აჩი ფურცელაძე გამოვიდა. მუსიკოსი ალექსანდრ გრადსკი ჩემი უახლოესი მეგობარია. ძალიან კარგი ადამიანია, მაგრამ თავისი მახვილგონიერი და ცინიკური გამონათქვამებით არის ცნობილი. როცა აჩიმ მწვრთნელად პელაგია აირჩია, კადრმიღმა მისი ფრაზა გაჟღერდა, ჭეშმარიტი ქართველი, როგორც ყოველთვის, "ბლანდინკებს" ირჩევსო. ამ სიტყვების გამო სერიოზულად შეურაცხყოფილი დავრჩი, რადგან რუს ქალთანაც მქონია ურთიერთობა და მათ ქართველს ვერასდროს შევადარებ, ის ჩემია, ყველაზე ახლოსაა.
– არადა ქართველი კაცები სულ იმ დროს მისტირიან, 37 მანეთად რომ მიფრინავდნენ მოსკოვში რუს ქალებთან გასართობად.
– მე კი იმ დროის დაბრუნება არ მინდა, რადგან რუსი ქალებისგან ვერაფერი ვისწავლეთ. ქართველი კაცები რუს ქალებთან ურთიერთობის დროს ფუჭდებოდნენ. მათ ადვილად ატყუებდნენ, რაც ქართველ ქალებთან არ გამოსდით. ისიც ვიცი, რომ ქართველი ქალი ყველაზე სახიფათოა, როცა მას შურისძიების მიზეზს მისცემ. მამაკაცებო, ქალი ისე არასდროს გააბრაზოთ, რომ შური იძიოს, ამ დროს ის დაუნდობელი ხდება.
– რჩევა ქალებისთვისაც გექნებათ შემონახული. რას ეტყვით მათ?
– ის, რაც თქვენია, პატარა შეცდომების გამო სხვას არ დაუთმოთ. ერთმანეთისთვის უნდა ვიბრძოლოთ და ყოველდღე დავამტკიცოთ, რომ ერთიმეორისთვის ძვირფასები ვართ.
სოფიო ბოჭორიძე