რატომ არჩია კახა კინწურაშვილმა "ცეკვავენ ვარსკვლავებ"–ს ბერას ტელევიზია
2 408 ნახვა
ახალგახსნილმა ტელეკომპანიამ "ჯიდიეს"–მა, რომელსაც მეტწილად ბერა ივანიშვილის ტელევიზიას უწოდებენ, დაიწყო რეალითი შოუ "ისწავლე ჯიდიესთან ერთად". ეს არის მომავალი რეჟისორების, ოპერატორების, ხმის რეჟისორების, მხატვარ–დიზაინერების, მემონტაჟეების, გრაფიკოსების და კომპოზიტორების კონკურსი, სულ 16 სტუდენტი, რომლებსაც უახლესი ტექნიკური ბაზა ყოველგვარი იდეის განხორციელების საშუალებას აძლევს, მთავარია, კრეატიულები იყვნენ. პროექტი საქველმოქმედო ხასიათისაა.
ამ სასწავლო პროექტს თავისი ზედამხედველი ჰყავს – ახალი თაობის პოპულარული მსახიობი კახა კინწურაშვილი. მიუხედავად იმისა, რომ მტკიცედ ჰქონდა გადაწყვეტილი, პროექტის "ცეკვავენ ვარსკვლავები" (სადაც წამყვანი გახლდათ) მერე ტელევიზიისკენ აღარ გაეხედა, მომავალ "კინოშნიკებთან" მუშაობის ცდუნებას ვერ გაუძლო. თანაც სათავისო "სარგებელიც" ნახა – ამბობს, რა იცი, რომელი მათგანის ფილმში მომიწევს მომავალში თამაშიო.
კახა კინწურაშვილი:
– აქამდე რომელ სატელევიზიო პროექტშიც კი ვიყავი, ყოველთვის მეგონა, რომ ჩემს ხასიათთან და პროფესიასთან ახლოს არ იყო. გადაწყვეტილი მქონდა, ტელევიზიისგან დამესვენა. იქ მუშაობით ვერ მოვიხიბლე, რადგან სულ სხვა სპეციფიკა აქვს. როდესაც თეატრში ხარ დაკავებული, გინდა, შენს პროფესიაში გამყარდე და ბევრი ისწავლო, სხვა რაღაცეებისათვის დრო არ გრჩება. ამის გამო ტელევიზიიდან ყველანაირ შემოთავაზებაზე უარის თქმას ვაპირებდი, მაგრამ "ჯიდიეს"–ის წინადადებამ აზრი შემაცვლევინა.
"ისწავლე ჯიდიესთან ერთად" ჩემი მეგობრის პროექტია. წლების წინ გვითქვამს ამ პროექტის შესახებ, როდის მიეცემოდათ თეატრალურის სტუდენტებს საშუალება, რომ თეორიულ ცოდნასთან ერთად პრაქტიკაც გაევლოთ. სამწუხაროდ, დღევანდელ არც ერთ უმაღლეს სასწავლებელში ტელე–კინო კათედრებზე არ არსებობს ტექნიკური ბაზა, არც თეატრალურში, არც სამხატვრო აკადემიაში და არც უნივერსიტეტში. სტუდენტმა სადიპლომო ნამუშევარი რომ გააკეთოს, ყველაფერზე თავად უნდა იზრუნოს. ამ ტელევიზიაში არის უახლესი აპარატურა და საშუალება ეძლევათ, თანამედროვე ტექნიკის დახმარებით თავიანთი საქმე გააკეთონ. აქამდე ამაზე სტუდენტები, რომლებიც რეჟისურას, ოპერატორობას, ხმის რეჟისურას და კიდევ რამდენიმე ტექნიკურ პროფესიას ეუფლებოდნენ, მხოლოდ ოცნებობდნენ.
მომწონს, რომ ვმუშაობ გადაცემაზე, სადაც მომავალი კინოშნიკები არიან ჩართული და ვმუშაობ ტელეკომპანიაში, სადაც 90 პროცენტი ახალგაზრდები არიან და მაგარი იდეები აქვთ. მიყვარს ის გარემო, სადაც ხალხი შეყვარებულია კინოზე, ამ ტელევიზიაში კი ეს აშკარაა.
– რა ტიპის წამყვანი ხართ?
– რამდენადაც თეატრში ან კინოში ჩემი როლის და ხასიათის მორგება მიყვარს, იმდენად ეს არ მჭირდება ტელევიზიაში. არსებობენ მსახიობი წამყვანები, რომლებიც ტელეეკრანზეც ქმნიან გარკვეულ როლს და თამაშობენ, მაგრამ მე ეს არ დამჭირვებია. მაქსიმალურად ვცდილობ, ბუნებრივი ვიყო. ამაში გარემოც მეხმარება – საერთო ინტერესების ხალხი ვართ შეკრებილი. რაც მთავარია, ეს არის პროექტი, სადაც გული არავის დასწყდება, ყველა უფრო მეტს ისწავლის, ვიდრე აქამდე იცოდა. როცა დავინახავ, რომ რომელიმე მონაწილე ცუღლუტობს და პროფესიულად გაზრდის შანსს არ იყენებს, ჩემგან მკაცრ შენიშვნას მიიღებს.
– დღეს საქართველოში მსახიობებისთვის არცთუ ბევრი საშუალებაა საკუთარი თავის რეალიზებისათვის, კონკურენცია კი დიდია. თქვენ ყოველთვის ახერხებთ, დაკავებული იყოთ თეატრში, კინოში თუ ტელევიზიაში. კმაყოფილი ხართ დღევანდელი მდგომარეობით?
– უმადური არ ვარ, გარეგნულად ჩანს, რომ ძალიან მოთხოვნადი მსახიობი ვარ, მაგრამ მგონია, რომ პროფესიაში წარმატებები ჯერ წინ მელოდება. ჩემი გაგებით, კარგი მსახიობი ნიშნავს იმას, რომ შესრულებული როლის მიღმა პიროვნება უნდა იდგეს. ჰოლივუდის ყველა კაშკაშა ვარსკვლავის უკან სწორედ ასეთი ძლიერი პიროვნებები დგანან. სამწუხაროდ, ჩვენს თეატრალურ უნივერსიტეტში მსახიობების პიროვნული გახსნა არ ხდება. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან გამიმართლა და ლილი იოსელიანის ჯგუფში მოვხვდი, მაინც ვთვლი, რომ იქ ადამიანებს პიროვნულად ვერ ზრდიან. თეატრალურში ძირეულად არის შესაცვლელი სწავლის სისტემა. არ შეიძლება, დამწყებ მსახიობთან პედაგოგმა ილაპარაკოს, რომ იყვნენ ბუმბერაზი მსახიობები და ის ვერასოდეს გახდება მათი დარი. თეატრალურ უნივერსიტეტში ბევრი ადამიანი მინახავს ასეთი მიდგომით პიროვნულად მკვდარი. ჩემი აზრით, ეს დანაშაულია!
რაც შეეხება პირადად ჩემს ცხოვრებას, ვნანობ, რომ ახლანდელი შემართება არ მქონდა ლილი იოსელიანის ჯგუფში. მაშინ პატარა, გამოუცდელი ბიჭი ვიყავი, რომელსაც მსახიობობა უნდოდა, მაგრამ ბოლომდე გაცნობიერებული არ ჰქონდა, ეს რა იყო. ქალბატონმა ლილიმ ჩემი პროფესიული გზა დაალაგა და მის მიერ ჩადებული ბევრი ნაღმი ახლაც ფეთქდება. ძალიან დიდი როლი ითამაშა მანანა ბერიკაშვილმა, რომელმაც ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ თეატრში მოვხვედრილიყავი. ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი კი ჩემს პროფესიაში მსახიობი ამირან ამირანაშვილი იყო, რომელმაც "ჰამლეტი" დადგა. შეიძლება ის დღეს არ ჩანდეს საზოგადოებაში, მაგრამ მასზე დიდი თეატრალი და მსახიობობაზე მასზე უფრო შეყვარებული ადამიანი ძნელი მოსაძებნია. მან მათამაშა ჰამლეტი და რვა თვის განმავლობაში ყოველი სპექტაკლით ახლებურად ვსწავლობდით. თუ დღეს ჩემს პროფესიაში რამეს ვაკეთებ, ეს ის ინერციაა, რაც ბატონმა ამირანმა თავისი ჰამლეტით მომცა.
– პოპულარული პროექტი "ცეკვავენ ვარსკვლავები" რატომ დატოვეთ? წამყვანობა თუ არ მოგეწონათ, არ გინდოდათ, თქვენი ყოფილი პარტნიორი რუსკა მაყაშვილივით ცეკვა მაინც მოგესინჯათ?
– ამ პროექტში თავიდანვე დავიძაბე. ჯერ ერთი, რუსთაველის თეატრის სცენაზე ვიდექი, რომელიც ჩემთვის ყოველთვის საოცნებო იყო. ვიდექი სცენაზე, მაგრამ არა – როლით, არამედ მიკროფონით ხელში. პირველივე გადაცემის შემდეგ დავრწმუნდი, რომ მაყურებელს შენი აზრი, შენი შეხედულება არ აინტერესებს. იქ იყვნენ მონაწილეები, რომელთა განწყობაზეც უნდა მეზრუნა, ამიტომ გადავწყვიტე, სახეგაბადრული წამყვანი ვყოფილიყავი. ამ პროექტმა შემოქმედებითი ღირებულება არ მომიტანა, საინტერესო ადამიანები კი ნამდვილად გამაცნო. რაც შეეხება ჩემს ცეკვას, ვერ ვცეკვავ, საცეკვაო მოედანზე პინოქიო ვარ.
– არადა, პროექტმა აჩვენა, რომ მსახიობები კარგად ცეკვავენ.
– ალბათ იმდენი შრომა რომ ჩავდო, რამდენსაც ისინი დებენ, მეც გამომივა, მაგრამ პარკეტზე ნამდვილად ვერ ვისრიალებ. თანაც ჩემთვის ცეკვა არავის შემოუთავაზებია, ალბათ იმიტომ, რომ ზუსტად იცოდნენ, უარს ვიტყოდი. რაც შეეხება ამ გადაცემის წამყვანობას, რამდენიმე თვით ადრე მითხრეს, დარჩები თუ არა პროექტშიო. მაშინ სხვა გეგმები მქონდა და უარის თქმაც მომიწია. ბევრს ჰგონია, რომ ამ ტელევიზიის გამო ვთქვი უარი, არადა ასე არ არის.
– ესე იგი შოუმენობა არ გხიბლავთ?
– ყველა მსახიობმა, რომელიც შოუმენი გახდა, შემდეგ ინანა. ტელევიზიას იმდენად დიდი დრო მიაქვს, რომ შეუძლებელია, შენს პროფესიას რაღაც არ დააკლო. მეორე მხრივ, ტელევიზიასაც დიდი ხიბლი აქვს – მაღალი ხელფასი და სტაბილური სამუშაო. ყველა პოპულარული შოუმენი გეტყვით, რომ ერჩია, თავის დროზე ამ გზით არ წასულიყო და მსახიობად დარჩენილიყო. ვცდილობ, ამ ორ სფეროს შორის ბალანსი დავიცვა. ტელევიზია ჩემთვის პიროვნული და ზოგადი განვითარების ალტერნატიული გზაა. ხოლო გზა, რომელიც მინდა, რომ რეალურად და ძირფესვიანად გავიარო, კინოზე და თეატრზე გადის.
ახალგახსნილმა ტელეკომპანიამ "ჯიდიეს"–მა, რომელსაც მეტწილად ბერა ივანიშვილის ტელევიზიას უწოდებენ, დაიწყო რეალითი შოუ "ისწავლე ჯიდიესთან ერთად". ეს არის მომავალი რეჟისორების, ოპერატორების, ხმის რეჟისორების, მხატვარ–დიზაინერების, მემონტაჟეების, გრაფიკოსების და კომპოზიტორების კონკურსი, სულ 16 სტუდენტი, რომლებსაც უახლესი ტექნიკური ბაზა ყოველგვარი იდეის განხორციელების საშუალებას აძლევს, მთავარია, კრეატიულები იყვნენ. პროექტი საქველმოქმედო ხასიათისაა.
ამ სასწავლო პროექტს თავისი ზედამხედველი ჰყავს – ახალი თაობის პოპულარული მსახიობი კახა კინწურაშვილი. მიუხედავად იმისა, რომ მტკიცედ ჰქონდა გადაწყვეტილი, პროექტის "ცეკვავენ ვარსკვლავები" (სადაც წამყვანი გახლდათ) მერე ტელევიზიისკენ აღარ გაეხედა, მომავალ "კინოშნიკებთან" მუშაობის ცდუნებას ვერ გაუძლო. თანაც სათავისო "სარგებელიც" ნახა – ამბობს, რა იცი, რომელი მათგანის ფილმში მომიწევს მომავალში თამაშიო.
კახა კინწურაშვილი:
– აქამდე რომელ სატელევიზიო პროექტშიც კი ვიყავი, ყოველთვის მეგონა, რომ ჩემს ხასიათთან და პროფესიასთან ახლოს არ იყო. გადაწყვეტილი მქონდა, ტელევიზიისგან დამესვენა. იქ მუშაობით ვერ მოვიხიბლე, რადგან სულ სხვა სპეციფიკა აქვს. როდესაც თეატრში ხარ დაკავებული, გინდა, შენს პროფესიაში გამყარდე და ბევრი ისწავლო, სხვა რაღაცეებისათვის დრო არ გრჩება. ამის გამო ტელევიზიიდან ყველანაირ შემოთავაზებაზე უარის თქმას ვაპირებდი, მაგრამ "ჯიდიეს"–ის წინადადებამ აზრი შემაცვლევინა.
"ისწავლე ჯიდიესთან ერთად" ჩემი მეგობრის პროექტია. წლების წინ გვითქვამს ამ პროექტის შესახებ, როდის მიეცემოდათ თეატრალურის სტუდენტებს საშუალება, რომ თეორიულ ცოდნასთან ერთად პრაქტიკაც გაევლოთ. სამწუხაროდ, დღევანდელ არც ერთ უმაღლეს სასწავლებელში ტელე–კინო კათედრებზე არ არსებობს ტექნიკური ბაზა, არც თეატრალურში, არც სამხატვრო აკადემიაში და არც უნივერსიტეტში. სტუდენტმა სადიპლომო ნამუშევარი რომ გააკეთოს, ყველაფერზე თავად უნდა იზრუნოს. ამ ტელევიზიაში არის უახლესი აპარატურა და საშუალება ეძლევათ, თანამედროვე ტექნიკის დახმარებით თავიანთი საქმე გააკეთონ. აქამდე ამაზე სტუდენტები, რომლებიც რეჟისურას, ოპერატორობას, ხმის რეჟისურას და კიდევ რამდენიმე ტექნიკურ პროფესიას ეუფლებოდნენ, მხოლოდ ოცნებობდნენ.
მომწონს, რომ ვმუშაობ გადაცემაზე, სადაც მომავალი კინოშნიკები არიან ჩართული და ვმუშაობ ტელეკომპანიაში, სადაც 90 პროცენტი ახალგაზრდები არიან და მაგარი იდეები აქვთ. მიყვარს ის გარემო, სადაც ხალხი შეყვარებულია კინოზე, ამ ტელევიზიაში კი ეს აშკარაა.
– რა ტიპის წამყვანი ხართ?
– რამდენადაც თეატრში ან კინოში ჩემი როლის და ხასიათის მორგება მიყვარს, იმდენად ეს არ მჭირდება ტელევიზიაში. არსებობენ მსახიობი წამყვანები, რომლებიც ტელეეკრანზეც ქმნიან გარკვეულ როლს და თამაშობენ, მაგრამ მე ეს არ დამჭირვებია. მაქსიმალურად ვცდილობ, ბუნებრივი ვიყო. ამაში გარემოც მეხმარება – საერთო ინტერესების ხალხი ვართ შეკრებილი. რაც მთავარია, ეს არის პროექტი, სადაც გული არავის დასწყდება, ყველა უფრო მეტს ისწავლის, ვიდრე აქამდე იცოდა. როცა დავინახავ, რომ რომელიმე მონაწილე ცუღლუტობს და პროფესიულად გაზრდის შანსს არ იყენებს, ჩემგან მკაცრ შენიშვნას მიიღებს.
– დღეს საქართველოში მსახიობებისთვის არცთუ ბევრი საშუალებაა საკუთარი თავის რეალიზებისათვის, კონკურენცია კი დიდია. თქვენ ყოველთვის ახერხებთ, დაკავებული იყოთ თეატრში, კინოში თუ ტელევიზიაში. კმაყოფილი ხართ დღევანდელი მდგომარეობით?
– უმადური არ ვარ, გარეგნულად ჩანს, რომ ძალიან მოთხოვნადი მსახიობი ვარ, მაგრამ მგონია, რომ პროფესიაში წარმატებები ჯერ წინ მელოდება. ჩემი გაგებით, კარგი მსახიობი ნიშნავს იმას, რომ შესრულებული როლის მიღმა პიროვნება უნდა იდგეს. ჰოლივუდის ყველა კაშკაშა ვარსკვლავის უკან სწორედ ასეთი ძლიერი პიროვნებები დგანან. სამწუხაროდ, ჩვენს თეატრალურ უნივერსიტეტში მსახიობების პიროვნული გახსნა არ ხდება. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან გამიმართლა და ლილი იოსელიანის ჯგუფში მოვხვდი, მაინც ვთვლი, რომ იქ ადამიანებს პიროვნულად ვერ ზრდიან. თეატრალურში ძირეულად არის შესაცვლელი სწავლის სისტემა. არ შეიძლება, დამწყებ მსახიობთან პედაგოგმა ილაპარაკოს, რომ იყვნენ ბუმბერაზი მსახიობები და ის ვერასოდეს გახდება მათი დარი. თეატრალურ უნივერსიტეტში ბევრი ადამიანი მინახავს ასეთი მიდგომით პიროვნულად მკვდარი. ჩემი აზრით, ეს დანაშაულია!
რაც შეეხება პირადად ჩემს ცხოვრებას, ვნანობ, რომ ახლანდელი შემართება არ მქონდა ლილი იოსელიანის ჯგუფში. მაშინ პატარა, გამოუცდელი ბიჭი ვიყავი, რომელსაც მსახიობობა უნდოდა, მაგრამ ბოლომდე გაცნობიერებული არ ჰქონდა, ეს რა იყო. ქალბატონმა ლილიმ ჩემი პროფესიული გზა დაალაგა და მის მიერ ჩადებული ბევრი ნაღმი ახლაც ფეთქდება. ძალიან დიდი როლი ითამაშა მანანა ბერიკაშვილმა, რომელმაც ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ თეატრში მოვხვედრილიყავი. ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი კი ჩემს პროფესიაში მსახიობი ამირან ამირანაშვილი იყო, რომელმაც "ჰამლეტი" დადგა. შეიძლება ის დღეს არ ჩანდეს საზოგადოებაში, მაგრამ მასზე დიდი თეატრალი და მსახიობობაზე მასზე უფრო შეყვარებული ადამიანი ძნელი მოსაძებნია. მან მათამაშა ჰამლეტი და რვა თვის განმავლობაში ყოველი სპექტაკლით ახლებურად ვსწავლობდით. თუ დღეს ჩემს პროფესიაში რამეს ვაკეთებ, ეს ის ინერციაა, რაც ბატონმა ამირანმა თავისი ჰამლეტით მომცა.
– პოპულარული პროექტი "ცეკვავენ ვარსკვლავები" რატომ დატოვეთ? წამყვანობა თუ არ მოგეწონათ, არ გინდოდათ, თქვენი ყოფილი პარტნიორი რუსკა მაყაშვილივით ცეკვა მაინც მოგესინჯათ?
– ამ პროექტში თავიდანვე დავიძაბე. ჯერ ერთი, რუსთაველის თეატრის სცენაზე ვიდექი, რომელიც ჩემთვის ყოველთვის საოცნებო იყო. ვიდექი სცენაზე, მაგრამ არა – როლით, არამედ მიკროფონით ხელში. პირველივე გადაცემის შემდეგ დავრწმუნდი, რომ მაყურებელს შენი აზრი, შენი შეხედულება არ აინტერესებს. იქ იყვნენ მონაწილეები, რომელთა განწყობაზეც უნდა მეზრუნა, ამიტომ გადავწყვიტე, სახეგაბადრული წამყვანი ვყოფილიყავი. ამ პროექტმა შემოქმედებითი ღირებულება არ მომიტანა, საინტერესო ადამიანები კი ნამდვილად გამაცნო. რაც შეეხება ჩემს ცეკვას, ვერ ვცეკვავ, საცეკვაო მოედანზე პინოქიო ვარ.
– არადა, პროექტმა აჩვენა, რომ მსახიობები კარგად ცეკვავენ.
– ალბათ იმდენი შრომა რომ ჩავდო, რამდენსაც ისინი დებენ, მეც გამომივა, მაგრამ პარკეტზე ნამდვილად ვერ ვისრიალებ. თანაც ჩემთვის ცეკვა არავის შემოუთავაზებია, ალბათ იმიტომ, რომ ზუსტად იცოდნენ, უარს ვიტყოდი. რაც შეეხება ამ გადაცემის წამყვანობას, რამდენიმე თვით ადრე მითხრეს, დარჩები თუ არა პროექტშიო. მაშინ სხვა გეგმები მქონდა და უარის თქმაც მომიწია. ბევრს ჰგონია, რომ ამ ტელევიზიის გამო ვთქვი უარი, არადა ასე არ არის.
– ესე იგი შოუმენობა არ გხიბლავთ?
– ყველა მსახიობმა, რომელიც შოუმენი გახდა, შემდეგ ინანა. ტელევიზიას იმდენად დიდი დრო მიაქვს, რომ შეუძლებელია, შენს პროფესიას რაღაც არ დააკლო. მეორე მხრივ, ტელევიზიასაც დიდი ხიბლი აქვს – მაღალი ხელფასი და სტაბილური სამუშაო. ყველა პოპულარული შოუმენი გეტყვით, რომ ერჩია, თავის დროზე ამ გზით არ წასულიყო და მსახიობად დარჩენილიყო. ვცდილობ, ამ ორ სფეროს შორის ბალანსი დავიცვა. ტელევიზია ჩემთვის პიროვნული და ზოგადი განვითარების ალტერნატიული გზაა. ხოლო გზა, რომელიც მინდა, რომ რეალურად და ძირფესვიანად გავიარო, კინოზე და თეატრზე გადის.
ავთო ჩიტიძე
ამ სასწავლო პროექტს თავისი ზედამხედველი ჰყავს – ახალი თაობის პოპულარული მსახიობი კახა კინწურაშვილი. მიუხედავად იმისა, რომ მტკიცედ ჰქონდა გადაწყვეტილი, პროექტის "ცეკვავენ ვარსკვლავები" (სადაც წამყვანი გახლდათ) მერე ტელევიზიისკენ აღარ გაეხედა, მომავალ "კინოშნიკებთან" მუშაობის ცდუნებას ვერ გაუძლო. თანაც სათავისო "სარგებელიც" ნახა – ამბობს, რა იცი, რომელი მათგანის ფილმში მომიწევს მომავალში თამაშიო.
კახა კინწურაშვილი:
– აქამდე რომელ სატელევიზიო პროექტშიც კი ვიყავი, ყოველთვის მეგონა, რომ ჩემს ხასიათთან და პროფესიასთან ახლოს არ იყო. გადაწყვეტილი მქონდა, ტელევიზიისგან დამესვენა. იქ მუშაობით ვერ მოვიხიბლე, რადგან სულ სხვა სპეციფიკა აქვს. როდესაც თეატრში ხარ დაკავებული, გინდა, შენს პროფესიაში გამყარდე და ბევრი ისწავლო, სხვა რაღაცეებისათვის დრო არ გრჩება. ამის გამო ტელევიზიიდან ყველანაირ შემოთავაზებაზე უარის თქმას ვაპირებდი, მაგრამ "ჯიდიეს"–ის წინადადებამ აზრი შემაცვლევინა.
"ისწავლე ჯიდიესთან ერთად" ჩემი მეგობრის პროექტია. წლების წინ გვითქვამს ამ პროექტის შესახებ, როდის მიეცემოდათ თეატრალურის სტუდენტებს საშუალება, რომ თეორიულ ცოდნასთან ერთად პრაქტიკაც გაევლოთ. სამწუხაროდ, დღევანდელ არც ერთ უმაღლეს სასწავლებელში ტელე–კინო კათედრებზე არ არსებობს ტექნიკური ბაზა, არც თეატრალურში, არც სამხატვრო აკადემიაში და არც უნივერსიტეტში. სტუდენტმა სადიპლომო ნამუშევარი რომ გააკეთოს, ყველაფერზე თავად უნდა იზრუნოს. ამ ტელევიზიაში არის უახლესი აპარატურა და საშუალება ეძლევათ, თანამედროვე ტექნიკის დახმარებით თავიანთი საქმე გააკეთონ. აქამდე ამაზე სტუდენტები, რომლებიც რეჟისურას, ოპერატორობას, ხმის რეჟისურას და კიდევ რამდენიმე ტექნიკურ პროფესიას ეუფლებოდნენ, მხოლოდ ოცნებობდნენ.
მომწონს, რომ ვმუშაობ გადაცემაზე, სადაც მომავალი კინოშნიკები არიან ჩართული და ვმუშაობ ტელეკომპანიაში, სადაც 90 პროცენტი ახალგაზრდები არიან და მაგარი იდეები აქვთ. მიყვარს ის გარემო, სადაც ხალხი შეყვარებულია კინოზე, ამ ტელევიზიაში კი ეს აშკარაა.
– რა ტიპის წამყვანი ხართ?
– რამდენადაც თეატრში ან კინოში ჩემი როლის და ხასიათის მორგება მიყვარს, იმდენად ეს არ მჭირდება ტელევიზიაში. არსებობენ მსახიობი წამყვანები, რომლებიც ტელეეკრანზეც ქმნიან გარკვეულ როლს და თამაშობენ, მაგრამ მე ეს არ დამჭირვებია. მაქსიმალურად ვცდილობ, ბუნებრივი ვიყო. ამაში გარემოც მეხმარება – საერთო ინტერესების ხალხი ვართ შეკრებილი. რაც მთავარია, ეს არის პროექტი, სადაც გული არავის დასწყდება, ყველა უფრო მეტს ისწავლის, ვიდრე აქამდე იცოდა. როცა დავინახავ, რომ რომელიმე მონაწილე ცუღლუტობს და პროფესიულად გაზრდის შანსს არ იყენებს, ჩემგან მკაცრ შენიშვნას მიიღებს.
– დღეს საქართველოში მსახიობებისთვის არცთუ ბევრი საშუალებაა საკუთარი თავის რეალიზებისათვის, კონკურენცია კი დიდია. თქვენ ყოველთვის ახერხებთ, დაკავებული იყოთ თეატრში, კინოში თუ ტელევიზიაში. კმაყოფილი ხართ დღევანდელი მდგომარეობით?
– უმადური არ ვარ, გარეგნულად ჩანს, რომ ძალიან მოთხოვნადი მსახიობი ვარ, მაგრამ მგონია, რომ პროფესიაში წარმატებები ჯერ წინ მელოდება. ჩემი გაგებით, კარგი მსახიობი ნიშნავს იმას, რომ შესრულებული როლის მიღმა პიროვნება უნდა იდგეს. ჰოლივუდის ყველა კაშკაშა ვარსკვლავის უკან სწორედ ასეთი ძლიერი პიროვნებები დგანან. სამწუხაროდ, ჩვენს თეატრალურ უნივერსიტეტში მსახიობების პიროვნული გახსნა არ ხდება. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან გამიმართლა და ლილი იოსელიანის ჯგუფში მოვხვდი, მაინც ვთვლი, რომ იქ ადამიანებს პიროვნულად ვერ ზრდიან. თეატრალურში ძირეულად არის შესაცვლელი სწავლის სისტემა. არ შეიძლება, დამწყებ მსახიობთან პედაგოგმა ილაპარაკოს, რომ იყვნენ ბუმბერაზი მსახიობები და ის ვერასოდეს გახდება მათი დარი. თეატრალურ უნივერსიტეტში ბევრი ადამიანი მინახავს ასეთი მიდგომით პიროვნულად მკვდარი. ჩემი აზრით, ეს დანაშაულია!
რაც შეეხება პირადად ჩემს ცხოვრებას, ვნანობ, რომ ახლანდელი შემართება არ მქონდა ლილი იოსელიანის ჯგუფში. მაშინ პატარა, გამოუცდელი ბიჭი ვიყავი, რომელსაც მსახიობობა უნდოდა, მაგრამ ბოლომდე გაცნობიერებული არ ჰქონდა, ეს რა იყო. ქალბატონმა ლილიმ ჩემი პროფესიული გზა დაალაგა და მის მიერ ჩადებული ბევრი ნაღმი ახლაც ფეთქდება. ძალიან დიდი როლი ითამაშა მანანა ბერიკაშვილმა, რომელმაც ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ თეატრში მოვხვედრილიყავი. ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი კი ჩემს პროფესიაში მსახიობი ამირან ამირანაშვილი იყო, რომელმაც "ჰამლეტი" დადგა. შეიძლება ის დღეს არ ჩანდეს საზოგადოებაში, მაგრამ მასზე დიდი თეატრალი და მსახიობობაზე მასზე უფრო შეყვარებული ადამიანი ძნელი მოსაძებნია. მან მათამაშა ჰამლეტი და რვა თვის განმავლობაში ყოველი სპექტაკლით ახლებურად ვსწავლობდით. თუ დღეს ჩემს პროფესიაში რამეს ვაკეთებ, ეს ის ინერციაა, რაც ბატონმა ამირანმა თავისი ჰამლეტით მომცა.
– პოპულარული პროექტი "ცეკვავენ ვარსკვლავები" რატომ დატოვეთ? წამყვანობა თუ არ მოგეწონათ, არ გინდოდათ, თქვენი ყოფილი პარტნიორი რუსკა მაყაშვილივით ცეკვა მაინც მოგესინჯათ?
– ამ პროექტში თავიდანვე დავიძაბე. ჯერ ერთი, რუსთაველის თეატრის სცენაზე ვიდექი, რომელიც ჩემთვის ყოველთვის საოცნებო იყო. ვიდექი სცენაზე, მაგრამ არა – როლით, არამედ მიკროფონით ხელში. პირველივე გადაცემის შემდეგ დავრწმუნდი, რომ მაყურებელს შენი აზრი, შენი შეხედულება არ აინტერესებს. იქ იყვნენ მონაწილეები, რომელთა განწყობაზეც უნდა მეზრუნა, ამიტომ გადავწყვიტე, სახეგაბადრული წამყვანი ვყოფილიყავი. ამ პროექტმა შემოქმედებითი ღირებულება არ მომიტანა, საინტერესო ადამიანები კი ნამდვილად გამაცნო. რაც შეეხება ჩემს ცეკვას, ვერ ვცეკვავ, საცეკვაო მოედანზე პინოქიო ვარ.
– არადა, პროექტმა აჩვენა, რომ მსახიობები კარგად ცეკვავენ.
– ალბათ იმდენი შრომა რომ ჩავდო, რამდენსაც ისინი დებენ, მეც გამომივა, მაგრამ პარკეტზე ნამდვილად ვერ ვისრიალებ. თანაც ჩემთვის ცეკვა არავის შემოუთავაზებია, ალბათ იმიტომ, რომ ზუსტად იცოდნენ, უარს ვიტყოდი. რაც შეეხება ამ გადაცემის წამყვანობას, რამდენიმე თვით ადრე მითხრეს, დარჩები თუ არა პროექტშიო. მაშინ სხვა გეგმები მქონდა და უარის თქმაც მომიწია. ბევრს ჰგონია, რომ ამ ტელევიზიის გამო ვთქვი უარი, არადა ასე არ არის.
– ესე იგი შოუმენობა არ გხიბლავთ?
– ყველა მსახიობმა, რომელიც შოუმენი გახდა, შემდეგ ინანა. ტელევიზიას იმდენად დიდი დრო მიაქვს, რომ შეუძლებელია, შენს პროფესიას რაღაც არ დააკლო. მეორე მხრივ, ტელევიზიასაც დიდი ხიბლი აქვს – მაღალი ხელფასი და სტაბილური სამუშაო. ყველა პოპულარული შოუმენი გეტყვით, რომ ერჩია, თავის დროზე ამ გზით არ წასულიყო და მსახიობად დარჩენილიყო. ვცდილობ, ამ ორ სფეროს შორის ბალანსი დავიცვა. ტელევიზია ჩემთვის პიროვნული და ზოგადი განვითარების ალტერნატიული გზაა. ხოლო გზა, რომელიც მინდა, რომ რეალურად და ძირფესვიანად გავიარო, კინოზე და თეატრზე გადის.
ახალგახსნილმა ტელეკომპანიამ "ჯიდიეს"–მა, რომელსაც მეტწილად ბერა ივანიშვილის ტელევიზიას უწოდებენ, დაიწყო რეალითი შოუ "ისწავლე ჯიდიესთან ერთად". ეს არის მომავალი რეჟისორების, ოპერატორების, ხმის რეჟისორების, მხატვარ–დიზაინერების, მემონტაჟეების, გრაფიკოსების და კომპოზიტორების კონკურსი, სულ 16 სტუდენტი, რომლებსაც უახლესი ტექნიკური ბაზა ყოველგვარი იდეის განხორციელების საშუალებას აძლევს, მთავარია, კრეატიულები იყვნენ. პროექტი საქველმოქმედო ხასიათისაა.
ამ სასწავლო პროექტს თავისი ზედამხედველი ჰყავს – ახალი თაობის პოპულარული მსახიობი კახა კინწურაშვილი. მიუხედავად იმისა, რომ მტკიცედ ჰქონდა გადაწყვეტილი, პროექტის "ცეკვავენ ვარსკვლავები" (სადაც წამყვანი გახლდათ) მერე ტელევიზიისკენ აღარ გაეხედა, მომავალ "კინოშნიკებთან" მუშაობის ცდუნებას ვერ გაუძლო. თანაც სათავისო "სარგებელიც" ნახა – ამბობს, რა იცი, რომელი მათგანის ფილმში მომიწევს მომავალში თამაშიო.
კახა კინწურაშვილი:
– აქამდე რომელ სატელევიზიო პროექტშიც კი ვიყავი, ყოველთვის მეგონა, რომ ჩემს ხასიათთან და პროფესიასთან ახლოს არ იყო. გადაწყვეტილი მქონდა, ტელევიზიისგან დამესვენა. იქ მუშაობით ვერ მოვიხიბლე, რადგან სულ სხვა სპეციფიკა აქვს. როდესაც თეატრში ხარ დაკავებული, გინდა, შენს პროფესიაში გამყარდე და ბევრი ისწავლო, სხვა რაღაცეებისათვის დრო არ გრჩება. ამის გამო ტელევიზიიდან ყველანაირ შემოთავაზებაზე უარის თქმას ვაპირებდი, მაგრამ "ჯიდიეს"–ის წინადადებამ აზრი შემაცვლევინა.
"ისწავლე ჯიდიესთან ერთად" ჩემი მეგობრის პროექტია. წლების წინ გვითქვამს ამ პროექტის შესახებ, როდის მიეცემოდათ თეატრალურის სტუდენტებს საშუალება, რომ თეორიულ ცოდნასთან ერთად პრაქტიკაც გაევლოთ. სამწუხაროდ, დღევანდელ არც ერთ უმაღლეს სასწავლებელში ტელე–კინო კათედრებზე არ არსებობს ტექნიკური ბაზა, არც თეატრალურში, არც სამხატვრო აკადემიაში და არც უნივერსიტეტში. სტუდენტმა სადიპლომო ნამუშევარი რომ გააკეთოს, ყველაფერზე თავად უნდა იზრუნოს. ამ ტელევიზიაში არის უახლესი აპარატურა და საშუალება ეძლევათ, თანამედროვე ტექნიკის დახმარებით თავიანთი საქმე გააკეთონ. აქამდე ამაზე სტუდენტები, რომლებიც რეჟისურას, ოპერატორობას, ხმის რეჟისურას და კიდევ რამდენიმე ტექნიკურ პროფესიას ეუფლებოდნენ, მხოლოდ ოცნებობდნენ.
მომწონს, რომ ვმუშაობ გადაცემაზე, სადაც მომავალი კინოშნიკები არიან ჩართული და ვმუშაობ ტელეკომპანიაში, სადაც 90 პროცენტი ახალგაზრდები არიან და მაგარი იდეები აქვთ. მიყვარს ის გარემო, სადაც ხალხი შეყვარებულია კინოზე, ამ ტელევიზიაში კი ეს აშკარაა.
– რა ტიპის წამყვანი ხართ?
– რამდენადაც თეატრში ან კინოში ჩემი როლის და ხასიათის მორგება მიყვარს, იმდენად ეს არ მჭირდება ტელევიზიაში. არსებობენ მსახიობი წამყვანები, რომლებიც ტელეეკრანზეც ქმნიან გარკვეულ როლს და თამაშობენ, მაგრამ მე ეს არ დამჭირვებია. მაქსიმალურად ვცდილობ, ბუნებრივი ვიყო. ამაში გარემოც მეხმარება – საერთო ინტერესების ხალხი ვართ შეკრებილი. რაც მთავარია, ეს არის პროექტი, სადაც გული არავის დასწყდება, ყველა უფრო მეტს ისწავლის, ვიდრე აქამდე იცოდა. როცა დავინახავ, რომ რომელიმე მონაწილე ცუღლუტობს და პროფესიულად გაზრდის შანსს არ იყენებს, ჩემგან მკაცრ შენიშვნას მიიღებს.
– დღეს საქართველოში მსახიობებისთვის არცთუ ბევრი საშუალებაა საკუთარი თავის რეალიზებისათვის, კონკურენცია კი დიდია. თქვენ ყოველთვის ახერხებთ, დაკავებული იყოთ თეატრში, კინოში თუ ტელევიზიაში. კმაყოფილი ხართ დღევანდელი მდგომარეობით?
– უმადური არ ვარ, გარეგნულად ჩანს, რომ ძალიან მოთხოვნადი მსახიობი ვარ, მაგრამ მგონია, რომ პროფესიაში წარმატებები ჯერ წინ მელოდება. ჩემი გაგებით, კარგი მსახიობი ნიშნავს იმას, რომ შესრულებული როლის მიღმა პიროვნება უნდა იდგეს. ჰოლივუდის ყველა კაშკაშა ვარსკვლავის უკან სწორედ ასეთი ძლიერი პიროვნებები დგანან. სამწუხაროდ, ჩვენს თეატრალურ უნივერსიტეტში მსახიობების პიროვნული გახსნა არ ხდება. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან გამიმართლა და ლილი იოსელიანის ჯგუფში მოვხვდი, მაინც ვთვლი, რომ იქ ადამიანებს პიროვნულად ვერ ზრდიან. თეატრალურში ძირეულად არის შესაცვლელი სწავლის სისტემა. არ შეიძლება, დამწყებ მსახიობთან პედაგოგმა ილაპარაკოს, რომ იყვნენ ბუმბერაზი მსახიობები და ის ვერასოდეს გახდება მათი დარი. თეატრალურ უნივერსიტეტში ბევრი ადამიანი მინახავს ასეთი მიდგომით პიროვნულად მკვდარი. ჩემი აზრით, ეს დანაშაულია!
რაც შეეხება პირადად ჩემს ცხოვრებას, ვნანობ, რომ ახლანდელი შემართება არ მქონდა ლილი იოსელიანის ჯგუფში. მაშინ პატარა, გამოუცდელი ბიჭი ვიყავი, რომელსაც მსახიობობა უნდოდა, მაგრამ ბოლომდე გაცნობიერებული არ ჰქონდა, ეს რა იყო. ქალბატონმა ლილიმ ჩემი პროფესიული გზა დაალაგა და მის მიერ ჩადებული ბევრი ნაღმი ახლაც ფეთქდება. ძალიან დიდი როლი ითამაშა მანანა ბერიკაშვილმა, რომელმაც ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ თეატრში მოვხვედრილიყავი. ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი კი ჩემს პროფესიაში მსახიობი ამირან ამირანაშვილი იყო, რომელმაც "ჰამლეტი" დადგა. შეიძლება ის დღეს არ ჩანდეს საზოგადოებაში, მაგრამ მასზე დიდი თეატრალი და მსახიობობაზე მასზე უფრო შეყვარებული ადამიანი ძნელი მოსაძებნია. მან მათამაშა ჰამლეტი და რვა თვის განმავლობაში ყოველი სპექტაკლით ახლებურად ვსწავლობდით. თუ დღეს ჩემს პროფესიაში რამეს ვაკეთებ, ეს ის ინერციაა, რაც ბატონმა ამირანმა თავისი ჰამლეტით მომცა.
– პოპულარული პროექტი "ცეკვავენ ვარსკვლავები" რატომ დატოვეთ? წამყვანობა თუ არ მოგეწონათ, არ გინდოდათ, თქვენი ყოფილი პარტნიორი რუსკა მაყაშვილივით ცეკვა მაინც მოგესინჯათ?
– ამ პროექტში თავიდანვე დავიძაბე. ჯერ ერთი, რუსთაველის თეატრის სცენაზე ვიდექი, რომელიც ჩემთვის ყოველთვის საოცნებო იყო. ვიდექი სცენაზე, მაგრამ არა – როლით, არამედ მიკროფონით ხელში. პირველივე გადაცემის შემდეგ დავრწმუნდი, რომ მაყურებელს შენი აზრი, შენი შეხედულება არ აინტერესებს. იქ იყვნენ მონაწილეები, რომელთა განწყობაზეც უნდა მეზრუნა, ამიტომ გადავწყვიტე, სახეგაბადრული წამყვანი ვყოფილიყავი. ამ პროექტმა შემოქმედებითი ღირებულება არ მომიტანა, საინტერესო ადამიანები კი ნამდვილად გამაცნო. რაც შეეხება ჩემს ცეკვას, ვერ ვცეკვავ, საცეკვაო მოედანზე პინოქიო ვარ.
– არადა, პროექტმა აჩვენა, რომ მსახიობები კარგად ცეკვავენ.
– ალბათ იმდენი შრომა რომ ჩავდო, რამდენსაც ისინი დებენ, მეც გამომივა, მაგრამ პარკეტზე ნამდვილად ვერ ვისრიალებ. თანაც ჩემთვის ცეკვა არავის შემოუთავაზებია, ალბათ იმიტომ, რომ ზუსტად იცოდნენ, უარს ვიტყოდი. რაც შეეხება ამ გადაცემის წამყვანობას, რამდენიმე თვით ადრე მითხრეს, დარჩები თუ არა პროექტშიო. მაშინ სხვა გეგმები მქონდა და უარის თქმაც მომიწია. ბევრს ჰგონია, რომ ამ ტელევიზიის გამო ვთქვი უარი, არადა ასე არ არის.
– ესე იგი შოუმენობა არ გხიბლავთ?
– ყველა მსახიობმა, რომელიც შოუმენი გახდა, შემდეგ ინანა. ტელევიზიას იმდენად დიდი დრო მიაქვს, რომ შეუძლებელია, შენს პროფესიას რაღაც არ დააკლო. მეორე მხრივ, ტელევიზიასაც დიდი ხიბლი აქვს – მაღალი ხელფასი და სტაბილური სამუშაო. ყველა პოპულარული შოუმენი გეტყვით, რომ ერჩია, თავის დროზე ამ გზით არ წასულიყო და მსახიობად დარჩენილიყო. ვცდილობ, ამ ორ სფეროს შორის ბალანსი დავიცვა. ტელევიზია ჩემთვის პიროვნული და ზოგადი განვითარების ალტერნატიული გზაა. ხოლო გზა, რომელიც მინდა, რომ რეალურად და ძირფესვიანად გავიარო, კინოზე და თეატრზე გადის.
ავთო ჩიტიძე
