"ჩემს შვილს ცოლი ბავშვს არ უჩენს"

ჩემი პრინციპი იყო, შვილის ცხოვრებაში არ ჩავრეულიყავი. არ მინდოდა, მშობლების შეცდომა გამემეორებინა. ჩემი დედ–მამა საკმაოდ მკაცრები იყვნენ, მათ გარეშე ნაბიჯს ვერ ვდგამდით. ჩემს ცხოვრებაში იყო მამაკაცი, რომელსაც დამაშორეს. მისი ოჯახური მდგომარეობა არ მოსწონდათ, განათლებასაც უწუნებდნენ. ყველაფერი გააკეთეს იმისთვის, რომ სიყვარულზე უარი მეთქვა. გამაყოლეს კაცს, რომელიც სულ რაღაც ორი თვის გაცნობილი მყავდა. ჩემი ქმარი კარგი ადამიანია, მაგრამ მისი შეყვარება ვერ შევძელი. 53 წლის ქალი ვარ და მელოდრამების ყურება აუღელვებლად არ შემიძლია, ამ დროს ცრემლებად ვიღვრები. რომანებსაც ვერ ვკითხულობ გულგრილად, ძალიან ვნერვიულობ. სახლში დამცინიან, გულჩვილი ხარო. სინამდვილეში ჩემი ძველი სიყვარული მახსენდება. რომელიც 31 წლის წინ დავკარგე. ხშირად ვფიქრობ, ნეტა, როგორია, თმა ალბათ გაუჭაღარავდებოდა, ნეტა, ნაოჭებმა ხომ არ შეცვალა, ისევ ისეთი სიცილი იცის თუ არა... თუმცა ჩემი გრძნობები აქ რა მოსატანია, ჩემი შვილის ბედზე მინდოდა მოყოლა.
გათხოვების შემდეგ მთელი ჩემი გრძნობები შვილებში ჩავაქსოვე, ცხოვრება მათ მივუძღვენი. როცა შვილმა გამომიცხადა, რომ ორშვილიანი ქალი უნდა მოეყვანა ცოლად, თქვენ წარმოიდგინეთ, წინააღმდეგობა არ გავუწიე. მაშინვე ჩემი ძველი სიყვარული გამახსენდა, ის დღეები, ტირილში რომ ვატარებდი. ამიტომ ვუთხარი, თუ შენს გრძნობაში დარწმუნებული ხარ, ხელს არ შეგიშლი–მეთქი. ყველა მეუბნებოდა, ამის ნებას ნუ მისცემო, მაგრამ შვილის სიყვარულს ვერ შევეწინააღმდეგებოდი. ის ქალი კარგად მივიღე, მას და მის შვილებს თბილად დავხვდი.
ჩემი რძლის შვილები ძალიან მიყვარს. ვცდილობ, თავი უცხოდ არ იგრძნონ და ვანებივრებ. სულ, ბებო, ბებოს მეძახიან, ძალიან გვიყვარს ერთმანეთი. პატარები მეცოდებიან, ჩემი შვილი მათთვის მამინაცვალია და არ მინდა, ჩვენთან ურთიერთობა ტრავმად ექცეთ. ჩემი საქციელი ყველას უკვირს, მაგრამ ამას მართლა გულით ვაკეთებ.
თითქმის სამი წელია, რაც ჩემს შვილს ცოლი ჰყავს. დიდი ეჭვი მაქვს, რომ ცოლი შვილს არ უჩენს. ერთხელ რძალს ვუთხარი, დროა, ბავშვზე იფიქროთ, ექიმთან მიდით–მეთქი. მითხრა, მე შვილები უკვე მყავს და ღმერთის ნებაა, ბავშვს თუ კიდევ გვაჩუქებსო. ვერ გავუბედე იმის თქმა, შენ კი გყავს შვილები, მაგრამ ჩემს ბიჭსაც ხომ უნდა–მეთქი. ალბათ ჰგონია, თუ შვილს გააჩენს, ყველა იმ ბავშვისკენ გადავერთვებით და მის შვილებს ყურადღებას აღარ მივაქცევთ. ამას როგორ ვიკადრებ! მისი ბავშვები მართლა ძალიან მიყვარს, მაგრამ მინდა, რომ ჩემი შვილიშვილიც მყავდეს.

"სარკის" ერთგული მკითხველი